Ακόμα και το μεγαλύτερο ταξίδι αρχίζει με το πρώτο βήμα. Το πρώτο βήμα για το ταξίδι μας στην Κωνσταντινούπολη είναι η πίστη
Του Παναγιώτη Λιάκου
Κάθε 29η Μαΐου είναι μια υπενθύμιση του δυσπρόσιτου ύψους στο οποίο έφτασε ο Ελληνισμός. Η υπερχιλιετής ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας γράφτηκε στα ελληνικά και έκλεισε μ’ έναν επικό τρόπο, αντάξιο του Γένους μας και ενδεικτικό της διαχρονίας της νοοτροπίας, του ήθους και της αυταπάρνησης των προγόνων μας, που πάντοτε θα φυλάττουν Θερμοπύλες, ακόμα κι αν γνωρίζουν ότι οι Μήδοι θα διαβούν.
Ο θάνατος του τελευταίου αυτοκράτορα, Κωνσταντίνου ΙΑ’ Δραγάση Παλαιολόγου, εγγυήθηκε την ιστορική, γεωπολιτική και -πάνω απ’ όλα- συναισθηματική επιταγή, που πέρασε στα χέρια των επομένων γενεών. Δεν συνθηκολόγησε. Προσπάθησε μέχρι την τελευταία στιγμή να ενώσει τους χριστιανούς Ανατολής και Δύσης σ’ έναν αληθινά ιερό αγώνα για την υπεράσπιση του ανθρώπινου πολιτισμού από τον βόρβορο των κατωτέρων ενστίκτων και εξελικτικών βαθμίδων, που συμβόλιζαν οι ληστρικές συμμορίες του Μωάμεθ Β’. Ο Παλαιολόγος πολέμησε κόντρα στα βάρβαρα ασιατική στίφη των Τούρκων, γνωρίζοντας ποια θα είναι η κατάληξή του. Το έκανε για τον Χριστό, τον λαό, το έθνος των Ελλήνων, την Ιστορία αλλά και για το μέλλον. Αν έσκυβε το κεφάλι, αν υπέγραφε ατιμωτικές συνθήκες με τους Τούρκους, που θα του έδιναν προνόμια και πλούτη, θα νομιμοποιούσε -έστω και έμμεσα- την κατοχή των εδαφών μας. «Τα στερνά κρίνουν τα πρώτα» αποφαίνεται, ορθότατα, η λαϊκή ψυχή.
Η Πόλη είναι ακόμα εκεί. Δεν μετακινήθηκε από τη θέση της. Εμείς μετατοπιστήκαμε από το υπαρκτικό μας κέντρο και λησμονήσαμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε από τον κόσμο. Εμείς παρασυρθήκαμε από τις φευγαλέες μόδες και συσχηματιστήκαμε με τον αιώνα τούτο, τον απατηλό. Αντί για το αιώνιο, επιλέξαμε το εφήμερο και ιδού πού φτάσαμε. Είναι υποχρέωσή μας να ξανασημαδέψουμε ψηλά, να κυνηγήσουμε το «αδύνατο», να χαράξουμε ρότα για τον πραγματικό προορισμό μας.
Ακόμα και το μεγαλύτερο ταξίδι αρχίζει με το πρώτο βήμα. Το πρώτο βήμα για το ταξίδι μας στην Κωνσταντινούπολη είναι η πίστη. Να πιστέψουμε στον Θεό και στην αποστολή μας. Να πιστέψουμε ότι μπορούμε να φτάσουμε και να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας. Κι αυτή η πίστη μας να γίνει επιμονή, υπομονή και ενέργεια, που θα καταβάλλεται επί σειρά ετών. Για να επιβιώσουμε ως έθνος πρέπει να κάνουμε επί δεκαετίες μόνο το σωστό. Η θεία βούληση, η ομόνοια μεταξύ μας, η επιμονή, η υπομονή κι η αδιάκοπη εργασία θα φέρουν αποτελέσματα, που σήμερα φαντάζουν με όνειρα θερινής νυκτός.
Και του χρόνου στην Πόλη!
Aντε, σε λιγο ας ξαναρχισουμε να μιλαμε για τον μαρμαρωμενο βασιληα και τη γοργονα και (γιατι οχι 😉 και για τη Σικελια που καποτε ηταν ελληνικη αποικια !
Το ότι κάποτε η Πόλη θα ξαναγίνει πρωτεύουσα μας είναι δεδομένο. Το έχουν βεβαιώσει οι Άγιοι, το στόμα του Θεού στους αιώνες, που τους δόθηκε το χάρισμα της προφητείας! Το πότε δεν γνωρίζουμε. Βλέπουμε ότι οι παιδαγωγίες του Θεού στην απόλυτη παρακμή κρατούν πάνω από μισή χιλιετία….Και δεν θα έρθει η Πόλη στα χέρια μας επειδή θα την κερδίσουμε με το σπαθί μας όπως δεν έρχεται ο Παράδεισος επειδή το αξίζουμε. Θάρθει σαν παραχώρηση άνωθεν για να θυμηθεί η Υφήλιος ποιοι ειμασταν και εμείς να συνέλθουμε από τα σκοτάδια της παρακμής που έχουμε περιέλθει….Θα θεωρηθούμε “οι ακίνδυνοι” οι χωρίς επεκτατικές φιλοδοξίες, οι φτωχούληδες του Θεού που οι “μεγάλοι” θα μπορούν χωρίς φόβο να μας εμπιστευτούν και θα κορδώνονται κιόλας ότι διορθώνουν τις αδικίες του παρελθόντος…
Όμως όλα αυτά θα γίνουν εν καιρώ πολέμου και μάλιστα παγκόσμιου που θα αποδεκατιστεί η ανθρωπότητα. Εμείς ΑΝ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΉΣΟΥΜΕ θα αξιωθουμε όλων αυτών. Αλλιώς στο χάος μαζί με όλους.
Έχω την ελπίδα ότι θα αλλάξουμε γιατί πως αλλιώς ο Άγιος Παΐσιος προείπε ότι έξω από τα λεωφορεία θα κρέμονται Εικόνες αντί για διαφημίσεις;
Εφ’ όπλου λόγχη το σύμπλεγμα κατωτερότητας που εκδηλώνεται ως αίσθημα ανωτερότητας!
Darwin 29/05/2025 – 13:48 στο 13:48
Ξέχασες την Κριμαία, την αρχαία Ταυρίδα.
Συγκλονιστικός για άλλη μια φορά κύριε Λιάκο! Μπράβο σας!
Καλώδια στην Κάσο δεν μπορούμε να περάσουμε, η Κωνσταντινούπολη μας μάρανε
κ. Λιάκο στις 29η Μαΐου, σε κανένα δυσπρόσιτο ύψος δεν έφτασε ο Ελληνισμός. Για έναν και μόνο απλό ιστορικό λόγο. Είχε δύσει στην μάχη της Πύδνας, της Πέτρας. Λόγω της αιώνιας αλληλοφαγωμάρας μας.
Από το 1821 αγωνιζόμαστε να τον αναστήσουμε..να δράξουμε το νήμα…να βρούμε μια σπίθα αναμμένη στο κάρβουνο που άφησε πίσω της η ρωμαϊκή κι αργότερα η βυζαντινή κυριαρχία!
Ας σταματήσουμε αυτό το παραμυθάκι. Η Βυζαντινή αυτοκρατορία ουδεμία σχέση είχε με τον ελληνισμό και τις αξίες του. Αντίθετα, τον διαστρέβλωσε, τον κυνήγησε, κατέστρεψε κι έκαψε συγγράμματα κι έργα τέχνης, ναούς και ακαδημίες, γυμναστήρια στάδια, μαντεία κτλ. Σκότωσε, πούλησε στα σκλαβοπάζαρα Ανατολής, μύριους όσους εθνικούς, – όπως αποκαλούσαν τους Έλληνες οι βυζαντινοί -, με το πρόσχημα της νέας θρησκείας.. Η ουσία ήταν να εξαφανίσουν τους Έλληνες γιατί κινδύνευε ο θρόνος τους. Αυτοκρατόρων και Πατριαρχών. Οι λοιποί λαοί που ήταν στην κατοχή της αυτοκρατορίας, ήταν αμόρφωτοι απαίδευτοι, βάρβαροι, εύκολο να υποδουλωθούν.
Κανένας αυτοκράτορας δεν ήταν έλληνας. Απαγορευόταν δια ροπάλου. Η αυτοκρατορία επίσημα αναφέρεται στον τίτλο της ως Βασίλειο των Ρωμαίων -Imperium Romanum.
Παίδες σοβαρευτείτε. Έχετε αντιληφθεί την ρευστή, αβέβαιη κι επισφαλή κατάσταση σ’ όλο τον πλανήτη;;
Μάλλον όχι! Περί άλλων τυρβάζετε!!
Μπαρούτι μυρίζει. Νέα Γιάλτα αχνοφαίνεται κι είμαστε στο μέσον του κυκλώνα με τα σκυλιά ν’ αλυχτάνε σε όλη την περίμετρο των συνόρων μας. Χερσαίων και μή.
Δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει με τους τρελούς που μπλέξαμε, πλανητάρχη και υποπλανητάρχη κι εσείς ονειρεύεστε ξεμαρμαρώματα, κόκκινες μηλιές Ταυρίδες Κριμαίες Σικελίες κτλ!!
Γιατί όχι και τις Αλεξάνδρειες, Αιγύπτου, Αφγανιστάν, Ιράν. κτλ!!
Δικός μας τις έφτιαξε. Κρίμα δεν είναι να τις χαίρονται άλλοι!!
Πολύ παρήγορο το άρθρο που “ανέβηκε” στο antinews και αναφέρεται στην Άλωση της Πόλης. Δυστυχώς, τα ΜΜΕ στην πλειοψηφία τους “ξέχασαν” την επέτειο (αποφράδα ημέρα) της 29ης/5ου. Μάλιστα στο ειδησεογραφικό δελτίο του ΣΚΑΪ ο δημοσιογράφος αναφέρθηκε στον κ. Δένδια και σε ομιλία του σε εκδήλωση (!) [έτσι ακριβώς το είπε] στη Σπάρτη.
Δεν θα μπορούσα να συμμεριστώ την “αισιοδοξία” του τίτλου (“και του χρόνου … στην Πόλη) του αρθρογράφου, η οποία (φυσικά) είναι “ρητορική”. Για τον εξής απλό λόγο: Ο πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης είναι πάνω από 17 εκατομμύρια, αν προσθέσει κανείς και τον υπόλοιπο της Ανατολικής Θράκης, ο συνολικός πληθυσμός είναι διπλάσιος από αυτόν της Ελλάδας. Ακόμα, δηλαδή, και αν με κάποιο μαγικό τρόπο παίρναμε την Κωνσταντινούπολη θα γινόμαστε … μειοψηφία μέσα στην ίδια μας τη χώρα!