Του Δημήτρη Γαρούφα*
Με απογοήτευση και θλίψη παρακολουθούν οι Έλληνες πολίτες όσα συμβαίνουν εδώ και αρκετά χρόνια στη χώρα μας, τα οποία, δυστυχώς, φιλοτεχνούν εικόνα παρακμής της.
Είναι αλήθεια ότι οι πολίτες καταμαρτυρούσαν και καταμαρτυρούν ακόμη πολλά στους εκπροσώπους τους στο Κοινοβούλιο και στην εκτελεστική εξουσία, που διαχρονικά δεν σέβεται τη διάκριση των εξουσιών, ενώ θυμούνται πάντα το πώς και γιατί το ελληνικό Κοινοβούλιο είχε πριν από χρόνια σχεδόν διπλάσιους υπαλλήλους από το αντίστοιχο γερμανικό, και τις φωτογραφικές τροπολογίες για να ευνοηθούν κάποιοι προστατευόμενοι από την εκτελεστική εξουσία.
Κι ενώ πολλά καταμαρτυρούσαν οι πολίτες στην εκτελεστική εξουσία, αντίθετα υπήρχε εκτίμηση και εμπιστοσύνη σε θεσμούς όπως η Δικαιοσύνη, οι Ένοπλες Δυνάμεις, το Πυροσβεστικό Σώμα, η Εκκλησία κ.λπ., για τους οποίους πίστευαν ότι λειτουργούσαν με ανεξαρτησία και πέρα από τη μικροπολιτική.
Εδώ και χρόνια, όμως, είδαμε να καταθέτουν σε προανακριτική επιτροπή της Βουλής για τη Novartis αρκετοί εισαγγελικοί λειτουργοί κι από δημοσιεύματα που αναφέρονταν στις καταθέσεις τους είδαμε να αλληλοκαταγγέλλονται για ολιγωρίες, για παρεμβάσεις στο έργο τους, ενώ για άλλες υποθέσεις είδαμε φαινόμενα διαφθοράς και δίωξης αστυνομικών, κι έτσι βλέποντας όλα αυτά ο μέσος πολίτης αρχίζει να πιστεύει ότι οι παθογένειες του πολιτικού κόσμου δυστυχώς έχουν επηρεάσει και διαβρώσει και άλλους θεσμούς, και φυσικά κλονίζουν την πίστη του πολίτη στην εν γένει λειτουργία των θεσμών και του κρατικού μηχανισμού.
Παράλληλα με όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια βλέπουμε βουλευτές που στη διάρκεια της θητείας τους αλλάζουν πολιτικά κόμματα με μοναδικό γνώμονα την πολιτική τους επιβίωση και ο απλός πολίτης, βλέποντάς τα αναρωτιέται: Ποιες οι αρχές αυτών που συχνά αλλάζουν δύο τρία κόμματα; Τι εκπροσωπούν; Γιατί τα κόμματα εξουσίας προσφέρουν στέγη στους «γυρολόγους» της πολιτικής; Δεν κατανοούν ότι αντιμετωπίζοντας ως φυσιολογικό το φαινόμενο αυτό συμβάλλουν στην περαιτέρω υποβάθμιση της πολιτικής ζωής;
Σε συνδυασμό με όλα αυτά, με ανησυχία βλέπουν οι πολίτες τη μη ενασχόληση του πολιτικού κόσμου με τα μεγάλα θέματα, όπως π.χ. το Δημογραφικό, και τη σκόπιμη ενασχόληση με θέματα μικροπολιτικής, ενώ π.χ. δεν ασχολούνται σχεδόν καθόλου με όσα γίνονται στη βαλκανική γειτονιά μας, όπου φτάσαμε σε σημείο να μην μας υπολογίζει ούτε η Αλβανία.
Ήμουν για 13 χρόνια (1995-2008) μέλος της ελληνικής αντιπροσωπίας στην Ένωση Βαλκανικών Δικηγορικών Συλλόγων και διατηρώ δίκτυο φίλων σε όλες σχεδόν τις βαλκανικές χώρες… Από παντού το μήνυμα είναι ότι η Ελλάδα εγκαταλείπει τα ερείσματα που είχε δημιουργήσει στις βαλκανικές χώρες (οι θυγατρικές των Ελληνικών τραπεζών έχουν εκποιηθεί) και το κενό το καλύπτει επιμελώς η Τουρκία, έχοντας μακρόχρονες στοχεύσεις…
Μήπως θα πρέπει η χώρα μας να χαράξει νέα βαλκανική πολιτική, λειτουργώντας ως παράγοντας ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή; Μήπως πρέπει να αξιοποιήσουμε την έλξη που ασκεί στην ευρύτερη περιοχή ο ελληνικός πολιτισμός και η ελληνική γλώσσα που μιλούν αρκετοί πολίτες γειτονικών χωρών; (Θυμίζω ενδεικτικά ότι στο τμήμα Νεοελληνικής φιλολογίας που συνεστήθη το 1993 στο πανεπιστήμιο της Σόφιας για πολλά χρόνια υπήρχαν κάθε χρόνο κατά μέσο όρο 2.600 υποψήφιοι για 25 θέσεις, ενώ για το Τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας οι υποψήφιοι ήταν πολύ λιγότεροι.)
Δεν έχει νόημα να πούμε περισσότερα. Η Ελλάδα πρέπει να ξεφύγει από την παρακμή, με ουσιαστική και σωστή λειτουργία των θεσμών, δημιουργώντας νέα προοπτική για το μέλλον. Για να γίνει αυτό πρέπει ο πολιτικός κόσμος να λειτουργήσει ηγετικά, με όραμα και οδηγό τις αρχές του οικουμενικού Ελληνισμού, κι εμείς οι πολίτες να λειτουργούμε καθημερινά ως ενεργοί πολίτες. Για να ξεφύγουμε από την παρακμή, όπως έλεγε ο ποιητής, πρέπει όλοι μας «λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα».
*Δικηγόρος, πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
Έχουν ερείσματα τους γερμανούς!
Όλες οι εξουσίες βρίσκονται στα χέρια ενός ανθρώπου, του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ιστορικά είχε ξανασυμβεί με κυριότερο παράδειγμα τον Στάλιν και τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας.
Εξηγούμαι, ο πρωθυπουργός ελέγχει απόλυτα την εκτελεστική εξουσία, την νομοθετική με τους υπάκουους βουλευτές, αλλά και τη δικαστική.
Θυμηθείτε πως ο ίδιος διορίζει την ηγεσία των ανωτάτων δικαστηρίων, ο ίδιος φροντίζει για την τοποθέτηση δικαστών στις ανεξάρτητες αρχές, μετά την συνταξιοδότηση τους.
Όμως υπάρχουν και τα ΜΜΕ, η τέταρτη εξουσία, όπως την λένε.
Την διέφθειραν και αυτή, άνοιξαν τα δημόσια ταμεία και άρχισαν να μοιράζουν χρήμα, στόχος οι ύμνοι για το ανύπαρκτο κυβερνητικό έργο και διαφήμιση των αρετών του μεγάλου ηγέτη μας.
Κατά κρημνού μας οδηγούν, ας σταθούμε απέναντι τους.
Οι πολίτες της χώρας να ξεβολευτούν από τον καναπέ τους και να ψηφίσουν οποιοδήποτε μικρό κόμμα, δεξιό ή αριστερό χτυπάει τον βούρκο του Μητσοτάκη.
Δεν το έκαναν όμως. Ήπιαν το καφεδάκι τους, είπαν δε βαριέσαι, όλοι ίδιοι είναι, και σφύριξαν αδιάφορα.
Ή΄αφού γκρίνιαξαν καλά για να πείσουν για την ταλαιπωρία που υφίστανται από τον Κούλη, μπήκαν στο παραβάν και ρίξαν ΝΔ δαγκωτό…για να μην μείνει η χώρα ακυβέρνητη.
Αυτοί είναι οι Έλληνες πολίτες για τους οποίους μιλάτε. Μάζες ολόκληρες από υπανθρώπους, γραικύλους που δεν τους αρμόζει η δημοκρατία, αλλά να διοικούνται από κοτζαμπάσηδες από την Κρήτη.
Άλλωστε ήταν αυτοί οι Έλληνες που για δεκαετίες βολεύονταν σε θεσούλες γλείφοντας όποιον τους έταζε δανεικά λεφτά στην τσέπή. Αυτοί οι απατεώνες που φάγαν επιδοτήσεις, πήρα μίζες, χτίζαν μαιζονέτες και καίγαν τα δάση είναι ο ελληνικός λαός.
Οι λίγοι που στην μεταπολίτευση κράτησαν στάση ηθική και δεν ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, κι έμειναν έξω απο τις σειρήνες του εύκολου πλουτισμού, είχαν και έχουν την δυστυχία να ζουν ανάμεσα σε απατεώνες. Ήταν και είναι λίγοι, έχουν όμως αξιοπρέπεια.
Μην τους εξευτελίζετε λοιπόν μιλώντας για την τάχα μου απογοήτευση και θλίψη των πολλών. Αυτοί οι πολλοί είναι ηθικοί αυτουργοί εθνικής προδοσίας.
– Δεν με ενδιαφέρει η θλίψη οποιου εκκλογικά στήριξε την δημοσιονομική απάτη του Καραμανλή.
– Δεν με ενδιαφέρει η θλίψη όσων χαίρονταν με το τζάμπα χρήμα του Σημίτη.
– Δεν με ενδιαφέρει η θλίψη όσων αλλάλαζαν κάτω από τις μεγαλοστομίες του Γιωργάκη.
– Δεν με ενδιαφέρει η θλίψη αυτών που ψάρωσαν από τον παπατζή Σαμαρά.
– Δεν με ενδιαφέρει η θλίψη όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ επειδή τους κόπηκε η μάσα αλλά όταν δεν σκίστηκαν τα μνημόνια το παίξαν αντισύριζα μέτωπο.
– Δεν με ενδιαφέρει η θλίψη κάθε αχρείου που ψήφισε Μητσοτάκη.
Σε ιδανικές συνθήκες, όλα αυτά τα εκατομμύρια από ανεγκέφαλους και απατεώνες θα ήταν δίχως δικαίωμα ψήφου στην καλύτερη, με τις περιουσίες τους δεσμευμένες στην χειρότερη.
Όι υπόλοιποι σε τι έχουμε φταίξει, που μας έλαχε να ζούμε στην ίδια χώρα με τέτοιους τιποτένιους…..
Δεν θα έμπαινα ποτέ στον κόπο να αφήσω σχόλιο εδώ αν δεν είχα εντελώς τυχαία διαβάσει το σχόλιο από τον Οικονόμου κι αυτό γιατί ήταν σαν να ακούω εμένα.
Η άποψη που εκφράζει ο συμπολίτης και συν-Έλληνας με εκφράζει απόλυτα. Έχουμε εμείς οι ελάχιστοι με αξιοπρέπεια και ήθος την αβάσταχτη δυστυχία και κατάρα να ζούμε μεταξύ των πολλών απατεώνων, διεφθαρμένων και τιποτένιων που οι κομματάρχες και οι επίδοξοι σωτήρες μας αποκαλούν “λαό” όταν ζητούν την συνενοχή τους για να βιάσουν την χώρα. Ένα ασκέρι που έχει διαβρωθεί μέχρι το κόκκαλο. Μικροί, μεγάλοι, γέροντες, όλοι να περιμένουν την σειρά τους κάτω από το τραπέζι για ένα ψίχουλο από το μεγάλο φαγοπότι κρύβοντας υποτακτικά την ουρά στα σκέλια και γλείφοντας την σόλα των παπουτσιών των αφεντάδων τους .
Αυτή η απίθανη αγέλη τρέχει αλαλάζοντας προς τον γκρεμό και παρασύρει μαζί του την χώρα και εμάς τους ελάχιστους σκεπτόμενους και αγαπώντες τον τόπο και την ιστορία του . Αν πρέπει πρώτα να απαλλαγούμε από κάτι είναι από αυτούς. Κατόπιν το σάπιο οικονομικό-πολιτικο καθεστώς που κατασπαράσσει τη χώρα από την δολοφονία του μεγάλου Έλληνα και μοναδικού κυβερνήτη της και έκτοτε θα βρει την μόνη δίκη που του αξίζει.
Ευσεβείς πόθοι.