Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Πρώτη φορά αυτό το Σαββατοκύριακο, ο Κ. Μητσοτάκης -κάνοντας προεκλογική επίσκεψη στο Μπραχάμι- είπε απερίφραστα ότι οι επερχόμενες ευρωεκλογές «είναι εθνική κάλπη».
Οι έως τώρα διατυπώσεις του ήταν επαμφοτερίζουσες. Η πιο πρόσφατη εκείνη στο κλείσιμο του συνεδρίου της Ν.Δ., πριν από δύο εβδομάδες, οπότε είχε αναφέρει ότι «οι ευρωεκλογές είναι μία μάχη με ευρωπαϊκό όσο και εθνικό αποτύπωμα»…
Καθώς μας χωρίζουν λιγότερες από 50 ημέρες πλέον από τις ευρωκάλπες, αυτή η επιλογή του πρωθυπουργού να αποδεχτεί ως τέτοια την αναμέτρηση της 9ης Ιουνίου αποκτά ενδιαφέρον. Ταυτόχρονα, όμως, γεννά άλλα θέματα, που χρήζουν απαντήσεων.
Η κυβερνητική προπαγάνδα διατείνεται, βεβαίως, ότι ο κ. Μητσοτάκης το έκανε ενθαρρυμένος από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, που δείχνουν τη Ν.Δ., ύστερα από μία μακρά πτωτική περίοδο, να «τσιμπάει» κάτι. Αυτή, ωστόσο, είναι η μισή αλήθεια.
Αν αναγνωρίζει ως «εθνική κάλπη» τις ευρωεκλογές, θα πρέπει, καταρχάς, να αποδεχτεί ότι και η σύγκριση θα γίνει με το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών του περασμένου Ιουνίου. Τότε που το «γαλάζιο» ποσοστό ήταν 40,56%…
Την «πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο» δεν γίνεται να συνεχίσουν να τα έχουν. «Εθνική κάλπη» και παραλληλισμός με το 33,12% που πήρε στις προηγούμενες ευρωεκλογές η Ν.Δ. -όπως είναι η δεύτερη γραμμή άμυνας που ετοιμάζουν στα επιτελεία τους- δεν συμβαδίζουν και τόσο πολύ.
Αυτό που στην πραγματικότητα βγάζει η νέα τακτική δεν είναι η φαινομενική «ικανοποίηση» από τις δημοσκοπήσεις, αλλά -αντίθετα- το άγχος και ο φόβος για τη χαλαρή ψήφο και την αποχή. Η ενίσχυση της αντιπολίτευσης είναι όντως, υπό αυτές τις συνθήκες, η μικρότερη απειλή.
Ο κ. Μητσοτάκης αναγκάζεται να κινηθεί σε αυτά τα θολά νερά διότι βλέπει έξι εβδομάδες πριν από τις εκλογές ότι το παιχνίδι της «γαλάζιας» συσπείρωσης εξακολουθεί να αντιμετωπίζει -ακόμα και μετά την υποψηφιότητα Μπελέρη και τις life style επιλογές- ανυπέρβλητες δυσκολίες.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που παραμένει είναι πώς θα «πείσουν» -ή και θα τρομάξουν- τους δυσαρεστημένους και θυμωμένους νεοδημοκράτες ψηφοφόρους, ώστε να πάνε στην κάλπη, αντί να γυρίσουν την πλάτη και να απέχουν, στέλνοντας έτσι το δικό τους μήνυμα.
Υποχρεώνεται, δηλαδή, να πάρει αυτόν τον μονόδρομο διότι το ποσοστό της 9ης Ιουνίου, όπως πάνε τα πράγματα, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το μέγεθος της «γαλάζιας» αποχής…
Ένα μικρό σχετικό παράδειγμα: Ακόμα και το («ανεβασμένο») 32,3%, που -με την αναγωγή- δίνει στη Ν.Δ. η τελευταία μέτρηση της Metron Analysis, σημαίνει ότι από τις 2.115.322 ψήφους του περασμένου Ιουνίου χάνει ήδη κοντά στους 400.000 ψηφοφόρους. Κι όσοι περισσότεροι προτιμήσουν να μην πάνε καν να ψηφίσουν, τόσο το «γαλάζιο» ποσοστό θα πέφτει…
Καταρρέει το κυβερνητικό αφήγημα, οι οικογένειες των θυμάτων των Τεμπών εξασφάλισαν έγγραφη στήριξη από τους πολίτες, σε μεγαλύτερο αριθμό από τα τα 2,1 εκ ψηφοφόρων που επέλεξαν ΝΔ στις προηγούμενες εκλογές.
Παράδοξο, το ηθικό και το δίκαιο χωρίς κομματικό περίβλημα, απέκτησε δύναμη μεγαλύτερη από αυτήν που κέρδισε στις εκλογές ο κ. Μητσοτάκης, όποιος δεν το βλέπει κάνει λάθος.
Ενεργοποιήθηκε αυτή η συμπεριφορά των πολιτών από τις παραλήψεις, τα σφάλματα και την κίνηση συσκότισης της αλήθειας από τη διοίκηση, ενώ τα κυβερνητικά επικοινωνιακά σφάλματα έφτασαν το πρόβλημα να αγγίζει και την ηγεσία της κυβέρνησης.
Η εκεί παρουσία υπουργών, οι συνεντεύξεις τους και οι δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού ενέπλεξαν άσχημα την κυβέρνηση σε θέμα που έπρεπε να λυθεί από τη διοίκηση και τη δικαιοσύνη.
Οι πολίτες της χώρας που ευτύχησε να διαθέτουν στην παιδεία τους την Αντιγόνη του Σοφοκλή, γνωρίζουν την υπέροχη του ηθικού νόμου σε σχέση με το αντίστοιχο θετό δίκαιο και το εγώ του ηγεμόνα.
Βρίσκεται στο DNA μας ο ηθικός νόμος, δεν μπορεί να τον καταργήσει μια μικρή πλειοψηφία στη Βουλή, ούτε να καταπατηθεί από την κακή διοίκηση, την αλαζονική κυβέρνηση και τα οικονομικά συμφέροντα.
Απέτυχε η κυβέρνηση λίγους μήνες μετά την θριαμβευτική επανεκλογή της, η δε χαλαρή ψήφος των ευρωεκλογών θα μετατρέψει το χάσμα σε γκρεμό για το κυβερνητικό αφήγημα.
Η δύναμη που αποκτήθηκε στις εκλογές έκανε αλαζονικό τον πρωθυπουργό, ενώ οι πολίτες συμπιέστηκαν με νομοθετικές ρυθμίσεις που τους βλάπτουν την οικονομική θέση και το αξιακό τους σύστημα.
Δυστυχώς ο πρωθυπουργός, ενώ έτρεχε μόνος του στο στίβο, τελικά τερμάτισε δεύτερος.
Καιρός να ποντάρουμε σε ικανό δρομέα, ήδη γίναμε οι παρίες της ΕΕ, ενώ χάσαμε με πολιτική επέμβαση αξίες και επίπεδο ευημερίας.
Πολλή βαρύτητα δίνει ο γκρινμπεργκ στις ευρωεκλογές της φαν ντερ λάιεν και των χορηγών της. Γνωμάτευσε κιόλας ότι για να έχει ποσοστό με το 3 μπροστά, πρέπει να βγει μπροστά ο μεγάλος τιμονιέρης, ο σιμουλτανέ Κυριάκος.
Του οποίο τα αλγοριθμικά συστήματα έχουν ήδη εξάγει ότι η τοπική κοινωνία αρέσκεται στα γυαλιστερά μπιχλιμπίδια και κινεί τα νήματα αναλόγως.
Μην σας διαφεύγει η ουσία. Η κυβέρνηση ουδέποτε υπήρξε αρεστή στο λαό της.
Μια συνήθεια πολλών ετών να παραμένουν νοικοκύρηδες στο τόπο μας, να ανεβάζουν και να κατεβάζουν κυβερνήσεις, μονοπώλιο, να μας πουλάνε και να μας χρεώνουν, πλέον βρέθηκαν αποδυναμωμένη
καταχρεωμένη και μη έχοντας άλλες μεθοδεύσεις ώστε να επιβάλλονται στους λαούς.
Ο πρωθυπουργός μας πιστός ακόλουθος, τον στηρίξανε υπεράνω όλων, τον κρατήσανε και τον διατηρούν όσο ακόμη τους παραμένει χρόνος.
Έχουν σχέδιο για την επόμενη μέρα, μην τους θεωρείται ότι εγκαταλείπουν εύκολα.
Κρατούν κλειστό το χαρτί για την ανάδειξη του επόμενου, όχι πως δεν έχουν, θα κρίνουν πρώτα από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, θα μετρήσουν πολλά νούμερα από πολλές παρατάξεις.
Αυτή τη δουλειά την κατέχει πολύ καλά ο Γκρίνμπεργκ, δεν πληρώνεται αέρα.
Και εκεί πέρα το Φθινόπωρο, αρχίζει ο χορός.
Με την ευχή οι γεωπολιτικές αλλαγές αυτή την χρονική στιγμή, ίσως βοηθήσουν την χώρα μας, όπως η
κάθαρση αποδώσει ουσιαστικά – πραγματικά νούμερα αναβάθμισης.
Για οριστική κάθαρση κάπως αδύνατο, αλλά για συρρίκνωση στο ελάχιστο πολλές οι πιθανότητες.