Όταν γνωρίστηκε με τον Φρανκ Σινάτρα, ο τεράστιος Αμερικανός καλλιτέχνης είχε εντυπωσιαστεί με το που την άκουσε να τραγουδάει, σε βαθμό που είπε: «Αν αυτή η γυναίκα βρισκόταν στην Αμερική, σε δύο μήνες θα ήταν το πρώτο όνομα»
Του Βασίλη Γαλούπη
Ο μοναδικός που μπορούσε να κρίνει τη Μαρινέλλα είναι και ο πρώτος που εμπιστεύθηκε τη φωνή της. Ο Στέλιος Καζαντζίδης, το ιερό τέρας που, όντας καταξιωμένος στα τέλη της δεκαετίας του ’50, της πρότεινε στο ξεκίνημά της να την έχει δίπλα του. Ήταν τότε που η Μαρινέλλα άρχισε να χτίζει τον μύθο της, με μια φωνή τόσο γήινη σαν να βγήκε μέσα από την πέτρα. Και τόσο έντονη όσο η λάμψη του χρυσού.
Το πανελλήνιο παρακολουθεί με αγωνία από προχθές το βράδυ τα ιατρικά ανακοινωθέντα μετά την κατάρρευση της Μαρινέλλας στο τρίτο της τραγούδι στο Ηρώδειο. Το τελευταίο ιατρικό ανακοινωθέν χθες ήταν καθησυχαστικό, όμως ο κίνδυνος δεν έχει περάσει: «Νοσηλεύεται στη ΜΕΘ του Νοσοκομείου ΥΓΕΙΑ λόγω εκτεταμένης ενδοεγκεφαλικής αιμορραγίας. Παραμένει κλινικά σταθερή. Η κατάστασή της είναι κρίσιμη».
Ο Καζαντζίδης και η Μαρινέλλα αποτέλεσαν για χρόνια το «ιερό δίδυμο» του ελληνικού τραγουδιού. Έχτιζαν μαζί, αλλά στη συνέχεια και μόνοι, τον μύθο τους ως οι κορυφαίοι των κορυφαίων.
«Ήμασταν το πιο δημοφιλές καλλιτεχνικό ζευγάρι, το πιο ταιριαστό φωνητικό ντουέτο και υπόδειγμα ζευγαριού, ανδρόγυνου. Ποτέ δεν είχαμε δώσει δικαιώματα. Ούτε καβγάδες ούτε άλλα πράγματα που να μας εκθέτουν δημόσια. Δεν είχαμε δώσει δικαιώματα στον Τύπο για να γράφουνε, όπως συνέβαινε με πολλά άλλα ζευγάρια εκείνη την εποχή. Η Μαρινέλλα ήταν πάντα μια κυρία» έλεγε λίγο πριν φύγει από τη ζωή ο Στέλιος Καζαντζίδης.
«Ο κόσμος δέχτηκε τη φωνή της Μαρινέλλας, που ήταν πολύ ταιριαστή με αυτή τη συνολική αλλαγή στο λαϊκό τραγούδι. Δηλαδή, η σόλο προσπάθεια της Μαρινέλλας συνέπεσε με μια αλλαγή του τραγουδιού, που την ήθελε και ο κόσμος. Παίζουν πολλά ρόλο όταν μιλάμε για μια τόσο μεγάλη πορεία, όπως αυτή της Μαρινέλλας!»
Και συνέχιζε: «Από ένα σημείο και μετά, η Μαρινέλλα έφερε μια άλλη εποχή στο τραγούδι. Εγώ από τότε είχα δει ότι, αν συνέχιζε, με το πείσμα που είχε, θα το πήγαινε μακριά το πράγμα, σε άλλους δρόμους. Και στη συνέχεια το απέδειξε η πορεία της. Είχε πάντα την τάση να σηκωθεί να πει ένα τραγούδι με κίνηση πάνω στη σκηνή. Το είχε πάντα μέσα της, την κίνηση και το τραγούδι. Νομίζω ότι πρώτη η Μαρινέλλα σηκώθηκε από την καρέκλα. Αυτό που θυμάμαι είναι πως, τότε που είχε βγάλει ο Χιώτης το “Αφού το θες τούτη τη βραδιά”, με ρώτησε μια μέρα η Μαρινέλλα: “Μπορώ να το πω κι εγώ αυτό το τραγούδι;” Της λέω “πες το” και άρεσε σε όλους και το είπε κι αλλιώς. Όσοι την είδαμε τότε σ’ αυτή την ερμηνεία τα χάσαμε. Είναι μεγάλη αρτίστα. Έχει ψυχή μέσα της. Αυτή η κοπέλα γεννήθηκε για τον χορό και το τραγούδι».
Η Μαρινέλλα ποτέ δεν φοβήθηκε τα χρόνια. Η αγάπη της για τη σκηνή και το τραγούδι δεν ξεθώριασε ποτέ. Παρά το γεγονός ότι είναι η μεγαλύτερη ντίβα στο ελληνικό τραγούδι, διατήρησε την ταπεινότητά της. «Κανείς δεν μπορεί να με παρασύρει σε κολακείες! Καταλαβαίνω τη μπούρδα από μακριά. Κι όταν ακούω “σούπερ” ή “σταρ”, κάτι λέξεις που μεταχειρίζονται για τη νεότερη γενιά τραγουδιστών, θυμώνω αφάνταστα. Δεν υπάρχουν ετικέτες για τον πρώτο, τον δεύτερο και τον όγδοο. Κάνω κι εγώ μια δουλειά όπως όλοι, που πολλές φορές έχει και χαρακτήρα λειτουργήματος. Αλλά σ’ αυτό το πλαίσιο δεν ακούω τα περί κορυφής και άλλα συναφή. Πάνω εκεί, στη σκηνή, ό,τι κάνεις. Και είσαι μόνος σου. Πάνω στο πάλκο είσαι μόνος σου, κανείς δεν σε προφυλάσσει».
Όταν γνωρίστηκε με τον Φρανκ Σινάτρα, ο τεράστιος Αμερικανός καλλιτέχνης είχε εντυπωσιαστεί με το που την άκουσε να τραγουδάει, σε βαθμό που είπε: «Αν αυτή η γυναίκα βρισκόταν στην Αμερική, σε δύο μήνες θα ήταν το πρώτο όνομα».
Τα τραγούδια της είναι πασίγνωστα παντού και χιλιοακουσμένα όλες αυτές τις δεκαετίες, δεν χρειάζονται ειδικές αναφορές. Το 2017 τη ρώτησαν αν κουράστηκε ή βαρέθηκε που τραγουδά πάνω από 60 χρόνια. Ήταν αποστομωτική: «Όχι, ευτυχώς. Ποτέ δεν ξεστόμισα τέτοια κουβέντα. Κι από την άλλη, δεν ξέρω γιατί μου συνέβη, ίσως γιατί δεν ήξερα να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου. Ξέρω μόνο να τραγουδάω. Αν τραγουδάω… Λέω “αν”, επειδή απλώς μπορεί κάποιοι να θεωρήσουν πως έχουν περάσει τα χρόνια κι εγώ ακόμα τραγουδάω. Ξέρετε, τραγουδώντας έχω μεγαλώσει όχι μια γενιά, αλλά δύο και τρεις. Έστω και λίγη φθορά ν’ αναγνώριζα στη φωνή μου θα είχα πάει σπίτι μου, σε βεβαιώ. Αντίθετα, όμως, με την πάροδο του χρόνου έβλεπα και βελτίωση στις δυνατότητές μου. Δεν καπνίζω, δεν πίνω ιδιαίτερα, τρέφομαι σωστά, δεν κάνω καταχρήσεις».
Είναι αυτή η ισχυρή κράση της να δουλεύει ανεξάντλητα πάνω από 65 χρόνια και η δίψα της να ανεβαίνει στη σκηνή για να τραγουδάει που δίνει ελπίδα αυτές τις κρίσιμες ώρες. Η Μαρινέλλα μάχεται σαν θεριό, όπως πάντα, κι όλοι προσεύχονται να τα καταφέρει στη μεγαλύτερη δοκιμασία της. Για να ποτίζει κι άλλα χρόνια η φωνή της τις ψυχές αυτού του λαού.
