Του δρος Απόστολου Κρητικόπουλου*
Τον Οκτώβριο του 2009 η διεθνής κοινότητα παρακολούθησε με απορία τη βράβευση του νεοεκλεγέντος Μπαράκ Ομπάμα με το Νόμπελ Ειρήνης. Επρόκειτο για μια επιβράβευση που δεν βασιζόταν σε έργο, αλλά σε προσδοκίες. Ο Ομπάμα δεν είχε προλάβει να υλοποιήσει καμία απολύτως ειρηνευτική πρωτοβουλία, κι όμως του απονεμήθηκε ένα βραβείο ύψιστης ηθικής αξίας, ως «προκαταβολή» καλών προθέσεων. Ήταν μια απόφαση περισσότερο συμβολική, παρά ουσιαστική, που δημιούργησε εύλογους προβληματισμούς.
Αρκετά χρόνια αργότερα εμφανίστηκε στην παγκόσμια σκηνή ο Ντόναλντ Τραμπ, μια μορφή εκκεντρική, αλλά καθοριστική. Παρά τις σφοδρές επιθέσεις που δέχθηκε από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης, απέδειξε στην πράξη πως πίσω από τη ρητορική του υπήρχε πολιτική πυγμή και διπλωματική οξυδέρκεια. Κατά τη διάρκεια της θητείας του (2016-2020) δεν προκάλεσε κανέναν νέο πόλεμο, γεγονός που τον καθιστά μοναδικό μεταξύ των σύγχρονων Αμερικανών προέδρων.
Ανάμεσα στα επιτεύγματά του ξεχωρίζει η πρωτοφανής προσέγγιση με τη Βόρεια Κορέα. Ο Τραμπ δεν περιορίστηκε σε αόριστες δηλώσεις, αλλά ταξίδεψε μέχρι την αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη (DMZ) και πέρασε συμβολικά τα σύνορα, συναντώντας τον Κιμ Γιονγκ Ουν. Η ιστορική αυτή συνάντηση, με τη χαρακτηριστική χειραψία στο σημείο μηδέν της κορεατικής χερσονήσου, δεν αποτελούσε θεατρική κίνηση. Ήταν μια επίδειξη πολιτικού θάρρους και έμπρακτης διάθεσης για συνεννόηση, που απέφερε άμεσα αποτελέσματα στη σταθερότητα της περιοχής.
Ο Τραμπ διαμεσολάβησε, επίσης, σε συμφωνίες μείζονος σημασίας μεταξύ Ισραήλ και αραβικών κρατών, αποδεικνύοντας πως η ειρήνη μπορεί να οικοδομηθεί ακόμα και σε εδάφη βαμμένα με αίμα αιώνων. Πριν από λίγες ημέρες οι διεθνείς αναλυτές κατέγραψαν ακόμα ένα διπλωματικό του επίτευγμα: την εκεχειρία ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν. Οι δύο πυρηνικές δυνάμεις της Ασίας, με μακρά ιστορία αιματηρών συγκρούσεων, συμφώνησαν σε αποκλιμάκωση, κατόπιν παρεμβάσεων του Αμερικανού πρώην προέδρου. Πρόκειται για μια νίκη της διαμεσολαβητικής διπλωματίας, της επιμονής και της προσωπικής επιρροής.
Το βλέμμα πλέον στρέφεται προς την Ουκρανία. Ο πόλεμος με τη Ρωσία έχει αφανίσει εκατοντάδες χιλιάδες νέους άνδρες και έχει προκαλέσει βαρύ οικονομικό τίμημα για ολόκληρη την Ευρώπη. Η ειρήνη παραμένει ζητούμενο και ο ρόλος ενός ηγέτη με διαπραγματευτική ικανότητα και ψυχραιμία, όπως ο Τραμπ, θα μπορούσε να αποδειχθεί καταλυτικός.
Αν οι πράξεις έχουν μεγαλύτερη αξία από τις λέξεις, τότε ο Ντόναλντ Τραμπ είναι αυθεντικός φορέας ειρήνης. Η ώρα για την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης σε αυτόν τον ανορθόδοξο αλλά αποτελεσματικό ειρηνοποιό έχει φτάσει. Όπως αναφέρεται στην Αγία Γραφή: «Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται».
*∆ιδάκτωρ Πληροφορικής (twitter: @kritikopoulos)
