Το τρομοκρατικό γεγονός στη Ρωσία δεν παύει να είναι παρά η μετεξέλιξη του παγκόσμιου δικτύου της τρομοκρατίας, το οποίο τα τελευταία χρόνια υποτιμήθηκε
Του δρος Μάριου Παναγιώτη Ευθυμιόπουλου*
Είχαμε πει σε προγενέστερα άρθρα πως και το 2024 θα είναι ένας χρόνος γεμάτος προκλήσεις. Είχαμε αναφέρει επίσης πως όλα τα τρέχοντα γεγονότα (πολεμικές συρράξεις) την παρούσα χρονική συγκυρία γίνονται πολλαπλασιαστές «ευκαιριών» για περαιτέρω πολεμικές συγκρούσεις αλλά και τρομοκρατικές/εγκληματικές πράξεις, που θα οδηγήσουν σε περαιτέρω συρράξεις σε διάφορες πλευρές της Γης.
Ο λόγος είναι σαφής: Κανένας πόλεμος δεν ολοκληρώνεται. Δεν σταματά. Η διεθνής κοινότητα δεν είναι ξεκάθαρη απέναντι στη βία και στον εξτρεμισμό. Απέναντι σε πολεμικές συρράξεις οι οποίες δεν έχουν τέλος. Και είναι και παράνομες.
Έτσι η πολεμική ατμόσφαιρα διατηρείται. Για όλες τις πολεμικές (μικρές ή μεγάλες) εγκληματικές ομάδες, στρατιωτικές ή και παραστρατιωτικές, όπως και τρομοκρατικές ομάδες αυτή η χρονική διάρκεια είναι η «ευκαιρία τους». Να «αναδείξουν την αξία τους». Την υπεροχή τους απέναντι σε κρατικές δυνάμεις, από όπου και αν προέρχονται αυτές.
Το τρομοκρατικό γεγονός στη Ρωσία δεν παύει να είναι παρά η μετεξέλιξη του παγκόσμιου δικτύου της τρομοκρατίας, το οποίο τα τελευταία χρόνια υποτιμήθηκε -καταρχήν- σε στρατηγικό – επικοινωνιακό επίπεδο, καθώς ο ISIS ηττήθηκε. Όμως, ο ISIS λειτουργεί όπως η Λερναία Ύδρα στη μυθολογία μας και γεωγραφικά όπως ο ISIS-Khorasan: Κόβεις το ένα κεφάλι και βγαίνει άλλο. Είναι οι προκλήσεις οι οποίες παραμένουν. Ο πόλεμος εναντίον της παγκόσμιας τρομοκρατίας δεν έχει λήξει.
Εδώ είναι σημαντικό να πούμε πως υπάρχει η Συμμαχία και τα αντίστοιχα γραφεία τα οποία κινούν τις συζητήσεις μεταξύ κρατών, τα οποία μάχονται για την παγκόσμια τρομοκρατία. Υπάρχει ανάγκη για ανασύσταση μιας παγκόσμιας πολιτικής ασφάλειας και ένα νέο ισοζύγιο δυνάμεων στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Κάτι για το οποίο όλοι μιλούν ακόμα και κατηγορούν για τα προσχώματα, αλλά δεν γίνεται κάτι σχετικό.
Σε παράλληλο κόσμο τα ίδια κράτη πολεμούν εναντίον της παγκόσμιας τρομοκρατίας. Όμως, συνεχίζουν την εθνική τους πολιτική ατζέντα στην εκάστοτε περιοχή, γιατί απλά δεν υπάρχουν όροι και διαμόρφωση μέτρου ασφαλείας. Μια «κόκκινη γραμμή» όρων και τρόπων.
Συνεπώς, ο πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας δεν έχει λήξει. Δεν έληξε όμως και ποτέ. Όπως επίσης δεν έχουν λήξει και οι παρόντες πόλεμοι, που διεξάγονται σε συνέχεια πολλών απειλών και προκλήσεων αλλά και παράνομων επιθέσεων. Είναι πασιφανές πως τρομοκρατικές ομάδες, βάσει των προαναφερομένων, αναζητούν ρόλο και σκοπό. Με τον φανατισμό και τον εξτρεμισμό. Τον ιδεολογικό ή πνευματικό εξτρεμισμό. Με την πειθώ για την εγκληματική πράξη. Έτσι ανοίγουμε ακόμα έναν εγκληματικό κύκλο βίας, ο οποίος πολλαπλασιάζει τον φόβο και την πολιτική, οικονομική και εμπορική αστάθεια.
Η παγκόσμια τρομοκρατία, που δεν τελείωσε, απλά ανασυντάχθηκε, έρχεται να ενσωματωθεί στους υπάρχοντες πολέμους, ως μικροπόλεμοι που θα γίνουν.
* Αναπληρωτής καθηγητής ∆ιεθνούς Στρατηγικής και Ασφάλειας, πρόεδρος Τμήματος Ιστορίας, Πολιτικών και ∆ιεθνών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφος, πρόεδρος Strategy International (SI)
