Η ώρα της κρίσης για τον Ανδρουλάκη

Του Ανδρέα Καψαμπέλη

Κάθε άλλο παρά κεραυνός εν αιθρία ήταν η χθεσινή εκρηκτική συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, που θύμισε τις… παλιές καλές εποχές των συντροφικών μαχαιρωμάτων.

Το θέμα του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, που βρέθηκε στο επίκεντρο λόγω της συζήτησης και της ψήφισής του στην Ολομέλεια της Βουλής, μπορεί να ήταν μάλιστα η αφορμή, αλλά οι αιτίες είναι άλλες και πολύ ευρύτερες.

Αν ληφθεί δε υπόψη ότι αυτά συμβαίνουν τώρα που δημοσκοπικά το κόμμα εξακολουθεί να διατηρεί προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς τι θα επακολουθήσει εάν εκδηλωθεί κάποια αντιστροφή της τάσης…

Ήδη από τα γραφεία των δημοσκόπων διαμηνύεται τις τελευταίες ημέρες στα αγωνιούντα κομματικά επιτελεία ότι, μετά το πρόσφατο συνέδριο, διαφαίνεται μια ανοδική τάση για τον ΣΥΡΙΖΑ, που, ίσως και λόγω αύξησης της συσπείρωσης, να έχει συνέχεια. Αντιθέτως, το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει κόπωση, στασιμότητα και ενδεχομένως έχει πιάσει «ταβάνι».

Όπως έχουμε σημειώσει και πρόσφατα, άλλωστε, το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι -και παραμένει- έρμαιο των δημοσκοπήσεων. Και, όπως όλα δείχνουν, αυτό θα είναι από δω και πέρα ένα διαρκές «μαρτύριο» για τα κόμματα και τις ηγεσίες τους. Ανεξάρτητα μάλιστα από την αξιοπιστία των μετρήσεων, είναι κάτι που στο επικοινωνιακό παιχνίδι διευκολύνει αρκετά το Μέγαρο Μαξίμου.

Αντί, δηλαδή, το ενδιαφέρον να πέφτει στα μεγάλα (εσωτερικά και εξωτερικά) προβλήματα και στον τρόπο που τα χειρίζεται η κυβέρνηση, οι προβολείς στρέφονται προς τη «β’ εθνική». Αυτό κι αν συνιστά πολιτική ανισορροπία!

Και, αντί η συζήτηση να γίνεται για τα μέτρα που λαμβάνονται (ή δεν λαμβάνονται) για την καθημερινότητα και την επιβίωση των πολιτών, και το κέντρο βάρους να αφορά την κυβερνητική δραστηριότητα, η «αρένα» εξακολουθεί να είναι καθηλωμένη στο τι κάνουν (ή δεν κάνουν) οι Κασσελάκης, Ανδρουλάκης κ.ο.κ. Ποιος εξ αυτών προπορεύεται και ποιος μένει πίσω…

Από την πλευρά του, ο Ν. Ανδρουλάκης δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί επαρκώς όλο το προηγούμενο διάστημα της βαθιάς περιδίνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να εξασφαλίσει «απόσταση ασφαλείας». Κι έτσι, η δεύτερη θέση κινδυνεύει τώρα να φανεί ότι στηρίχτηκε σε ξύλινα πόδια.

Οι τελευταίες διεργασίες και συγκρούσεις δείχνουν επίσης ότι ο πήχης θα ανέβει κι άλλο για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ στην πορεία προς τις ευρωεκλογές. Κι αν δεν πετύχει τους στόχους του -κάτι που μέχρι στιγμής δεν φαίνεται στον ορίζοντα-, αυτά που αντιμετωπίζει τώρα δεν είναι τίποτε μπροστά  στην ολοκληρωτική αμφισβήτηση, η οποία τον περιμένει την «επόμενη ημέρα».

Άλλωστε, λίγο οι «δύο βάρκες» στις οποίες πατάει σε πολλά θέματα, λίγο ο κλειστός τρόπος διοίκησης του κόμματος, δεν προοιωνίζονται και πολύ καλύτερη πορεία…