Ποιος θα σταματήσει τους εισβολείς; 

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Η σημασία που δίνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στον εφιάλτη τoυ λαθροεποικισμού ανακλάται ασφαλώς στις διαδοχικές επιλογές των πολιτικών προσώπων που καλούνται να διαχειριστούν το ζήτημα. Από φοβικούς και άβουλους υπουργούς Mετανάστευσης τύπου Κουμουτσάκου και Μηταράκη, που προσπαθούσαν να ελέγξουν τις ροές κόντρα στα διάφορα «μπουλντόγκ» των Βρυξελλών, όπως εκείνη η ανεκδιήγητη Σουηδή επίτροπος Ίλβα Γιόχανσον, περάσαμε σε επαγγελματίες εθνομηδενιστές τύπου Καιρίδη, σε υπέρμαχους της ελληνοπακιστανικής φιλίας τύπου Βούλτεψη, για να καταλήξουμε σε εντελώς αστείους και ανεπαρκείς, όπως ο πρώην υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος.

Κάποια στιγμή -υποτίθεται- ο Μητσοτάκης συνειδητοποίησε το μέγεθος του προβλήματος και την εκλογική φθορά που αυτό προκαλεί, ιδίως στους ψηφοφόρους της συντηρητικής παράταξης. Αποφάσισε, λοιπόν, να το πάρει πιο σοβαρά. Φώναξε το δικό του «μπουλντόγκ», τον Μάκη Βορίδη, παλιό ξενοφοβικό με… τσεκούρι, που φημίζεται για την «αγριάδα» του, για να καθαρίσει την… μπουγάδα και να αλλάξει το νομικό πλαίσιο.

Μόνο που ο Βορίδης παριστάνει το μπουλντόγκ στην ελληνική Βουλή και στα εγχώρια τηλεοπτικά παράθυρα. Εκεί «γαβγίζει» απέναντι σε κάτι τελειωμένους της Αριστεράς που δεν τα βγάζουν πέρα ούτε με τον Κασελλάκη. Έξω από τα στενά όρια της επικράτειας, ο κ. Βορίδης μεταλλάσσεται σε γατούλα περιωπής. Πολιτικάντης παντός καιρού, αδίστακτος, χωρίς ιδεολογικό στίγμα, πρόθυμος μόνο να προσκυνήσει και να υπηρετήσει τις αξίες του «μητσοτακισμού».

Μία από αυτές τις «αξίες» είναι και η υποτέλεια προς τη Γερμανία. Αν δεν περάσει Μητσοτάκης από το Μάλεμε για να τιμήσει, όπως η Ντόρα, τη μνήμη των αλεξιπτωτιστών του Γκέρινγκ που έσφαξαν τον κρητικό λαό, δεν είναι άξιος να φέρει το λαοπρόβλητο επίθετο της οικογένειας. Το ίδιο ισχύει, όμως, και για τους πραιτοριανούς.

Τα ξέρει καλά αυτά ο Μάκης. Κι όταν ακούει τον Γερμανό να του λέει ότι θα στείλει πίσω μερικές καραβιές από τους νταβραντισμένους «ασυλούχους» που κρίθηκαν ακατάλληλοι για της φάμπρικες της Βαυαρίας, τινάζει τη σκόνη από το πέτο και φτιάχνει τη χωρίστρα. Αρκείται στη διαπίστωση ότι «δεν έχει ακόμα ακριβή ενημέρωση» για το ζήτημα και επιφυλάσσεται να επανέλθει με την ελπίδα ότι τα τσάρτερ θα φτάνουν στο «Ελ. Βενιζέλος» μεταμεσονύκτιες ώρες, μακριά από κάμερες. Θα προσγειώνεται το αεροσκάφος με το επιστραφέν… εμπόρευμα, θα φορτώνεται αμέσως σε λεωφορεία και από εκεί κατευθείαν για Μαλακάσα. Το τι θα γίνεται από κει και πέρα, όταν ο κατά βάση αφύλακτος καταυλισμός θα «στομώσει» από νεοεισερχομένους, δεν τον απασχολεί τον υπουργό. Αρκεί οι μελαμψοί να μην αρχίσουν να κατεβαίνουν προς Εκάλη μεριά και βαράνε τα τηλέφωνα στο Μαξίμου από ενοχλημένους ολιγάρχες. Μέχρι τότε έχει ο Θεός…

Στο υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, με επιλογή πάλι του κυρίου Μητσοτάκη, θητεύει πλέον και μια κυρία, ιδρύτρια φεμινιστικής οργάνωσης, που αποφάσισε να ξεκινήσει την πολιτική της καριέρα στην έδρα του εκλιπόντος συζύγου της, βουλευτή της Ν.Δ., ο οποίος υπήρξε, κατά γενική ομολογία, συμπαθής, αλλά δυστυχώς «έφυγε» νωρίς.

Η εν λόγω κυρία επίσης μπορεί να είναι συμπαθής -δεν τη γνωρίζω προσωπικά-, αλλά είναι και προδήλως ακατάλληλη για αυτό που της ανατέθηκε. Μοναδικό της αξιοκρατικό προσόν, ότι έχει περάσει ένα φεγγάρι από το Ευρωκοινοβούλιο ως εργαζομένη και ότι εξειδικεύεται στο Κοινοτικό Δίκαιο. Α! Κι ότι ενίοτε πίνει καφέ με τη σύζυγο του πρωθυπουργού. Πέραν τούτου, ουδέν. Για αυτό και, όταν ρωτήθηκε σε τηλεοπτική της συνέντευξη πολύ εγκαίρως (τον Απρίλιο) τι σκοπεύει να πράξει με τις ορδές μεταναστών που έρχονται από το Τομπρούκ στην Κρήτη, δηλαδή τη γενέτειρά της, απάντησε αφοπλιστικά ότι δεν θα κάνει τίποτα! Γιατί, όπως εξήγησε, δεν υπάρχει κυβέρνηση στην Ανατολική Λιβύη για να τους σταματήσει και έχουν βρει «πέρασμα» στην Ελλάδα. Βάσει αυτού του περιβόητου «Κοινοτικού Δικαίου», είμαστε υποχρεωμένοι να τους διασώζουμε και να τους περιθάλπουμε. Τουλάχιστον η κυρία Βολουδάκη καθησύχασε τους ψηφοφόρους της στα Χανιά. Δεν θα μείνουν στην Κρήτη, διαβεβαίωσε, υπάρχουν δομές στην ενδοχώρα έτοιμες να τους υποδεχθούν…

Σε απλά ελληνικά, η υφυπουργός Μετανάστευσης είπε ότι, αν σε μια τριτοκοσμική χώρα τσακώνονται φατρίες ή αλληλοεξοντώνονται φυλές, οι διωκόμενοι ή οι υποδυόμενοι τους διωκόμενους μπορούν ελεύθερα να αναζητούν καταφύγιο στην Ελλάδα

Και αυτό ακριβώς συμβαίνει. Από την αρχή του έτους έχουν αποβιβαστεί μόνο στην Κρήτη περίπου 4.700 λαθροέποικοι. Οι εκτιμήσεις είναι ότι μέχρι το τέλος του έτους θα ξεπεράσουν τις 15.000, δηλαδή τριπλάσιοι από την περυσινή χρονιά!

Οι μουσαφίρηδες, βεβαίως, δεν έρχονται μόνο από τη Λιβύη. Είναι και από την Υποσαχάρια Αφρική, από το Νότιο Σουδάν, για παράδειγμα, όπου οι «αιτούντες» παίρνουν καθεστώς ασύλου σε ποσοστό σχεδόν απόλυτο (100%).

«Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς – μας υποχρεώνει το Κοινοτικό Δίκαιο» λένε εν χορώ Βορίδης και Βολουδάκη. Και μαζί με το αφεντικό τους υπόσχονται τώρα αύξηση επιστροφών για όσους (λίγους) δεν καταφέρουν να πάρουν καθεστώς ασύλου, έπειτα από μια διαδικασία που έχει δύο βαθμίδες ελέγχου και κρατά χρόνια. Στο μεταξύ, όμως, όσοι καταγράφονται πατώντας το πόδι τους σε ελληνικό έδαφος αποκτούν (με νομολογία του ΣτΕ επί της αλησμόνητης κυρίας Κατερίνας…) δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης σε όλη την επικράτεια. Κι όταν βλέπουν ότι το αίτημά τους απορρίπτεται στην πρώτη βαθμίδα απλά… εξαφανίζονται. Πού να τους βρεις για να τους «επιστρέψεις»; Και ποιος θα τους πάρει πίσω;

Επειδή λοιπόν χορτάσαμε ψέματα, ας προτείνω εγώ μια λύση συμβατή και με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και με την κοινή λογική: πολλοί από τους απρόσκλητους επισκέπτες δεν έχουν μαζί τους χαρτιά, αφού προέρχονται από μη εμπόλεμες ζώνες και σε πολλές περιπτώσεις παριστάνουν τους ανηλίκους. Kάποιοι χαρακτηρίζονται «απάτριδες» ή δηλώνουν ψευδή στοιχεία, και τους βλέπουμε μετά στα δελτία της Ελληνικής Αστυνομίας ως… Χασάν, Ομάρ ή Μαχμούτ, με χώρα προέλευσης Ιράκ, Συρία, Λιβύη, ηλικίας 15, 19 ή 27 ετών! 

Όμως, όλοι ανεξαιρέτως αυτοί οι «αταυτοποίητοι», που λαμβάνουν καθεστώς ασύλου σε εξαιρετικά υψηλά ποσοστά με βάση μόνο όσα οι ίδιοι δηλώνουν, διαθέτουν πανάκριβα κινητά τηλέφωνα τελευταίας τεχνολογίας. Και, κατά σύμπτωση, δεν θυμήθηκαν πριν φύγουν να σκανάρουν το διαβατήριό τους ή να βγάλουν έστω μια φωτογραφία κάποιου άλλου αποδεικτικού εγγράφου.

Ε, λοιπόν, δεν υπάρχει καμία νομική διάταξη που σε υποχρεώνει να δίνεις άσυλο σε απατεώνες και σε πρόσωπα που σκοπίμως κρύβουν την ταυτότητά τους. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος, αν πραγματικά θέλετε να γίνει δουλειά, κύριε Βορίδη: απλή καταγραφή με βάση ό,τι δηλώσουν και, αμέσως μετά, εγκλεισμός σε κέντρα κλειστής κράτησης, αφαίρεση κινητού και επικοινωνία με τους «οικείους» μέσω… τηλεφωνικού θαλάμου με κερματοδέκτη. Μέχρι να θυμηθούν ακριβώς ποιοι είναι και από πού ήρθαν. 

Βρίσκετε κάτι παράλογο ή ρατσιστικό σε αυτή την πρόταση; Είμαι βέβαιος πως όχι. Για αυτό όσοι επιτρέπουν στους «απάτριδες» να υποβάλουν αίτημα ασύλου διαπράττουν έγκλημα κατά της χώρας και προδοσία κατά του δυτικού πολιτισμού. Οι Βρυξέλλες και οι κατά τόπους υπάλληλοί τους υπογράφουν -εν πλήρη επιγνώσει- την αυτοκτονία της Ευρώπης…