To ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ των νυν και των πρώην στον ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορά μόνο την επικράτηση στους υπάρχοντες μηχανισμούς, αλλά έχει να κάνει πολύ περισσότερο με την «επόμενη ημέρα» στην Κεντροαριστερά
Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Με φόντο τις ευρωεκλογές -και με ορίζοντα το ερχόμενο φθινόπωρο- οδηγούνται σε κλιμάκωση οι εχθροπραξίες στην Κουμουνδούρου και στα πέριξ…
Όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία 24ωρα, ακόμη και οι δημόσιες αντιδικίες σχετικά με τη διαχείριση των οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι παρά τα «αναγνωριστικά πυρά» στο πλαίσιο ενός πολέμου που μόλις τώρα ξεκίνησε για τα καλά.
To ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ των νυν και των πρώην δεν αφορά μόνο την επικράτηση στους υπάρχοντες μηχανισμούς, αλλά έχει να κάνει -πολύ περισσότερο- με την «επόμενη ημέρα» στην Κεντροαριστερά.
Όλα τα στοιχεία δείχνουν, μάλιστα, ότι οι δρόμοι μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Στέφανου Κασσελάκη έχουν χωρίσει οριστικά. Κι αυτό εξηγεί πολλές από τις κινήσεις που έχουν γίνει τις τελευταίες εβδομάδες και ημέρες στην πολιτική και την κομματική σκακιέρα.
Πολλοί είχαν την απορία, επί παραδείγματι, γιατί ο κ. Τσίπρας επέλεξε αυτού του τύπου τη ρήξη με τον διάδοχό του παραμονές του πρόσφατου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Έκανε όντως λάθος ανάγνωση των συσχετισμών και υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του ή είχε κάτι άλλο στο μυαλό του;
Η αλήθεια είναι ότι ο πρώην πρωθυπουργός είχε μια ιδιαίτερη έφεση στους τακτικισμούς. Και πάντοτε ήθελε -όσο κι αν δεν το έδειχνε προς τα έξω- να έχει το περιθώριο για δύο «γραμμές» σε όλα τα θέματα. Ακόμη και εντελώς αντιφατικές μεταξύ τους.
«Εάν δεν μας βγει το ένα, θα ακολουθήσουμε το άλλο…» έλεγε και ο ίδιος σε έμπιστους συνομιλητές του, επιδεικνύοντας μια ιδιαίτερα ανεπτυγμένη αίσθηση ρεαλισμού ή -κατ’ άλλους- κυνισμού. Είναι αυτό που καθιερώθηκε να αποκαλείται -ακόμη και… διεθνώς- ως «κωλοτούμπα», με κορυφαία εκείνη μετά το δημοψήφισμα του καλοκαιριού του 2015.
Οπαδός αυτής της σχολής, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας δοκίμασε τη μία γραμμή, στηρίζοντας ένα σχέδιο εκ των έσω ανατροπής του κ. Κασσελάκη στο πρόσφατο συνέδριο. Κι από τη στιγμή που αυτό δεν «βγήκε», ενεργοποιήθηκε η άλλη γραμμή…
Ο κύβος ερρίφθη, όπως αναφέρουν ειδικότερα άνθρωποι που παραμένουν στον στενό κύκλο του πρώην πρωθυπουργού. Η βασική εκτίμηση που κάνουν συνδέεται με τα αποτελέσματα των επερχόμενων ευρωεκλογών, τα οποία αναμένεται να είναι -ανεξάρτητα από τη φθορά και την αμφισβήτηση της κυβέρνησης της Ν.Δ.- απογοητευτικά για τα σημερινά σχήματα της Κεντροαριστεράς. Χωρίς να αποδίδεται ιδιαίτερα σημασία στη σειρά κατάταξής τους.
Για τον κ. Τσίπρα, λοιπόν, η επόμενη ημέρα των ευρωεκλογών θα ανοίξει έναν νέο κύκλο, που θα υπερβαίνει το σημερινό σκηνικό στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ κ.λπ. Έτσι ήδη δρομολογεί τις κινήσεις και τις επαφές του, ώστε από τον Σεπτέμβριο και μετά να γίνει κάτι «νέο».
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται και όσα είπε στο συνέδριο της «Καθημερινής»…
Καλά κάνει ο Αλέξης, ο εντιμότερος Έλληνας πολιτικός της μεταπολίτευσης.
Για κάποιους με ανύπαρκτη πολιτική κρίση, ο Τσίπρας ήταν λαμόγιο επειδή ανέβηκε στο κότερο. Κάποιοι άλλοι εύκολα μίλησαν για βιλλες. Αυτό που δεν μπορούν να χωνέψουν είναι ότι κάποιος πολιτικός δεν έφαγε δημόσιο χρήμα.
Οι ίδιοι α-νόητοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα
να κυβερνώνται από γόνους που μεγάλωσαν μέσα στην διαπλοκή και τον παρασιτικό ελληνικό καπιταλισμό.
Άρα οι απόψεις τους δεν μας ενδιαφέρουν. Είναι απόψεις νηπίων ή προβοκατόρων.
Ελπίζουμε ο Τσίπρας να επιστρέψει στην κεντρική σκηνή. Η απουσία του είναι ολοφάνερα αισθητή καθώς οι δεξιοί δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και οι άκροκεντρώοι ξεπουλούν τη χώρα στον Ερντογάν.
Έχω μια διαφορετική (αιρετική) ανάγνωση των τελευταίων γεγονότων
Δεν υπάρχει περίπτωση ο Στέφανος Κασσελάκης να ανοίξει τα φτερά του (και μαζί του ο ΣΥΡΙΖΑ), αν δεν προχωρήσει στην απαραίτητη συμβολική πατροκτονία (όπως έκανε ο Αλέξης Τσίπρας με τον Αλέκο Αλαβάνο). 𝝟𝝰𝝸 𝝾𝝸 𝝳ύ𝝾 𝝴𝝼έ𝞀𝝲𝝴𝝸𝝴ς 𝞃𝝾𝞄 𝝖𝝺έ𝝽𝝶 𝞃𝝾 𝞃𝝴𝝺𝝴𝞄𝞃𝝰ί𝝾 𝝳𝝸ά𝞂𝞃𝝶𝝻𝝰, 𝝰𝝿𝝾𝞃𝝴𝝺𝝾ύ𝝼 𝝰𝞂ί𝞂𝞃 𝝿𝞀𝝾ς 𝞃𝝾𝝼 𝝨𝞃έ𝞅𝝰𝝼𝝾 προς αυτή την κατεύθυνση.
Η απερίσκεπτη ενέργεια του Κασσελάκη λίγο πριν το συνέδριο με το ερωτηματολόγιο (χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με κανένα όργανο) τίναξε στον αέρα το συνέδριο προτού ξεκινήσει. Η παρέμβαση του Τσίπρα (για ανανέωση της εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο του Κασσελάκη) ήταν μονόδρομος. Θα όφειλε να το ζητήσει ο ίδιος ο Κασσελάκης, αλλά αυτό θα ενίσχυε τις επικριτικές φωνές εναντίον του. Το έκανε ο Τσίπρας για λογαριασμό του Κασσελάκη.
Η επιλογή της Όλγας Γεροβασίλη (ως αντιπάλου του Κασσελάκη) κατέληξε στην ανανέωση της εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο του Κασσελάκη ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΦΘΟΡΟΠΟΙΟ ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΕΚΛΟΓΗ. Η συμπαθέστατη Όλγα επελέγη (από τους παλαιοπροεδρικούς) ακριβώς για να θυσιαστεί. Τακτικισμός; Βυζαντινισμός; Όσο κι αν δεν μου αρέσει, ναι! Μου είναι αδύνατον όμως να φανταστώ ότι το πολιτικό αισθητήριο του φυσικού ηγέτη της κυβερνώσας Αριστεράς, αδυνατούσε να προβλέψει την τύχη της εσωκομματικής αναμέτρησης.
Ταυτοχρόνως, η αναστολή της εσωκομματικής διαδικασίας (στο πλέον πρώιμο στάδιο) ενίσχυσε το αποτύπωμα της εσωκομματικής τρόικας (αποτελούμενης πάλι από παλαιοπροεδρικούς), πράγμα που ήταν αναγκαίο να γίνει, διότι … όσο διαλυτικός είναι ο φραξιονισμός, άλλο τόσο ασφυκτικός είναι ο βοναπαρτισμός.
Το κλάδεμα δεν αποσκοπεί (πάντα) στο κόντεμα, αλλά στην δημιουργία της προϋπόθεσης για περαιτέρω ανάπτυξη (μέσω της αναγέννησης), π.χ. στην κηπουρική.
Κλείνω την παρέμβαση του Τσίπρα αναφορικά με το συνέδριο, με το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών με τους αποχωρήσαντες της Νέας Αριστεράς, και την «κίτρινη κάρτα» στους επίδοξους εσωκομματικούς διαδόχους των αποχωρήσαντων προτού αποχωρήσουν.
_
Και πάμε στην παρέμβαση του Τσίπρα στο συνέδριο της Καθημερινής. Το πιθανότερο είναι ότι άλλο εννοούσε (με το “mea culpa”): Την αποστροφή του Τσίπρα ότι «𝜎𝜏𝜂𝜈 𝜐𝜋ό𝜃𝜀𝜎𝜂 𝑁𝑜𝑣𝑎𝑟𝑡𝑖𝑠, 𝜂 𝛿𝜄𝛼𝜒𝜀ί𝜌𝜄𝜎𝜂 𝜇𝛼ς ή𝜏𝛼𝜈 𝛼𝜏𝜐𝜒ής», οι δεξιοί την ερμήνευσαν ότι «𝛿𝜀𝜈 𝜐𝜋ά𝜌𝜒𝜀𝜄 𝜎𝜅ά𝜈𝛿𝛼𝜆𝜊», και κάποιοι λειτουργικά αναλφάβητοι ΣΥΡΙΖΑίοι σιγοντάρουν και λένε ότι «𝜇𝛼ς 𝜋𝜌ό𝛿𝜔𝜎𝜀». Ωστόσο, την αλήθεια είπε! Αν η διαχείριση στην υπόθεση Novartis δεν ήταν ατυχής, τώρα κάποιοι θα ήταν φυλακή (όπως και θα ‘πρεπε). Το τσουβάλισμα έδωσε άλλοθι στους πραγματικούς ενόχους.
Μολονότι αυτό εννοούσε κατά τη γνώμη μου, ένας πολιτικός του διαμετρήματος πρώην πρωθυπουργού, οφείλει να γνωρίζει πως θα ερμηνευθεί κάθε κουβέντα του. Από τότε που ο Κασσελάκης ανέλαβε το τιμόνι του κόμματος, συχνά εγκαλείται για αποδόμηση του κυβερνητικού έργου του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. «μαξιλάρι» των 37δις).
Ε λοιπόν, κάτι ανάλογο έκανε και ο Τσίπρας.
Τελικά αυτό που έγινε αντιληπτό είναι ότι ο πρώην και ο νυν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν ότι ΕΚΛΕΙΣΕ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ’15-’19. Όταν το είπε τις προάλλες ο Κασσελάκης, οι καλοθελητές προέβλεψαν επικείμενη ανοιχτή ρήξη με τον Τσίπρα. Η αυτοκριτική (ή αυτοαποδόμηση) από τον ίδιο τον καπετάνιο της περιόδου ’15-’19, υποβοηθά η ρήξη αυτή να μπει μέσα σε πολλά εισαγωγικά και γίνει -κατά το δυνατόν- βελούδινη.
Συνοπτικά, 𝝾 𝝸𝞂𝞃𝝾𝞀𝝸𝝹ός 𝝶𝝲έ𝞃𝝶ς 𝞃𝝾𝞄 𝝨𝝪𝝦𝝞𝝛𝝖, 𝝳𝝴𝝼 έ𝞆𝝴𝝸 𝝴𝝹𝞅𝞄𝝺𝝸𝞂𝞃𝝴ί 𝞂𝝴 𝝹𝝾𝝻𝝻𝝰𝞃ά𝞀𝞆𝝶· 𝝰𝝿𝝺ώς, 𝝲𝝸𝝰 𝞃𝝸ς 𝝰𝝼ά𝝲𝝹𝝴ς 𝞃𝝶ς 𝝹𝞀ί𝞂𝝸𝝻𝝶ς 𝞂𝞄𝝲𝝹𝞄𝞀ί𝝰ς, 𝝰𝝼𝝰𝝲𝝹ά𝞂𝞃𝝶𝝹𝝴 𝝼𝝰 𝝻𝝴𝞃𝝰𝞃𝞀𝝰𝝿𝝴ί 𝝿𝞀𝝾𝞂𝞈𝞀𝝸𝝼ά 𝞂𝝴 𝞂𝝹𝝰𝝹𝝸𝞂𝞃ή. Και έπαιξε την τέλεια παρτίδα σκάκι!
@Αρίσταρχος Γενίδης
Τα συγχαρητήριά μου κύριε.
Είστε φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Μια μανούβρα έκανε ο Τσίπρας και συσπείρωσε το κόμμα.
Οι αντιδράσεις στις κινήσεις του απλώς αποδεικνύουν
1) τον τρόμο απέναντί του από το κατεστημένο,
2) τo τραγικό επίπεδο της δημοσιογραφίας και την κατάπτωση της πολιτικής ανάλυσης στην χώρα.
Ας δώσουμε τόπο στο χρόνο. Ας μην αρχίζουμε την μουρμούρα δίχως λόγο.
Κάποιοι το έχουν στην μοίρα τους πολλά να σηκώνουν, να μιλούν ελάχιστα έως καθόλου.
Αποτελεί τεκμήριο επιτυχίας έστω και εάν κουράζει η διάρκεια στο χρόνο.
Βιώνουμε κάτι πρωτόγνωρο στην πολιτική σκηνή της χώρας, με την ελπίδα
να μας οδηγήσει σε επίπεδο χαράς και ηρεμίας.
Θα το αντέξουμε ως προς τον χρόνο, μακριά από την απογοήτευση.