Η τηλεφωνική επικοινωνία με τον Τραμπ δημιουργεί προσδοκίες για μια στροφή προς τη διπλωματία
Παρίσι, Μαρία Δεναξά
Ύστερα από τρία χρόνια σφοδρών εχθροπραξιών, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν εμφανίζεται πρόθυμος να συζητήσει την κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία. Η τηλεφωνική επικοινωνία, διάρκειας δύο ωρών, που είχε τη Δευτέρα με τον Ντόναλντ Τραμπ, κατά την οποία δεσμεύτηκε να συνεργαστεί με την Ουκρανία για μια πιθανή μελλοντική ειρηνευτική συμφωνία, δημιουργεί προσδοκίες για μια στροφή προς τη διπλωματία.
Όμως, η πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη, γεμάτη αντιφάσεις, κι ένα ερώτημα παραμένει καίριο: θέλει πραγματικά την ειρήνη ο Πούτιν ή προσπαθεί να κερδίσει χρόνο;
«Η Ρωσία θα επιτύχει όλους τους στόχους της “ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης”, αλλά προτιμούμε να τους επιτύχουμε με διπλωματικά μέσα. Κι αν οι αμερικανικές προσπάθειες διαμεσολάβησης μπορούν να βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση, αυτό είναι επίσης προτιμότερο» εξήγησε πριν από το τηλεφώνημα ο εκπρόσωπος της ρωσικής προεδρίας Ντμίτρι Πεσκόφ, συνοψίζοντας τη διάθεση του Κρεμλίνου, η οποία υπαγορεύει την αποφυγή σημαντικών παραχωρήσεων, όπως μαρτυρά και το φιάσκο της Κωνσταντινούπολης, στο οποίο συμμετείχε ρωσική αντιπροσωπία κατώτερου επιπέδου.
Οι εκεί συνομιλίες της περασμένης εβδομάδας δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα όσον αφορά την προσέγγιση των δύο πλευρών και απέδειξαν ότι η Ρωσία δεν έχει εγκαταλείψει ούτε στο ελάχιστο τους μαξιμαλιστικούς στόχους της στην Ουκρανία, όπως η μη παράδοση του συνόλου των τεσσάρων ουκρανικών περιοχών που έχουν καταληφθεί και προσαρτηθεί, η διακοπή της δυτικής στρατιωτικής βοήθειας προς το Κίεβο, το ουδέτερο καθεστώς και η εγκατάλειψη της ιδέας ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, ακόμα και η μείωση του μεγέθους του στρατού της.
Εμπειρογνώμονες
Ωστόσο, τόσο οι Ρώσοι όσο και δυτικοί εμπειρογνώμονες συμφωνούν ότι η Μόσχα θα δυσκολευτεί να επιβληθεί με τα όπλα. Στο πεδίο της μάχης, οι ρωσικές δυνάμεις σημειώνουν σαφή αλλά αργή πρόοδο, χωρίς να διαφαίνεται καμιά καθοριστική νίκη στον ορίζοντα. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Πούτιν φαίνεται ότι ποντάρει περισσότερο στον Τραμπ ως πιθανό διαμεσολαβητή και μοχλό πίεσης, παρά σε στρατιωτική επικράτηση.
Σύμφωνα με την πολιτική αναλύτρια και ειδική στο ρωσικό σύστημα Τατιάνα Στανόβαγια, ο κύριος στόχος του Πούτιν είναι να πείσει τον Τραμπ «να ασκήσει πίεση στην Ουκρανία ώστε να δεχτεί να συζητήσει την ατζέντα της Ρωσίας», δηλαδή τους στόχους της Ρωσίας και σύμφωνα με τους όρους που έχει θέσει η Ρωσία.
Για τον Πούτιν, ο στόχος δεν ήταν ποτέ να συναντήσει τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ούτε καν να συζητήσει απευθείας με το Κίεβο. Αντίθετα, στόχος του ήταν να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον μοναδικό συνομιλητή που η Μόσχα θεωρεί ισάξιο και ικανό να επηρεάσει την πορεία των γεγονότων στην Ουκρανία: την Ουάσινγκτον. Ακόμα πιο σημαντικό για τη Ρωσία είναι ότι ελπίζει πως οι Ηνωμένες Πολιτείες θα δεχτούν τελικά να καθίσουν στο τραπέζι για μια μεγάλη ανακατανομή του γεωπολιτικού χάρτη, στο πλαίσιο της «νέας τάξης πραγμάτων».
Με λίγα λόγια, ο Ρώσος πρόεδρος συνεχίζει να ασκεί πίεση στο μέτωπο, αποφεύγοντας σταθερά οποιαδήποτε συγκεκριμένη παραχώρηση σχετικά με μια ενδεχόμενη κατάπαυση του πυρός. Πέρα από το ερώτημα αν ο επικεφαλής του Κρεμλίνου επιθυμεί πράγματι την ειρήνη, τίθεται πλέον κι ένα δεύτερο: για πόσο ακόμα θα διατηρήσει την υπομονή του ο Ντόναλντ Τραμπ, που ήδη δείχνει σημάδια αποστασιοποίησης;
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
