Της Κύρας Αδάμ
Από το 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπει σε καθοδική πορεία, και τώρα, με όσα τραγελαφικά βιώνει, κινδυνεύει να μην ξαναγίνει συγκροτημένο, στιβαρό κόμμα εξουσίας.
Η κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ συντελέστηκε από το 2019, όταν ως αξιωματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν εμφάνισε κανένα πρόγραμμα και καμιά ουσιαστική πρόταση «απέναντι στη Δεξιά». Ήταν μια αξιωματική αντιπολίτευση «σορολόπ», καθώς, πίσω από ηλίθιες προβλέψεις ότι «θα πέσει η Δεξιά», κόμμα, στελέχη και αρχηγός προσπάθησαν να κρύψουν την αδυναμία ή και την αδιαφορία τους να συγκροτήσουν μια ουσιαστική αντιπολίτευση στη νέα μεταμνημονιακή εποχή που καρπώθηκε ο Κ. Μητσοτάκης. Το αποτέλεσμα των δεύτερων εκλογών ήταν πολιτικά φυσιολογικό για ένα κόμμα-φάντασμα και ορθή η απόφαση του τέως προέδρου να γίνει ο ίδιος το «Φάντασμα της Όπερας» του ΣΥΡΙΖΑ, πετώντας όμως στην κεντρική σκηνή του κόμματος έναν άγνωστο άνθρωπο, χωρίς πολιτική πείρα και προηγούμενη γνώση θέσεων, ανθρώπων και κομματικών περιορισμών.
Ο πρόεδρος-φάντασμα επέβαλε ουρανοκατέβατα τη νέα ηγετική φιγούρα στον ΣΥΡΙΖΑ, που με θαυμαστή αυτοπεποίθηση και άγνοια καταστάσεων και κινδύνου διαλαλούσε ότι «θα νικήσει τον Μητσοτάκη, γιατί μόνον αυτός μπορεί». Το κόμμα, παρά τις βαριές απώλειες, στην πλειονότητά του πίστεψε και στήριξε τον νέο στρατηλάτη-αρχηγό, άρα μέλη και στελέχη έχουν ήδη βάλει το κεφάλι τους στον ντορβά για να στηρίξουν τις επιλογές, τα θεατρικά και τα «τούβλα» που κατά καιρούς πετάει ο αρχηγός απέναντι σε κομματικά όργανα, καταστατικές αλέες, αρχές λειτουργίας, δεοντολογίας κ.λπ.
Λίγους μήνες αργότερα, ο νέος αρχηγός της groovy όπερας του ΣΥΡΙΖΑ βλέπει τα δημοσκοπικά ποσοστά του κόμματος να κατρακυλούν, ο ΣΥΡΙΖΑ να μην είναι πια αξιωματική αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη και να μην μπορεί -μέσα σε όλες τις δύσκολες καταστάσεις που ζουν οι πολίτες- να αρθρώσει έστω ένα πολιτικό σύνθημα αναζωογονητικό και ελπιδοφόρο, αφού η ουσιαστική αντιπολίτευση απαιτεί πάρα πολλές ώρες συλλογικής δουλειάς, πράγμα που δεν φαίνεται διατεθειμένος να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Παραμονές του συνεδρίου του κόμματος, ο πονηρεμένος αρχηγός στέλνει τελεσίγραφα «ραβασάκια» σε συνέδρους και μέλη να αποφασίσουν (;) τι σόι πολιτικό κόμμα θέλουν να είναι, επιβεβαιώνοντας ή όχι την πίστη τους στον αρχηγό, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τα όργανα. Ο σάλος είναι δικαιολογημένος και ο πρόεδρος «Φάντασμα της Όπερας» υπενθυμίζει την παρουσία του, θέτοντας υπό αμφισβήτηση (;) -και θα αποφασίσουν τα μέλη- αν θέλουν ή δεν θέλουν να έχουν αρχηγό αυτόν που τους επέβαλε.
Σ’ αυτό το σημείο έχουμε το πρώτο διάλειμμα της όπερας του ΣΥΡΙΖΑ, με τη συνέχεια επί της σκηνής.
Και δεν θα είναι καθόλου παράξενο το σενάριο να κρύβει εσωκομματικές εκλογές, επικράτηση και πάλι του νυν αρχηγού και νέες αποχωρήσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ προς πάσα κατεύθυνση…
Όλα αυτά τα πρωτοφανή για συγκροτημένο κόμμα εξουσίας είναι εξαιρετικά διασκεδαστικά και groovy για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά και ανησυχητικά και λυπηρά. Και τούτο διότι ο ΣΥΡΙΖΑ με τα καμώματά του φτάνει στο όριο να προκαλέσει σε πολλούς απομακρυσμένους ψηφοφόρους του τον ΦΟΒΟ ότι το κόμμα δεν θα μπορέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα να αποτελέσει και πάλι τη δύναμη εξουσίας για την ανατροπή της Ν.Δ. Οι ίδιοι ψηφοφόροι μπορεί να τρέφουν δυσαρέσκεια ή και ΑΠΕΧΘΕΙΑ απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και δεν θα τον ψηφίσουν, όμως δεν θα ψηφίσουν ούτε ένα κόμμα που τους δημιουργεί φόβο ακυβερνησίας, αφού δεν μπορεί να συμμαζέψει τα του οίκου του. Απέναντι στον ΦΟΒΟ και στην ΑΠΕΧΘΕΙΑ, ο νικητής εύκολα θα βρεθεί.
Ως φαίνεται, ο ρόλος του κ. Κασσελάκη ήταν η στήριξη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτός, η σκιά του ΠΑΣΟΚ όπου προεδρεύει ο κ. Ανδρουλάκης και το καραβάκι που πλέει στα όρη, κατάντησαν κυβερνητικά εξαπτέρυγα. Δυστυχώς, η χώρα δεν έχει ούτε κυβέρνηση, ούτε όμως και αντιπολίτευση.
Μπορεί όμως να να είναι ο θεός της πολιτικής ή η νέμεσης ή οτιδήποτε άλλο το οποιο για δικούς του λόγους θέλει να προστατεύσει αθώους, κανείς δεν γνωριζει Ξέρετε το θέμα των ομοφυλόφυλων ζευγαριών σε σχέση με τα επόμενα ήταν σχετικά εύκολο για τους τρείς Και αν η βουλή είχε πολύ σοβαρές παρατάξεις το ζήτημα αυτό θα αντιμετωπιζόνταν με την δέουσα σοβαρότητα Ομως αυτά που έρχονται θα κρίνουν την επιβίωση και του κράτους και της επικράτειας και της πολιτικής και το όνομα /ιστορία αρχηγών και παρατάξεων :Το όνομα των Σκοπίων (που είναι πλέον αποδεχτα ως Μακεδονία εδω και 30 χρόνια) το οποίο θα πρέπει να επικυρωθεί επίσημα απο την βουλή, το θέμα των Τούρκων οι οποιοι μας κάνουν κατ αυτούς ευγενική υπευθύμυνση μέσω ναύτεξ Η οικονομία που εκτός απο χάλια περνά στα χέρια ξένωνΚαι ο Σύριζα γνωρίζει οτι εξαιτίας της κατάρρευσης της μεσσαίας τάξης για την οποία ευθύνεται κατα πολλούς και με το θέμα των πρεσπών εχασε δυο φορές Και απαξ και ψηφίσει υπέρ σκοπίων και της Τουρκίας (συνυποσχετικά με Χάγη και δια ταυτα ) θα χαθεί οριστικά Οι δύο ήττες του τους το υπευθυμίζουν Και ο Τσίπρας και όσοι πραγματικά σοβαροί άνθρωποι του σύριζα (δεν είναι όλοι τους ούτε χαζοί ούτε γελοιοι ) το ξέρουν άριστα Ο χαρακτηρισμός μειοδότης είναι φρικτό στίγμα Αυτα που έρχονται είναι πολύ πολύ βαριά Και δη είναι οι καταστάσεις οι οποίες θα ξεχωρίσουν την ήρα απο το σιτάρι Και σε περίπτωση υπογραφή τους θα ειναι η οριστική καταδίκη και δη ο αφανισμός τους ……
Είμαστε μικρή χώρα και κάθε προσπάθεια αποπροσανατολισμού προκαλεί αντίκτυπο με τόνο.
Γίνεται μεγάλη προσπάθεια έτσι ώστε η ενημέρωση να παρέχει θέαμα προς συζήτηση και ο πολίτης να έχει θέμα να ασχολείται πέρα από τα βάσανά του αφού ουδείς έχει πλέον την δύναμη να του παρέχει λύση.
Η χώρα μας αποτελεί θέση κλειδί και οι ισχυροί του πλανήτη γη στη φάση που βρισκόμαστε σήμερα δεν
έχουν καταθέσει ολοκληρωμένο πρόγραμμα πως θα σταθεροποιηθεί η κατάσταση σε παγκόσμια κλίμακα.
Επομένως ο πολύ ισχυρός κάθεται στο τραπέζι, θέτει τα θέματα τις αξιώσεις, τις απαιτήσεις.
Ο ολιγότερο ισχυρός κάθεται όρθιος ταλαντεύεται, αλλά τα περιθώρια πολύ μικρά.
Η μάχη στη χώρα μας δίνεται με σκαμπανεβάσματα για την πορεία που θα ακολουθήσει από εδώ και πέρα στην πολιτική σκηνή.
Ούτε η ΝΔ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν πλέον ισχυρή παρουσία στο χώρο.
Θα τρέξει ο χρόνος μέχρι να ολοκληρωθούν οι εκλογές στην Αμερική να κλίσει το Θέμα Ουκρανία και η Δυτική Ευρώπη (Ε.Ε) να σχηματίσει την ερχόμενη νέα πολιτική της πορεία.
Όσο για το θέμα Ισραήλ-Παλαιστίνη εμπεριέχει έριδα μεταξύ πολλών χωρών και θα κριθεί με βάσει την οικονομική εξέλιξη και την ανάδειξη των BRICS, χάραξη νέων δρόμων του εμπορίου, ανάπτυξη και κατασκευή έργων υποδομής για τις μεταφορές και την επικοινωνία.
Μόνο ο χρόνος παραμένει σύμμαχος καθώς οι εξελίξεις αδυνατούν να εμφανίσουν σταθερότητα, προκαλούν βεβαίως αλλαγές πρωτόγνωρες.