Πώς κατάντησες έτσι ρε κυρ-Παντελή;

Του Κώστα Πρώιμου

«Μπουκάρει» στα ίσα μέσα στο σπίτι σου όποια ώρα και στιγμή γουστάρει, χωρίς πολλά-πολλά και σαματά καθώς του έχεις οικειοθελώς «παραχωρήσει αντικλείδια». Σου ρίχνει δυο «γρήγορες» έτσι για να «συνεννοηθείτε» προς αποφυγήν περιττού διαλόγου και πάσης παρεξηγήσεως. Εσύ παρακολουθείς φοβισμένος και διαμαρτυρόμενος ενίστασαι διαρκώς. Ψελλίζεις για το άδικο που με πόνο και ανήμπορος αντικρίζεις «μέσα στο σπιτικό σου». Φεύγοντας σου ξαναρίχνει κάνα δυο «ψιλές» κι εσύ σκύβεις το κεφάλι αμίλητος ενώ σου αδειάζει και το μισό πορτοφόλι. Ειρωνικά σου δηλώνει πως αυτά θα τα ξοδέψει υπέρ πίστεως και πατρίδας εις υγείαν βέβαια του κορόιδου. Σαν μια έρημη μύγα που έχει δίκιο και δαύτη και ένα δικαίωμα στη ζωή, στην τροφή και στο φως φαντάζεις στα μάτια του. Όμως αυτό το Σύστημα ακούει μόνο τον ενοχλητικό της ήχο και παρατηρώντας την απλώς τη σιχαίνεται ενώ ανά πάσα στιγμή προτίθεται να τη λιώσει με μια του κίνηση.

Πέρσι τα Τέμπη με τα παιδιά του κοσμάκη ως αναλώσιμα προκειμένου να διασώσουν τις καριέρες και συνεπώς τα δικά τους τέκνα οι γνωστοί-άγνωστοι αλητήριοι ως αέναοι αυτοδιορισμένοι εξουσιαστές της πλάσης όλης. Τώρα το φτωχό κοριτσάκι της διπλανής πόρτας που δεν του έμελλε ποτέ να μεγαλώσει φυσιολογικά.

Ήθελα όμως να’ ξερα: Πώς κατάντησες έτσι ρε κυρ-Παντελή; Περπατάς στον δρόμο και δε σου λέει καλημέρα πια κανείς. Παραμιλάν όλοι σου οι φίλοι και οι γνωστοί-σκυφτοί διαβάτες της ντροπής. Δε διανοείσαι να κυκλοφορήσεις μόνος σου το βράδυ ακόμη και στην καρδιά της πόλης στην οποία υψώνεται η Ακρόπολη των Ελλήνων. Ποιος θα σε σφάξει κυρ-Παντελή; Παρηγοριά αν πας από χέρι ομόθρησκο μωρέ!

Δε μπορείς να πιείς ούτε ένα καφέ στα όρθια χωρίς δεύτερη σκέψη: Άραγε θα σε βγάλουν τα ψέματα που έχουν απομείνει στην άδεια σου τσέπη μέχρι το τέλος του μήνα; Και αν έχεις και συ κόρη μικρή πρόσεχε καλά κυρ Παντελή. Αλλοίμονο αν σου βγει σουρτούκω και «επιλέξει» από τα έντεκά της χρόνια αλισβερίσια και έρωτες με κρυφο-διεστραμμένους παππούδες της γειτονιάς. Θα τρέχεις και δε θα φτάνεις! Μέχρι και το κελί της τιμωρίας ενδέχεται να διαβείς.

ΥΓ. Α! Και που’ σαι: Μη λησμονήσεις τον προσεχή Ιούνιο να κάνεις για ακόμη μια φορά το καθήκον σου ως γνήσιος και περήφανος κυρ-Παντελής. Να πας και να ψηφίσεις ασφάλεια και σταθερότητα. Άλλωστε ξέρεις εσύ απ’ αυτά κατεργαράκο…