Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Πώς γίνεται η δίκαιη ανακατανομή του πλούτου; Πάντως όχι με επιδόματα σε ψευτοευπαθείς ή μη, όχι με προεκλογικές ελεημοσύνες και χαρτζιλίκια.
Η αληθινή ανακατανομή, που είναι και η μόνη δίκαιη, είναι αυτή που προκύπτει μέσα από την τήρηση των κανόνων της αληθινής ελεύθερης αγοράς, με καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας που δημιουργούν οι ίδιες οι ανάγκες της οικονομίας.
Θες ποιοτική και ποσοτική παροχή υπηρεσιών ή παραγωγή προϊόντων και δεν βρίσκεις προσωπικό; Πλήρωσε καλές αμοιβές, δώσε κίνητρα, καλές συνθήκες εργασίας.
Θα σας δώσω ένα πραγματικό παράδειγμα, μέσα από την αληθινή ζωή. Πριν από χρόνια ήμουν συνυπερασπιστής σε μια σοβαρή υπόθεση, με πελάτες παραδοσιακούς και πολύ επιτυχημένους κλωστοϋφαντουργούς της Βόρειας Ελλάδας.
Ανθρωποι της δουλειάς, όλα τα αδέρφια, από τον πατέρα τους, που είχαν σπουδάσει το αντικείμενο σε Αυστρία και Ελλάδα. Τρία εργοστάσια, που την ίδια ώρα που η κλωστοϋφαντουργία κατέρρεε σε όλη την Ευρώπη που τον τριτοκοσμικό ανταγωνισμό, εκείνα είχαν κέρδη, χάρη στην υψηλή τεχνολογία και στα τεχνικά νήματα που έφτιαχναν.
Χρειάστηκε να δω τις καταστάσεις μισθοδοσίας και κυριολεκτικά μου κρέμασε το σαγόνι. Η εταιρία πλήρωνε γενναία τους εργάτες της. Ρώτησα τον έναν από τους αδερφούς. «Καλά, δίνετε τέτοιες αμοιβές;» Η απάντηση ήταν: «Ο δυσαρεστημένος, κακοπληρωμένος εργαζόμενος δεν αποδίδει και σε σκατοψυχάει. Και καλύτερα να πληρώνω έναν ικανό και παραγωγικό άνθρωπο, παρά δύο μαλάκες».
Το αποτέλεσμα, μαζί με μια διαρκή προσωπική σχέση με το προσωπικό, όπου υπήρχε φυσικά διαρκής ιεραρχικός έλεγχος και αξιοκρατία, ήταν υψηλής ποιότητας παραγωγή και πάντα όλοι οι στόχοι στο ακέραιο.
Παράλληλα, σπούδασαν παιδιά, αγοράστηκαν αυτοκίνητα, με άτοκα δάνεια της επιχείρησης, σιωπηρώς δε πληρώθηκαν έξοδα θεραπειών και εγχειρήσεων. Μάταια το ΚΚΕ προσπάθησε να οργανώσει σωματείο.
Και όταν ο ένας εταίρος υιοθέτησε τα παιδιά του, οι εργαζόμενοι έφτιαξαν μια άτυπη επιτροπή και του πρότειναν όλοι οι εργαζόμενοι να γίνουν ανάδοχοι των παιδιών, να τα βαφτίσουν!
Την πίστη των εργαζομένων στην επιχείρηση τη δημιούργησε αυτή η υγιής αλλά και ευφυής αντίληψη επιχειρηματικότητας κάποιων αληθινών αστών με εθνική και κοινωνική συνείδηση. Και πλουσιότεροι έγιναν, και άντεξαν όταν άλλοι διαλύονταν και ταυτόχρονα έκαναν αληθινή ανακατανομή πλούτου, την οποία κέρδιζαν οι εργαζόμενοι με το σπαθί τους.
Ταυτόχρονα όμως αυτή η αντίληψη επιχειρηματικότητας δημιούργησε κάτι ακόμη σπουδαιότερο: συνεισέφερε στην κοινωνική συνοχή και ειρήνη στις τοπικές κοινωνίες. Η εργοδοσία δεν ήταν κακομαθημένα πλουσιόπαιδα, που ήθελαν κακοπληρωμένους Ελληνες, για να αυξήσουν το κέρδος μειώνοντας με το αλυσοπρίονο το κόστος εργασίας, ή να τους φέρουν σκλαβάκια από την Αφρική ή την Ασία για να δουλεύουν κοψοχρονιά ή και σχεδόν τζάμπα.
Φανταστείτε να μειωνόταν η φορολογία, να μειώνονταν οι εργοδοτικές εισφορές, να εφαρμοζόταν ένας οριζόντιος φόρος (flat tax) 15%, ίδιος για φυσικά και νομικά πρόσωπα, με έκπτωση όλων των δαπανών. Δεν θα έμπαινε μόνο όλη η μαύρη οικονομία στην κανονική οικονομία, αλλά οι υγιείς και έξυπνοι επιχειρηματίες θα είχαν ακόμη μεγαλύτερη δυνατότητα να δώσουν καλύτερες αμοιβές, για να προσελκύσουν περισσότερους και ικανότερους εργαζομένους, που θα αποδίδουν περισσότερο και ποιοτικότερα.
Φανταστείτε όλα αυτά με παράλληλο κόψιμο των επιδομάτων, που αποτελούν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, «εκπαίδευση» στο ραχάτι και στη γραψαρχιδίαση. «Ναι» στον τυφλό, στον παραπληγικό, οι υπόλοιποι, οι υγιείς, θα δώσουμε επίδομα. Στον υγιή κοπρίτη γιατί να δώσουμε επιδόματα, μόνο και μόνο γιατί ανήκει στην τάδε φυλή, ενώ παράλληλα κάνει καριέρα στο έγκλημα; Ούτε σεντ.
Φανταστείτε όλα τα προηγούμενα και ταυτόχρονα α) να κλείσουμε τις πανεπιστημιακές σχολές που παράγουν ημιαγράμματους υποψήφιους ανέργους, με ειδικότητες για τον γάιδαρο καβάλα, που για να βρουν δουλειά θα έπρεπε να έχουμε τον πληθυσμό των ΗΠΑ, και β) να αναβαθμίσουμε την τεχνική και επαγγελματική Παιδεία, να παράγουμε εκπαιδευμένους υδραυλικούς, ξυλουργούς, σιδεράδες, χτίστες, αγρότες, που θα μάθουν να χρησιμοποιούν σύγχρονη τεχνολογία, που θα περάσει στην κουλτούρα εργασίας τους πως είναι ΤΙΜΗ η τέχνη, να δουλεύεις με τα χέρια σου, που είναι και αποδοτικό σε όλη την Ευρώπη, σε όλο τον δυτικό κόσμο.
Ετσι μπορούμε να φτιάξουμε την οικονομία, να έχουμε κοινωνική συνοχή και για όποιες δουλειές, παρ’ όλα αυτά, δεν βρίσκουμε προσωπικό, να φέρουμε ΟΧΙ ασύμβατους με μας και ενίοτε εχθρούς μας, αλλά ανθρώπους συμβατούς, νομιμόφρονες, αφομοιώσιμους, που θα μας σεβαστούν και, όταν τελειώσει το συμβόλαιό τους, θα γυρίσουν στην πατρίδα τους, ικανοποιημένοι οικονομικά.
*Δικηγόρος, Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
Αναπολώντας από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι το σήμερα, απόμαχος της ζωής,
με βάσει το άρθρο αυτό, η χώρα μας πάσχισε με κάθε δυνατό τρόπο αυτή την
κοινωνική συνοχή να την καταστρέψει και αυτό το αποτέλεσμα εισπράττουμε
στην πράξη.
Κάπως αργά έως πολύ αργά να γράφονται απόψεις που ενθαρρύνουν, αλλά
εμπρός στο απόλυτο σκοτάδι το να γράφονται όλο και ξυπνάνε μνήμες.
Κάποιες αναφορές σε κερδοφόρες επιχειρήσεις που τις εξαφάνισαν,
περιοχές της χώρας που άλλοτε η ζωή κοσμοπλημμύρα και σήμερα απόλυτη
ερημιά, πολλά θα έχουν να προσφέρουν.
Κάποιες αναφορές ποιοι μας οδήγησαν σε αυτή την τραγική εικόνα επίσης
καλό έχουν να αποδώσουν.
Ο Ελληνικός λαός έχει ανάγκη να μάθει πρώτα πολύ καλά την ιστορία του,
την δική του ιστορία του τόπου του.
Κάπως έτσι με βήματα αργά θα αναστηθούμε ξανά, αφού πρώτα μας τα έχουν
πάρει όλα.
Εξαιρετική η παραβολή του καλού εργοδότη και ταιριαστή με τις μέρες που διανύουμε.
Ομως θα έπρεπε ο αρθρογράφος να μπορεί να διακρίνει πως η περίπτωση που αναφέρει μπορεί να εκληφθεί μόνο ως η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα για την ποιότητα της εργοδοσίας εντός του καπιταλισμού.
Όσον αφορά την λίστα προτάσεων ως προς την “πραγματική” αναδιανομή του πλούτου, είναι προφανές από τον ενθουσιασμό που επεδειχθη, πως ξεχάστηκαν εκτός λίστας εκ παραδρομής, αφενός η θεσμοθέτηση των παραπάνω συνθηκών εργασίας μέσα από συλλογικές συμβάσεις εργασίας και αφετέρου η ανάταξη της επιθεώρησης εργασίας η οποία θα φροντίζει να τηρούνται όλα τα αναφερόμενα.
Εξάλλου τώρα που θα γίνουν φιλαράκια εργοδότες και εργαζόμενοι θα πρέπει να ακολουθούν το ρητό: οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
Τέλος πιστεύω θα γίνει δεκτή με ενθουσιασμό μια επιπλέον εργοδοτική εισφορά η οποία θα είναι υπέρ των αναγκών των εργαζομένων ώστε να μην αναγκάζονται οι καλοί εργοδότες να καλύπτουν “σιωπηρώς” τα έξοδα αλλά να το κάνουν θεσμοθετημένα και με την αναγνώριση που τους αξίζει.
Υ.γ. αν και είναι σίγουρο πως δεν θα χρειαστεί ποτέ με τα παραπάνω μέτρα, καλού κακού ας υπάρξει και μια πρόνοια πως σε περίπτωση απεργίας θα υποχρεούται η ελληνική αστυνομία να περιφρουρήσει την απεργία στέλνοντας διμοιρίες των ΜΑΤ οι οποίες θα αποκλείουν τους πιθανούς απεργοσπάστες.
Η αύξηση φόρων μεταφέρει πόρους της ελεύθερης οικονομίας στο κράτος για να πληρώσει αυξημένους τόκους δανείων. Πενήντα δις ανέβασε το χρέος ο Μητσοτάκης με τον covid, τον πόλεμο του στον Πούτιν και την μούφα κλιματική αλλαγή. Η αυξητική τάση της ροής των πόρων στο δημόσιο τομέα, στερεί τις ιδιωτικές επενδύσεις από πόρους, μειώνει την ανταγωνιστικότητα και τελικά οδηγεί σε ύφεση και φτώχεια.