Η απώλεια της δεδηλωμένης σε ψήφιση νόμου, η διαφοροποίηση δεκάδων βουλευτών και η ρήξη Σαμαρά – Μητσοτάκη, οδηγούν σε εσωκομματική κρίση
Η Κυβέρνηση «πανηγύρισε» χθες την υπερψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για «ιστορική μέρα». Καθώς στην έγκρισή του συνέπεσαν επί της αρχής πέντε κόμματα, γεγονός εξαιρετικά σπάνιο για τα κοινοβουλευτικά χρονικά: η ΝΔ, το Πασοκ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η «Πλεύση Ελευθερίας» και η «Νέα Αριστερά».
Ωστόσο, όσοι παρακολουθήσαμε προσεκτικά την κοινοβουλευτική διαδικασία τόσο στις επιτροπές όσο και στην Ολομέλεια, αλλά και μετά την έκδοση των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας, γνωρίζουμε άριστα ότι πίσω από το λεγόμενο πανηγυρικό κλίμα κρύβεται μια νέα πραγματικότης για την κυβερνητική πλειοψηφία. Η ΝΔ υπέστη το πρώτο μεγάλο ρήγμα στην συνοχή της από τον Ιούλιο του 2019 που κέρδισε τις πρώτες εκλογές.
Χθες ήταν η πρώτη φορά που η ΝΔ δεν μπόρεσε να περάσει ένα νομοσχέδιο βασιζόμενη στις δικές της κοινοβουλευτικές δυνάμεις της πλειοψηφίας μόνον. Η οποία ετραυματίσθη βαριά παρά τους εξωραϊσμούς που έγιναν. Οι βουλευτές της ΝΔ που ψήφισαν το νομοσχέδιο για τον γάμο ήταν (με αθροιζόμενες τις καταψηφίσεις και τις αποχές) πολύ ολιγότεροι από 151! Η ΝΔ δεν είχε την τυπική δεδηλωμένη σε αυτό το νομοσχέδιο. Δεν είχε όμως ούτε αυτό που περιγράφεται ως σκληρός πυρήνας της δεδηλωμένης, όπως αυτή επιτρέπεται από το Σύνταγμα. Το οποίο προβλέπει τον σχηματισμό κυβερνήσεως αν αυτή διαθέτει τουλάχιστον 120 βουλευτές για να ψηφίζονται τα νομοσχέδια με πλειοψηφία επί των παρόντων. Ούτε αυτόν τον στόχο επέτυχε το Μέγαρο Μαξίμου, αν και μόχθησε πολύ γι’ αυτόν. Αντί αυτού η κυβερνητική πλειοψηφία αντικαταστάθηκε χθες από την κυβερνώσα βουλή. Είχε ήδη συμβεί αυτό μια φορά με το νομοσχέδιο για την νομιμοποίηση των παρανόμων μεταναστών, το οποίο εστηρίχθη από την αριστεροδεξιά πλειοψηφία του Κοινοβουλίου, αλλά επειδή οι διαφοροποιήσεις βουλευτών δεν ήταν πολλές, αυτό δεν έγινε αισθητό. Χθες έγινε. Σε σημείο που να αλληλοστηρίζονται η ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ με την «Νέα Αριστερά».
Και θα γίνει αισθητό ξανά όταν έως τον Απρίλιο η ΝΔ θα χρειασθεί να κυρώσει με την βοήθεια του ΣΥΡΙΖΑ, του Πασόκ και άλλων δημοκρατικών δυνάμεων το μνημόνιο αμυντικής συνεργασίας με την «Βόρειο Μακεδονία». Η διακυβέρνηση της ΝΔ διολισθαίνει σιγά-σιγά, αργά αλλά σταθερά, σε μια νέα φάση. Φάση ιδιότυπης συγκυβερνήσεως με την Αριστερά του κυρίου Κασσελάκη. Αλλά και φάση σταδιακής αποξενώσεως του 1/3 της κοινοβουλευτικής ομάδας της από την ηγεσία. Ο αριθμός των βουλευτών που διαφοροποιήθηκαν στην ψηφοφορία θα ήταν κατά πολύ μεγαλύτερος αν δεν «έπεφταν» πάνω τους, να τους πιέσουν ασφυκτικά ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και το επιτελείο του Μαξίμου.
Στην ουσία πρόκειται για το πρώτο μεγάλο εσωκομματικό ρήγμα στην διακυβέρνηση της ΝΔ, και αυτό προέκυψε από την εμμονή του ηγετικού πυρήνος της παρατάξεως να νομοθετήσει κάτι που τέμνει αρνητικά οριζόντια όλη την κοινωνία και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, όπως προέκυψε από τις διαφοροποιήσεις βουλευτών κατά του γάμου και στα άλλα κόμματα. Κυρίως όμως την ΝΔ. Εάν ο Πρωθυπουργός διαβάσει λάθος το αποτέλεσμα της χθεσινής ψηφοφορίας το οποίο είναι πλασματικό, καθώς δεν αντικατοπτρίζει την κατάσταση που επικρατεί στην ευρύτερη παράταξη (και απεκαλύφθη από τον πρώην Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά σε μια ομιλία καταπέλτη), και επιχειρήσει να «περάσει» βίαια και χωρίς διάλογο τις επόμενες μεταρρυθμίσεις, τότε θα βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων.
Οι βουλευτές της ΝΔ που κατεψήφισαν ή απείχαν, δεν εκφράζουν τους εαυτούς τους, αλλά τουλάχιστον το 50% της εκλογικής βάσης της παρατάξεως –για να μην πούμε πολύ περισσότερο. Η δε Εκκλησία που αισθάνεται μειωμένη από τον τρόπο που έγινε η νομοθέτησις, θα το κρατήσει… αρβανίτικο και όταν θα έλθει η ώρα θα κάνει και το …δημοψήφισμά της. Με ό,τι αυτό σημαίνει. Κεντρικό πρόσωπο της ψηφοφορίας του νομοσχεδίου ανεδείχθη ο πρώην Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, η ομιλία του οποίου συνιστά την πλήρη και καθολική ρήξη με τον Πρωθυπουργό. Αλλά και κατ’ ουσίαν αμφισβήτηση των πρακτικών της ηγεσίας του. Αν και το στρατηγείο του Μαξίμου επεχείρησε να προσβάλλει τον πρώην Πρωθυπουργό και να υποβαθμίσει την ομιλία του διατάζοντας τα μέλη της Κ.Ο. της ΝΔ να εξέλθουν της αιθούσης την ώρα της ομιλίας του (μοιραίοι και άβουλοι), τελικώς οι φωνές του Μεσσηνίου αντήχησαν σε όλη την Εθνική Αντιπροσωπεία. Οι καταγγελίες του για τις ανεπίτρεπτες πιέσεις σε βουλευτές της ΝΔ, για απειλές και bullying στην διαφορετική άποψη, για τα ψέματα και τους ευτελισμούς, για την αλαζονεία και την αποκοπή από την πραγματικότητα, δημιούργησαν τεράστια αίσθηση.
Η συνέχεια επί του πεδίου.
Δημοσιεύεται στην «Εστία»
Μας είναι όλα γνωστά, έχουν γραφτεί ξανά και ξανά, αλλά η πραγματικότητα επιβεβαιώνει ότι ο λαός δεν αντιδρά όπως προστάζουν οι καιροί.
Το ζητούμενο άγνωστο για την ώρα, πως – πότε και με ποιο τρόπο γίνεται η αλλαγή.
Παρατεταμένη μιζέρια, φτώχεια, ερήμωση της χώρας, πρόωρη γήρανση πληθυσμού καθημερινά φαινόμενα χωρίς βεβαίως να υπάρχει φως ότι κάτι προβλέπεται να προκαλέσει το διαφορετικό.
Ωραία τίποτα δεν θεωρείται τυχαίο, από την άλλη όψη ασφαλώς και τίποτα δεν μπορεί να διατηρεί απεριόριστη διάρκεια ώστε να μας οδηγεί όλο και σε βαθύτερη άχρωμη ποιότητα ζωής.
Καθώς ο Όρμπαν είπε «Χωρίς άλλη καθυστέρηση, οι Βρυξέλλες άφησαν τους Ευρωπαίους στην τύχη τους, δεν υπήρξε ποτέ τέτοιο χάσμα μεταξύ των πολιτικών των Βρυξελλών και των συμφερόντων και της βούλησης των Ευρωπαίων>>
Σε τι διαφέρει αυτό ως προς την ηγεσία που σήμερα βιώνουμε στη χώρα μας που νοιάζεται, που αναζητεί τρόπους ώστε ο πολίτης να περάσει σε περισσότερη δυσμενή κατάσταση επιβίωσης?
Σπατάλη φυσικά, άπλετος χρόνος και δυνατές νομοθετικές λύσεις σε ζητήματα που εκφράζουν σε τι ποσοστό την πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας?
Εάν καταφέρουν να ελέγχουν και την λογική μας η μόνη διαφυγή μας παραμένει να ζήσουμε σε άλλη χώρα, η να μην υπάρχουμε στην ζωή.
Το πως φθάσαμε σε αυτό το έσχατο σκαλοπάτι ας αναρωτηθούμε ο καθένας με τον εαυτό του και ας αναζητήσουμε όλοι μαζί πως θα περάσουμε στην άλλη -την διαφορετική όψη της ζωής.
Και επειδή τα πανηγύρια και οι χοροί κρατούν καλά για την ώρα, τις αντιδράσεις και την γενναιότητα, ας διατηρηθούν φοβερές επιφυλάξεις αντιμετώπισης, όταν πέσει το βαθύ σκοτάδι.
Τα πολιτικά κόμματα όπως έχουν λειτουργήσει μέχρι σήμερα ότι είχαν να δώσουν το έχουν δώσει, επομένως δεν υπάρχουν ελπίδες ότι μέσα από την ύπαρξή τους ενδέχεται να προκύψει κάτι το διαφορετικό. Το ότι δεν έχει μέχρι και σήμερα προκύψει αυτό το νέο το διαφορετικό τρομάζει, προμηνύει βάθος χρόνου. Η χώρα μας το σηκώνει όλο αυτό?
Η οικονομία μας πόσο βαθύτερα προσδοκά να επιφέρει φορτίο χρέους στις επόμενες γενιές?
Ποια η ελπίδα που εμπνέει τον κάθε νέο ενεργό πολίτη να ονειρεύεται – να μάχεται – να ελπίζει μέσα σε όλο αυτό το χάος του σκοταδισμού της παραπληροφόρησης της εθελουσίας υποταγής σε ξένους παράγοντες?
Προερχόμενοι από τα δύσκολα εκείνα χρόνια αμέσως μετά τον πόλεμο, βιώσαμε φτώχεια, πείνα, στέρηση, καταπίεση, αλλά αντέξαμε με την ελπίδα και το όνειρο ότι γίνεται αγώνας για ένα καλύτερο αύριο.
Εάν οι πολιτικοί μας ηγέτες δεν φέρουν την ευθύνη για το πως φθάσαμε εδώ την χώρα στο σήμερα, να ανατρέξουμε για υπεύθυνους και ευθύνες σε ποιους αόρατους – ανύπαρκτους παράγοντες.
Ως προς την αντιμετώπιση των προβλημάτων, ασφαλώς με ήπιας μορφής χαλαρότητα το χάσμα διευρύνεται, ο πλούτος συρρικνώνεται η κάθε μορφή άμυνας αδυνατεί να αποδώσει το όποιο προσδοκώμενο αποτέλεσμα.
Κάπως ο βηματισμός δεν πάει καλά, χάσαμε το μέτρο, πιστέψαμε σε λόγια, αφήσαμε το έλεγχο στους ολίγους, τους επιτρέψαμε να μας εξαπατούν, να μας περιγελούν δήθεν για το καλό μας, μεγάλη μας συμφορά στην ζωή μας.