Τα… ρέστα του παίζει ο Σαμαράς

Το όπλο του πήρε πάλι ο Σαμαράς και σπεύδει ασθμαίνοντας να ανακτήσει τον ρόλο του… πατριάρχη της δεξιάς πτέρυγας της ΝΔ.

Άραγε τι προέκυψε και αίφνης εξαπολύει νέους μύδρους κατά του Μητσοτάκη;

Μήπως ο Κυριάκος δεν τήρησε κάποια προεκλογική μεταξύ τους συμφωνία;

Όπως πχ. αυτή για την Προεδρία της Δημοκρατίας, σύμφωνα με κακές γλώσσες;

Και είναι αναγκασμένος πλέον να τρέχει στα γεράματα νυχθημερόν για να εκδικηθεί τον… ανακόλουθο Κυριάκο;

Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να βρει άλλον τρόπο δράσης.

Διότι με το να επαναλαμβάνει ακριβώς την ίδια τακτική που εφάρμοζε και στην προηγούμενη περίοδο Μητσοτάκη, απλώς εκτίθεται ανεπανόρθωτα.

Είπαμε, αν θέλει όντως να λειτουργήσει πατριωτικά, η λύση είναι μία.

Να παραιτηθεί, όπως ο Καραμανλής, δημιουργώντας κατά αυτόν τον τρόπο ισχυρά πατριωτικά τετελεσμένα.

Κι όχι να εκτοξεύει άσφαιρους πατριωτικούς δεκάρικους, βυσσοδομώντας παράλληλα σε μια απέλπιδα προσπάθεια να στριμώξει τον Μητσοτάκη για να επωφεληθεί ο ίδιος.

Διαβάστε το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Ανδρέα Καψαμπέλη στην «κυριακάτικη δημοκρατία», προς επίρρωση των παραπάνω:

Μίνι ανταρσία Σαμαρά – Βορίδη!

Του Ανδρέα Καψαμπέλη

Πέραν της επικείμενης επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα, το θέμα του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών είναι το εργαλείο που χρησιμοποιείται από τον Αντ. Σαμαρά για να αποκτήσει εκ νέου πρωταγωνιστικό ρόλο στα εσωκομματικά δρώμενα της Νέας Δημοκρατίας και να επαναδιαπραγματευτεί την ισχύ του απέναντι στον Κ. Μητσοτάκη.

Στην καινούργια αυτή φάση ο πρώην πρωθυπουργός φέρεται ότι «παίζει» δυνατά με τον Μάκη Βορίδη, αξιοποιώντας την ανασφάλεια του υπουργού Επικρατείας για το μέλλον του στο κυβερνητικό σχήμα πριν ή μετά τον επόμενο ανασχηματισμό. Μάλιστα, όσο κι αν κάτι τέτοιο μοιάζει περισσότερο -λόγω όλης της έως τώρα προϊστορίας και διαδρομής των πρωταγωνιστών- με μια καρικατούρα, πίσω από όλο αυτό διαφαίνεται μια επιδίωξη έκφρασης της δεξιάς ατζέντας με προβολή και στις μελλοντικές διεργασίες στον χώρο της Ν.Δ.

Βεβαίως, το τελευταίο διάστημα από το Μέγαρο Μαξίμου διαρρέει ότι αυτές οι κινήσεις δεν προκαλούν ανησυχία, καθώς λειτουργούν και ως ανάχωμα, την ώρα που ο κ. Μητσοτάκης έχει στρίψει το τιμόνι του εντελώς προς τα κεντροαριστερά, σε βαθμό που, όπως λέγεται, το υπό κατάρτιση ευρωψηφοδέλτιο της Ν.Δ. να είναι σχεδόν «καταπράσινο». Όμως, αν και την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενη η κυβερνητική ηγεσία απαντά καθησυχαστικά, στην πραγματικότητα το κλίμα είναι ήδη πολύ βαρύ καταρχάς για τον κ. Βορίδη.

Πέραν των άλλων, ο υπουργός Επικρατείας εγκαλείται ότι με τη δημόσια δήλωσή του πως διαφωνεί και με την απειλή του για παραίτηση εάν καταστεί υποχρεωτικό το «ναι», άνοιξε τον ασκό του Αιόλου τη στιγμή που είχε αρχίσει επιχείρηση fast track προώθησης και ψήφισης του επίμαχου νομοσχεδίου ακόμη και πριν από τις γιορτές, στο πλαίσιο του… μεταρρυθμιστικού πακέτου που δρομολογήθηκε ήδη με το νέο Φορολογικό και το μίνι Ασφαλιστικό.

Ο κ. Βορίδης, ο οποίος μετά τις τελευταίες εκλογές υποβαθμίστηκε σε «υπουργό – κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο», χάνοντας παράλληλα κάθε δικαίωμα υπογραφής, αλλά και περιοριζόμενος σε ένα μικρό γραφείο στην οδό Ζαλοκώστα, φαίνεται ότι ασφυκτιά έτσι κι αλλιώς. Δεν λείπουν, μάλιστα, κι εκείνοι που φέρεται ότι (του) λένε πως, προτού προλάβει να τον θέσει οριστικά εκτός ο κ. Μητσοτάκης, έχει την ευκαιρία μιας ηρωικής εξόδου που θα τον ξαναφέρει στην επιφάνεια αφού δεν υπάρχει πια στο κάδρο από τον ίδιο χώρο και ο Αδ. Γεωργιάδης.

Άλλωστε η πανουργία του κ. Σαμαρά, ο οποίος διέπρεπε ανέκαθεν στις συνωμοτικές ίντριγκες, έγκειται στην (ορθή) εκτίμηση ότι οι διαφωνίες για τα ομόφυλα ζευγάρια και την τεκνοθεσία έχουν λάβει πολύ ευρύτερη έκταση εντός της Κοινοβουλευτική Ομάδας του κυβερνώντος κόμματος και όχι μόνο. Ήδη οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τουλάχιστον η μισή ελληνική κοινωνία είναι αντίθετη. Αυτή τη στιγμή, μάλιστα, έχει αρχίσει μια άτυπη εσωτερική καταγραφή και μεταξύ των «γαλάζιων» βουλευτών για να υπολογιστεί πόσα θα μπορούσε να είναι τα «όχι» εν όψει της πιθανής ψηφοφορίας στη Βουλή. Ορισμένοι, γνωρίζοντας τις τάσεις και τους συσχετισμούς, υπολογίζουν ότι ο αριθμός αυτός ενδεχομένως να ανερχόταν και στους 50, κάτι που θεωρείται σε κάθε περίπτωση απαγορευτικό όριο, πολιτικά και κοινοβουλευτικά, για την κυβέρνηση και τον κ. Μητσοτάκη. Άκρως ενδιαφέρον είναι ότι ακόμη και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος, δήλωσε δημοσίως ότι είναι υπέρ του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά μέχρι εκεί, καθώς τάσσεται κατά της τεκνοθεσίας.

Εκμεταλλευόμενος τη δυναμική που διαμορφώνεται ειδικά για το θέμα αυτό και σε παραλληλία με τον κ. Βορίδη, ο πρώην πρωθυπουργός επιχειρεί πάντως να πιστωθεί ολόκληρη αυτή την αριθμητική διάταξη και την οριζόντια διάχυση των διαφωνιών για γενικότερους προσωπικούς και πολιτικούς λόγους, αν και οι πιο πολλοί από τους διαφωνούντες βουλευτές δεν ταυτίζουν κατ’ ανάγκη την αντίθεσή τους με τις σκοπιμότητες του κ. Σαμαρά. Γι’ αυτό κι εκείνος, ύστερα από τη δημόσια παρέμβασή του, κάνει και τα σχετικά ανοίγματα επιδιώκοντας να «παρασύρει» σε αυτό το άρμα όσο μπορεί περισσότερους. Άλλωστε τα θέματα για τα ομόφυλα ζευγάρια και γενικότερα τους ΛΟΑΤΚΙ προσφέρονται για να αποτελέσουν σε κοινωνικό επίπεδο την αιχμή της ατζέντας που θέλει να προωθήσει.

Ήδη τις τελευταίες ημέρες ο ένας μετά τον άλλον οι βουλευτές της Ν.Δ. εκφράζουν δημοσίως τις επιφυλάξεις και τις διαφωνίες τους, κάνοντας εντονότερους τους πονοκεφάλους στο Μέγαρο Μαξίμου και οδηγώντας σε αυτή την πρώτη άτακτη υποχώρηση με το νέο πάγωμα της κατάθεσης του νομοσχεδίου. Αφού έδωσαν δε το «σύνθημα» οι κ. Σαμαράς και Βορίδης, ακολούθησαν με δηλώσεις σε ανάλογο μήκος κύματος οι Στρ. Σιμόπουλος και Ανδρ. Κατσανιώτης, οι οποίοι θεωρούνται του σαμαρικού κλίματος. Το στίγμα του κατέγραψε και ο πρώην υπουργός Ευρ. Στυλιανίδης, τονίζοντας ότι «αν αναγνωρίσεις τον γάμο, αναπόσπαστο κομμάτι του είναι και η τεκνοθεσία. Και εγώ δεν πιστεύω ότι πρέπει να πάμε εκεί. Πρέπει να κατοχυρώσουμε την ελευθερία επιλογής του καθενός, αλλά η οικογένεια πρέπει να προστατευτεί όπως την ξέρουμε».

Η «φιτιλιά που άναψε» ο Νικήτας Κακλαμάνης

Δημοσίως τη φιτιλιά ως προς αυτό έβαλε ο βετεράνος Νικήτας Κακλαμάνης, λέγοντας ότι όποιος υπουργός δεν ψηφίσει το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών πρέπει οπωσδήποτε να παραιτηθεί. Πίσω από την άποψη αυτή μάλιστα στοιχίζεται και η πλειονότητα των «γαλάζιων» βουλευτών όλων των τάσεων, επειδή θεωρούν την ευκαιρία κατάλληλη για να ασκηθούν πιέσεις προκειμένου να γίνει ανασχηματισμός.

Αυτό προκάλεσε μια άλλη εμπλοκή και αναστάτωση στο Μέγαρο Μαξίμου. Από την πλευρά του ο κ. Μητσοτάκης, παρά τις πρόωρες αρρυθμίες που εκδηλώθηκαν αμέσως μετά τις εκλογές και την καρατόμηση δύο υπουργών, είχε αποφασίσει να μεταθέσει για αργότερα τον ανασχηματισμό, ίσως και μετά τις ευρωεκλογές προκειμένου να έχει -ανάλογα με το αποτέλεσμα- και διορθωτικό χαρακτήρα. Ορισμένες πληροφορίες αναφέρουν τώρα ότι υπό τα νέα δεδομένα το ενδεχόμενο που εξετάζεται είναι οι αλλαγές των υπουργών και των υφυπουργών να συνδυαστούν, μέσα στο πρώτο εξάμηνο του νέου έτους, με την ψήφιση του επίμαχου νομοθετήματος για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Και με τη μορφή εκβιαστικού διλήμματος η ψήφος των «γαλάζιων» βουλευτών να αποτελέσει κριτήριο αφενός για όσους απομακρυνθούν και αφετέρου για εκείνους που παράλληλα θα μπουν επιτέλους στο υπουργικό συμβούλιο.

  1. Οι θέσεις Σαμαρά τόσο σε εθνικά (συμπεριλαμβανομένου του μεταναστευτικού) όσο και σε κοινωνικά θέματα είναι σίγουρα πλειοψηφικές μεταξύ δεξιών ψηφοφόρων.
    Πιθανώς και στο σύνολο του λαού.
    Ο Σαμαράς τις εκφράζει με σαφήνεια και σταθερότητα.
    Όποιος ψάχνει για “προσωπικά” κίνητρα, ας κοιτάξει πολιτικούς που μασάνε ή γυρνάνε τα λόγια τους.
    Αν ο Σαμαράς είχε παραιτηθεί από την ενεργό πολιτική, όπως προτείνεται στο antinews, τότε η πολιτική του επιρροή, την οποία αναλύει ο Καψαμπέλης και άλλοι πολλοί, θα μπορούσε να είναι υπολογίσιμη ;
    Μάλλον απίθανο.
    Ο μητσοτακισμός, η πολιτική ορθότητα και ο κατευνασμός θα κυριαρχούσαν χωρίς αντίπαλο στο ορατό μέλλον.
    Θα ψηφίζονταν στη Βουλή νόμοι όπως οι εφαρμοστικοί νόμοι της συμφωνίας των Πρεσπών, αυτοί περί γάμου & υιοθεσίας ομοφύλων και, όπως πολλοί εγχώριοι και ξένοι κύκλοι επιθυμούν, οι Πρέσπες του Αιγαίου (καζάν – καζάν).
    Η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ στερεί τη δυνατότητα από εγχώριους και ξένους παράγοντες να χτυπήσουν πισώπλατα τη χώρα, όπως έκαναν τον Ιανουάριο του 2015.
    Και οι πατριωτικές δυνάμεις έχουν επιτέλους πάλι λόγο!

  2. Συμφωνώ απολύτως με τον pythagorean! Όποιος παραιτείται από την ενεργή πολιτική σκηνή αυτο-απαξιώνεται και δεν τον υπολογίζει πια κανείς. Μόνο ένας μάχιμος υπολογίζεται. Εδώ κάποιοι ήταν ενεργοί και βουβοί ταυτόχρονα για σχεδόν 10 χρόνια. Και τέλος, ποιος πρώην πρωθυπουργός έχει ασκήσει τόσες φορές και τόσο έντονη κριτική σε κομβικές θέσεις της κυβέρνησης του κόμματος με το οποίο εκλέγεται και μάλιστα ενάντια σε πρωθυπουργό που στήριξε να γίνει αρχηγός του κόμματος; Γιατί μας το παρουσιάζουν κάποιοι ως ανέξοδη κριτική; Αν είναι τόσο εύκολο θα το είχαν κάνει κι άλλοι στο παρελθόν. Αντ’ αυτού μούγκα…

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

Please enter your comment!
Please enter your name here

Τελευταία άρθρα

Οι «γλάστρες», οι «μασέλες» και ο κ. Θόδωρος Λιβάνιος

Άκουσα χθες το πρωί στο Δημοτικό Ραδιόφωνο του Δήμου Νέου Ηρακλείου Επικοινωνία, 94,1 (η παλαιά συχνότητα του ιστορικού διαδημοτικού...

Ο Μητσοτάκης θα κυβερνάει τη χώρα μέχρι να πει «βαρέθηκα»

Πάνε 15 χρόνια από τις εκλογές του 2009, όταν ο τότε ΣΥΡΙΖΑ -με αρχηγό τον Αλέξη Τσίπρα- έμπαινε πέμπτο...

Σε «κουτσό άλογο» πόνταρε ο Μητσοτάκης

Δυο πόρτες έχει η ζωή, άνοιξα μια και μπήκα, τραγουδούσε κάποτε ο Στέλιος Καζαντζίδης. Για τον Μάικ Πομπέο θα...

«Ανορθολογισμός» εναντίον «ορθολογισμού»

Παρατηρώ αυτές τις μέρες όλους αυτούς που προσπαθούν να καταλάβουν γιατί κέρδισε ο Τραμπ. Γιατί ο κόσμος δεν εξελίχθηκε...