Του Χρήστου Μπολώση
Υπάρχει ένα παλιό ανέκδοτο. Σε ένα βασίλειο (άντε σε μια δημοκρατία, γιατί έτοιμοι είναι να μας κατηγορήσουν για βασιλοχουντικούς) φωνάζει ο βασιλιάς τον γελωτοποιό του και του λέει: «Θέλω να κάνεις μία απρεπή πράξη που η δικαιολογία της να είναι χειρότερη απ’ αυτήν».
Σε μια τελετή λοιπόν, και ενώ όλοι ήταν στο μπαλκόνι και παρακολουθούσαν μια παρέλαση, ο γελωτοποιός χαϊδεύει τα οπίσθια του βασιλιά ο οποίος έξαλλος ωρύεται «τι κάνεις εκεί;», με τον γελωτοποιό να απαντά «συγγνώμη, νόμιζα ότι ήταν η βασίλισσα»…
Αυτό μου θύμισε η δικαιολογία του κ. Πορτοσάλτε, που είπε ότι, όταν αποκαλούσε «πατσαβούρα» τη σημαία της Παλαιστίνης, εννοούσε το ύφασμα, που ήταν λερωμένο, κ.λπ.
Αν κάνει μια βόλτα στο Μουσείο της Σχολής Πεζικού στη Χαλκίδα ο κ. Πορτοσάλτε, θα δει τις κουρελιασμένες από τα εχθρικά πυρά και διάστικτες από το αίμα των υπερασπιστών τους πολεμικές σημαίες των Συνταγμάτων. Μήπως είναι κι αυτές «πατσαβούρες»;
Τα φτηνά πλαστικά σημαιάκια, που κουνάνε γεμάτα ενθουσιασμό τα πιτσιρίκια στις παρελάσεις, είναι «πλαστικούρες»; Δεν μας τα λέει καλά ο κ. Πορτοσάλτε…
Έχει υπόψη του τις «πατσαβούρες», που έφτιαχναν με τα βρόμικα πουκάμισά τους οι ήρωες του 1821 και τα έκαναν λάβαρα, και με οδηγούς αυτά απελευθέρωσαν την Ελλάδα;
Λίγος σεβασμός στα εθνικά σύμβολα, έστω κι αν αυτά δεν είναι φτιαγμένα από μετάξι, δεν βλάπτει…
