Μια βραδιά που χάθηκε

Γράφει ο Χρήστος Μπολώσης

Εκείνο το βράδυ ήταν το βράδυ των μεγάλων αποφάσεων. Κάτι σαν τη νύχτα των στρατηγών ένα πράγμα…

Αποφάσισα να δω μία ταινία του λεγομένου «σύγχρονου Ελληνικού Κινηματογράφου». Βολεύτηκα λοιπόν όσο καλύτερα μπορούσα στον καναπέ που γίνεται και κρεβάτι (κακό αυτό), παρήγγειλα στο στεφάνι μου και δυο-τρία τοστάκια με γέμιση χαμηλών λιπαρών, χαμήλωσα το φως και φόρεσα ακουστικά για να μην ενοχλώ τους άλλους, αφού η ακοή μου δεν είναι από τα δυνατά μου ατού.  Αργότερα απεδείχθη ότι και χωρίς  ήχο γινότανε η δουλειά μου…

Και το έργο άρχισε.

Μέχρι τότε ήξερα ότι ο κινηματογράφος είναι κίνηση (εξ ού και το όνομά του) αλλά και ήχος, αφού από το 1927, ο βωβός κινηματογράφος ανήκει στο παρελθόν. Όμως επλανήθην πλάνην οικτράν.

Τελείωσαν τα «γράμματα», άρχισε η υποτιθέμενη πλοκή και ούτε φωνή ούτε βεβαίως και ακρόαση. Μάλιστα σκέφτηκα μήπως είχαν χαλάσει τα ακουστικά, ώσπου ξαφνικά και αφού είχαν περάσει περί τα 20΄ λεπτά κάποιος από τους ηθοποιούς φωνάζει: «Σταθείτε» και όλοι στάθηκαν. Το ότι ποτέ δεν είχαν καν ξεκινήσει πολύ λίγη σημασία είχε. Κι εκεί που έλεγα πως τώρα θα αρχίσει η δράση, πέφτει το πρώτο διάλειμμα διαρκείας περίπου μισής ώρας.

Για να μη μακρηγορώ, η ταινία συνεχίστηκε στο ίδιο στυλ, με τους διαλόγους να μην ξεπερνούν συνολικά τη μισή σελίδα Α4. Έτσι, κατά τις 11 κάποιος είπε «πάμε» και κατά τις 11.24 κάποια κοπέλα είπε: «δεν τον αντέχω τον Μήτσο και ξαφνικά «Τέλος».

Έβρισα από μέσα μου, έβρισα απόξω μου, έβρισα οριζοντίως, έβρισα καθέτως αλλά το κακό έχει ήδη γίνει. Τη βραδιά μου την είχα χάσει και η ώρα ήταν δύο τα ξημερώματα. Έτσι, πήγα στο κρεβάτι, ξάπλωσα, λίγο άγαρμπα είναι η αλήθεια, έτσι που ξύπνα το στεφάνι μου, που όλο περιέργεια με ρώτησε

– Ήταν ωραίο το έργο;

– Άντε τώρα μην τα πληρώσεις εσύ.

– Τι έπαθες χριστιανέ μου, δεν σ΄ άρεσε το έργο;

– Άκου να δεις όταν έχουν προηγηθεί ένας Λογοθετίδης, ένας Κωνσταντάρας, μία Βουγιουκλάκη, ένας Αλεξανδράκης, ένας Κούρκουλος, μία Καρέζη, ένας Μακρής, ένας Ηλιόπουλος, μία Βλαχοπούλου, ένας Αυλωνίτης και τόσοι άλλοι που έχουν διαπρέψει  σε ρόλους που έγραψαν ο Τσιφόρος, ο Σακελλάριος,  ο Γιαννακόπουλος, ο Πρετεντέρης, ο Φώσκολος, ο Ψαθάς και επίσης τόσοι άλλοι θα έπρεπε να ψηφιστεί νόμος και μάλιστα με τη διάρκεια του κατεπείγοντος (τώρα που έχουμε μάθει το κόλπο…) που να προβλέπει εκτέλεση όσων βιαιοπραγούν, διότι περί βιαιοπραγίας πρόκειται, εις βάρος του Ελληνικού Κινηματογράφου.

Το έχουμε ξαναπεί ότι ο «καλός παλιός Ελληνικός Κινηματογράφος, δεν είχε ένα παρουσιάσει μόνο «διαμάντια». Έχουν γυριστεί και κάτι κατιμάδες να σου φεύγει η μαγκιά. Όμως το μεγαλύτερο μέρος έχει θετικό πρόσημο.

Για να αντιληφθούν,  οι τυχόν  αναγνώστες μου (υπάρχουν άραγε και τέτοιοι;)  για ποιού μεγέθους ηθοποιούς μιλάμε αξίζει να αναφέρουμε ένα επεισόδιο με τον αποκαλούμενο και «Πρύτανη τον Κωμικών»  Βασίλη Λογοθετίδη.

Κάποτε λοιπόν, μετά την παράσταση στο θέατρο που παιζόταν η μεγάλη επιτυχία «Οι Γερμανοί ξανάρχονται»,  μία παρέα ηθοποιών, τεχνικών και θεατρικών συγγραφέων, είχαν βγει σε αθηναϊκό προάστιο για φαγητό. Σε κάποια στιγμή, φτάνουν μπροστά σε ένα χαντάκι, που είχε δεν είχε πλάτος μισό μέτρο. Όλοι λοιπόν άρχισαν να πηδάνε αυτό το ασήμαντο εμπόδιο με ευκολία. Όλοι πλην του Λογοθετίδη. που στεκόταν βιδωμένος στο χώμα.

– Άντε ρε Βασίλη τον προέτρεψε ο Σακελλάριος

Τίποτα ο Λογοθετίδης που ήταν βιδωμένος στο χώμα.

– Τελείωνε ρε Βασίλη, επέμεινε ο Σακελλάριος.

– Δεν μπορώ Αλέκο μου να το πηδήσω, απάντησε αγχωμένος ο μεγάλος ηθοποιός.

– Καλά ρε, εσύ στο θέατρο πηδάς από μία μάντρα γύρω στα 1,5 μέτρο ψηλή, τον πρόγκηξε  ο πνευματώδη συγγραφέας.

– Ναι Αλέκο μου, στο θέατρο. Άλλο το θέατρο και άλλη η πραγματικότητα τον αποστόμωσε ο Λογοθετίδης, ο οποίος για τις ανάγκες του ρόλου του, έκανε πράγματα που δεν τα διενοείτο στην καθημερινή του ζωή.

*****************************

Στις 22 Μαΐου του 1963, δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης. Όπως ήταν φυσικό οι κομμουνιστές εκμεταλλεύτηκαν (και εκμεταλλεύονται ακόμα) το γεγονός για να κατηγορήσουν σε όλους τους τόνους την κακιά Δεξιά που σκοτώνει τα «παιδιά του λαού».

Η κατάσταση εκτραχύνθηκε  αναγκάζοντας τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, να υπαινιχτεί την ύπαρξη παρακράτους, με την περίφημη ρήση του: «Μα ποιός κυβερνά επιτέλους αυτόν τον τόπο;»

Η γνωστή μας άγνωστη από το Διαδίκτυο «Αμαλία» έκανε μία πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση στο «Χ», για εκείνη την ιστορία 

Ποιος σκότωσε τον Γρηγόρη Λαμπράκη; Το «παρακράτος της δεξιάς», ή στελέχη της αριστεράς, που ήθελε οπωσδήποτε έναν «ήρωα»;

Σαν σήμερα (27 Μαΐου), το 1963, πέθανε νοσηλευόμενος σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Όλα άρχισαν στις 22 Μαΐου, που διεξήχθη στην πόλη εκδήλωση της «Ελληνικής Επιτροπής για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη», η οποία ήταν μετωπική οργάνωση της ΕΔΑ. Η ΕΔΑ ήταν το «αντ’ αυτού» (του ΚΚΕ, που ήταν παράνομο) κόμμα της αριστεράς.

Το κλίμα στην πόλη ήταν τεταμένο και έξω από την αίθουσα που θα γινόταν η ομιλία, είχαν συγκεντρωθεί διαμαρτυρόμενοι πολίτες, που έκαναν «αντισυγκέντρωση». Μην ξεχνάμε, ότι την εποχή εκείνη, οι μνήμες από τον «Τρίτο Γύρο» της κομμουνιστικής ανταρσίας, ήταν ακόμα νωπές. Ειδικά στην Βόρεια Ελλάδα.

Μετά το πέρας της επεισοδιακής συγκέντρωσης, ο Λαμπράκης έφυγε πεζός, συνοδευόμενος από 6-7 άτομα. Ενώ διέσχιζε έναν δρόμο, εκεί κοντά, πέρασε από δίπλα του μία τρίκυκλη μοτοσυκλέτα και ο Μανώλης Εμμανουηλίδης, που ήταν πάνω στην καρότσα, τον χτύπησε μ’ ένα ρόπαλο στο κεφάλι. Οδηγός του τρικύκλου ήταν ο Σπύρος Γκοτζαμάνης. Αμφότεροι, μέλη αντικομμουνιστικής οργάνωσης. 

Ο τραυματίας, μεταφέρθηκε -με ένα ΙΧ αυτοκίνητο- στο νοσοκομείο, όπου άφησε την τελευταία του πνοή 5 ημέρες αργότερα. Σύμφωνα με το αφήγημα της αριστεράς: «Ο Λαμπράκης δολοφονήθηκε από τον συνεταιρισμό παλατιού, κράτους της Δεξιάς και φασιστικού παρακράτους διότι ενσάρκωνε όλα όσα μισούσαν». Είναι όμως έτσι; Ή μήπως τον Λαμπράκη τον σκότωσαν οι αριστεροί, γιατί έχουν συνεχώς ανάγκη από νέους ήρωες;

Κατ’ αρχάς, πρέπει να πούμε ότι ο Λαμπράκης ήταν συνεργαζόμενος με την ΕΔΑ, κι όχι μέλος της. Το δε πολιτικό του παρελθόν ήταν αμφιλεγόμενο. Δεν είχε συμμετάσχει στο αντάρτικο, στα Δεκεμβριανά και στον συμμοριτοπόλεμο, δεν είχε πάει εξορία, ούτε είχε διωχθεί από το «κράτος της Δεξιάς». Σε κάθε περίπτωση, δεν ήταν κομμουνιστής, ίσως ούτε καν αριστερός.

Μπαίνουμε τώρα στο «ψητό». Ένας από τους συνοδούς του Λαμπράκη, όταν έγινε το περιστατικό με το τρίκυκλο, ήταν ο (αριστερός φυσικά) Μανώλης Χατζηαποστόλου. Κι ήταν ο μόνος που αντέδρασε! Μ’ ένα παράτολμο σάλτο, πήδηξε στην καρότσα του τρικύκλου και πάλεψε με τον Εμμανουηλίδη. Λίγο πιο κάτω, το τρίκυκλο ακινητοποιήθηκε και οι δύο επιβαίνοντες συνελήφθησαν. Χωρίς την παρέμβαση του Χατζηαποστόλου (που πήρε το τιμητικό παρατσούκλι «Τίγρης»), πιθανότατα οι δράστες θα διέφευγαν.

Αν κάνετε μια πρόχειρη αναζήτηση, θα διαβάσετε πλήθος εγκωμιαστικών δημοσιευμάτων για τον «Τίγρη». Σας μεταφέρω ενδεικτικά ένα απ’ αυτά: «Ο “Τίγρης”, ήταν εκείνος που σάλταρε, με κίνδυνο της ζωής του, πάνω στο τρίκυκλο, ενώ αυτό βρισκόταν εν κινήσει και συνέβαλε καθοριστικά στη σύλληψη των δολοφόνων του Λαμπράκη».

Τελικά, από την όλη υπόθεση, η αριστερά βρήκε έναν νέο ήρωα και ωφελήθηκε τα μάλλα από το αφήγημα της δολοφονίας. Αλλά, τον «Τίγρη», τον άνθρωπο που τα είχε δει όλα με τα μάτια του, τον έτρωγε κάτι μέσα του! Και, στας δυσμάς του βίου του, αποφασίζει επιτέλους να κάνει το σωστό: να πει την αλήθεια και μόνο την αλήθεια!

Το 2000, δίνει μια αποκαλυπτική συνέντευξη στην ΕΡΤ 3, εν  είδει εξομολόγησης. Λέει, πως το χτύπημα που δέχτηκε ο Λαμπράκης απ’ τον Εμμανουηλίδη, δεν ήταν θανατηφόρο. Κι ύστερα, προβαίνει στην φοβερή καταγγελία: πως τον Λαμπράκη τον σκότωσαν στελέχη της αριστεράς, κατά την μεταφορά του στο νοσοκομείο, με το ΙΧ αυτοκίνητο! Μάλιστα, κατονομάζει και τον έναν απ’ αυτούς! Δικαιολογεί την σιωπή του, πως δεν ήθελε να τον χαρακτηρίσουν «πουλημένο». Και, τέλος, ζητά απ’ την δημοσιογράφο μια χάρη: να μην δημοσιοποιήσει την συνέντευξή του, παρά μόνο μετά τον θάνατό του.
Η συνέντευξη δημοσιοποιήθηκε μετά τον θάνατό του, αλλά δεν κουνήθηκε φύλλο! Σαν να μην δόθηκε ποτέ! Γι’ αυτό βέβαια δεν ευθύνεται η αριστερά, για την οποία θα ήταν καταστροφική η αναθεώρηση της Ιστορίας. Αλλά η δεξιά, με τα φοβικά της σύνδρομα, που δεν αξιοποίησε και δεν ανέδειξε την εξομολόγηση του «Τίγρη».
Τα σχόλια δικά σας!

Από την Αμαλία στο «Χ»

Σχόλια:

Λέει η «Αμαλία» ότι ενώ ο «Τίγρης» προέβη σε μία τόσο σοβαρή αποκάλυψη σε συνέντευξη στην ΕΡΤ3, ότι δηλαδή στελέχη των κομμουνιστών δολοφόνησαν τον Λαμπράκη, «δεν κουνήθηκε φύλλο». Ποιος να κουνήσει φύλλο αγαπητή «Αμαλία»; Η κατ’ ευφημισμό καλουμένη  «δεξιά», η οποία μάλλον ενοχλείται με τον χαρακτηρισμό αυτόν, που τρέμει μήπως τη χαρακτηρίσουν φασιστική; Η δικαιοσύνη η οποία… (σταματώ εδώ, διότι δεν θέλω να έχω ντράβαλα). Ποιος να κουνήσει… φύλλο. Αυτοί, το μόνο που μπορούν να κουνήσουν είναι την… αχλαδιά.

*****************************

Και επειδή πολλά διαβάσατε αυτές τις μέρες για το (ακόμα ένα) σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, είπαμε να σας προσφέρουμε μία σύντομη ανάλυση, που θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε το θέμα:

Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ σύντομα και κατανοητά

Σε διάφορες περιοχές της χώρας και κυρίως στην Κρήτη, φαμίλιες με πολιτικές σχέσεις, δήλωναν υπεράριθμα ζώα κτηνοτροφίας για να παίρνουν ψεύτικες επιδοτήσεις δεκάδων χιλιάδων ευρώ μέσω του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Με βάση τις προβλέψεις της ΕΕ, τα ζώα έπρεπε να αντιστοιχηθούν σε βοσκοτόπια συγκεκριμένης έκτασης για να δικαιολογηθούν. Τέτοιες εκτάσεις δεν υπήρχαν στην Κρήτη. Αν ίσχυε η αντιστοίχιση η Κρήτη θα έφτανε ως τη Λιβύη.

α. Ο Μάκης Βορίδης ως υπουργός Γεωργίας, υπογράφει απόφαση του ΟΠΕΚΕΠΕ με την οποία αναγνωρίζονται βοσκοτόπια της Κρήτης σε άλλες περιοχές της χώρας. Έτσι για να δικαιολογηθούν τα ψεύτικα πρόβατα, εμφανίζονται ότι υπάρχουν βοσκοτόπια στην Κοζάνη ή τη Φλώρινα όπου και βόσκουν! Με υπογραφή υπουργού, λέμε στους κουτόφραγκους ότι στην Ελλάδα η βόσκηση γίνεται μέσω φέρι μποτ. Φορτώνουν τα ζώα από την Κρήτη και τα βόσκουν στη Μακεδονία. Απλά πράγματα.

β. Οι ελεγκτικές αρχές του ΟΠΕΚΕΠΕ εντοπίζουν τις παράνομες επιδοτήσεις και μπλοκάρουν γύρω στα 5.300 ΑΦΜ για να γίνει έρευνα. Όσοι ερευνώνται δεν μπορούν να πάρουν τις επιδοτήσεις.

γ. Η υπάλληλος που αποκαλύπτει το σκάνδαλο, Βιβή Τυχεροπούλου, δέχεται επιθέσεις μέσα στον Οργανισμό, απομακρύνεται από τη θέση της και μηνύεται.

δ. Με παρέμβαση Αυγενάκη (για την οποία υπάρχουν mail αλλά και βίντεο) τα αμαρτωλά και ερευνώμενα ΑΦΜ, ξεμπλοκάρουν και οι απατεώνες παίρνουν τα χρήματα των επιδοτήσεων.

ε. Την περίοδο της έρευνας στον ΟΠΕΚΕΠΕ απομακρύνεται ο διοικητής Γρηγόρης Βάρος, ο οποίος τάχθηκε υπέρ της έρευνας και του ξεκαθαρίσματος της υπόθεσης. Δεν σώζεται παρότι είναι προσωπικός φίλος του ίδιου του πρωθυπουργού.

στ. Πάνω από 70 καταγγελίες φτάνουν στην Ευρωπαία Εισαγγελέα και ξεκινά έρευνα. Τα στοιχεία φαίνεται ότι είναι συγκλονιστικά.

ζ. Όταν οι Έλληνες εισαγγελείς της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας κάνουν έφοδο στον ΟΠΕΚΕΠΕ για να κατασχέσουν στοιχεία, ο νυν διοικητής Νίκος Σαλάτας, παρότι και ο ίδιος πρώην δικαστικός, προσπαθεί να εμποδίσει την έρευνα προσχηματικά.

η. Μετά τη δημοσιοποίηση των στοιχείων του σκανδάλου, ο υπουργός Γεωργίας Κώστας Τσιάρας μιλάει για επίθεση εναντίον της χώρας, για βεντέτα με την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία και κίνδυνο να χαθούν οι επιδοτήσεις.

θ. Οι αποκαλύψεις για το κόλπο και την πολιτική κάλυψη της απάτης που δημοσιοποιούνται από το Documento οδηγεί σε εσπευσμένη απόφαση για κλείσιμο του ΟΠΕΚΕΠΕ που στο μεταξύ βαφτίζεται «αμαρτωλός».

ι. Πρακτικά έχουμε ένα διπλό σκάνδαλο όπως και στα Τέμπη. Πρώτα το έγκλημα των παράνομων επιδοτήσεων και μετά την προσπάθεια για μπάζωμα.

Δύο αναγκαίες σημειώσεις:

α. Το θέμα δεν είναι αυτό που εμφανίζεται στον αγροτικό και κτηνοτροφικό κόσμο, ότι κινδυνεύουν να χαθούν οι επιδοτήσεις, αλλά ότι κάποιοι επιτήδειοι με πολιτικές άκρες ροκανίζουν τις επιδοτήσεις και τις στερούν από αυτούς που πράγματι τις δικαιούνται και τις έχουν ανάγκη…

β. Εκτός από την ανάμιξη πολιτικών προσώπων, φαίνεται πως το σκάνδαλο στήθηκε με τη συμμετοχή εταιρειών συμβούλων του ΟΠΕΚΕΠΕ, οι οποίες κατείχαν τις πληροφορίες και προφανώς τις έδωσαν, για να μπορέσουν οι απατεώνες να δηλώνουν εικονικά βοσκοτόπια σε άλλες περιοχές χωρίς να κινδυνεύουν να αποκαλυφθούν.

Παρατηρήσεις

α. Το θέμα, είχε εμφανιστεί και παλαιότερα, επί ΠΑΣΟΚ κα ΣΥΡΙΖΑ,  όταν ολόκληροι Νομοί είχαν παρουσιαστεί ως… διώροφοι, αφού η έκτασή τους  που δηλωνόταν ήταν σχεδόν διπλάσια της πραγματικής;

β. Δεδομένου ότι εδώ δεν έχουμε ξυλόλιο και τολουόλιο, δεν αναμένονται κονταρομαχίες μεταξύ χημικών. Βέβαια δεν αποκλείεται να έχουμε μάχες γεωλόγων, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να μας αναπτύξουν τη θεωρία ότι υπάρχει πιθανότητα  η κίνηση των τεκτονικών πλακών να διπλασιάσει   προσωρινά την έκταση των Νομών. Η επάνοδος στην κανονικότητα γίνεται αυτομάτως με ειδικό κωδικό, όταν αποχωρήσουν οι ελεγκτές.

Άρα «Ναι» σε όλα. Τόσο απλό.

Η ιστορία δεν είναι μίσος. Είναι γνώση

Αυτός δεν ήταν συγγραφέας. Μάγος Α΄ Εθνικής ήταν

Υπερβολές

Έτσι για να θυμόμαστε και ας κακοφαίνεται σε μερικούς…

Μεγάλες αλήθειες

Μη νομίζετε ότι όλα τα ερωτήματα έχουν απαντήσεις. Παράδειγμα το παραπάνω…

Ε, του χρειαζότανε

§ Μπορεί η σημερινή Ελλάδα να μην αισθάνεται και πολύ υπερήφανη για τους ταγούς της, κάποτε όμως τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Υπήρξαν ηγέτες που την πήραν από το χέρι και την οδήγησαν στην απόλυτη δόξα. Ένας απ’ αυτούς, αναμφισβήτητα, ήταν ο Γέρος του Μοριά, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο οποίος μεταξύ των πολλών άλλων είχε πει και το «Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς», με αφορμή την ενασχόληση ενός ιερέα και με τα δύο αντικείμενα, με συνέπεια να τα μουσκέψει αμφότερα. Αφορμή μου έδωσε μια Ημερίδα για τη «Μάχη της Κρήτης», όπου μία ιατρός ανέλαβε να μας εξηγήσει τη στάση των Ευελπίδων εκείνη την εποχή. Είπε λοιπόν ότι προτάθηκε στους Ευέλπιδες να αναλάβουν καθήκοντα αστυνόμευσης των Αθηνών και οι Ευέλπιδες αρνήθηκαν να γίνουν ασφαλίτες!!! Γιατί κυρία μου δεν περιορίζεσθε στον τομέα σας; Ευτυχώς επόμενος ομιλητής, αποκατέστησε την ιστορική αλήθεια, λέγοντας ότι οι Ευέλπιδες αρνήθηκαν να μπουν στα παπούτσια των τροχονόμων, διότι τέτοια καθήκοντα τους πρότειναν και όχι να γίνουν πράκτορες της Κρατικής Ασφαλείας. Όταν όμως μπερδεύεις τις σύριγγες και τα στηθοσκόπια ή ακόμα και την κομματική σκοπιμότητα με την ιστορία, αυτά τα αποτελέσματα προκύπτουν. Για την ιστορία οι Ευέλπιδες αρνήθηκαν και ακολούθησε η κάθοδός τους στην Κρήτη.

§ Θα θυμόσαστε βέβαια την απάντηση, που έδωσε ο Πότης Αντωνόπουλος (Βασίλης Λογοθετίδης) στη σύζυγό του Λέλα (Ίλια Λιβυκού) όταν εκείνη σχολίασε ότι ενώ αρχικώς είχε πει ότι δεν θα πάει μαζί μ’ αυτήν και την ξαδέλφη τους τη Μίνα (Σμάρω Στεφανίδου) στον κινηματογράφο, στη συνέχεια άλλαξε γνώμη («Ο ζηλιαρόγατος»). Και ενώ εγώ νόμιζα ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στο σινεμά, η άτιμη η ζωή με διέψευσε. Είχαν, λέει, συνάντηση στην Αθήνα ο κ. Μητσοτάκης με τον Αιγύπτιο πρόεδρο κ. Αλ Σίσι, όπου μεταξύ των άλλων συζητήθηκε και το θέμα της Μονής Σινά. Ο κ. Σίσι, λέει,  διαβεβαίωσε τον δικό μας («άστο πάνω μου Κυριάκο») ότι όλα είναι μια χαρά, διό και τον ευχαριστήσαμε πλέρια. Όμως μόλις πάτησε Κάϊρο, βγήκε, λέει, δικαστική απόφαση που τα ανατρέπει όλα. Και ο κ. Σίσι τι κάνει;  Δεν μπορούσε να επέμβει; Αλλά θα πει κάποιος: «Και πού το είδες γραμμένο ρε ότι οι πολιτικοί μπορούν, και κυρίως, πρέπει να επεμβαίνουν στις δικαστικές αποφάσεις;». Τώρα να σας πω ότι το έχω δει κάπου, θα σας πω ψέματα. Μπορεί και να το ονειρεύτηκα. Όμως «Τα όνειρα κοστίζουν ακριβά» όπως είχε τραγουδήσει ο Τόλης Βοσκόπουλος», ενώ το «Όνειρο απατηλό» (μεγάλε Κόκοτα) καραδοκεί πάντα. Κι’ εσένα μωρ’  αδερφάκι μου Σίσι, συμβόλαιο ο λόγος σου. «Είπα … ξείπα» είσαι.

§ Προ ημερών η «δημοκρατία» μοίρασε το βιβλίο του κ. Γιώργου Λεκάκη «Ιπποκράτης. Ο πατέρας της Ιατρικής». Εκεί βρίσκεις και την περίφημη ρήση του Μεγάλου Έλληνα:«Κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν». Μία προσωρινή τελεία εδώ. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Μαρινάκης έκανε δηλώσεις, με τις οποίες επαίρεται ότι η κυβέρνηση, χάρη στα τζίνια που διαθέτει αλλά και στην επιτελική δομή που έχει (επιτελικό κράτος ντε…)  απεκάλυψε όλα τα σκάνδαλα, όπως αυτά του Κτηματολογίου, Παρακολουθήσεις, Εφορίας, φυλακών, Δημοτικής Αστυνομίας, παράνομες ηλεκτρονικές συνταγογραφήσεις, ΟΠΕΚΕΠΕ,  και τράβα κορδόνι. Παραβλέποντας το γεγονός ότι σε μια κραταιά και πλήρως οργανωμένη κυβέρνηση είναι μυστήριο πώς ξεσπάσανε τόσα και τέτοιου μεγέθους σκάνδαλα, σημειώνω ότι όλες αυτές οι «επιτυχίες», έγιναν αφού οι επιτήδειοι-άριστοι, είχαν τσεπώσει αρκετές χιλιάδες ευρώ και άντε τώρα εσύ να τους πιάσεις και να τους δικάσεις, μετά από  είκοσι χρόνια βεβαίως βεβαίως, τότε που θα έχουν παραγραφεί και αυτά και όσα ενδεχομένως ακολουθήσουν. Και να ρωτήσω και τη σεβαστή μας κυβέρνηση: Η σχεδιαζομένη και αν γίνει γράψε μου μου, αξιολόγηση θα περιλάβει και τον ΟΠΕΚΕΠΕ και το Κτηματολόγιο και γενικώς τα πάντα όλα; Γελάσαμε βρε παιδί μου…