Εντεινόμενη κοινωνική πόλωση, αποσταθεροποίηση και εθνοτικές εντάσεις φέρνουν τη γηραιά ήπειρο ενώπιον δυσοίωνων καταστάσεων, προειδοποιούν ειδικοί και αναλυτές.
Η Ευρώπη εισέρχεται σε μια νέα, ανησυχητική φάση κοινωνικής αποσταθεροποίησης, με πολλούς αναλυτές να κάνουν λόγο για πιθανότητα εμφυλίων συγκρούσεων σε αρκετές χώρες. Ο Ντέιβιντ Μπετζ, καθηγητής στο King’s College του Λονδίνου και ειδικός στους εμφύλιους πολέμους, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας ότι τουλάχιστον 10 ευρωπαϊκά κράτη βρίσκονται σε «τροχιά εσωτερικής σύγκρουσης». Η Βρετανία και η Γαλλία φέρεται ότι είναι στην πιο επικίνδυνη ζώνη, με τη Γερμανία και τη Σουηδία να ακολουθούν.
Ο Μπετζ, σε μελέτη του στο περιοδικό «Military Strategy Magazine», κάνει λόγο για την ανάδυση «άγριων πόλεων»: Μητροπόλεων στις οποίες το κράτος έχει απολέσει τον έλεγχο της δημόσιας τάξης, ενώ διατηρεί ακόμη τον διεθνή του ρόλο. Πόλεις όπως το Παρίσι αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερη δυσκολία την παρουσία μεγάλων πληθυσμιακών ομάδων μεταναστών και μουσουλμάνων, πολλές φορές απρόθυμων να ενσωματωθούν ή να σεβαστούν την τοπική νομιμότητα και την πολιτιστική ταυτότητα.
Η αποσάθρωση της κοινωνικής συνοχής είναι ήδη ορατή: Βίαια επεισόδια από νεαρούς Αφρικανούς και Μαγκρεμπίνους στη Γαλλία, αύξηση εγκληματικότητας από μετανάστες στη Βρετανία και μαρτυρίες από τη Γερμανία για πολίτες που πλέον οπλοφορούν για αυτοπροστασία. Σε πολλές περιπτώσεις η αστυνομία αδυνατεί να ανταποκριθεί ή, σύμφωνα με επικριτές, αποφεύγει συνειδητά την εμπλοκή της για πολιτικούς λόγους.
Ταυτόχρονα, κόμματα όπως η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) γνωρίζουν αυξανόμενη απήχηση, ακριβώς επειδή -όπως υποστηρίζουν- εκφράζουν τις ανησυχίες των πολιτών. Παράλληλα, όμως, δέχονται αυστηρό κρατικό έλεγχο, όπως δείχνει και η πρόσφατη έκθεση των γερμανικών αρχών που χαρακτηρίζει το AfD «εξτρεμιστικό», με αφορμή ακόμη και δηλώσεις όπως «δεν είναι ντροπή να είσαι Γερμανός».
Ο αρθρογράφος Ροντ Ντρέχερ, που συμμετείχε σε κλειστή συνάντηση στελεχών του AfD στην Ουγγαρία, υποστηρίζει ότι στη Γερμανία επικρατεί μια μορφή «ήπιου ολοκληρωτισμού», όπου η ελευθερία της έκφρασης καταπνίγεται, ενώ οι ανησυχίες των πολιτών για τη μετανάστευση και την πολιτισμική αλλοίωση λοιδορούνται ως «ακραίες».
Κίνδυνος
Ο κίνδυνος, επισημαίνουν πολλοί αναλυτές, δεν είναι μόνο πολιτικός ή πολιτισμικός, αλλά στρατηγικός. Ο Μπετζ τονίζει ότι οι κυβερνήσεις οφείλουν να καταστρώσουν σχέδια προστασίας τόσο των πολιτιστικών τους θησαυρών όσο και των στρατηγικών τους υποδομών, συμπεριλαμβανομένων και των πυρηνικών τους οπλοστασίων.
Ακόμα και αν τα σενάρια αυτά ακούγονται ακραία ή καταστροφολογικά, ο Μπετζ προειδοποιεί: Ο «προκατειλημμένος ρεαλισμός» των ελίτ, δηλαδή η πίστη ότι τίποτα κακό δεν μπορεί να συμβεί, είναι συχνά εκείνος ο μηχανισμός που οδηγεί την Ιστορία στις χειρότερες καταστροφές της.
Στο ερώτημα «Τι μπορεί να γίνει;» η απάντηση φαίνεται απλή, αλλά δεν είναι εύκολη: να αναγνωριστούν τα πραγματικά προβλήματα, αντί να καταστέλλεται η έκφρασή τους. Διαφορετικά, η Ευρώπη ενδέχεται να αναγκαστεί να επιλέξει ανάμεσα σε μια αιματηρή σύγκρουση ή μια αργή αλλά μοιραία πολιτισμική υποταγή.
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
Με κάτι τέτοια αποκοιμίζεται το πόπολο του πληκτρολογίου
Μπεεε σε όλα μέχρι να σβήσει ο ήλιος
Άντε ρε ευρωπαίοι, κάντε το ρημαδιό επιτέλους να ζήσουμε πριν πεθάνουμε σκηνικά Mad Max, να βγαίνω με το ντάτσουν μου να ψάχνω για ξεχασμένα βυτιοφόρα στην έρημο. Ρίξτε πυρηνικά, ρίξτε φώσφορο, κάψτε όλα τα δέντρα, μολύνετε τις πηγές νερού, κάψτε τις σοδειές να τρώμε μόνο κριμ κράκερς παπαδοπούλου, και όταν τα κάνετε όλα αυτά θα δείτε ότι τα λεφτά δεν τρώγονται.