Ευθύνες ανώτατων δικαστών για τη Θράκη

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Ήρθε νομίζω η ώρα κάποιοι από τους ανώτατους δικαστές της χώρας να κοιταχθούν στον καθρέφτη. Και να λογοδοτήσουν, αν μη τι άλλο, στους εαυτούς τους και στις συνειδήσεις τους. Γιατί η εξυπηρέτηση των κυβερνητικών επιδιώξεων έχει ένα όριο, ειδικά όταν στρέφεται εις βάρος των εθνικών συμφερόντων. Και η υιοθέτηση δύο μέτρων και δύο σταθμών στους αποκλεισμούς κομμάτων, ειδικά όταν λειτουργεί για να ωφελήσει αποδεδειγμένους εχθρούς του ελληνικού έθνους, παραπέμπει σε παράβαση καθήκοντος. Επιεικώς…

Στις μέρες του νεότερου Μητσοτάκη η απαγόρευση καθόδου «ενοχλητικών» κομμάτων της εθνικιστικής Δεξιάς σε εκλογικές αναμετρήσεις έγινε κάτι σαν κυβερνητικό σπορ. Με αποφάσεις του Αρείου Πάγου, που πάντα είχαν ως επίκληση την προστασία, τάχα, του πολιτεύματος. Εσχάτως η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, η ίδια που προέτρεπε τους συγγενείς των νεκρών παιδιών στα Τέμπη να ανάψουν κανά κεράκι για να βρουν το δίκιο τους στη μετά θάνατον ζωή, ανακάλυψε και άλλο πειστικό πρόσχημα: την…πλάνη των ψηφοφόρων. Αυτοί που ψήφισαν «Σπαρτιάτες», απεφάνθη, δεν είχαν καταλάβει ότι από πίσω τους κρύβεται η…κηροζίνη του Κασιδιάρη! Στίγκα ήθελαν να ψηφίσουν οι άνθρωποι. Λες και τον ήξεραν από χθες. Αλλά τελικά ψήφιζαν τον έγκλειστο του Δομοκού εν αγνοία τους…

Ξέρετε, είναι ως έναν βαθμό διασκεδαστικά όλα αυτά, όχι όμως όταν η νομοθεσία γίνεται λαστέξ και στο τέλος φτάνει να ευνοεί τους πραγματικούς εχθρούς της πατρίδας. Γιατί η εκλογική κάθοδος «τουρκικού κόμματος» στη Θράκη, με τις ευλογίες του ελληνικού κράτους και των ελληνικών δικαστηρίων, αποτελεί δώρο προς τις εξωγενείς δυνάμεις που πραγματικά και αποδεδειγμένα συνωμοτούν εναντίον της Ελλάδας με πρωταρχικό στόχο να περιορίσουν την εδαφική και θαλάσσια κυριαρχία της. Είναι δηλαδή οι «εξ ορισμού» πολέμιοι του δικού μας έθνους, οι προαιώνιοι εχθροί και όχι οι υποθετικοί εσωτερικοί… υπονομευτές του «πολιτεύματος Μητσοτάκη». Αν οι Έλληνες ανώτατοι δικαστικοί δεν ξέρουν να κάνουν αυτή τη διάκριση, που παραπέμπει στην προπαίδεια της νομικής επιστήμης, μάλλον πρέπει να αλλάξουν επάγγελμα.

Ξέρω ότι με όσα λέω θα πεταχτούν από τις καρέκλες τους οι Αλιβιζάτοι. Oh Μοn Dieu! Τι οπισθοδρομικότης! Κόμματα εθνικών μειονοτήτων υπάρχουν παντού στην Ευρώπη. Και οι Τούρκοι έχουν στη Βουλγαρία, οι Αλβανοί στα Σκόπια, οι Ούγγροι στη Ρουμανία… Πώς θα το απαγορεύσουμε εμείς; Θα μας ψέγουν μετά οι εκθέσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ότι είμαστε απολίτιστοι και αυταρχικοί…

Απάντηση στους Αλιβιζάτους: Οι εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ πάντα θα βρίσκουν κάτι για να μας μαλώνουν. Μέχρι και για το ότι «καταπιέζουμε» τη «μακεδονική μειονότητα» στην Αριδαία, που μετρήθηκε πάλι προχθές στους… 53 νοματαίους. Και όταν μιλάμε για εθνική ασφάλεια, να πάνε στο καλό και οι Αμερικανοί και οι «ευαισθησίες» τους…

Από κει και πέρα ναι, υπάρχουν στην Ευρώπη μειονοτικά κόμματα. Αλλά όχι από εθνικές μειονότητες χωρών που απειλούν ευθέως με πόλεμο τα κράτη που τις φιλοξενούν. Δεν υπάρχει casus belli μεταξύ Ουγγαρίας και Ρουμανίας, να εξηγούμαστε. Ούτε απειλεί η μία χώρα την άλλη ότι θα της ρίξει έναν ξεγυρισμένο πύραυλο στην πρωτεύουσα για να της… μάθει να φέρεται.

Όταν συντρέχουν λοιπόν προφανείς λόγοι εθνικής ασφάλειας και μάλιστα υπαρξιακής διάστασης τα δικαιώματα και οι αυτονομιστικές τάσεις των μειονοτήτων περιστέλλονται. Πρώτη το απέδειξε στις μέρες μας η Ισπανία με τους Καταλανούς και δεν τόλμησε κανείς να της κάνει υποδείξεις. Στην Ευρώπη δεν άνοιξε μύτη για τις περιοριστικές πρακτικές του ισπανικού κράτους ούτε για τις διώξεις των αυτονομιστών. Και προσέξτε: Οι Καταλανοί αποτελούν μία εσωτερικού τύπου αποσχιστική απειλή για το ισπανικό κράτος. Δεν υποκινούνται από τρίτους ούτε στηρίζονται από κάποια εθνική μητρόπολη στα σύνορα της Ισπανίας η οποία εποφθαλμιά και… άλλα ισπανικά εδάφη! Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά με την Τουρκία.

Έλα, μωρέ, θα πουν τώρα οι «ρεαλιστές» του ΕΛΙΑΜΕΠ και της εγκρίτου «Καθημερινής». Τι να σου κάνουν τώρα 50.000 «Τούρκοι ψηφοφόροι» σε έναν πληθυσμό δέκα εκατομμυρίων; Δεν έχουν την αριθμητική δύναμη για να αποτελέσουν πρόβλημα.

Σοβαρά; Δεν είναι πρόβλημα το DEP; Κοιτάξτε, κύριοι του ΕΛΙΑΜΕΠ, μπορεί η εικόνα της… αρχηγίνας με την παράξενη προφορά που θύμιζε διαφήμιση του Scorpios Bar να ήταν γραφική, μπορεί και σε απόλυτους αριθμούς (ακολουθώντας όμως τη γενικότερη αποχή) οι επιδόσεις να υπολείπονταν αυτών του 2019, όμως το πρακτικό αποτέλεσμα ήταν ότι οι αυτοαποκαλούμενοι «Τούρκοι» βγήκαν ξανά και στους δύο νομούς πρώτη δύναμη και το χρώμα του χάρτη άλλαξε σε μία ετερόκλητη ροζ σφήνα που μεθαύριο οι εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ θα ονομάζουν «τουρκικό θύλακα»! Αυτό σημαίνει ότι, βρέξει χιονίσει, υπάρχουν συμπαγείς ομάδες ψηφοφόρων που προσέρχονται συντεταγμένες στις κάλπες με τις οδηγίες του προξενείου. Υπάρχει και φρόνημα και ενθουσιασμός και πάρα πολύ χρήμα. Εσχάτως δε υπάρχει και περισσότερο θράσος με διχαστικά σλόγκαν, όπως «οι Τούρκοι για τους Τούρκους».

Αν το κόμμα αυτό αλλάξει στρατηγική και, αφού δεν πιάνει ψάρια στη Φλώρινα με τις γιαλαντζί «Μακεδόνισες», ζητήσει να εκπροσωπήσει και άλλες «μειονότητες», όπως π.χ. οι Αλβανοί, θα αυξήσει ραγδαία τη δύναμή του. Κι αν ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών κομμάτων στην Ευρώπη που ανέδειξαν εκπροσώπους στις πρόσφατες εκλογές ζητήσει να… αγκαλιάσει όλους τους «μουσουλμάνους της Ελλάδας»… ζήτω που καήκαμε.

Προσωπικά δεν θα ήθελα να το σκέφτομαι. Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ τις «χρυσές εφεδρείες» ενός τέτοιου ωραίου σχήματος με Αλβανούς, Ρομά και… πολιτογραφημένους μελαψούς «επενδυτές» από αυτούς που χειροκροτούν στις προεκλογικές ομιλίες του Μητσοτάκη.

Γι’ αυτό και πρέπει να έρθουν στα συγκαλά τους οι δικαστικοί αυτής της χώρας και να αναλάβουν το ιστορικό φορτίο της αποστολής τους. Κόμματα που εξ ορισμού υπονομεύουν τη συνοχή της πατρίδας δεν γίνεται να κατεβαίνουν στις εκλογές. Ας βρουν τον τρόπο να τα εμποδίσουν. Όπως βρήκαν για τους πολιτικούς αντιπάλους του κυρίου Μητσοτάκη…