Η κυβέρνηση στις πάγιες δραστηριότητές της περιλαμβάνει και τις αδιάκοπες εξαγγελίες για «παρεμβάσεις», «μεταρρυθμίσεις» και «επιβολή τάξης» στα πανεπιστήμια. Οι εξαγγελίες μεν γίνονται, αλλά οι πράξεις παραμένουν… άφαντες.
Στη χθεσινή Σύνοδο των Πρυτάνεων η υπουργός Παιδείας Σοφία Ζαχαράκη παρουσίασε τις βασικές προτάσεις της κυβέρνησης για την επιβολή τάξης στα πανεπιστήμια. Ουδεμία εξ αυτών αιφνιδίασε κάποιον, μια και αυτές οι προτάσεις παρουσιάζονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, κατά καιρούς λαμβάνουν τη μορφή νομοσχεδίων, που ουδέποτε εφαρμόζονται.
Προχθές εμφανίστηκε στην ΕΡΤ ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Κωστής Χατζηδάκης, ο οποίος υποσχέθηκε «εφαρμογή των νόμων»! Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, είπε: «Δεν είναι νοητό να υπάρχει νόμος και κάποιες πρυτανικές Αρχές να μην ανταποκρίνονται. Αυτοί που δεν ανταποκρίνονται, κατά την άποψή μου, πρέπει να έχουν συνέπειες. […] Οι νόμοι δεν είναι απλώς για να τους διαβάζουμε, πρέπει να εφαρμόζονται. Αν κάποιος δεν θέλει να είναι πρύτανης γιατί δεν του αρέσει κάποιος νόμος του κράτους, της ελληνικής δημοκρατίας δεν είναι υποχρεωμένος να είναι πρύτανης. Αλλά αφ’ ης στιγμής αποφασίζει να εκλεγεί και να καθοδηγεί κάποιο πανεπιστήμιο, προφανώς, δεν είναι σε ανεξάρτητο κράτος, ούτε υπάρχουν μέσα στην Ελλάδα κρατίδια όπου ο καθένας κάνει ό,τι του κατέβει».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι -κατ’ εκείνον- «άριστοί» του δεν ανέλαβαν πρόσφατα τη διακυβέρνηση της χώρας. Βρίσκονται στην εξουσία από τον Ιούλιο του 2019. Από τότε έχουν περάσει σχεδόν έξι χρόνια και υπήρχε όλος ο διαθέσιμος χρόνος για να γίνουν τα αυτονόητα και στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, γενικά, και, ειδικά, στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Κι όμως, επειδή τα ΑΕΙ παραμένουν «πεδία βολής» των μαφιοζοποιημένων περιθωριακών συμμοριών και των μπαχαλάκηδων, οι υπουργοί της κυβέρνησης περιφέρονται από σύσκεψη σε σύσκεψη και από τηλεοράσεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και υπόσχονται ότι θα επιβάλουν την τάξη! Το χάος στα πανεπιστήμια διαιωνίζεται και η κυβέρνηση συνεχίζει να τάζει ότι θα εφαρμόσει τους νόμους – κάτι που σε άλλες χώρες θεωρείται αυτονόητο.
Αν αυτό δεν είναι κατάντια και παραδοχή ανικανότητας, τότε τι άλλο θα μπορούσε να είναι…
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
