Του Αλκιβιάδη Κεφαλά*
Σε χώρα με υψηλό δείκτη διαφθοράς, χαμηλό δείκτη δικαιοσύνης και δημοκρατίας, με τη χειρότερη ίσως απόδοση των μαθητών στον κόσμο ως προς την ικανότητα να κατανοούν κείμενα και να εκτελούν απλές αριθμητικές πράξεις, καθώς και με έναν εθνικό δείκτη ευφυΐας ίσον με 91, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός είναι 99-100, θα ήταν ποτέ δυνατόν να λειτουργεί σύγχρονη, ανταγωνιστική και αξιοπρεπής Τριτοβάθμια Εκπαίδευση; Η απάντηση είναι «όχι».
Η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση δεν έχει διαφορετικές αποδόσεις από αυτήν του Δημοσίου. Μεταπτυχιακός φοιτητής πλήρωσε δίδακτρα χιλιάδων ευρώ σε δημόσιο πανεπιστήμιο για να καταλήξει να παρακολουθήσει μόνο ένα μάθημα με φυσική παρουσία στα καινούργια, πολυτελέστατα κτίρια του πανεπιστημίου. Τα υπόλοιπα μαθήματα παραδόθηκαν αναγκαστικά διαδικτυακά στους φοιτητές τις βραδινές ώρες. Στις εύλογες απορίες του φοιτητή, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, σχετικά με τη μεταπτυχιακή του εργασία, οι απαντήσεις των καθηγητών έφταναν με καθυστέρηση δύο μηνών.
Σε άλλη σχολή, οι φοιτητές μεταχειρίζονταν τις μη χρησιμοποιούμενες αίθουσες ως τουαλέτες, γεγονός απόλυτα φυσιολογικό, λόγω συσχετισμού με τη γενική κτιριακή κατάσταση των ελληνικών πανεπιστημίων που μιμούνται αισθητικά τις γειτονιές του East Harlem.
Σε άλλες σχολές, ο μέσος όρος αποφοίτησης είναι 8-10 χρόνια, χωρίς ποτέ οι πρυτανείες, τα τμήματα και οι καθηγητές να αναρωτηθούν πώς θα βελτιωθεί αυτή η αθλιότητα.
Είναι λοιπόν σε θέση αυτοί οι χώροι να καλλιεργήσουν την ακαδημαϊκή λειτουργία; Η απάντηση εμφανίζεται μέσα από τις διεθνείς αξιολογήσεις των ελληνικών πανεπιστημίων, και είναι «όχι».
Η δημόσια ακαδημαϊκή δυστοπία οφείλεται αφενός στις πολιτικές παρεμβάσεις, αφετέρου στη λειτουργία των πανεπιστημίων ως «προτζεκτάδικων ερευνητικών προγραμμάτων».
Πολιτικές παρεμβάσεις στον αριθμό των φοιτητών, στις μεταγραφές από πανεπιστήμια «μαϊμού» του εξωτερικού, στην επιλεκτική κομματική χρηματοδότηση των καθηγητών μέσω των «ερευνητικών προγραμμάτων» και στην εκλογή τους καθιερώνουν την κομματική λειτουργία και τις συντεχνίες.
Υπάρχουν καθηγητές που διαχειρίζονται δεκάδες «ερευνητικά προγράμματα», ενώ παράλληλα οι πανεπιστημιακές σχολές έχουν διοικητικά τμήματα που ασχολούνται αποκλειστικά με αυτή την εργασία.
Επειδή το γινόμενο «ερευνητικά προγράμματα επί διδασκαλία επί επιστήμη» είναι σταθερό, η «προτζεκτοποίηση» των δημόσιων πανεπιστημίων λειτουργεί εις βάρος των άλλων δύο.
Δοθέντος ότι ένα ερευνητικό πρόγραμμα αποδίδει στον καθηγητή έναν επιπλέον μισθό, η διαιώνιση της σημερινής ακαδημαϊκής λειτουργίας μπορεί να κατανοηθεί.
Εντός λοιπόν των παγιωμένων οικονομικών και πολιτικών ακαδημαϊκών συμφερόντων, το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν πρόκειται να αλλάξει τον επιστημονικό και ιδεολογικό Μεσαίωνα της χώρας, αλλά να προωθήσει τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Είτε λειτουργήσουν ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα είτε όχι, η κατάσταση στα πανεπιστήμια δεν θα αλλάξει επειδή η βελτιστοποίηση δεν συμφέρει κανένα πολιτικό κόμμα εξουσίας.
Αν διαγνωστούν σωστά οι λέξεις εντός των γραμμών, θα αποκαλυφθεί ότι εκδήλωση ενδιαφέροντος ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων έχουν εκφράσει τα αγαπημένα funds της Ν.Δ., που έχουν αγοράσει σχεδόν τα πάντα στην Ελλάδα.
Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, πλην του πολιτικού, συμφέρει και το ακαδημαϊκό κατεστημένο, δοθέντος ότι οι καθηγητές θα διδάσκουν παράλληλα και στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, πρακτική που ακολουθούν και σήμερα.
Συνεπώς, ο δημόσιος διάλογος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια εκφράζει αντιρρήσεις «περί όνου σκιάς», επειδή οι εμπλεκόμενοι πολιτικοί και ακαδημαϊκοί φορείς βγαίνουν οικονομικά ωφελημένοι.
Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα δεν πρόκειται να είναι ποιοτικά ή ανταγωνιστικά αυτών του Δημοσίου, επειδή η λειτουργία τους βασίζεται στο κέρδος.
Αναγκαία και ικανή συνθήκη για να σταματήσει ο κατήφορος των ελληνικών πανεπιστήμιων είναι να καταργηθούν οι γενικές εισαγωγικές εξετάσεις. Κάθε σχολή πρέπει να διεξάγει τις δικές της κατατακτήριες εξετάσεις και να αποφασίζει για τον αριθμό των φοιτητών.
Μόνο έτσι θα αυξηθεί εκθετικά το ενδιαφέρον των φοιτητών για τις σπουδές τους και των καθηγητών για την ακαδημαϊκή εργασία τους. Πουθενά στον κόσμο ένας νέος που επιθυμεί να σπουδάσει βιολογία δεν καταλήγει να παρακολουθεί μαθήματα βρεφονηπιακής.
*∆ιδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, UK, τ. διευθυντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
Οι παθογένειες βόλεψαν τα κόμματα, αποκτούν έτσι τσάμπα μισθοφόρους. Η εικόνα της ντροπής στα μάτια τους φαίνεται ως η μέγιστη ελευθερία, έτσι όμως έχει εύκαιρους και η αστυνομία τους έμμισθους μπαχαλάκηδες για να διαλύει τις διαδηλώσεις των αντιφρονούντων.
Εσυ μεγιστε με τις αξιολογησεις δεν μας λες πως παρολα τα “χαλια”τα ελληνικα πaνεπιστημια ειναι μεσα στα 500 πρωτα, σταθερα.
Γιουσουρουμ πασας 5/03/2024 – 12:49
Απλό είναι, τα ελληνόπουλα γύρισαν την πλάτη στα κόμματα και εργάζονται σκληρά ως φοιτητές. Γιαυτό και οι ασχήμιες αφορούν μόνο ολιγάριθμους φοιτητές. Όσοι επιθυμούν την πρόοδο, την κατακτούν. Μαζί με τις ατομικές επιτυχίες τους, ισχυροποιείται και η διεθνής θέση του πανεπιστημίου.
Δεν υπολείπεται και το επίπεδο του συντριπτικού αριθμού των διδασκόντων καθώς και ο βαθμός οργάνωσης των πανεπιστημίων.
Όμως αυτό δεν αφαιρεί την ασχήμια, τη βρωμιά και τις δυσλειτουργίες που εισπράτουμε όταν επισκεπτόμαστε ένα ελληνικό ΑΕΙ.
Αυτό το άσχημο περιβάλλον, δεν αποτελεί δημοκρατικό επίτευγμα του λαού, σημαντικό παράγοντα αγραμματοσύνης αφορά και μόνο.
Ο μορφωμένος πολίτης δεν χειραγωγείται εύκολα, ούτε γίνεται εύκολα υποχείριο της εξουσίας, οπότε η εξουσία υποσκάπτει την ίδια τη μεταφορά γνώσης. Δυστυχώς δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη αιτία.
Τα ελληνόπουλα ανθίστανται, όμως το μέλλον τους το έκαναν αβέβαιο, γιαυτό και ξενιτεύονται.
Εάν πράγματι αυτό θέλουμε, το επαναλαμβάνω εάν πράγματι αυτό θέλουμε, δηλαδή την αναβάθμιση σε πνευματικό επίπεδο για την χώρα μας, δεν χρειάζονται τα τόσο πολύ δυνατά μυαλά, ούτε τις εξειδικευμένες επιστημονικές γνώσεις και εμπειρίες.
Στους χώρους της εκπαίδευσης και της μάθησης γίνεται αποτελεσματική εργασία.
Διακρίνονται βεβαίως αυτά τα παιδιά που προέρχονται από οικογενειακή στήριξη-υπόβαθρο.
Ουδέποτε δώσατε αριθμούς σε όλα αυτά τα παιδιά που παραμένουν αιωνίως φοιτητές-σπουδαστές δεν πήραν η δεν θα πάρουν ποτέ πτυχίο, σε όλα αυτά τα παιδιά που κάνουν μια η δύο εγγραφές και εγκαταλείπουν.
Δεν αποτελεί τεκμήριο μόνο το δωρεάν παιδεία, γνωστό σε όλους μας, αλλά μην το αναφέρουμε αυτό ποτέ ως θέμα για βγάζει πόνο.
Όταν ως κοινωνία θα έχουμε χάσει παντελώς τις διαχωριστικές γραμμές εδώ το φως εκεί το σκοτάδι, μόνο τότε δειλά-δειλά αλλά με επιμονή κάτι αρχίζει να χαράζει στον ορίζοντα.
Όταν τέθηκαν σε εφαρμογή στη χώρα μας τα ΜΜΕ ενημέρωσης με απεριόριστη πολυφωνία, ουδείς ασχολήθηκε-ούτε και σήμερα ασχολείται με το είδος των προγραμμάτων που τρέχουν καθημερινά προς επιμόρφωση – αναβάθμιση βιοτικό επίπεδο στο σύνολο της κοινωνίας.
Εκπαιδευτικό πρόγραμμα η πρόγραμμα επιμόρφωσης, η άλλως κοινωνική προσαρμογή, αλήθεια, πόσα τέτοια προγράμματα τρέχουν ώστε το κάθε άτομο που για χίλιους λόγους κάθεται στο καναπέ, η ασχολείται με το κινητό η με το τάμπλετ, η με τον υπολογιστή να του κεντρίσουν το ενδιαφέρον να ασχοληθεί η άλλως να κερδίσει κάτι από τον χρόνο που σπαταλά.
Πόσα κοινωνικά προγράμματα τρέχουν σχετικά με τα επακόλουθα, αυτά που θα αντιμετωπίσουν στην πράξη όλα αυτά τα άτομα που βάζουν – το κάνουν πράξη να παρανομήσουν να εμπλακούν σε ενέργειες παρανομίας -παραβατικότητας.
Βιώνουμε σε απόλυτη έξαρση την νόσο της σιωπηρής ώθησης σε κάθε τι μη νόμιμο. Όσο το κοινωνικό επίπεδο νοσεί-ακολουθεί βήματα υποτέλειας – καθίζησης τίποτα δεν αλλάζει προς το καλύτερο.
Βιώνουμε την εποχή που ο φόβος επισκιάζει την νομιμότητα, επικροτεί την παραβατικότητα και μόνο όταν αυτό θελήσει αντιστραφεί οι αλλαγές επέρχονται χωρίς ιδιαίτερο κόστος.
Υ.Γ. Όλοι αυτοί που επέλεξαν ανεξαρτήτως λόγου να διαπρέψουν σε ξένες χώρες ας μιλήσουν με ειλικρίνεια για τα υπέρ και τα κατά σε σύγκριση με την μητέρα πατρίδα.
Την χώρα μας την επιλέγουν ως κεκτημένο οικόπεδο κάποιοι εντός αυτής και εκτός αυτής αδιαφορώντας για την ανάπτυξη για την πρόοδο. Πρώτα αυτοί η κατηγορία υποχρεούται να πιστέψει, να εμπεδώσει, να κάνει πράξη την ανάπτυξη, την ευημερία, την υποδομή κοινωνικών στελεχών ώστε να επέλθει ανατροπή.
Γνωστοί άγνωστοι μεταξύ μας, δεν είμαστε δα και μύρια ώστε να μην γνωριζόμαστε πως η χώρα μας έκανε πράξη με συνειδητή επιλογή την παρακμή.
Θέλω να ζήσω μέσα στην ευλογία του τόπου και του θεού-δεν με αφήνουν να ζήσω μέσα σε αυτά, μου επιβάλουν με κάθε δυνατό τρόπο μόνα όσα θέλουν και πάντοτε ευρίσκουν έξυπνους τρόπους αυτό να το κάνουν πράξη.