Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
Αν το καλοσκεφτείς, η κοινωνία δεν χρειάζεται εχθρούς. Ή τουλάχιστον όχι περισσότερους από αυτούς που ήδη έχει. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης όμως είναι πάντοτε πρόθυμος να ανακαλύψει μερικούς εύκαιρους ακόμα.
Ως πρόεδρος της Ν.Δ. χαρακτήριζε «άχρηστους», μεταξύ άλλων, τους εργαζομένους του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, τους σχολικούς φύλακες και τις καθαρίστριες! Ειδικά με τις τελευταίες είχε ανοίξει αμάχη,καθώς είναι ευρέως γνωστό ότι αυτές οι επιτήδειες και μοβόρεςδήθεν εργαζόμενες λυμαίνονται τους ζωτικούς πόρους του Κρατικού Προϋπολογισμού, στερώντας πολύτιμα κονδύλια από τον ΒΟΑΚ ή άλλα έργα ενδιαφέροντος του πεθερού του εύθικτου κι ευλύγιστου μπροστά στον Ερντογάν υπουργού Γεραπετρίτη.
Ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης το 2013 ο Μητσοτάκης αναδείχθηκε σε απηνή διώκτη της αναξιοκρατίας στο Δημόσιο που εκπροσωπούσαν κατεξοχήν οι καθαρίστριες. Το γεγονός ότι επικεφαλής του γραφείου του ήταν μια κυρία για την οποία ομόφωνα η Σύγκλητος του Παντείου αποφάσισε ότι είχε πλαστούς τίτλους σπουδών ήταν λεπτομέρεια. Συγχωρούνται αυτά σε οικογένειες καλών προθέσεων…
Είχε άλλωστε να αντιμετωπίσει -και αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσουμε- σκληρό ανταγωνισμό. Ήταν η εποχή του ΔΝΤ, της τρόικας και του Σόιμπλε, με τον Σπυράδωνη Γεωργιάδη υπουργό Υγείας να ουρλιάζει υστερικά: «Δεν θα μου κλέψει τη δόξα των απολύσεων ο Τόμσεν!» Χάρη σ’ αυτήν την ευγενή άμιλλα ο Κυριάκος είχε κόψει πρώτος το νήμα, προφανώς επειδή τα σχολεία πρέπει να τα καθαρίζουν ιδιώτες. Έρχεται κάπως ακριβότερα το «κοστούμι», αλλά έχει άλλη χάρη…
Επανέρχεται τώρα με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, προσθέτοντας πλάι στην προϋπόθεση της «υπηρεσιακής συνέπειας» (αν πηγαίνουν στην ώρα τους κ.λπ.) και τη διαβόητη «Επάρκεια». Ατομική αξιολόγηση όμως ΔΕΝ υπάρχει πουθενά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, στην Ευρώπη. Και πώς να αξιολογήσεις κάποιον που σε όλη τη ζωή του δίνει εξετάσεις; «Για να μπει στο Δημόσιο» λένε οι πονηροί. Δεν πάτε εσείς να δουλέψετε π.χ. στην Πάρο ή στο Ρέθυμνο, όπως η «δικιά» μου, με αυτά τα λεφτά και το τελεσίγραφο «μόλις μπει η άνοιξη φεύγεις»;
Αξιολόγηση, ωστόσο, υφίσταται στην προηγμένη Δύση, αλλά για τον εν γένει τρόπο λειτουργίας των σχολικών μονάδων. Αν έμπαινε μια επιτροπή π.χ. Φινλανδών σε μια τουαλέτα ελληνικού σχολείου, θα έβαζε αμέσως λουκέτο και θα φώναζε την Υγειονομική Υπηρεσία! Κι αν η ίδια επιτροπή που παρακολουθεί στενά τη σχολική ζωή έβλεπε ότι οι μαθητές και οι δάσκαλοι βάζουν από την τσέπη τους για χαρτικά, θα τραβούσε από το πέτο τον υπουργό Παιδείας.
Δώστε βάση στα στοιχεία του υπουργείου. Από τους 130.000 χοντρικά εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων δέχθηκαν να αξιολογηθούν οι 22.000. Από όλους αυτούς, μόλις 6 (ολογράφως, έξι) κρίθηκε ότι χρειάζονται επανακατάρτιση! Στο μεταξύ, για να συμβεί αυτό χάθηκαν 32.000 εκπαιδευτικές ώρες και το κόστος ανήλθε στα 5.000.000 ευρώ! Παρουσίασε τα στοιχεία ο ομότιμος καθηγητής Παιδαγωγικής του ΑΠΘ Γιώργος Τσιάκαλος στον καλό ειδησεογραφικό σταθμό DION της Κεντρικής Μακεδονίας.
Η κανονική αξιολόγηση δεν συμφέρει τον Μητσοτάκη. Επειδή θα πρέπει να εξηγήσει γιατί κόβει δαπάνες από τη δημόσια παιδεία. Γι’ αυτό και ιδιοτελώς και κουτοπόνηρα ρίχνει τους εκπαιδευτικούς στην αρένα. Κι αυτό οι γονείς οφείλουν να το γνωρίζουν.
