Του Ανδρέα Καψαμπέλη
«Χαλαρή ψήφος», «ψήφος διαμαρτυρίας», «αποχή». Σε αυτές τις λέξεις συνοψίζονται οι σοβαροί πλέον εφιάλτες του Κ. Μητσοτάκη εν όψει των ευρωεκλογών. Αλλά η προεκλογική στρατηγική που εγκαινίασε θα του λύσει τα προβλήματα ή (αντιθέτως) θα τα μεγαλώσει;
Τόσο ο ίδιος όσο και τα στελέχη του (τύπου Άδωνη) άρχισαν, κλιμακώνοντας κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου να σπέρνουν την κινδυνολογία, να προβάλλουν απειλές περί οπισθοδρόμησης και αποσταθεροποίησης, σε μια προσπάθεια συσπείρωσης της (διαλυμένης) εκλογικής βάσης της Ν.Δ. Τετριμμένη μεν η συνταγή, όμως από τα πρώτα μηνύματα και τις αντιδράσεις που καταγράφονται φαίνεται ότι δεν πιάνει και τόσο…
Μπορεί τα μεταφερόμενα (και έμμισθα) στελέχη να κάνουν κάποιο «μπούγιο» στις εμφανίσεις του πρωθυπουργού, αλλά το ευρύ ακροατήριο -όπως μαρτυρούν οι πιο έμπειροι και μπαρουτοκαπνισμένοι στις εκλογικές μάχες- εξακολουθεί να μένει είτε παγωμένο είτε απαθές. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Κι οι λόγοι είναι πολλοί…
Για να μαζέψουν πίσω τους δυσαρεστημένους έως και θυμωμένους νεοδημοκράτες, οι επιτελείς και οι επικοινωνιολόγοι του κυβερνητικού στρατεύματος ξαναρίχνουν στην πιάτσα την τακτική των διλημμάτων. Μόνο που πάνω στην ταραχή και στον πανικό τους από τις τελευταίες εξελίξεις ξεχνούν κάτι βασικό: Η απειλή του «μπαμπούλα» της αντιπολίτευσης έχει πάψει να υπάρχει μέσα στην κοινωνία εδώ και σχεδόν έναν χρόνο.
Ο κ. Μητσοτάκης χρησιμοποίησε -αποτελεσματικά είναι η αλήθεια- την απειλή αυτή κατά την πρώτη θητεία του και για να καταφέρει, «υπό τον φόβο της επιστροφής του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα», να κερδίσει και τις εκλογές του 2023, και με υψηλότερο ποσοστό. Τώρα όμως… μαστιγώνει τη θάλασσα;
Ο «δράκος» αυτός τελείωσε από τον περασμένο Ιούνιο. Και σήμερα δεν υπάρχει ουδείς σοβαρός που να βλέπει τέτοια ενδεχόμενα στον ορίζοντα. Προς τι τα επικαλείται επομένως ο πρωθυπουργός; Για να τρομάξει τους ψηφοφόρους του; Μα, έξω από τον σκληρό πυρήνα όλοι οι άλλοι τα ακούν και μειδιούν. Εκτός κι αν στο Μαξίμου φοβούνται ότι απειλείται πλέον και ο σκληρός εκλογικός πυρήνας της Ν.Δ.
Είναι φανερό, άλλωστε, και από τα ποιοτικά στοιχεία των μετρήσεων ότι η λεγόμενη θετική ατζέντα της κυβέρνησης δεν πουλάει πια. Όπως δεν υπάρχει και κανένα ίχνος ηθικού πλεονεκτήματος. Ο μεγάλος αντίπαλος της Ν.Δ. δεν είναι εδώ και πολύ καιρό η αντιπολίτευση, αλλά ο κακός της εαυτός, που όσο πάει γίνεται και χειρότερος, όπως αποδείχθηκε και τις τελευταίες ημέρες.
Τουναντίον, με τη συνταγή της πόλωσης ο κ. Μητσοτάκης έχει μπροστά του άλλες δύο παγίδες. Αφενός βοηθάει τους πολιτικούς του αντιπάλους (ένθεν κακείθεν) να ενισχύσουν το δικό τους προφίλ και αφετέρου ομολογεί, μόνος του, ότι έχει πάψει να είναι άτρωτος και πανίσχυρος, φοβούμενος ότι στις ευρωκάλπες θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση.
