Της Δρ. Ελένης Παπαδοπούλου*
Πριν από λίγες εβδομάδες σε ένα μικρό γαλλικό χωριό 500 κατοίκων μία ομάδα αγνώστων επιτέθηκε με μαχαίρια στον χορό των νέων του χωριού, λέγοντας «ήρθαμε να μαχαιρώσουμε λευκούς». Ένας νεκρός και εννιά τραυματίες, εκ των οποίων οι τέσσερις είναι σοβαρά. Οι δράστες έφυγαν και, όπως έγινε γνωστό, πρόκειται για άτομα που δεν διέμεναν στο χωριό.
Επιχειρείται να υποτιμηθεί το γεγονός από τον γαλλικό Τύπο σε ακόμη μία προσπάθεια να αποκρύψουν το ποιοι πραγματικά κρύβονται πίσω από αυτό, καθώς και το ρατσιστικό κίνητρο της επίθεσης σε «λευκούς». Ενώ έχουν γίνει προσαγωγές και συλλήψεις, τα στοιχεία των ατόμων παραμένουν μυστικά. Γιατί άραγε; Μήπως για να μην φύγει το φωτοστέφανο πάνω από τα κεφάλια των προστατευόμενων του κάθε Σόρος, των ΜΚΟ, πολιτικών νάνων και διάφορων αλληλέγγυων; Μήπως για να μη φανεί η αποτυχημένη πολιτική των ανοιχτών συνόρων, γιατί περί αυτού πρόκειται, η οποία έχει οδηγήσει σε θανάτους αθώων και σε αυτήν την ήπειρο; Μήπως για να μη φανούν πόσο γελοίοι υπήρξαν τελικά όλοι αυτοί που συνέταξαν και προέβαλαν ευχολόγια και γελοίες θεωρίες περί πολυπολιτισμικότητας και σεβασμού στο διαφορετικό με το αζημίωτο;
Ένας κάτοικος του χωριού κατήγγειλε «όλες τις κυβερνήσεις που υπερασπίζονται τη Γαλλία των γκέτο ενάντια στη Γαλλία… των ανθρώπων που μεγαλώνουν τα παιδιά τους όπως πρέπει, χωρίς μίσος για τη Γαλλία και τους Γάλλους». Και πρόσθεσε: «Είμαι κομμάτι αυτής της γης, δεν μπορούμε άλλο και εδώ και καιρό τα έχουμε καταλάβει όλα. Την επόμενη φορά δεν θα έρθουν με μαχαίρια, αλλά με όπλα». Ένας απλός άνθρωπος είπε σε λίγες φράσεις αυτό που νιώθει όλη η κοινωνία, όχι μόνο στη Γαλλία αλλά σε όλη την Ευρώπη, όπου έχει γεμίσει ο τόπος από δομές, λαθρομετανάστες, επιδοματίες που μπήκαν παράνομα και εκμεταλλεύονται τις ιδιαίτερα χαλαρές πολιτικές σε θέματα μετανάστευσης και ασύλου διάφορων κρατών.
Η άρνηση της πραγματικότητας από τα ΜΜΕ και τις κυβερνήσεις που με μαγικό τρόπο νομιμοποιούν δεκάδες χιλιάδες παράνομα εισελθόντες οδηγεί στο έγκλημα, στην τρομοκρατία, στο καθεστώς φόβου και ανασφάλειας. Αλλά όταν σε φυλάνε δέκα, γιατί είσαι πολιτικός, όταν ζεις ασφαλής στα καλά προάστια, πώς μπορείς να καταλάβεις και να ενδιαφερθείς για τον άνθρωπο που θα στείλει το παιδί του σε έναν χορό και θα του το γυρίσουν σφαγμένο από κάποιους που πήγαν για να «μαχαιρώσουν λευκούς»;
*Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
