Του Ραφαήλ Καλυβιώτη*
Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς με αυτά που έχουμε παρακολουθήσει τόσες ημέρες στη Βουλή.
Είδαμε την κυρία Κωνσταντοπούλου κατά την αγόρευσή της να φαντασιώνεται ότι είναι ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τόσες φορές που την ακούσαμε να επαναλαμβάνει ότι «έχει ένα όνειρο».
Ακούσαμε μία από τις πιο ανοϊκές δηλώσεις που έχουν καταγραφεί ποτέ στη Μεταπολίτευση από αυτόν τον κ. Καιρίδη, ότι «ακόμα και αυτό έχει τη σημασία του στον γεωστρατηγικό ανταγωνισμό της Δύσης από τη μία, που δέχεται τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ και είναι μια ανοιχτή, φιλελεύθερη κοινωνία, και μιας Ρωσίας η οποία έχει με φανατισμό πολεμήσει αυτά τα ζητήματα μέσω των συστημάτων όπως το Πατριαρχείο Μόσχας». Η WOKE ατζέντα, δηλαδή, που έχει φέρει σε εμφυλιοπολεμική κατάσταση τις ΗΠΑ μάς αναβαθμίζει γεωστρατηγικά!
Είδαμε την κυρία Μπακογιάννη με αυτό το πηγαίο χαμόγελό της να την ενδιαφέρει περισσότερο από όλα η δύσκολη θέση στην οποία περιήλθε ο σύντροφος Κουτσούμπας και το ΚΚΕ εν συνόλω, κομπάζοντας πως το νομοσχέδιο το φέρνει η μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη της Ν.Δ.
Είδαμε τον πρόεδρο της Βουλής με αυτό το αυτάρεσκο ύφος να δίνει μία νέα, πρωτότυπη ερμηνεία του Συντηρητισμού. Μάθαμε από τον κ. Τασούλα ότι συντηρητικός είναι στην πραγματικότητα εκείνος που ψηφίζει το νομοσχέδιο. Γιατί πιστεύετε; Επειδή ρυμουλκεί τους συγκεκριμένους ανθρώπους σε έναν θεσμό σαν αυτόν του γάμου, ο οποίος γάμος προϋπάρχει του κράτους. Συναγωνίζεται σε ισχύ το επιχείρημα του κ. Τασούλα αυτό του κ. Καιρίδη. Είναι δύσκολο να επιλέξεις, διότι αυτή η νέα ερμηνεία του Συντηρητισμού δεν έχει χωρέσει ακόμα σε βιβλία πολιτικής επιστήμης. Την ώρα που το αναφωνούσε, βέβαια, έτριζαν κάπου τα κόκαλα του Έντμουντ Μπερκ.
Είδαμε στα θεωρία της Βουλής πλούσιες ελίτ σαν τον κ. Καπουτζίδη και τον κ. Σεργουλόπουλο να παρακολουθούν τη συνεδρίαση. Η αλήθεια είναι ότι πέτυχαν πολλά. Δεν είναι και λίγο μία μειοψηφία να επιβάλλει τη βούλησή της στην ευρεία πλειοψηφία και δη σε έναν λαό με ταυτότητα ελληνορθόδοξη.
Οι πατριώτες και συντηρητικοί βουλευτές της Ν.Δ.; Ο κ. Γεωργιάδης υπερψήφισε, οι κ. Βορίδης και Πλεύρης απείχαν. Το βάρος της καρέκλας δεν είναι εφικτό να συγκριθεί με το βάρος της ψυχικής οδύνης, αλλά όταν έρχεται ο απολογισμός η συνείδηση είναι δύσκολος κριτής.
Στον γάμο των ΛΟΑΤΚΙ ουδείς μπορεί να αποκαλεί τον εαυτό του «συντηρητικό» και να είναι υπέρ. Διότι η φυσική τάξη πραγμάτων είναι η ένωση του ανδρός και της γυναικός με στόχο την υποταγή του Εγώ προς χάρη της διαιώνισης του είδους και άρα υπέρ των παιδιών. Υπό αυτήν την έννοια ο γάμος ανδρός και γυναικός είναι ύμνος απέναντι στην ίδια τη ζωή και το έθνος. Και σίγουρα δεν είναι ικανοποίηση μίας επιθυμίας η οποία βαπτίζεται δικαίωμα.
*Υπ. δρ Γεωπολιτικής, πρόεδρος ∆ικτύου Ελλήνων Συντηρητικών, [email protected]
