Του Παναγιώτη Κωστόπουλου*
Για ακόμα μία χρονιά είδαμε να εορτάζονται Χριστούγεννα χωρίς Χριστό. Επίσης, για μία ακόμα φορά είδαμε την κεντρικότερη πλατεία της Ελλάδας να κατακλύζεται την παραμονή της Πρωτοχρονιάς από αλλοδαπούς και οι εικόνες που κυκλοφόρησαν να μας θυμίζουν πλάνα από το Ισλαμαμπάντ ή την Καμπούλ. Υποθέτω ότι δεν χρειάζεται να σημειώσουμε την παντελή έλλειψη γυναικών από τα πλάνα. Δεν νομίζω να μας αρέσει αυτή η εικόνα. Φαντάζομαι ότι γίνεται κατανοητό απ’ όλους ότι οι αλλοδαποί επιδιώκουν να κάνουν επίδειξη ισχύος και να διεκδικούν δημόσιο χώρο, κάτι που γίνεται και με τα αυτομαστιγώματα σε κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας που βλέπουμε κατά καιρούς. Όλα αυτά είναι σαν να λένε «καταλάβαμε την Ευρώπη» ή «ερχόμαστε» ή «προσεχώς στις γειτονιές σας». Αν ακόμα νομίζουμε ότι είναι μακριά η υποταγή μας στο Ισλάμ, ας ρωτήσουμε τους φίλους μας στην Αγγλία, στη Γαλλία, στη Σουηδία και στις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, οι οποίες τώρα κατάλαβαν ότι οι πολιτικές που ακολούθησαν ήταν αυτοκαταστροφικές και πολύ δύσκολα θα υπάρξει επιστροφή.
Σταδιακά, ολοένα έντονη είναι η προσπάθεια από τους ιεροκήρυκες της παγκοσμιοποίησης και της «woke κουλτούρας», καθώς και από τα ενεργούμενά τους αλλά και από τους «χρήσιμους ηλιθίους» του συστήματος, προς την παραπάνω κατεύθυνση. Αυτούς που αντιλαμβάνονται την πατρίδα μας ως «χώρο» αποτελούμενο από ανθρώπους που δεν τους ενώνει τίποτα κοινό. Αυτούς που αντιμετωπίζουν τους πολίτες μόνο ως καταναλωτές και ως μελλοντικούς ψηφοφόρους, χωρίς ρίζες με τον τόπο όπου κατοικούν και χωρίς δεσμούς με τους γύρω τους, τους οποίους επιδιώκουν να τους καταστήσουν άθυρμα στα χέρια των ελίτ που αποφασίζουν για τις τύχες των λαών. Ξεχνούν όμως ότι σε αυτόν τον τόπο, εδώ και χιλιάδες χρόνια, κατοικούν Έλληνες, με ελληνορθόδοξες παραδόσεις. Στο χέρι μας, λοιπόν, είναι να τους δείξουμε ότι λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.
Έχουμε συνηθίσει να λέμε ότι «από τον νέο χρόνο περιμένω να…». Με αυτή την αφορμή ας σκεφτούμε ότι ήρθε η στιγμή να αποφασίσουμε, επιτέλους, ότι δεν πρέπει να περιμένουμε από κάποιον άλλον πάντα να ορίζει τις τύχες μας, εκτός από τον Δημιουργό που «κρατά την μπαγκέτα». Ήρθε η ώρα να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας. Με περισσότερη δράση και συμμετοχή. Ένα λιθαράκι παραπάνω να βάζαμε καθένας μας ενάντια στη σήψη και την παρακμή, θα βλέπαμε αλλαγή στην κοινωνία μας.
Καλή και ευλογημένη χρονιά να έχουμε, με πνευματική και σωματική υγεία, και να μην ξεχνάμε την προτροπή «Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω», γιατί οι καιροί είναι πονηροί και επικίνδυνοι.
*(Μ.Α.) ∆ημόσιας Ιστορίας
