Resort και το Σινά μετά τη Γάζα

Του Μανώλη Κοττάκη 

Ανώτατος αξιωματούχος που υπηρετεί σε διεθνή οργανισμό του εξωτερικού και παρακολουθεί από μακριά έκπληκτος τις εξελίξεις μού έστειλε χθες με αφορμή τα δραματικά γεγονότα στο Σινά το ακόλουθο συγκλονιστικό μήνυμα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας:

«Δεν έχει τελειώσει αυτή η ιστορία με τη Μονή της Αγίας Αικατερίνης! Εμείς, η Ελλάδα, έτσι και αλλιώς θα βρεθούμε χαμένοι. Υπάρχουν πανίσχυρα οικονομικά συμφέροντα πίσω από όλα αυτά. Και πολλών δικών μας! Δυστυχώς έχουμε την πλέον ανεύθυνη κυβέρνηση. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι τυχόν μπίζνες δικών τους. Δεν πιστεύουν σε τίποτε άλλο. Μεγάλη κυριακάτικη εφημερίδα σήμερα, σε άρθρο της, δικαιολογεί την κίνηση των Αιγυπτίων, γράφοντας πως το ιδιοκτησιακό καθεστώς της μονής δεν συνάδει με τη σύγχρονη αντίληψη ενός κράτους! “Κατανοητή”, λοιπόν, η κίνηση των Αιγυπτίων! Όλα αυτά που κληρονομήσαμε, το Σινά, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, ακόμα και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η σημερινή κυβερνητική ελίτ τα βλέπει ως βαρίδια του παρελθόντος, από τα οποία θα πρέπει να απαλλαγούμε! Ακόμη και αυτό το Άγιον Όρος. Αν μπορούσαν να το μετατρέψουν σε τουριστική ατραξιόν, θα το έκαναν. Χρυσόβουλα αυτοκρατόρων, αχτναμέδες, φιρμάνια δεν έχουν καμία αξία για αυτούς!» 

Ο άνθρωπος τα είπε όλα σε πολύ λίγες λέξεις. Η υπόθεση της Μονής του Σινά, αν κρίνουμε και από τις διατυπώσεις που έχει επιλέξει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που μιλά με εντολή του πρωθυπουργού, μοιάζει τελικά να είναι συμφωνημένη εκ των προτέρων και δεν υπάρχει κανένας αιφνιδιασμός για την κυβέρνηση. Θέατρο είναι όλα.

Αν δεν ήταν συμφωνημένη, τότε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν θα περιοριζόταν στις δηλώσεις του στην υπεράσπιση της διατήρησης του ελληνορθόδοξου χαρακτήρα της Μονής της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά και στη διάσωση του λατρευτικού της χαρακτήρα.

Θα έθετε και το κομβικό ζήτημα της ιδιοκτησίας, το οποίο περιγράφεται αναλυτικά στο συμφωνητικό μεταξύ της μονής και του αιγυπτιακού Δημοσίου, το οποίο τελικά δεν υπογράφηκε ποτέ από την κυβέρνηση Σίσι. Κομβικό, γιατί οι μοναχοί θα καταστούν όμηροι των ισλαμιστών, αν από ιδιοκτήτες γίνουν ενοικιαστές. Μπορούν να τους διώξουν όποτε θέλουν.

Ήδη υποφέρουν πολλά από τοπικούς αξιωματούχους. Αν δεν ήταν συμφωνημένο, ο τόνος της κυβέρνησης για την αθέτηση αυτής της συμφωνίας θα ήταν ενοχλημένος και θα παρέπεμπε σε άνθρωπο που έχει παρεξηγηθεί απ’ ό,τι συνέβη. Αν δεν ήταν συμφωνημένο, η κυβέρνηση θα ανέμιζε από την πρώτη στιγμή το κείμενο που κατέθεσε η αιγυπτιακή κυβέρνηση στην UNESCO το 2002, με το οποίο αναγνωρίζει την ιδιοκτησία στη Μονή του Σινά. Αλλά απ’ ό,τι φαίνεται, όλα καλά. Κανένα πρόβλημα! Καμία παρεξήγηση. Τι είναι γι’ αυτούς εκατοντάδες κειμήλια όπως το πρωτότυπο της «Αποκάλυψης» του Ιωάννη και 15 αιώνες παρουσίας εκεί; Εμπόδιο!

Απορούμε, μάλιστα, τι ακριβώς θα πάει να διαπραγματευτεί στο Κάιρο απεσταλμένη του πρωθυπουργού η υφυπουργός Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου. Στην καλύτερη περίπτωση, κάποια επιμέρους διόρθωση της απόφασης για τα μάτια του κόσμου, στη χειρότερη περίπτωση, τίποτα, και θα της χρεωθεί και η ευθύνη. Μολονότι ήταν η μόνη που δεν συνέπραξε στους χειρισμούς του κυρίου Γεραπετρίτη. Αλλά αυτό είναι το ολιγότερο.

Το μείζον είναι αυτό που περιγράφει ο κρατικός αξιωματούχος και φαίνεται να ισχύει, αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις των ίδιων των μοναχών της μονής, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και Κρήτες, οι οποίοι κατέβασαν τα ρολά διαμαρτυρόμενοι για την εξέλιξη.

Όλη η πνευματική και θρησκευτική μας κληρονομιά φαίνεται ότι δεν σημαίνει τίποτα για αυτήν την κυβέρνηση, η οποία αγνοεί πως η λέξη «Χριστός» προέκυψε από το αρχαίο ελληνικό ρήμα «χρίω» ή «χρίζω», καθώς ο χριστιανισμός διαδόθηκε στην ελληνική. Η πίστη μας γίνεται resort. Μετά τη Γάζα παίρνει σειρά και το Σινά.

Και απ’ ό,τι φαίνεται η εξωτερική μας πολιτική στη Συρία, στην Αίγυπτο, στην Παλαιστίνη, στην Ουκρανία, στην Τουρκία διαμορφώνεται με βάση και άλλα κριτήρια. Υλικά, όχι άυλα.

Τούτων δοθέντων, ας μη σοκάρονται κάποιοι μέσα στην παράταξη από το σημείωμά μας χθες με τον τίτλο «Πρόβατο επί σφαγή ο Ελληνισμός». Η αλήθεια σοκάρει. Αλλά το χρειαζόμαστε αυτό το σοκ. Η αλήθεια πονάει. Πονάει και αυτόν που τη λέει, αλλά και αυτόν που την ακούει. Η λύτρωση όμως είναι επώδυνη διαδικασία και περνάει μέσα από τον πόνο.

Τον χρειαζόμαστε κι αυτόν τον πόνο. Αλλιώς είμαστε καταδικασμένοι ως έθνος. Αν επιτρέπουμε την υποχώρηση των πνευματικών μας συνόρων, δεν θα αργήσει ο καιρός που θα ζήσουμε και την υποχώρηση των άλλων. Των φυσικών.