Του Κωνσταντίνου Σχοινά
Διαβάζω με θυμηδία όσα γράφονται για το «δόγμα του σοκ» στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και την εφαρμογή της… ριζοσπαστικής δεξιάς ατζέντας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Θα χάσει η Βενετιά βελόνι, λένε κάποιοι ή, για την ακρίβεια, θα χάσουν οι ΗΠΑ δημοκρατία και καινοτομία. Όλα αυτά επειδή καταργούνται τα προγράμματα Πολυμορφία, Ισότητα και Ένταξη!
Αξίζει όσο τίποτε άλλο μια υπενθύμιση μερικών εξαίσιων γραμμών του Στράτη Μυριβήλη.Ο Μυριβήλης την εποχή που έζησε δεν θα μπορούσε να είναι ούτε τραμπικός ούτε ψεκασμένος. Είχε καταλάβει όμως πού θα μπορούσαν να φτάσουν οι ακρότητες του ακαδημαϊκού… γυαλαμπουκισμού (ας ορίσουμε έτσι την τάση που θέλει να δημιουργήσει καινούργια πραγματικότητα, βιάζοντας την ανθρώπινη φύση μέσα σε μεταπτυχιακά και περισπούδαστες πραγματείες).
«…Αν ύστερα από έναν αιώνα αντεθνικής εκπαίδευσης σώζεται ακόμα ακμαίο και δυνατό στις βιολογικές εκδηλώσεις του το ελληνικό έθνος, το χρωστάμε στο ευτύχημα της αγραμματοσύνης του ελληνικού λαού. Και εννοώ τον γνήσια αγράμματο λαό, που εξακολουθεί να μας απομένει ο μοναδικός θεματοφύλακας του εθνικού πολιτισμού, και να διατηρεί μέσα στη σοφή άγνοιά του όλα τα νήματα της φυλετικής μας συνέχειας. Αν αυτά τα εκατό χρόνια τα κατάφερναν οι δάσκαλοι να περάσουν από το ανθελληνικό τεζάχι τους όλα τα εκατομμύρια των Ρωμιών, σήμερα δε θα υπήρχαμε πάνω στη γη σα φυλή με αυτοτελή φυσιογνωμία καταγωγής και πολιτισμού.
Το πανεπιστήμιο στάθηκε ο μεγάλος οχτρός της εθνικής ψυχής. Αυτό χτύπησε κατακέφαλα καθετί που ήταν η γνήσια και ατόφια κληρονομιά του γένους. Γλώσσα, ήθη και έθιμα, μουσική, χορούς, βιοτεχνία, λαϊκές τέχνες, παραδόσεις και θρύλους. Γιατί όλα αυτά τα καταδίωξε το πανεπιστήμιο με φανατισμό, με σύστημα και με πάθος, που ποτές κανένας καταχτητής δεν τόφτασε, απ’ όσους μας τσαλαπάτησαν μέσα στην αιώνια Ιστορία μας. Από κει βγήκαν και σκόρπισαν σ’ όλες τις πολιτείες, σ’ όλα τα νησιά, στα χωριά και στα βουνά και στ’ ακρογιάλια της Ελλάδας οι φοιτητές, οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι υπουργοί της Παιδείας, οι καθηγητές των γυμνασίων και οι δάσκαλοι των δημοτικών σχολειών, όλοι φανατισμένοι καταλυτές της ζωντανής Ελλάδας, όλοι κήρυκες της επιστροφής προς μιαν Αρχαίαν Ελλάδα – Βρυκόλακα, προς μιαν Αρχαίαν Ελλάδα – τάφο, προς μιαν Αρχαίαν Ελλάδα – Νεοελληνοφάγο. Καμιά κοροϊδία δεν ήταν αρκετή για τη γλώσσα, για τα φερσίματα, για την ντυσιά, για τα τραγούδια, για τις παραδόσεις του αγράμματου γονιού από μέρους του γιου του που τον έστειλε να σπουδάσει και γύριζε από τη μια μεριά αρνητής και οχτρός κάθε παράδοσης και κάθε συνέχειας φυλετικής, κι από την άλλη οπλισμένος με το κύρος του σπουδαγμένου και με την επιβεβαίωση του τυπωμένου βιβλίου, που ακόμα πριν από λίγα χρόνια είχε το κύρος της Αγίας Γραφής, γιατί μόνο τα θρησκευτικά βιβλία έβλεπε τυπωμένα και τάκουγε στην εκκλησία ο ελληνικός λαός.
Το αρχαιόπληχτο πανεπιστήμιο όμως στάθηκε στον δρόμο του έθνους μόνο σαν άρνηση της ψυχικής ζωής. Στυλίτεψε, καταράστηκε, αφόρεσε τη γνήσια ελληνική ζωή, χτύπησε με μανιακή λύσσα όλες τις μορφές αυτής της ζωής σα μορφές βάρβαρες, όμως δεν είχε τι να προσφέρει σε αντάλλαγμα για τις αξίες που καταργούσε, έξω από μια παγωμένη γλώσσα, που έπαιζε τραμπάλα ανάμεσα στην αρχαία και τη νέα και παρίστανε την αττική γλώσσα».
Ο άνθρωπος από την προϊστορική εποχή αποδεδειγμένα είναι προσαρμοστικό ον. Είναι στην κορυφή των πρωτευόντων θηλαστικών και γι’ αυτό επιβλήθηκε των υπολοίπων. Ανέπτυξε δεξιότητες, τέχνες και είμαστε πλέον στην εποχή που η επιστήμη καθηλώνει.
Άνθρωποι με δεξιότητες σε εξειδικευμένα αντικείμενα αφοσιώνονται σε αυτά, αφιερώνουν τη ζωή τους με θαυμαστά αποτελέσματα, ζουν για την επιστήμη. Από την επιστήμη με επίκεντρο τον άνθρωπο φτάσαμε, ως αποτέλεσμα του αναπόφευκτου ανταγωνισμού, στην επιστήμη για την επιστήμη, με αποτέλεσμα το ενδεχόμενο “μετάλλαξης” του ανθρώπου σε πρόβατο να είναι ορατό.
Νομοτελειακά και διαχρονικά επιστήμη σημαίνει εξέλιξη. Εξέλιξη και “φυλή με αυτοτελή φυσιογνωμία καταγωγής και πολιτισμού” είναι “ασύμβατα”. Γι’ αυτό ο κάποτε “γνήσια αγράμματος” κατατάσσεται σήμερα (μεταξύ άλλων) στους “ψεκασμένους” ή όπως αλλιώς χαρακτηρίζονται.
Υ.Γ. Υπάρχουν διάφορες φυλές προβάτων στον πλανήτη μας, αλλά όλα είναι πρόβατα.
Τελικά ο φριχτός… (απεχθής) δημοτικισμός των Δραγούμη και Βλαστού έσφαξε την ελληνική γλώσσα πιότερο κι’ από τους καταχτητές… Οι κομμουνιστές όμως, έχοντας επίγνωση της ταξικής στόχευσης της εκπαίδευσης, ήθελαν και θέλουν τα παιδιά τους μορφωμένα από πανεπιστήμια και χειρίζονται άψογα την αναβαθμισμένη καθομιλουμένη (όχι τη χυδαία μαλλιαρή του μπερδεμένου φανατικού οπαδού του αρχαιοπληχτου… Μεταξά και εραστή της σοβιετικής δημοτικιας αλλοίωσης της γλώσσας μας, Μυριβήλη).
Κατά τα άλλα το άρθρο επιβεβαιώνει το αγεφυρωτο χάσμα μεταξύ των δύο Ελλάδων. Από τη μία η Ελλάδα της ευρωπαϊκής χιλιόχρονης παράδοσης της Τέχνης και της Επιστήμης, της κληρονομηθείσας στην Ευρώπη από την Αρχαιότητα, όταν εδώ τα’σκιαζε όλα η τουρκιά και από την άλλη η ανορθολογική, εξανατολισμένη και βαθύτατα θρησκοπληχτη… βαλκανια χώρα.
μάθε παιδί μου γράμματα μην γίνεις σαν και εμένα
@ ανατολικός τομεας
Άλλο η Ελλάδα κι άλλο ο Ελληνισμός.
Άλλο το πολίτευμα κι άλλο ο πολιτισμός.
Άλλο η πολιτεία κι άλλο η πελατεία.
Ο Ελληνικός πολιτισμός αποτέλεσε τη βάση του Δυτικού κόσμου. Όταν η ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία/Βυζάντιο καθήλωνε τις εξ ανατολών ορδές, στη δύση έλυναν τα δικά τους προβλήματα. Όταν οι Οθωμανοί εγκαταστάθηκαν στη Βαλκανική χερσόνησο, η δύση έχτιζε πάνω στην “κληρονομιά” του Ελληνικού πολιτισμού. Όταν το Ισλάμ εκδιώχθηκε από την Ευρώπη, η δύση δεν άφησε την ευκαιρία χαμένη να ποδηγετήσει το νεοσύστατο κράτος. Ο Ελληνισμός όμως υφίστατο μέχρι τότε διαρκώς και ήκμαζε σε κάθε γωνιά της Ευρώπης.
Το πολίτευμα δεν γεννά πολιτισμό, το αντίθετο συμβαίνει. Ο πολιτισμός, όπως είχε διατηρηθεί μέσω της λαογραφίας και των παραδόσεων, ίσως να αλλοιώθηκε αλλά δεν μεταλλάχθηκε. Μεταδίδονταν από γενιά σε γενιά. Και υπό τον Οθωμανικό ζυγό και στη συνέχεια.
Στο όνομα της μορφής του πολιτεύματος και του εξευρωπαϊσμού η Ελλάδα πέρασε από τρικυμίες και αναταραχές, αγωνιζόμενη και επεκτεινόμενη μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα. Παρά ταύτα δυστυχώς έριδες προκάλεσαν φαινόμενα όπου κατέχοντες την εξουσία εκμεταλλεύτηκαν την πολιτεία ώστε να δημιουργήσουν πελατεία (ο Καποδίστριας ήταν μάλλον καταδικασμένος να μην τα καταφέρει). Και επειδή ο πελάτης (πρέπει να) έχει δίκιο ώστε ο έχων την εξουσία να την απολαμβάνει, η πολιτεία κατάντησε επανειλημμένα ναυάγιο.
Υ.Γ. Η γεωγραφία δεν αλλάζει. Η Ελλάδα δεν μπορεί να “μετακομίσει” από τα βαλκάνια, όσο κι αν κάποιοι σωτήρες τη φαντασιώνονται Δανία ή Σουηδία. Εκεί άλλωστε δεν θα είχαν δει εξουσία ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα.
@Airman λαογραφική δυστοπία, η κατά Μυριβήλη “ντυσιά” (του άξιζε λοιπόν μια φτυσιά!!! βάσει αυτών που διαβάζω στο άρθρο).
Πῶς ἀπὸ τὴν ἀναπαράσταση ἀρχαϊκῶν χορῶν σὲ ἀσπρόμαυρες φωτογραφίες τοῦ Λυκείου Ἑλληνίδων τῶν δεκαετιῶν ’20 καὶ ’30, μὲ τὶς κοπέλες μὲ τὶς κορδέλες, τὰ στεφάνια στὰ ξέπλεκα μαλλιὰ, τὶς αἰθέριες ἐσθῆτες καὶ τὶς ἀρχαϊκές περικνημίδες, στοιχεῖα τὰ ὁποῖα ἀναβίωσε ὁ κύκλος τῆς Εὔας Σικελιανοῦ, κυριαρχεῖ σήμερα ὡς «ἑλληνικὴ» μιὰ «φορεσιὰ» ὅπου τὸν τὸνο δίνει ἡ τουρκιὰ:
καβὰδι, αλατζὰς, σιγκοὺνι, σεβαγιὰς, ασλαμάς, ντουλαμὰς, σαγιὰς, αντερί, τουζλούκι, φέσι, τσαρούχι, τσεμπέρι, τζουμπὲς, λιμπαντές, γιαλελὶ καί σακοφούστανα…
Απλώς ένα ελάχιστο δείγμα. Χαίρεται ο Τούρκος και λέει “δικοί μας είν’ αυτοί”.
Αν πεις δε για τα επώνυμα τύπου “Καραγκιουλμπαχτσιογλου” (είναι φανταστικό, μην τυχόν και προσβληθεί κάποιος).
Σωστή η ιστορική αναδρομή που έκανες, τα ίδια έγραψα σε δύο φράσεις, αλλά η χώρα έχει γείρει ανεπιστροφα ανατολικά και αυτό εκμεταλλεύεται ο Ερντογάν, ‘την εκδίκηση της γυφτιας’.
ΥΓ η Ελλάδα δεν ήταν Βαλκάνια. Έγινε μετά.