Του Κωνσταντίνου Σχοινά
Έγραφα σε κοινωνικό δίκτυο λίγες μέρες πριν από το φετινό Πάσχα και νομίζω θα το επαναλάμβανα αυτούσιο και σήμερα αν με ρωτούσε κανείς (αν και με την εκλογή Τραμπ κάπως… σείστηκαν οι αντι-οικογενειακές απόψεις των κυβερνώντων). Είναι η πρώτη μου σκέψη μετά τα συνήθη τηλεοπτικά ρεπορτάζ από σαλέ της ορεινής Ελλάδος με θερμαινόμενες πισίνες και γκουρμέ εστιατόρια:
«Δεν θα έπρεπε να θεωρείται παράξενη/ανεξήγητη η περίφημη “100% πληρότητα” σε “δημοφιλείς χειμερινούς προορισμούς”.
Τα μισά βόρεια προάστια των Αθηνών και μόνο επαρκούν να γεμίσουν την τουριστική υποδομή 5-6 χωριών στα ελληνικά κατσάβραχα.
Πώς αποφασίζουν και ξοδεύουν έτσι αβέρτα ακόμα και κάτοικοι των βορείων προαστίων; Σιγά. Καταρχάς, σε ένα ενδεικτικό παράδειγμα, πολλά άτεκνα ζευγάρια -που τείνουν να γίνουν ο κανόνας ή, τέλος πάντων, αυξάνονται ραγδαία- δεν έχουν και πολλούς άλλους σκοπούς, παρά να καταναλώνουν μεγαλειωδώς το εισόδημά τους ακριβώς σε αυτές τις κατηγορίες εξόδων. Δεν υπάρχει τίποτε δύσκολο, ανέφικτο, περίπλοκο στην απόφαση, όταν το εισόδημα και των δύο είναι ικανοποιητικό.
Οι μόνοι που ζορίζονται πραγματικά να επιβιώσουν στην Ελλάδα είναι αυτοί που (διόλου τυχαίως) σταδιακά ωθούνται στο κοινωνικό περιθώριο και θα χριστούν όπου να ‘ναι και αφύσικοι, όντας δακτυλοδεικτούμενοι. Ο οικογενειάρχης υποφέρει, αυτός που προσφέρει νέες ψυχές στην πατρίδα, αλλά όλοι οι υπόλοιποι τον ξεχνούν λίγο πολύ τσεπώνοντας ένα επιδοματάκι ή χτυπώντας ένα “Τουρισμός για όλους”. Απομένει μια γενικόλογη γκρίνια και άσφαιρες ατάκες του τύπου “41 τακατό”, “Μητσοτ@κη γ@@@σαι” κοκ.
Τούτέστιν, τίποτε περίεργο με τις πληρότητες και τα φρακαρισμένα τζιπ στα σοκάκια της Αράχοβας. Απλώς δεν προσφέρει τίποτε ιδιαίτερο στην πρόοδο της χώρας όλο αυτό (κοινώς, σπάσιμο νεύρων με τους παχυλούς τίτλους ειδήσεων, άνευ ουσίας)».
Κάπου εδώ να προσθέσω και την άποψη που άκουσα πριν από μερικούς μήνες, περιμένοντας να κουρευτώ (από αρχαιοτάτων χρόνων στα κουρεία συζητιούνται αλήθειες). Ειπώθηκε, λοιπόν, ότι την περίοδο του Δεκεμβρίου 2023 στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης γινόταν πανζουρλισμός. Οι παριστάμενοι αρχικά αναρωτήθηκαν αν είχαν έρθει τόσοι τουρίστες στην πόλη χωρίς να τους πάρουν χαμπάρι, αλλά διευκρινίστηκε ότι ο λόγος γινόταν για Έλληνες ταξιδιώτες που πετούσαν προς το εξωτερικό. Η πλειονότητα αποφάνθηκε ότι ο σύγχρονος Έλληνας, ακόμα κι αν δεν το σηκώνει το ταξίδι (πλέον μιλάμε για στόχους 3-4 ταξιδιών τον χρόνο, που μερικοί τα αντιμετωπίζουν ως… βιοτική ανάγκη), δεν αντέχει να βλέπει άλλους να κάνουν Χριστούγεννα εις τας Ευρώπας και για να τους συναγωνιστεί (αναρτώντας φυσικά τις ανέμελες στιγμές του στα κοινωνικά δίκτυα) είναι ικανός να… πατήσει και την κοιλιά του ακόμα για κανένα μήνα. Σίγουρα θα συνεχίσει την γκρίνια για όλο το υπόλοιπο έτος.
Θα πείτε, γιατί να μην τα ξοδέψουν οι άνθρωποι… πριν τους τα φάει το κράτος; Σωστό κι αυτό, αλλά πάντως ας αναγνωρίσουμε ότι ως λαός πελαγοδρομούμε κάπως στα κύματα του στείρου καταναλωτισμού.
