Του Βασίλη Γαλούπη
Η μισή αλήθεια είναι ότι η ελληνική λέξη «φιλότιμο» δεν μεταφράζεται σε καμία άλλη γλώσσα του κόσμου. Η άλλη μισή είναι ότι το «φιλότιμο» το βρίσκει κανείς μόνο στους ανθρώπους της μουντζούρας και του ιδρώτα. Σ’ αυτόν τον απλό και καθημερινό άνθρωπο που μοχθεί μια ζωή, παλεύοντας με χώματα και σίδερα, να βγάλει ένα κομμάτι ψωμί για να ζήσει την οικογένειά του.
Ελληνικά μιλούν ο Παπαδημούλης με τα 34 ακίνητα και ο Μιλιτιάδης Βαρβιτσιώτης με τα 122. Στα ελληνικά είναι γραμμένο και το «πόθεν έσχες» του Καραμανλή των Τεμπών με 1.000.000 ή της Κεραμέως με 1.500.000, πλην τα κοινόχρηστα της πολυκατοικίας.
Αναφέρθηκαν μόνο μερικά ονόματα ως παραδείγματα, αλλά θα μπορούσαμε εύκολα να χρησιμοποιήσουμε και δεκάδες ακόμα απ’ όλα τα κόμματα. Άλλωστε, οι περιουσίες των περισσότερων πολιτικών αρχηγών, βουλευτών και ευρωβουλευτών είναι καταγεγραμμένες λεπτομερώς και νομίμως. Ο πλούτος δεν κρύβεται. Ειδικά όταν έχει συσσωρευτεί τόσος σε ένα Κοινοβούλιο 300 εκπροσώπων του λαού που θα τον ζήλευε, θεωρητικά, και η Ένωση των Ελλήνων επιχειρηματιών, αν όχι εφοπλιστών.
Στα «πόθεν έσχες» του πολιτικού δυναμικού της χώρας υπάρχουν πολλές ελληνικές λέξεις. Κληρονομιές, εισοδήματα, μετοχές, ακίνητα, πολυτελή οχήματα, επιχειρήσεις και κάμποσες οφειλές.
Αυτό που δεν βρίσκει κανείς είναι το φιλότιμο, το οποίο έχουν σε αφθονία μόνο οι πιο ταπεινοί άνθρωποι. Αυτοί που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει «καλή και μεγάλη ζωή», αλλά «πραγματική και δύσκολη ζωή». Και που είναι έτοιμοι να θυσιάσουν πάντα από το υστέρημά τους για το καλό του διπλανού τους. Όποιοι έχουν αμφιβολίες για το ποιοι κρατούν τούτο τον τόπο όρθιο και ζωντανό σε πολέμους, κακουχίες, πείνες, Μνημόνια ας κοιτάξουν δίπλα τους. Εκεί θα δουν και τη γιαγιά Αθηνά. Τη συνταξιούχο αγρότισσα που μάζεψε ευρώ ευρώ για χρόνια και έδωσε 65.000 ευρώ για να αγοράσει ασθενοφόρο και να το δωρίσει στο ΕΚΑΒ Μεσολογγίου.
Η Αθηνά Παπαχρήστου δεν γεννήθηκε ηρωίδα, ούτε προσφέρει ένα τόσο ακριβό δώρο για να κερδίσει ψήφους και να βγει βουλευτής ή να γίνει πρωθυπουργός. Απλώς το είχε τάξει στον άντρα της όταν έφευγε από τη ζωή ταλαιπωρημένος από διακομιδή σε διακομιδή. Όταν υπήρχε ασθενοφόρο, γιατί μια φορά είχε χαλάσει και η γιαγιά Αθηνά τον μετέφερε με ταξί…
«Έτσι αποφάσισα να αγοράσω ένα ασθενοφόρο και να το διαθέσω στο νοσοκομείο για να μην ταλαιπωρούνται και οι συμπολίτες μου» δήλωσε η ΚΥΡΙΑ Παπαχρήστου. Που αύριο μεθαύριο θα φύγουν τα πέντε λεπτά δημοσιότητάς της, θα ξεχαστεί και θα μας μείνουν πάλι μερικά χαλασμένα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ που δεν αντικαταστάθηκαν επειδή η κυβέρνηση είχε άλλα έξοδα, όπως να δώσει καμιά απευθείας ανάθεση παραπάνω…
Ένας βουλευτής δεν έχει σκεφτεί ποτέ να πουλήσει κάποιο από τα δεκάδες σπίτια ή χωράφια ή να ξοδέψει κάτι από τις καταθέσεις του για να αγοραστεί το ασθενοφόρο που καθημερινά θα σώζει δεκάδες ζωές. Ακόμα κι από τύψεις. Όχι επειδή ο πλούτος συνάντησε τη ζωή του, αλλά επειδή ως εκπρόσωπος των πολιτών δεν πολέμησε αρκετά για να εξασφαλιστεί από τα μπόλικα διαθέσιμα του κράτους ένα ασθενοφόρο. Αυτό το ασθενοφόρο που δεν υπήρχε κι «έφευγαν» πάνω σε καρότσες οι άνθρωποι το καλοκαίρι στο Μαντούδι, στη Λέσβο, στο Περιστέρι ή στην Κω.
Όμως, τέτοιες συγκρίσεις είναι «λαϊκισμός», θα αποφανθεί ένας καλοβολεμένος βουλευτής. Και θα γυρίσει για να υπογράψει, αποφασιστικά, ακόμα μια αγορά σπιτιού που θα προστεθεί του χρόνου στην «πολιτική monopoly» που στην Ελλάδα αποκαλούμε «πόθεν έσχες».
