Ο κ. Στόλτενμπεργκ και οι ισχυροί κύκλοι της Συμμαχίας προώθησαν στο τραπέζι των διαβουλεύσεων την πρόταση να δημιουργηθεί ένα ταμείο για τα επόμενα πέντε χρόνια
Της Κύρας Αδάμ
Ο απερχόμενος γ.γ. του ΝΑΤΟ κ. Στόλτενμπεργκ στην προχθεσινή συνεδρίαση των ΥΠΕΞ των χωρών-μελών της Συμμαχίας προώθησε την πρόταση να αναλάβει το ίδιο το ΝΑΤΟ τον οικονομικό και αμυντικό συντονισμό της συνολικής βοήθειας προς την Ουκρανία, χωρίς την οποία, κατά τον κ. Στόλτενμπεργκ, η ουκρανική νίκη θα είναι αμφίβολη στην καλύτερη περίπτωση.
Ο κ. Στόλτενμπεργκ και οι ισχυροί επιχειρηματικοί / οικονομικοί / πολιτικοί κύκλοι της Συμμαχίας προώθησαν στο τραπέζι των διαβουλεύσεων μέχρι την πανηγυρική σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Ουάσινγκτον στις αρχές Ιουνίου την πρόταση να αναλάβει το ΝΑΤΟ έναν ευρύτερο ρόλο στον συντονισμό της εκπαίδευσης και τη βοήθεια ασφαλείας για την Ουκρανία και παράλληλα να δημιουργηθεί ένα ταμείο 100 δισ. ευρώ για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Η αιτιολογία του απερχόμενου γ.γ. του ΝΑΤΟ είναι ότι δι’ αυτού του τρόπου η συγκέντρωση και η προώθηση της δυτικής βοήθειας προς την Ουκρανία θα γίνεται συντονισμένα και σταθερά από τη Συμμαχία και έτσι θα σταματήσει η κατ’ αποκοπή, ασυντόνιστη και «αυθόρμητη» συνεισφορά των μελών του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. προς την Ουκρανία. Δι’ αυτού του τρόπου η προσπάθεια των ισχυρών κύκλων στο επιχειρηματικό / πολιτικό / οικονομικό / στρατιωτικό κατεστημένο της Δύσης είναι να αναβαθμιστεί το ΝΑΤΟ σε ρόλο απόλυτου ρυθμιστή των εξελίξεων απέναντι στον Πούτιν και στη Ρωσία, χωρίς να παρεμβάλλονται οι πολιτικές ή οικονομικές ενστάσεις μελών της Συμμαχίας στην εξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία.
Στην πραγματικότητα, το ισχυρό εποικοδόμημα της Δύσης μπαίνει «σφήνα» στην Ουάσινγκτον, η οποία όχι μόνο χάνει τον μέχρι τώρα πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγκέντρωση της διεθνούς βοήθειας πάσης μορφής για την Ουκρανία, αλλά το «εποικοδόμημα» επιχειρεί να βάλει φρένο στον Ντ. Τραμπ, στην περίπτωση που εκλεγεί και σταματήσει την αμερικανική βοήθεια προς το Κίεβο, την οποία τώρα έχει «παγώσει» το Κογκρέσο. Το ταμείο των 100 δισ. ευρώ σε μια πενταετία για την Ουκρανία, που θα συμφωνηθεί, θα βασίζεται αναλογικά σε εθνικές συνεισφορές των μελών της Συμμαχίας, ώστε να μην εξαρτάται απολύτως από τη συνεισφορά της Ουάσινγκτον σε αυτό.
Εξυπακούεται ότι οι εξηγήσεις και οι πληροφορίες αυτή τη στιγμή δίνονται με το σταγονόμετρο, έτσι ώστε να πιάσει και πάλι το γνωστό κόλπο της δημιουργικής ασάφειας των μυστικών διαβουλεύσεων, πριν από τις τελικές αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής στην Ουάσινγκτον. Από την πλευρά των Ευρωπαίων εταίρων το ιλιγγιώδες ποσό των 100 δισ. ευρώ φαίνεται ότι τους έχει προκαλέσει ζάλη, αφού δεν γνωρίζουν αν στο ποσό αυτό θα αθροιστούν τα ποσά σε χρήμα και όπλα που έχουν διαθέσει μέχρι τώρα στην Ουκρανία ή πρόκειται για καινούργιο κουμπαρά 100 δισ. ευρώ που πρέπει οι ίδιες χώρες να γεμίσουν.
Από κοντά και το κοινό άρθρο των ΥΠΕΞ Γερμανίας, Πολωνίας και Γαλλίας (Politico, 3 Απριλίου), οι οποίοι, κοπιάροντας ψυχροπολεμική σκέψη και φρασεολογία, του στιλ «ο ρωσικός ιμπεριαλισμός και οι ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες του Πούτιν», μαζί με φτηνές, «πιασάρικες» φράσεις του τύπου «αυτή η στιγμή μπορεί να καθορίζει σε ποιο μέλλον θα ζήσουν τα παιδιά μας» και ακόμα «σήμερα δέχεται επίθεση η Ουκρανία, αύριο μπορεί να είναι μια άλλη περιοχή της Ευρώπης», επιμένουν ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να συνεισφέρουν στα συλλογικά βάρη του ΝΑΤΟ και να επιδείξουν ετοιμότητα να αναλάβουν μεγαλύτερες ευθύνες στην ευρωπαϊκή άμυνα…
Παρεμπιπτόντως, κάποιο από τα ελληνικά κόμματα της αντιπολίτευσης -ή όλα μαζί- οφείλει να ζητήσει από την κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη να «κάνει ταμείο» και να ενημερώσει τους Έλληνες φορολογούμενους που κακοπερνάνε (και μειώνουν τα ποσοστά της Ν.Δ. στις σφυγμομετρήσεις) πόσα από τα χρήματά τους έχουν διατεθεί και πώς στη Δυτική Συμμαχία απέναντι στη Ρωσία, και επιπλέον ποια είναι τα οφέλη που έχει αποκομίσει η χώρα, πέρα από τις κλισέ εκφράσεις και τους συλλογισμούς περί δημοκρατίας ελευθεριών κ.λπ. κ.λπ.
Τελικά, πότε θα μάθουμε πόσο μάς έχει στοιχίσει μέχρι σήμερα η … “σωστή πλευρά” (sic) τής Ιστορίας, καθ’ ην στιγμήν το ΕΣΥ είναι διαλυμένο, η ζωή πανάκριβη, η αγορά φαρμάκων άδεια και είμαστε το δεύτερο φτωχότερο κράτος στην ΕΕ;