Η ματαίωση ενός ταξιδιού

Tου Κώστα Κόλμερ

Προβληματίζονται οι Τουρκολάγνοι αναλυτές, για τα αίτια της ματαίωσης του ταξιδίου του Τούρκου Προέδρου Ταγήπ Ερντογάν στην Ουάσιγκτον. Άλλοι πάλι, επιλήσμονες των ασυνεπειών του Ερντογάν, που δεν προέβλεψαν την Αμερικανοτουρκική διαφωνία, ομιλούν για αναβολή της μεταβάσεως ενώ είναι ηλίου φαεινότερο ότι  ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζό Μπάϊντεν δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της Τουρκίας.  Όχι για την διευκόλυνση της (ετοιμαζομένης) αρμάδας βοηθείας  στον «παλαιστινιακό λαό», που υφίσταται τους ΧΑΜΑΣ ούτε για την επιβολή βεβιασμένης εκεχειρίας στην Γάζα, αφού δεν έχουν απελευθερωθή εισέτι οι 250 όμηροι Ισραηλίτες (που μάλλον δεν επιζούν, έπειτα από τριών μηνών ομηρεία). Οι όροι αυτοί είναι ασυμβίβαστοι με την ανυποχώρητη στάση του Ισραήλ, που υπέστη μεγάλες απώλειες από τον αιφνιδιασμό της ΧΑΜΑΣ στον πόλεμο της Γάζης.

Τα πραγματικά αίτια ανάγονται στην ετεροβαρή σχέση της Τουρκίας με την Αμερική – της πρώτης πλήρως εξηρτημένης από την αμερικανική τεχνολογία των  όπλων -ακόμη κι αυτών που «κατασκευάζονται» στην Τουρκία και της ηθικής υπεροχής των ΗΠΑ ως επισπεύδοντος πλανητάρχη και της πτωχευμένης, «περιφερειακής δυνάμεως» της Ερντογανικής Τουρκίας. Μεταξύ αφ’ ενός καθεστώτος που εξήλθε ηττημένο από τις πρόσφατες δημαρχιακές εκλογές, όπου απωλέσθησαν από το κυβερνητικό κόμμα ΑΚΡ όλες οι μεγάλες πόλεις Κων/λη, Άγκυρα, Σμύρνη κλπ. υπό των υποψηφίων του και αφ’ ετέρου των Δημοκρατικών των ΗΠΑ, στις προεδρικές  εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου, όπου ο νυν πρόεδρος Μπάϊντεν αγωνίζεται ν’ αντιμετωπίσει την εκλογική χιονοστιβάδα του Ντόναλντ Τράμπ, ο οποίος ουσιαστικά έχει ήδη κερδίσει το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων. Δεν θα μπορούσε λχ. ο Μπάϊντεν να διακινδυνεύσει την υποστήριξη των Αμερικανοεβραίων, κάνοντας τα χατίρια του Ερντογάν ούτε των Ελληνοαμερικανών, εξοπλίζοντας την Τουρκία με 110 σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη F-16, με τα οποία θα παραβιάζει κι απειλεί την Ελλάδα. Ο έλεγχος του Κογκρέσου θα το απέτρεπε.

Το ναυάγιο της επισκέψεως την 9η Μαΐου είχε προαγγελθή για τους διαβάζοντας δια των γραμμών τις αμετροεπείς ανακοινώσεις του Ερντογάν εις βάρος του Ισραήλ που το εξομοίωσε με τους γενοκτόνους των Ιουδαίων Χιτλερικούς όταν μάλιστα  για πρώτη φορά Αμερικανός Πρόεδρος ανεγνώρισε την γενοκτονία των Αρμενίων, υπό των Τούρκων κατά το 1916. (ΣΣ: Εκκρεμεί η γενοκτονία των Ποντίων  από τον Κεμάλ το 1920).

Υπάρχει επίσης κάτι βαθύτερο στην γεωπολιτική σημασία της Τουρκίας που έχει χαθεί στη στρατηγική σκέψη της Αμερικής: Ο έλεγχος των Στενών του Ελλησπόντου δεν είναι πλέον μονοπώλιο της Τουρκίας – ιδίως ως προς την διεξαγωγή του πολέμου στην Μαύρη Θάλασσα της Ουκρανίας, τον εφοδιασμό της οποίας υποκαθιστά επαρκώς ο λιμένας της  Αλεξανδρουπόλεως κι ο βόρειος άξων της, που θα φθάσει μέχρι Βαλτικής θαλάσσης συντόμως. Ούτε η πυρηνική βάσις των Αμερικανών στο Ιντσιρλίκ κι οι σταθμοί ακροάσεων της Ρωσσίας απ’ την Τουρκία είναι απαραίτητοι – έχουν αντικατασταθεί  από τις βάσεις των Αγγλοαμερικανών στην Κύπρο κι από δορυφόρους στο διάστημα.

Η ήρεμη δύναμη της Αμερικής και η δυσπιστία του ΝΑΤΟ προς τον αλληθωρίζοντα «σύμμαχο»,  την Τουρκία – συνομιλητή του Ισμαήλ Χανίγια, ηγέτου της ΧΑΜΑΣ στη Γάζα, των Χετζμπολάχ στον Λίβανο, των Αγιατολάχ στην Τεχεράνη και του Πούτιν στην Μόσχα- επαναφέρει στην ιστορική μνήμη τον  «επιτήδειο ουδέτερο» του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου που θα είχε συντομευθεί, αν η Τουρκία ετάσσετο με τους Συμμάχους – ευτυχώς δι’ ημάς τους ΄Ελληνες, διότι «Κύριος οίδε» τι ανταλλάγματα θα ζητούσαν οι Τούρκοι εις βάρος της Ελλάδος, βεβαίως.

Δημοσιεύεται στην «Εστία»