Ο άξονας του κακού μετακόμισε και στη Δύση!

Του Μανώλη Κοττάκη

Είναι αμφίβολο μέχρι στιγμής εάν το εκλογικό σώμα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής έχει αντιληφθεί πόσο γιγαντιαίο είναι το διακύβευμα των προσεχών προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου. Οι ψηφοφόροι της υπερδύναμης δεν θα αποφασίσουν μόνο για το μέλλον της χώρας τους και των παιδιών τους με κριτήρια αμιγώς εσωτερικά, αλλά στην πραγματικότητα με την ψήφο τους θα δώσουν ώθηση (ή θα αποτρέψουν) σε εξελίξεις καταλυτικών διαστάσεων για το μέλλον του πλανήτη. Στο σκληρό κατεστημένο της υπερδύναμης αλλά και ευρωπαϊκών χωρών έχουν εγκατασταθεί εδώ και καιρό αρτηριοσκληρωτικές δυνάμεις φανατικών, οι οποίες εξαρτούν το μέλλον και της Δύσης αλλά και των υφιστάμενων μηχανισμών εξουσίας που παράγουν τις αποφάσεις από τη γενίκευση του πολέμου της Ουκρανίας σε ολόκληρο τον πλανήτη με αιχμή. Δευτερευόντως και της Μέσης Ανατολής.

Η Δύση φαίνεται αποφασισμένη να προχωρήσει σε επιλογές αδιανόητες, που διασφαλίζουν την επιρροή της ως μπλοκ αξιακά, μιντιακά, ακαδημαϊκά, πολιτισμικά και στρατιωτικά και την ομογενοποιούν στο ένα τρίτο του πλανήτη, απαρνούμενη σκοπίμως την απήχησή της στον υπόλοιπο κόσμο. Ο οποίος πλέον διχάζεται. Αυτή είναι η νέα οριοθέτηση. Κορυφαίοι αναλυτές, οι οποίοι παρατηρούν τον ακήρυχτο πόλεμο Δύσης – Ανατολής, τις καταστροφές στις υποδομές πολλών κρατών, όπως τα συστήματα ασφαλείας των υπολογιστών, οι οπτικές ίνες, τα σιδηροδρομικά δίκτυα, τα λιμάνια, οι αγωγοί φυσικού αερίου, οι αερομαχίες Ρώσων, Κινέζων και Αμερικανών πάνω από τα κοιτάσματα της Αλάσκας, εκτιμούν ότι τρία είναι τα βασικότερα σενάρια για την τροπή που θα λάβει στο μέλλον ο πόλεμος στην Ουκρανία. Το πρώτο είναι η μεταφορά του σε ρωσικό έδαφος, με συνέπεια τη γενίκευσή του, καθώς ο Πούτιν θα αναγκαστεί να κάνει χρήση πυρηνικών όπλων. Όχι βαρέων πυρηνικών όπλων, αλλά πυρηνικών όπλων. Ήδη ο Ρώσος ηγέτης, διαβλέποντας τη διάθεση των δυνάμεων του σκότους στη Δύση να εισβάλουν στη Ρωσία διά αντιπροσώπων, άρχισε να μεταφέρει κρίσιμες υποδομές για τη λειτουργία της χώρας του μακριά από τη Μόσχα. Για πρώτη φορά μετά το 1941. Ενώ οι Γερμανοί καιρό τώρα συγκεντρώνουν τρόφιμα και φτιάχνουν καταφύγια. Το δεύτερο σενάριο είναι η εξαγωγή και η διάχυση του πολέμου σε χώρες γύρω από τη Ρωσία Με επικρατέστερες τις βαλκανικές χώρες. Μολδαβία, Υπερδνειστερία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Σερβία, Κοσσυφοπέδιο. Αυτό είναι ένα σενάριο που αφορά και εμάς. Από το γεγονός ότι στην τελευταία σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Ουάσινγκτον ζητήθηκε από τις χώρες-μέλη να καταστρώσουν πολεμικά σχέδια εμπλοκής τους για την πιθανότητα εφαρμογής του άρθρου 5 του καταστατικού της Συμμαχίας, που προβλέπει ότι αν μια συμμαχική χώρα δεχτεί επίθεση εμπλέκονται σε αυτήν όλες οι χώρες, γίνεται αντιληπτό πόσο εφιαλτικό μπορεί να γίνει, υπό προϋποθέσεις, στο μέλλον. Αυτό το σενάριο είναι εφιαλτικό για την πατρίδα μας όχι μόνο γιατί τα Βαλκάνια είναι η γειτονιά μας, όχι μόνο γιατί θα γίνουμε δέκτης ενός μεγάλου προσφυγικού ρεύματος, αλλά και γιατί με τις βάσεις των ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη και την Κρήτη θα εμπλακούμε ευθέως στον πόλεμο. Και θα καταστούμε μοιραία εχθρικοί στόχοι.

Το τρίτο σενάριο, που ίσως είναι το καλύτερο, παραπέμπει στον μεγάλο συμβιβασμό της Δύσης με τον Πούτιν στην Ουκρανία και στην αποδοχή το νέου εδαφικού status quo, της Κριμαίας περιλαμβανομένης, που θα επικυρώσει τον ακρωτηριασμό της Ουκρανίας. Αλλά θα έχει ως αποτέλεσμα τη λήξη του πολέμου και τη δραστική μείωση της τιμής των καυσίμων. Ήδη οι αγορές προετοιμάζονται για το σενάριο συνεκμετάλλευσης Αμερικής – Ρωσίας των κοιτασμάτων της Αλάσκας σε περίπτωση εκλογής του Τραμπ και γι’ αυτό αυτή την περίοδο η τιμή του πετρελαίου πέφτει.

Όπως εξελίσσονται τα πράγματα στην Αμερική, η εκλογή της υποψήφιας των Δημοκρατικών Κάμαλα Χάρις ευνοεί το πρώτο και το δεύτερο σενάριο. Τη γενίκευση ή τη διάχυση του πολέμου. Αυτό εξυπηρετεί την κολοσσιαία συμφερόντων στρατιωτική βιομηχανία των Ηνωμένων Πολιτειών, που είναι οι χρηματοδότες της, αλλά και το ίδιο το Δημοκρατικό Κόμμα. Διότι το συσπειρώνει ο παλαιάς κοπής αντικομμουνισμός του Ψυχρού Πολέμου. Η εκλογή του ιδιόρρυθμου παρεκκλίνοντος, κατά καιρούς, Ντόναλντ Τραμπ εξυπηρετεί το δεύτερο σενάριο. Το σενάριο της αποκλιμάκωσης. Και τούτο διότι ο δισεκατομμυριούχος θέλει να κάνει διακρατικές μπίζνες και όχι πόλεμο.

Το ερώτημα είναι τι απ’ όλα αυτά θα συμβεί. Ήδη στο μεταβατικό στάδιο από την εκλογή του νέου προέδρου και μέχρι της ανάληψης των καθηκόντων του με το νέο έτος οι κατεστημένες δυνάμεις εργάζονται προβοκατόρικα για να τον δεσμεύσουν όποιος κι αν είναι αυτός, ακόμα και ο Τραμπ, στη σύρραξη. Για να τον εγκλωβίσουν στον γενικευμένο πόλεμο. Για να διασφαλίσουν τα κέρδη τους. Γιατί η ειρήνη δεν είναι κερδοφόρος. Ο πυροβολισμός του και η αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του ήταν ένα μήνυμα για να προσαρμοστεί στο σύστημα, εφόσον επέζησε. Αυτό όμως, αν συμβεί, θα είναι καταστροφικό για τον πλανήτη. Ο πρόεδρος Μπους Τζούνιορ βάσισε την κυριαρχία του στη διάκριση που έκανε μεταξύ των δυνάμεων του καλού και των δυνάμεων του κακού, η οποία ήταν εξαιρετικά πειστική μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Όλα τα σημάδια, όμως, δείχνουν ότι ο άξονας του κακού έχει μετακομίσει και στη Δύση. Δεν ενδιαφέρεται για την ευημερία των πολιτών της, αλλά για την ευημερία των εκλεκτών του συστήματός της. Δεν τον νοιάζει για το αν οι πολίτες, ιδιαίτερα της Ευρώπης, θα αγκομαχάνε για τα προσεχή χρόνια πληρώνοντας φόρους για τους εξοπλισμούς, χρήματα από το υστέρημά τους για την αποπληρωμή των λογαριασμών ενέργειας και για το φουλάρισμα το ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων τους. Δεν δίνει μία για το αν εξοντώνονται χιλιάδες υγιείς επιχειρήσεις από το δυσβάστακτο ενεργειακό κόστος. Δεν παραδέχεται ότι έχασε την πρώτη φάση του πολέμου και ότι οι περίφημες δυτικές κυρώσεις απέτυχαν γιατί οδήγησαν στην ευημερία της ρωσικής οικονομίας αντί της συρρίκνωσης και της καταστροφής της. Αντί της πτώσεως του Πούτιν. Οι άνθρωποι θέλουν να συνεχίσουν πεισματικά τον πόλεμο κόντρα σε κάθε λογική. Ιδού γιατί: Το ιδεολόγημά τους αφορά μια μικρότερη αλλά ενιαία, εδαφικά οριοθετημένη και πολιτισμικά (woke ατζέντα) ομογενοποιημένη Δύση της παρακμής, η οποία θα κερδίσει χρόνο με τη γενίκευση του πολέμου για να καθυστερήσει την ήττα της. Τα αποτελέσματα μιας τέτοιας πολιτικής θα είναι ολέθρια. Να γιατί οι προσεχείς προεδρικές εκλογές στην Αμερική αφορούν ευθέως πλέον τους πολίτες και στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο και στην Αθήνα και στο Βελιγράδι και στο Βουκουρέστι και στο Κισινάου και στο Παρίσι και στη Λευκωσία. Διότι οι δυνάμεις του κακού με την ασφάλεια του Ατλαντικού που μεσολαβεί μεταξύ Αμερικής και Ευρώπης θέλουν, όπως έκαναν και με την οικονομική κρίση του 2008, να μετακομίσουν το πρόβλημα από την ήπειρό τους στη δική μας. Πάγια τακτική τους και επιτυχημένη όσο η Ευρώπη διοικείται από δουλοπρεπείς και εκβιαζόμενες ηγεσίες, όπως ο Μακρόν, ο καγκελάριος Σολτς, η υπουργός Εξωτερικών του Μπέρμποκ, η Ούρσουλα, και όχι από ανεξάρτητες ηγεσίες.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις αυτό που συνηθίζω να λέω είναι… ας προσευχηθούμε να επικρατήσουν, όχι στην Αμερική μόνον, αλλά στον κόσμο όλο, οι δυνάμεις του καλού. Διαφορετικά, αν συμβεί το αντίθετο, οδηγούμαστε πλησίστιοι προς την Αποκάλυψη. Αργά ή γρήγορα οι πατέρες μας θα δικαιωθούν. Ο δυτικός άνθρωπος έχει καιρό τώρα εγκαταλείψει τη δημιουργία ως project και σχεδιάζει επιμελώς, είτε το καταλαβαίνει είτε όχι, την προσωπική του αναίρεση και την καταστροφή του.

  1. Εκτιμώ τον Μανώλη Κοττάκη. Εινε από τυς ελάχιστους δημοσιογράφους που φέρουν ακόμη αίσθηση (έστω σχετικής) αντικειμενικότητας.

    Όμως, αυτό το άρθρο του είναι γεμάτο με υπερβολές και απλουστευμένες απόψεις, οι οποίες δεν λαμβάνουν υπόψη την γενικότερη εικόνα της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής που παρά την ¨ομοιγένεια σε στρατοπεδα” που δείχνει, εν τούτοις, είνε περίπλοκη. Και μόνο μια ματιά στην Μ. Ανατολή το αποδεικνύει. Ιδού γιατί:

    1. Πολιτική Πόλωση και Σενάρια Πολέμου
    Κάμαλα Χάρις και Πόλεμος: Το κείμενο υπονοεί ότι η Κάμαλα Χάρις ευνοεί τη γενίκευση ή τη διάχυση του πολέμου. Ωστόσο, δεν υπάρχουν συγκεκριμένες ενδείξεις ότι η Χάρις έχει υποστηρίξει τέτοιες πολιτικές. Η στάση της Χάρις, όπως και κάθε άλλου πολιτικού, πρέπει να εξεταστεί μέσα από συγκεκριμένες δηλώσεις και πράξεις, όχι μέσω αβάσιμων ισχυρισμών.
    Τραμπ και Ειρήνη: Η άποψη ότι η εκλογή του Τραμπ θα φέρει αποκλιμάκωση του πολέμου είναι υπερβολικά απλουστευμένη. Η πολιτική του Τραμπ ήταν αμφιλεγόμενη και περιλάμβανε εντάσεις με διάφορες χώρες, όπως το Ιράν και την Κίνα.
    2. Δυτικές και Ανατολικές Δυνάμεις
    Δυτικές Δυνάμεις και Πόλεμος: Το κείμενο παρουσιάζει τη Δύση ως μονολιθική οντότητα που επιδιώκει τον πόλεμο για οικονομικά οφέλη, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις πολυάριθμες και διαφορετικές απόψεις εντός της Δύσης. Οι αποφάσεις λαμβάνονται από κυβερνήσεις και οργανισμούς που συχνά έχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα και απόψεις.
    Ο ρόλος της Ρωσίας: Η Ρωσία παρουσιάζεται ως αμυνόμενη απέναντι σε επιθετικές Δυτικές δυνάμεις. Ωστόσο, η εισβολή στην Ουκρανία και άλλες ενέργειες της Ρωσίας έχουν προκαλέσει διεθνή καταδίκη και κυρώσεις, κάτι που δεν μπορεί να αγνοηθεί.
    3. Οικονομικά και Κοινωνικά Θέματα
    Ενεργειακό Κόστος και Κυρώσεις: Το κείμενο υποστηρίζει ότι οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας έχουν αποτύχει και ευνοούν τη ρωσική οικονομία. Ωστόσο, οι κυρώσεις έχουν επιφέρει σοβαρά οικονομικά προβλήματα στη Ρωσία και έχουν περιορίσει την ικανότητά της να χρηματοδοτήσει τον πόλεμο.
    Οικονομική Κρίση του 2008: Η αναφορά στην οικονομική κρίση του 2008 ως παράδειγμα της μεταφοράς των προβλημάτων από την Αμερική στην Ευρώπη είναι απλουστευτική. Η κρίση ήταν αποτέλεσμα πολλών παραγόντων και οι επιπτώσεις της ήταν παγκόσμιες.
    4. Πολιτισμική και Πολιτική Ομογενοποίηση
    Woke Ατζέντα: Η αναφορά στην “woke ατζέντα” ως μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής της Δύσης είναι παραπλανητική. Η κοινωνική δικαιοσύνη και η ισότητα είναι πολύπλοκα ζητήματα που δεν σχετίζονται άμεσα με την εξωτερική πολιτική και τη στρατιωτική στρατηγική.
    Συμπέρασμα
    Το κείμενο αυτό υπονομεύεται από τη μονοδιάστατη και συχνά παραπλανητική του προσέγγιση. Η παγκόσμια πολιτική σκηνή είναι εξαιρετικά περίπλοκη και οι αποφάσεις λαμβάνονται βάσει πολλαπλών παραγόντων και συμφερόντων. Μια πιο ισορροπημένη και τεκμηριωμένη ανάλυση θα ήταν απαραίτητη για την κατανόηση των πραγματικών διακυβευμάτων και των πιθανών εξελίξεων.

  2. Είτε τα γράφει η Ε.Ω. στη χαρακτηριστική σλανγκ είτε η ΕΣΤΊΑ στην εξίσου χαρακτηριστική πομπώδη αρχαιζουσα ένα και το αυτό. Της apocalyptic -με τη βιβλική έννοια- συνωμοσιολογίας το κάγκελο. Συνωμοσιολογία που εκπορεύεται απευθείας από τους τρούλους του Κρεμλίνου.
    Μετά την πτώση του Τείχους η Σοβιετια κάπως πως έπρεπε να διατηρήσει την επιρροή της στη Δύση. Και χρησιμοποίησε ως όχημα τον χριστιανισμό και τις δοξασίες του.

  3. Ο κος Κοττάκης γράφει ένα κείμενο με την οπτική ενός ανθρώπου με γνώσεις που ανήκει στην καθ’ ημάς Ανατολή. Πρέπει να είσαι άνθρωπος που καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτός ο όρος για να δεχτείς αυτήν την ανάλυση. Αν έχεις δυτικά μυωπικά γυαλιά τότε ψάχνεις να βρεις τις αδυναμίες του κειμένου. Η ανάλυση έχει κάποια άλματα αλλά με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Το κυρίαρχο όμως είναι ότι η χώρα μας πολιτικά και στρατιωτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά πορεύεται στον άξονα του κακού σε αντίθεση με το λαϊκό αίσθημα τις παραδόσεις και τις ιστορικές καταβολές του έθνους μας.

  4. Και μία απλή προσέγγιση/απάντηση σε όσα είπε ο κ. Νίκος Αργεάδης:

    https://youtu.be/_Cv6WfGV038

    Η Καμάλα Χάρις (όχι μόνο για τον Kennedy Jr.) είναι ο βασικός/κλασσικός/κύριος εκπρόσωπος/γεράκι του Αμερικανικού Στρατιωτικού-Βιομηχανικού Συμπλέγματος. Μην εκπλαγούμε εάν στην κυριολεξία πάρει την μπουκιά από το στόμα του Donald Trump.

    ‘Εχετε δίκιο όσον αφορά την πολυ-παραγοντική φύση των πλανητικών προβλημάτων. Όλα αυτά ωστόσο μπορούν να ισοπεδωθούν εάν κάποια στεγανά έχουν ήδη αποφασίσει να ρίξουν τη Γη σε ένα τεχνο-κοινωνικό Dark Ages μεταξύ 2025-2050.

    Conspiracy freak ή απλή οξυδέρκεια/αντίληψη για όλα αυτά που έρχονται με φόρα;

    Υ.Γ.: Να θυμηθούμε το εξαίρετο άρθρο της κ. Αδάμ για την ήδη στοχοποίηση της Αλεξανδρούπολης από Ρωσικά υποβρύχια;

  5. Η αναλυση του κ. Κοττακη ειναι εξαιρετικη. Οσα επισημαινει δεν βασιζονται μονο σε προσωπικες του εκτιμησεις αλλα υποστηριζονται κι απο πληθος αλλων αξιολογων διεθνων σχολιαστων που δεν δεσμευονται απο τα οικονομικα συμφεροντα των “εγκυρων” corporate media -τα οποια στην πλειονοτητα τους ελεγχονται απο τα ιδια οικονομικα συμφεροντα που ξεκινουν και διαιωνιζουν τους πολεμους. (Οποιος ενδιαφερεται θα αξιζε να αναζητησει το site “Defend Democracy Press/Delphi Initiative” στο οποιο θα βρει εξαιρετικες αναλυσεις).

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

Please enter your comment!
Please enter your name here

Τελευταία άρθρα

Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ

Σαν σήμερα, το 1791, πέθανε στη Βιέννη της Αυστρίας, σε ηλικία 35 ετών, ένας άνθρωπος που αποδεδειγμένα ωφέλησε πολύ...

Πήγε να καλύψει με τα τανκς τα σκάνδαλα

Μία ώρα πριν από τα μεσάνυχτα της Τρίτης οι περισσότεροι Νοτιοκορεάτες ήταν στο σπίτι τους χαζεύοντας τηλεόραση. Όταν ξαφνικά...

Σε αχαρτογράφητα νερά η Γαλλία

Σε αχαρτογράφητα νερά εισήλθε από χθες το βράδυ η Γαλλία, καθώς τελικά, ως αναμενόταν, ο Μισέλ Μπαρνιέ έγινε ο...

Αντιδημοκρατική χάρη

Σε μία άνευ προηγουμένου ενέργεια προχώρησε ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, που απέμεινε προεδρική χάρη στον ίδιο...