Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Οι εκπρόσωποι των γερμανικών εταιριών περιμένουν πώς και πώς -με βάση όσα διασπείρουν οι κυβερνητικοί παπαγάλοι- τον Κυριάκο Μητσοτάκη για να τον χειροκροτήσουν κατά τη μετάβασή του, αύριο Τρίτη (και 13!), στο Βερολίνο. Και γιατί όχι, δηλαδή; Εδώ και δεκαπέντε χρόνια όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μπορεί να φτωχοποίησαν τους Έλληνες, αλλά συνέβαλαν τα μάλα για να γίνουν (πολύ) πλουσιότεροι οι Γερμανοί τραπεζίτες και επιχειρηματίες…
Σχεδόν 12.000 εταιρίες εκπροσωπούνται στο γερμανικό Οικονομικό Συμβούλιο (Wirtschaftsrat der CDU e.V.), που θα τον βραβεύσει για το «success story», λέει, της ελληνικής οικονομίας. Είναι πάνω κάτω οι ίδιοι που είχαν απονείμει αντίστοιχο βραβείο και στον ΓΑΠ το φθινόπωρο του 2010, λίγους μήνες αφότου μας έχωσε στα Μνημόνια. Άξιος συνεχιστής ο Κυριάκος…
Μόνο μέσα στην πρώτη τριετία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η Γερμανία κέρδισε από την κρίση χρέους στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης 100 δισ. ευρώ, που αντιστοιχούν στο 3% του ΑΕΠ της. Ακόμη και τα τελευταία χρόνια που η οικονομία της μπήκε (λόγω των κυρώσεων στη Ρωσία) σε ύφεση, οι γερμανικές εξαγωγές προς την Ελλάδα αυξήθηκαν σημαντικά, αντίθετα το εμπορικό έλλειμμα της δικής μας χώρας ανέβηκε κι άλλο. Πώς να μην τρίβουν τα χέρια τους οι φίλοι μας οι Γερμανοί;
Κι ενώ οι Γερμανοί εξακολουθούν να πλουτίζουν στην πλάτη μας, Μητσοτάκης και Πιερρακάκης τρέχουν κι από πάνω να αποπληρώσουν πρόωρα στους (κατά κύριο λόγο Γερμανούς) τοκογλύφους τα μνημονιακά δάνεια, αλλά ούτε κουβέντα για τα χρωστούμενα από τους «φρίτσηδες»: Συνολικά το ποσό για πολεμικές αποζημιώσεις, επανορθώσεις και κατοχικό δάνειο υπολογίζεται σε πάνω από 300 δισ. ευρώ μαζί με τους τόκους. Πώς λοιπόν να μη χειροκροτούν και να μη βραβεύουν (επιπροσθέτως) τον Κυριάκο η οικονομική και η πολιτική ελίτ του Βερολίνου;
Για όσους το ξεχνούν (ή το αγνοούν), στη δανειακή σύμβαση του πρώτου Μνημονίου από το 2010 το Βερολίνο πέρασε ρήτρα με την οποία απαγορεύει στην Αθήνα την υποβολή ένστασης για οποιοδήποτε συμψηφισμό και ανταπαίτηση. Τουτέστιν, κόπηκε προκαταβολικά κάθε δυνητική συζήτηση για επιστροφή των πολεμικών αποζημιώσεων ή του κατοχικού δανείου μέσω συμψηφισμού ή ανταπαίτησης. Με τη ραγιάδικη συμπεριφορά τους οι δικοί μας το αποδέχτηκαν και αυτό. Και μπορεί να βγήκαμε (που λέει ο λόγος) από τα Μνημόνια το 2018, αλλά το αλυσόδεμα δεν έπαψε να υπάρχει…
Τούτων δοθέντων, είναι ουτοπία να περιμένουμε ότι ο Κ. Μητσοτάκης (ειδικά αυτός!) μπορεί να αναφερθεί έστω και ακροθιγώς στο θέμα κατά την αυριανή συνάντησή του με τον (απόγονο ναζί αξιωματικών) νέο καγκελάριο Μερτς. Αντιθέτως, προτού φύγει για Βερολίνο έκανε ό,τι μπορούσε για να τιμωρήσει τον («Παπαφλέσσα» της Κρήτης) επίσκοπο Αμφιλόχιο, που είχε το θράσος να βγάλει γλώσσα στον Στάινμαγερ για τις θηριωδίες στην Κάντανο. Όλα κι όλα, αχάριστος (προς τους Γερμανούς) ο Κυριάκος δεν είναι. Με κοτζάμ βραβείο θα γυρίσει…
