Ένας χαρταετός για να χτυπήσει… drones

Του Κωνσταντίνου Σχοινά

Εὑρισκόμεθα πλῆθος κόσμου στὴν μικρὰν πεδιάδα τοῦ τόπου μας, ὅπου εἴθισται νὰ ἵπτανται οἱ ἀετοὶ τὴν Καθαρὰν Δευτέραν. Συνεργεῖα τῶν παρακειμένων δήμων διεμοίραζον φασολάδαν καὶ λαγάναν. Πολλοὶ ἐπεχείρουν νὰ ὁδηγήσουν εἰς τὰ μέγιστα ὕψη τοὺς χαρταετούς των, ἀλλὰ ἐλάχιστοι τὸ κατόρθωναν. Ἕνας ποὺ ἐφαίνετο γνώστης τοῦ εἴδους καὶ μᾶλλον εἶχε χειροποίητον χαρταετὸν ἀπὸ τὰ σωστὰ ὑλικά, τὸν εἶχεν ὁδηγήσει σὲ ὕψος ὅπου μόλις καὶ μετὰ βίας ἦτον πλέον ὁρατὸς διὰ γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ.

Κάποια στιγμὴ μιὰ Καναδέζα κατέφθασεν καὶ ἐπάτησεν ἀποτόμως φρένον, ἀνυψώνοντας νέφος κόνεως ἀπὸ τὸν χωματόδρομον. Παρέλειψα νὰ εἴπω ὅτι πέριξ τοῦ σημείου στεγάζεται μονὰς τοῦ στρατοῦ καὶ ἐπὶ τμήματος τῆς πεδιάδος ἀπλώνεται ἐκπαιδευτικὸς στίβος μάχης. Στελέχη τῶν Ε.Δ. μὲ κεκαλυμμένα χαρακτηριστικὰ τῶν προσώπων τους ἐζήτησαν νὰ μιλήσουν μαζὶ μὲ τὸν ἄνδρα ὀλίγον πιὸ πέρα.

Αἰφνιδιασμένος ὁ ἴδιος, ὅπως καὶ ἅπαντες οἱ παρευρισκόμενοι, ἔδωκεν τὸν σπάγκον εἰς τὴν σύντροφόν του καὶ ἠκολούθησε τοὺς ἐνστόλους ὄπισθεν παρακειμένης θαμνώδους βλαστήσεως. Ἡ συμβία του, ἡ ὁποῖα δὲν διέθετεν ὑψηλὴν αὐτοπεποίθησιν ὡς πρὸς τὰς δυνάμεις τῶν χειρῶν της καὶ ἐφαίνετο νὰ νομίζει ὅτι ὑφίσταται κίνδυνος παρασύρσεώς της εἰς τὸ ἀχανὲς στερέωμα ἐὰν παρέμενεν πολλὴν ὥραν μὲ τὸν σπάγκον ἀνὰ χεῖρας, ἐτρομοκρατήθη καὶ ἔκαμε τοιαῦτας σπασμωδικὰς κινήσεις, ποὺ ἦτον βέβαιον ὅτι ὁσονούπω θὰ ἄφηνε τὸν σπάγκον μὲ ἀγνώστους συνεπείας διὰ τὴν τύχην τοῦ χαρταετοῦ. Καθὼς θὰ ἦτον ἁμαρτία νὰ ἀπολεσθεῖ τόσον ἀδόξως τὸ ἀεροσκάφος τοῦτο, ἔλαβα τὴν πρωτοβουλίαν νὰ πλησιάσω καὶ νὰ ἐπιχειρήσω νὰ ἀναλάβω τὸν ἔλεγχον τοῦ χειριστηρίου. Σαφῶς ἐπροκειτο περὶ δυσχεροῦς ἔργου, λόγῳ τοῦ ἀμὸκ ποὺ διακατεῖχε τὴν κυρίαν. Ἠναγκάσθην νὰ προχωρήσω σὲ κινήσεις αἱ ὁποῖαι σαφέστατα θὰ ἐθεωροῦντο παρεξηγήσιμαι καί, ἐὰν ὑπῆρχε διάθεσις οἱουδήποτε νὰ παρατραβήξει τὸ σχοινί, θὰ κατέληγα ἐξαιτίας των στὰ δικαστήρια.

Ἐπάνω ἀκριβῶς ποὺ περιέσφιγγα τοὺς καρποὺς τῆς γυναικός, εὑρισκόμενος ἐπικολλημένος ἐπὶ τῆς ῥάχης της καὶ ταυτοχρόνως κατέβαζον τὰς χεῖρας της ὅσον μοῦ ἦτο δυνατόν, ὥστε αὐτὰ νὰ πλησιάσουν στὸ σῶμα της καὶ νὰ δύναμαι οὔτω νὰ κρατῶ μετὰ τῆς μεγίστης ἀσφαλείας τὴν καλούμπαν, ἐπανῆλθεν ὁ ἀνήρ, ὁ ὁποῖος ἐσφάδασεν:

– Νὰ μοῦ πάρει τὸν χαρταετὸ ὁ στρατὸς τὸ δέχομαι. Ἀλλὰ νὰ μοῦ πάρουν τὴ γυναῖκα; Αὐτὸ ὄχι!

Καὶ προσέθεσε:

– Αὐτὸς σοῦ πληρώνει τὸ μεταπτυχιακὸ ποὺ κάνεις; Ἔ; Αὐτός;

Καὶ ὅρμησεν τοιουτοτρόπως, ὥστε ὁ σπάγκος διέφυγεν τοῦ ἐλέγχου μας καὶ ἤρχισε νὰ ταξιδεύει μὲ κατεύθυνσιν πρὸς τὰ βορειοανατολικά. Ἐκραύγασεν ἐκ νέου ὁ δημιουργός του:

– Ἀς πάει τουλάχιστον στὴν Οὐκρανία! Γιὰ ἐκεῖ μοῦ τὸν κατέσχεσαν τώρα δά, γιὰ νὰ πάει νὰ χτυπήσει drones!

Οἱ ἔνστολοι, ποὺ ἐφαίνοντο νὰ βράζουν ἀπὸ θυμόν, τοῦ εἶπαν βιαστικῶς ὅτι θὰ τοῦ ἔλθει εἰδοποιητήριον κατ’ οἶκον διὰ τὴν ἀπώλειαν χρεωμένου ὑλικοῦ, καθὼς καὶ ἐπιπλέον πρόστιμον διὰ τὴν μὴ τήρησιν τῆς ὑποχρεώσεως ἐχεμυθείας. Ἐγὼ ἔτρεξα νὰ διαφύγω, δὲν ἔχω μιλήσει ἀκόμη μὲ κανέναν καὶ δὲν ἠξεύρω τί συμπεράσματα νὰ βγάλω ἐκ τῶν γεγονότων τούτων, ἰδιωτικοῦ καὶ δημοσίου ἐνδιαφέροντος!