Η επιστροφή της Ιστορίας και η ξεπεσμένη αριστοκρατία

Του Μανώλη Κοττάκη

Είναι εντυπωσιακό, αλλά η ψευτοελίτ που παριστάνει το κατεστημένο της χώρας (ενώ στην πραγματικότητα είναι μια ξεπεσμένη αριστοκρατία, στην οποία ελάχιστοι δίνουν σημασία) υποκρίνεται πως δεν κατάλαβε γιατί χιλιάδες Έλληνες έστειλαν με την ψήφο τους τη νεαρά από τον Πόντο να τους εκπροσωπήσει στη Eurovision.

Εάν ήταν η πρώτη ιστορία εθνικής ταυτότητας, εθνικής συνείδησης και εθνικής μνήμης που κάνει τόσο πολύ θόρυβο, ίσως και να τους δικαιολογούσαμε για την άγνοιά τους. Αλλά έχει προηγηθεί η ιστορία με τον «συνωστισμό» στην προκυμαία της Σμύρνης, που κράτησε σχεδόν μια δεκαπενταετία. Έως ότου έγινε θεατρική παράσταση και ταινία, την οποία είδε συγκινημένη όλη η Ελλάς, συγκλονισμένη από το σύνθημά της: «Σα δεν θέλεις να πεθάνεις, να θυμάσαι, μην ξεχνάς!»

Ακολούθησαν τα «Φαμαγκούστα», «Κόκκινο Ποτάμι» και το «Άγιος Παΐσιος: Από τα Φάρασα στον ουρανό», που «έσπασαν ταμεία». Ακόμα και η συγκίνηση για τις περιπέτειες που βίωσαν μέσα στον πόλεμο οι Έλληνες της Αζοφικής στη Μαριούπολη σε αυτή την εθνική νοσταλγία εντάσσονται.

Οι ψευτοελίτ, που ξιπάζονται όμως παριστάνοντας τις κατά περίπτωση φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, απορούσαν χθες και συνέχισαν να χλευάζουν την έκτη θέση της νεαράς από τον Πόντο με το φθηνό επιχείρημα «έκτοι ήρθαμε. Όχι πρώτοι».

Ξέχασαν οι ανόητοι ότι ήρθαμε έκτοι με ελληνικές λέξεις όπως «ξέθωρο», «ριζωμός», «ξαποστάσω» «τζιβαέρι» και με μια ιστορία από την εθνική μνήμη μας. Δεν παρατήρησαν καν ότι φέτος είχαμε πανευρωπαϊκώς μια επιστροφή στις ρίζες – 20 χώρες εγκατέλειψαν τα αγγλικά και «πρότειναν» ερμηνείες στη γλώσσα τους.

Και όταν αυτή η δίψα για επιστροφή στο «εθνικό», αυτό που κατά την Αρβελέρ μεσολαβεί ανάμεσα στο «παγκόσμιο» και το «τοπικό», γίνει μεγάλο πολιτικό ρεύμα, αύριο θα διερωτώνται πώς έγινε αυτό. Και θα ψάχνουν να βρουν γιατί δεν φτάνει να μιλούν οι ηγεσίες μας φαρσί αγγλικά, γερμανικά και γαλλικά, όταν η εθνική απαίτηση είναι να σκέφτονται και να μιλούν… ελληνικά.

Η απάντηση στο πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό σε έναν υποτιθέμενο κόσμο νεωτερικότητας είναι απλή: δύσκολο να ξεριζώσεις από την ψυχή του ελληνικού λαού τις μνήμες, τις παραδόσεις, τις γλώσσες, τους αγίους του. Το γεγονός ότι δεν έχει καταφέρει κανείς να μετατρέψει σε μεγάλο πολιτικό ρεύμα τη ζώσα εθνική συνείδηση είναι καθαρά θέμα σύμπτωσης. Αλλά, αργά ή γρήγορα, θα συμβεί για έναν απλό λόγο: η κυβέρνηση αυτή δεν θέλει να το κάνει. Δεν είναι ότι δεν μπορεί – δεν θέλει! Είναι αλλού ταγμένη. Και, ως γνωστόν, η φύση απεχθάνεται το κενό. 

Γράψαμε χθες ότι είχε δοθεί ρητή οδηγία να αποφευχθεί κατά τη διάρκεια της καμπάνιας για την «Αστερομάτα» κάθε αναφορά στη Γενοκτονία των Ποντίων. Και βγήκε χθες το πρωί ο παρουσιαστής Γιώργος Καπουτζίδης σε ένα ραδιόφωνο και το επιβεβαίωσε πλήρως.

Αλλά και να το διέψευδε, έφτασε και περίσσεψε η δήλωση του πρωθυπουργού στη χθεσινή ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όσο και αν ψάξετε, δεν θα βρείτε εκεί στο κείμενό του τη λέξη «γενοκτονία». Δεν υπάρχει. Οι Πόντιοι «υπέφεραν», «βασανίστηκαν», «εξοντώθηκαν», αλλά για το ότι υπήρξε οργανωμένο σχέδιο γενοκτονίας τους, λέξη… Αυτά, κατά τον υπουργό Επικρατείας Σκέρτσο, είναι θέματα του «περασμένου αιώνα».

Τα ίδια δεν είχε πει για τις γερμανικές αποζημιώσεις πριν από τις εκλογές του 2023; Ότι είναι «θέμα του περασμένου αιώνα»; Τα ίδια δεν μας είπαν προχθές, ότι η διχοτόμηση στην Κύπρο είναι περίπου δεδομένη και δεν αλλάζει; Τα ίδια δεν έκαναν επίσης όταν η Αγία Σοφία έγινε τέμενος; Ο πρωθυπουργός και η τέως Πρόεδρος περίμεναν να αλλάξει η μέρα για να κάνουν μια χλιαρή δήλωση διαμαρτυρίας τις πρώτες πρωινές ώρες.

Τα ίδια δεν έγιναν και την περασμένη εβδομάδα, όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τασούλας, ευρισκόμενος στα Τίρανα για διεθνή διάσκεψη, δεν είπε λέξη για τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας; (Τουλάχιστον χθες ήταν από τους λίγους που έφεραν στα χείλη τους τη λέξη «γενοκτονία».)

Ο Ελληνισμός, όμως, είναι ένα μεγάλο μωσαϊκό. Και το να ξέρεις την ιστορία του και να την τιμάς δεν είναι συνδικαλισμός απέναντι στους ψηφοφόρους σου – είναι ιερό σου καθήκον. Δεν γίνεται να προτάσσεις διαρκώς τις συμφωνίες («deals» στη γλώσσα σου) της «θετικής ατζέντας» ελληνικών εταιριών της διαπλοκής με ομόλογες στην Τουρκία και να πετάς στα σκουπίδια την εθνική μνήμη. 

Φαινομενικώς, αυτά τα θέματα δεν επηρεάζουν την εκλογική συμπεριφορά. Και σίγουρα δεν είναι το καθοριστικό κριτήριο για την ψήφο. Αλλά μια ισχυρή πατρίδα είναι προϋπόθεση για την ευημερία. Ευημερία χωρίς πατρίδα, με τους κώδικες που μας κληροδότησαν οι προπάτορές μας, δεν μπορεί να υπάρξει.

Θα έρθει μια στιγμή λοιπόν στο μέλλον -μπορεί νωρίς, μπορεί αργά- που θα συμπυκνωθεί σε μία στιγμή η ιστορία των πολλών τελευταίων ετών. Και τότε, όσους σταυρούς και γονυκλισίες και να κάνει η ψευτοελίτ, όσες φορές και να επισκεφθεί την Παναγία Σουμελά και την Τραπεζούντα για φιγούρα, όσες φορές και να πάει στο Άγιον Όρος, το αποτέλεσμα θα είναι οδυνηρό. Οι πραγματικές αξίες θα νικήσουν τις άλλες «αξίες».