Στην «υπηρεσία» του εχθρού…

Του Ανδρέα Καψαμπέλη

Εκτός από την επίσκεψη στην Ιταλία και τη συνάντηση με την Τζ. Μελόνι, ο Κ. Μητσοτάκης την επόμενη εβδομάδα θα πάει και στη Γερμανία για να… βραβευτεί: Την Τρίτη πρόκειται να παραλάβει βραβείο από το Economic Council των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών και να μιλήσει στην ετήσια εκδήλωσή του, όπου παρών αναμένεται να είναι και ο νέος καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς…

«Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά τη θητεία του υλοποιεί οικονομικές μεταρρυθμίσεις…» αναφέρουν εγκωμιαστικά οι Γερμανοί διοργανωτές κι αυτό μοιραία φέρνει στη μνήμη (όσων δεν την έχουν απολέσει) τον προηγούμενο Έλληνα πρωθυπουργό που είχε πάρει ανάλογο βραβείο…

Ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, στον οποίο απονεμήθηκε από τους Γερμανούς το πολιτικό και κοινωνικό βραβείο «Κβαντρίγκα» για την «κοινωνική προσφορά» του, την «αναδιάρθρωση» της δημοσιονομικής πολιτικής της Ελλάδας και την «αποτροπή πτώχευσής» της…

«Η Ελλάδα συνεχίζει την πολιτική της σταθεροποίησης με αποφασιστικότητα» είχε δηλώσει με αυτή την ευκαιρία η Μέρκελ, ενώ ο Σόιμπλε συμπλήρωνε ότι «η Ελλάδα είναι άξια σεβασμού για τα μέτρα που έλαβε». Τον πανηγυρικό στην εκδήλωση της βράβευσης είχε εκφωνήσει ο επικεφαλής της Deutsche Bank Γιόζεφ Άκερμαν…

Το ημερολόγιο την ημέρα εκείνη έγραφε 3 Οκτωβρίου 2010 και τυπικά συνέπιπτε με τον εορτασμό της 20ής επετείου επανένωσης της Γερμανίας.  Λίγους μήνες νωρίτερα από το Καστελόριζο ο ΓΑΠ «παρέδιδε» τη χώρα στα σαγόνια των δανειστών, η καταστροφή των Ελλήνων δεν είχε ακόμη πάρει τις μετέπειτα διαστάσεις, αλλά στο μεταξύ οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες ήταν αυτές που ωφελήθηκαν. Για την ακρίβεια, διασώθηκαν.

Και εκείνο το διάστημα η Deutsche Bank υπό τον Άκερμαν, παρά ταύτα, προέβαινε σε προσομοίωση χρεοκοπίας της Ελλάδας, κάτι που συντηρούσαν σκόπιμα και οι σπεκουλαδόροι με αύξηση των φημών περί χρεοκοπίας και επιστροφής της χώρας μας στη δραχμή ώστε, με την κινδυνολογία, να σπέρνουν τον φόβο και την υποταγή. Ε, δεν… άξιζε το βραβείο του ο ΓΑΠ;

Ποιες… αναλογίες υπάρχουν ανάμεσα σε εκείνη τη βράβευση και στην τωρινή (παρά τη φαινομενική διαφορά στις συγκυρίες) δεν είναι και πολύ δύσκολο να τις εντοπίσει κανείς. Ο Γ. Παπανδρέου έβαλε πριν από 15 χρόνια τη βούλα του στην υποταγή, ο Κ. Μητσοτάκης  επισφράγισε με την πολιτική του την -αν μη τι άλλο οικονομική- υποτέλεια στους Γερμανούς. Γιατί να μην πάρει κι αυτός το βραβείο του;

Παρεμπιπτόντως, ούτε ο τότε ούτε ο σημερινός πρωθυπουργός έχουν αρθρώσει έστω ένα «κιχ» για το ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου. Ένα θέμα που ξαναγίνεται μεν επίκαιρο με αφορμή την 80ή επέτειο από τη λήξη του πολέμου και την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας, αλλά για το οποίο όλες οι έως τώρα κυβερνήσεις εκτός από (λιγότερα ή περισσότερα) λόγια δεν έχουν κάνει τίποτε. (Ε, μη στενοχωρήσει ο κ. Μητσοτάκης τον νέο καγκελάριο, αφού συν τοις άλλοις είχε και ναζί παππού και πατέρα…)