Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
Περιμένοντας στωικά στη στάση του τραμ, μπορείς να καταλάβεις τη διαστολή του χρόνου. Η ψηφιακή ένδειξη σε ενημερώνει ότι ο συρμός θα καταφθάσει σε 7 λεπτά. Την επόμενη φορά που θα σηκώσεις το βλέμμα, ωστόσο, πληροφορείσαι ότι θα χρειαστεί να περιμένεις λίγο παραπάνω, γύρω στα 12 λεπτά. Δεν προλαβαίνεις να βρίσεις και ξαφνικά το ρολόι υποχωρεί στα 5 λεπτά. Ο κόσμος σαστισμένος κοιτάζει το τρελό παιχνίδι του λεπτοδείκτη που θαρρείς πως το κάνει επίτηδες για να δοκιμάσει τις αντοχές του χωρίς να μπορεί να βγάλει άκρη.
Η επιβίβαση στο τραμ αποδεικνύεται στοίχημα που κερδίζουν μόνο οι τυχεροί που προσέρχονται στη στάση λίγο πριν το τραμ εμφανιστεί από τη γωνία. Την ίδια στιγμή, στην απέναντι γραμμή, βλέπεις να κατηφορίζουν άδειοι συρμοί ο ένας πίσω απ’ τον άλλον σε μια θλιβερή ακολουθία. Και κάπως έτσι, η μέρα σου αρχίζει με τον χειρότερο τρόπο, η εωθινή διάθεση έχει πάει περίπατο και, φυσικά, τα επαγγελματικά σου ραντεβού έχουν ήδη τιναχτεί στον αέρα.
Όσες φορές έχω διαμαρτυρηθεί γι’ αυτόν τον επαναλαμβανόμενο και συστηματικό εμπαιγμό, η κίνηση αποδείχθηκε μάταιη. «Να τα πείτε στη διεύθυνση!» φωνάζει θυμωμένα ο οδηγός ταμπουρωμένος στο κουβούκλιό του. «Δεν φταις εσύ. Φταίει που δεν δείχνετε ίχνος αλληλεγγύης γιατί η μονιμότητα σας αποκτήνωσε!» του λες κι εσύ, ψάχνοντας χειρολαβή να κρατηθείς, γιατί πολλοί οδηγοί είναι, λες, «μαλωμένοι» με το φρένο και του επιτίθενται με μένος, κάνοντας τους δυστυχείς επιβάτες να μετεωρίζονται σαν ζώντα ζώα που τα κατεβάζουν απ’ τα βουνά να ξεχειμωνιάσουν στις στάνες.
Κοπάδια είμαστε κι εμείς, σκέφτεσαι κάτι τέτοιες ώρες συνειρμικά. Και σου ‘ρχεται στον νου η περίπτωση Θεσσαλού πολιτικού που χρημάτισε και υπουργός του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος, όταν αποφάσισε ν’ αποσυρθεί κι έβγαλε μπροστά τον αδούλευτο κανακάρη του, τον κάλεσε και του είπε σύμφωνα με τις ντόπιες δοξασίες: «Παιδί μου, σου αφήνω τρεις χιλιάδες πρόβατα στα βουνά κι άλλα δέκα χιλιάδες “πρόβατα” στους κάμπους»…
Είναι φανερό πως η πλειονότητα των οδηγών πλήττει στη δουλειά. Γι’ αυτό και την ώρα που θα έπρεπε η προσοχή τους να είναι αυστηρώς στραμμένη στη διεκπεραίωση του δρομολογίου, αυτοί μιλάνε στο κινητό για χίλια δυο θέματα. Από τα οικογενειακά τους και τη χθεσινή κουβέντα στο καφενείο, έως τους προσεχείς αγώνες του Στοιχήματος.
Την τριτοκοσμική εικόνα, όπου έχει χαθεί κάθε έννοια ακρίβειας και ευθύνης, συμπληρώνουν κάτι απερίγραπτοι τύποι που παριστάνουν τους ελεγκτές.
Μονίμως αόρατοι, σκάνε ξαφνικά κι απολαμβάνουν σαδιστικά τη στιγμή που θα «συλλάβουν» κάποιον εγκληματία που για κάποιον λόγο, ακόμα και γιατί δεν είχε, ανέβηκε στον συρμό χωρίς εισιτήριο και ξεσπάνε σε κάτι φοιτητάκια που τα φέρνουν δύσκολα βόλτα, χωρίς να δείχνουν κατανόηση. Προσφέρθηκα προ ημερών να κόψω εγώ το εισιτήριο ενός φοιτητή, αλλά ο άτεγκτος ελεγκτής, που, όπως και πολλοί συνάδελφοί του, δεν είχε τις καλύτερες σχέσεις με την καθαριότητα, μου συνέστησε «να κοιτάτε τη δουλειά σας» και του ‘κοψε πρόστιμο.
Απλά, καθημερινά, που διαμορφώνουν όμως ένα εχθρικό κι αδιάφορο πρόσωπο της «εταιρίας» για τον κόσμο. Στην αρχή της τουριστικής αιχμής ο νευραλγικός σταθμός του τραμ στο Σύνταγμα παραμένει κλειστός έως τις 15 Ιουνίου «λόγω τεχνικών έργων», με αποτέλεσμα έναν απίστευτο συνωστισμό στις γραμμές του μετρό. «Βαριά βιομηχανία» σου λέει μετά…
