Ο Κασσελάκης, το κατεστημένο και η Δημοκρατία της μπανανίας

Του Μανώλη Κοττάκη

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαλυθεί. Είτε επικρατήσει εσωκομματικά ο Κασσελάκης είτε όχι. Διότι στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα το κόμμα αυτό της Αριστεράς, το μείζον για τον χώρο συνολικά είναι η ανασύσταση του χώρου της Κεντροαριστεράς. Όχι η διατήρηση των μεταπολιτευτικών υπολειμμάτων του στη ζωή.

Η παρατεταμένη κρίση της Κουμουνδούρου, σε συνδυασμό με το κλυδωνιζόμενο ΠΑΣΟΚ, που διχάζεται για τα μη κρατικά ΑΕΙ, αυτήν την εποχή θυμίζει την κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο χώρος του Κέντρου στις αρχές της δεκαετίας του ’60, όταν κυριαρχούσε η ριζοσπαστική ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Η ίδια δυστοκία υπήρχε, η οποία στο τέλος της χρυσής οκταετίας 1955-1963 ξεπεράστηκε από τα γεγονότα.

Τα γεγονότα δίνουν τη λύση και γεννούν τις ηγεσίες της αντιπολίτευσης, σπανίως το ανάποδο. Ωστόσο, επειδή ο χώρος της Κεντροαριστεράς, που μπορεί να ανασυνταχτεί με κάποιο τρόπο από δυνάμεις του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ και του σημερινού ΠΑΣΟΚ, φαίνεται ότι έχει αδυναμία κατανόησης της σημερινής πραγματικότητας (αυτό είναι το βασικό πρόβλημά του, και να επανασυγκολληθεί δώρον άδωρον αν δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει στην Ελλάδα για να το εκπροσωπήσει), μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει να παρατηρήσουμε καλύτερα τους πρωταγωνιστές. Και ιδίως τον σταρ Στέφανο Κασσελάκη, ο οποίος είναι, όπως ισχυρίζεται, το νέο απέναντι στο παλιό.

Το ίδιο πίστεψα και εγώ όταν τον είδα στην αρχή να ταράζει τη μούχλα της Κουμουνδούρου με την ορμητικότητά του πριν μετεξελιχθεί σε μούχλα και αυτός. Η αληθής απάντηση έπειτα από πέντε μήνες ηγεσίας στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ και τα δείγματα γραφής που έδειξε είναι πως ΗΤΑΝ το νέο απέναντι στο παλιό. Δεν είναι πια.

Με εξαίρεση το φρέσκο πρόσωπό του και το παιδικό χαμόγελο της «Κολυνός» που κερδίζει τη συμπάθεια και του γυναικείου πληθυσμού, ο Κασσελάκης πρόλαβε μέσα σε πέντε μήνες να γίνει ένα αφόρητο κατεστημένο. Απέναντι στη Γεροβασίλη της βαθιάς Ελλάδος που διατηρεί ανυπόκριτα την παραδοσιακή ντοπιολαλιά της Άρτας χωρίς κανένα κόμπλεξ, εκείνος φέρει στα χείλη του όχι απλώς την προφορά των αποικιοκρατών, αλλά τη νοοτροπία τους.

Ακόμα και όταν μιλάει ελληνικά. Κατεστημένο γιατί; Πρώτον, γιατί στηρίζεται από το κατεστημένο. Κατεστημένο επίσης γιατί προωθεί αριστοτεχνικά τις ιδέες του κατεστημένου. Για να μην πω το συμπληρώνει. Η πολιτική πρόταση που κομίζει δεν είναι κάποια που αντικαθιστά ως εναλλακτική την πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Είναι η συνέχεια και το συμπλήρωμά της. «Αλλαγή φρουράς» θα το έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1974. Γιατί, όμως, κατεστημένο; Ας το αναλύσουμε περαιτέρω.

Δείτε πρώτα τις αντιδράσεις των συστημικών τηλεοπτικών σταθμών στη διάρκεια αυτής της εσωκομματικής κρίσης του ΣΥΡΙΖΑ. Επιτίθενται στον Αλέξη Τσίπρα ότι επέδειξε στάση «αντιθεσμική» επειδή τοποθετήθηκε για όσα συμβαίνουν μέσα στο κόμμα του, με συνέπεια την υποχώρηση των ποσοστών του. Τα κεντρικά φιλοατλαντικά ΜΜΕ στηρίζουν τον νεόκοπο πρόεδρο!

Ο οποίος μόνος του προκάλεσε την κρίση την οποία ζούμε σήμερα, με το περίφημο ερωτηματολόγιο για την αλλαγή του ονόματος του ΣΥΡΙΖΑ (το απάντησαν μόλις 7.000 μέλη του κόμματος), με την απαίτησή του να είναι πρόεδρος μέχρι τις εθνικές εκλογές του 2027 ανεξαρτήτως αποτελέσματος ευρωεκλογών, και με τους εκβιασμούς που επιχείρησε ενώπιον της Πολιτικής Γραμματείας του.

Πρακτική, τελικά, μάλλον συνήθης για τα κολεγιακά γούστα του, αν κρίνουμε με βάση τον εκβιασμό για το εσωκομματικό δημοψήφισμα σε πρόσφατη Κεντρική Επιτροπή. Συμπεριφέρεται, δηλαδή, σαν το μικρό παιδάκι που, ενώ έχει κάνει τη δολιοφθορά, παριστάνει κλαίγοντας το θύμα, ότι «δεν έκανα εγώ τη ζημιά, άλλοι φταίνε». Παρά ταύτα συγκεκριμένοι τηλεοπτικοί σταθμοί των οποίων τα τέλια ξέρουμε ποιοι τα «βαρούν» από το παρασκήνιο υποστηρίζουν τον αγαπητό Στέφανο.

Κατεστημένο, επίσης, γιατί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι «αρχηγός τρολ», «αρχηγός celebrity» και «αρχηγός εικόνα», όπως γράψαμε σε παλαιότερο σημείωμά μας, ωστόσο γύρω από αυτό το πρότυπο στήνεται τρελός χορός χρημάτων στο διαδίκτυο. Διαφημίσεων. Μπορεί να μην πουλάει μέχρι στιγμής ως αρχηγός στις δημοσκοπήσεις ο κύριος Κασσελάκης, πουλάει όμως ως εμπορικό προϊόν στο διαδίκτυο. Μέσα σε κάθε story στο οποίο πρωταγωνιστεί ο «αρχηγός celebrity» επενδύονται διαφημιστικές καμπάνιες προϊόντων. Είναι δυνατόν να χάσει ο καπιταλισμός τέτοιο κελεπούρι; Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να χάνει ψήφους, αλλά οι διαφημιστές και οι εταιρίες που προωθούν τα προϊόντα τους γύρω από το πρόσωπό του, ερήμην του φυσικά, κάνουν τρελό πάρτι.

Και το κατεστημένο διαδίκτυο, λοιπόν, που έπαυσε εδώ και χρόνια να είναι ελεύθερο, σε μεγάλο βαθμό υποστηρίζει με τον τρόπο του την αρχηγία του. Τι λεφτά να του έδιδε, αν γίνονταν οι εκλογές, η εντιμότατη Γεροβασίλη από την Άρτα, την οποία «βγήκαν τα γίδια στο μαντρί» (δημώδες) και τη βάφτισαν υποτιμητικά Έφη Θώδη;

Κατεστημένο, επίσης, γιατί ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να επιβάλει στην εσωκομματική αντιπαράθεση τους υβριδικούς κανόνες, όπως τους ονομάζει, που αλλοιώνουν την ελληνική δημοκρατία στο πρωτότυπό της. Δεν την ενισχύουν.

Πρότεινε τη διεξαγωγή ψηφοφορίας για αρχηγό όχι με αυτοπρόσωπη ψήφο, όπως αιώνες συμβαίνει στο λίκνο της Δημοκρατίας, στην Ελλάδα, αλλά με υβριδική ηλεκτρονική ψήφο. Κάτι που ετοιμάζει και για τις μελλοντικές δημοτικές εκλογές το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, κατά δήλωση του υπουργού του, αφού δοκιμαστεί η επιστολική.

Ποιοι νομίζετε ότι σκέφτονται και προωθούν αυτά τα υβριδικά πρότυπα που κλείνουν τον κόσμο στο σπίτι; Ο Κασσελάκης ο ίδιος μόνο ή και όσοι κρύβονται πίσω από αυτόν, που θέλουν να κάνουν την πατρίδα μας μια απολύτως ελεγχόμενη Δημοκρατία της μπανανίας; Η δημοκρατία δεν είναι υβρίδιο, αγαπητέ. Υβρίδιο αρχηγού μπορεί να είστε εσείς. Αλλά η δημοκρατία δεν είναι υβρίδιο.

Κατεστημένο, τέλος, διότι μόνο τα κατεστημένα ανέχονται κλακαδόρους να τραμπουκίζουν μπροστά στα μάτια τους τούς πολιτικούς τους αντιπάλους, όπως έγινε το Σάββατο το βράδυ στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο έζησε για πρώτη φορά τέτοιες στιγμές στην ιστορία του.

Ιδού, λοιπόν, τέσσερις λόγοι για τους οποίους ο κύριος Κασελάκης έγινε μέσα σε πέντε μήνες κατεστημένο. Τέσσερις λόγοι, οι οποίοι προστίθενται σε έναν που ήδη γνωρίζουμε.

Ότι όλες του οι θέσεις μέχρι τώρα για τα εθνικά θέματα (Σκόπια, ελληνική μειονότητα Βορείου Ηπείρου, αλβανική μειονότητα στην Ελλάδα, Κατεχόμενα στην Κύπρο, Ελληνοτουρκικά) δεν έχουν καμία σχέση με την πατριωτική Αριστερά που υποκρίνεται ότι εκπροσωπεί.

Γενικώς δεν έχουν καμία σχέση με τον πατριωτισμό. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η θέση που υποστήριξε για τη διδασκαλία της αλβανικής γλώσσας στην Ελλάδα και την εξίσωση των Αλβανών μεταναστών με την ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου διατυπώθηκε χωρίς να είναι ενήμερος ο τότε διπλωματικός του σύμβουλος για να τον αποτρέψει από αυτήν τη μνημειώδη γκάφα. Πιο παλαιός και από το παλαιό αποικιοκρατικό παρελθόν της χώρας, λοιπόν. Ειδικά, μάλιστα, όταν ο νυν αρχηγός της αντιπολίτευσης ήταν φιλικός προς τη Νέα Δημοκρατία μέχρι τις προηγούμενες εκλογές.

Ο κύριος Κασσελάκης είναι η άλλη όψη του ίδιου συστήματος που κυβερνά τη χώρα εδώ και χρόνια, σε ανανεωμένη μορφή. Όταν ο αριστερός κύριος Κασσελάκης αποκαλεί τα Κατεχόμενα «κρατίδιο των Τούρκων» και ο νεοδημοκράτης υπουργός Ναυτιλίας κ. Στυλιανίδης αποκαλεί τα Κατεχόμενα «τουρκικά», ποια η διαφορά αυτής της αποκαλούμενης Δεξιάς με αυτήν την ούτως αποκαλούμενη Αριστερά; Καμία. Ένα κόμμα είναι. Από την ίδια πλευρά της Ιστορίας και οι μεν και οι δε.

Και κάτι τελευταίο: για να ηγηθεί κανείς ελληνικού κόμματος δεν πρέπει να έχει ως όνειρο να αντιγράψει τη δομή, τις ιδέες και τη λειτουργία ενός ξένου κόμματος. Του κόμματος των (αντι)Δημοκρατικών. Για να ηγηθεί κανείς ελληνικού κόμματος πρέπει να έχει μία υπηκοότητα και μόνο: την ελληνική.

ΥΓ.: Είναι τουλάχιστον απρεπές και προσβάλλει το θρησκευτικό αίσθημα να ονομάζει ο κύριος Κασσελάκης την off shore που αποκαλύφθηκε ότι έχει στον φορολογικό παράδεισο του Ντέλαγουερ «Osios». Εμπνεόμενος από τις επισκέψεις του στον Όσιο Δαβίδ. Δεν μας ενδιαφέρει αν θα την πουλήσει ή θα την κρατήσει, αλλά ας της αλλάξει όνομα. Ντροπή.