Του Πάνου Σώκου
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν επιφύλαξαν καμία έκπληξη και καμιά αλλαγή στον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων, όπως αυτός διαμορφώθηκε στις εθνικές εκλογές του Ιουνίου. Ωστόσο αυτό που είναι ανησυχητικό είναι η πρωτοφανής αποχή. Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση όλο και πιο πολλοί ψηφοφόροι αποστρέφονται τη διαδικασία και απέχουν, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα σε μειοψηφίες να μετατρέπονται σε ισχυρές πλειοψηφίες και να καθορίζουν με τύποις αντιπροσωπευτικό – δημοκρατικό τρόπο τις τύχες της χώρας και των πολιτών.
Είναι ξεκάθαρο ότι το εκλογικό σώμα επιλέγει την αποχή, καθώς διακατέχεται από απογοήτευση και δυσφορία. Όμως ταυτόχρονα αυτή η αποχή γεννά ζήτημα «αντιπροσώπευσης» του πολιτικού προσωπικού, λόγω της ολοένα μειούμενης συμμετοχής. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η συμμετοχή στους μεγαλύτερους δήμους της χώρας: στην Αθήνα ανήλθε στο 32,2%, στον Πειραιά στο 35,3% και στη Θεσσαλονίκη στο 40,9%.
Όσο κι αν τα αποτελέσματα τα καθορίζουν εκείνοι που προσέρχονται στις κάλπες, δεν σημαίνει ότι η μεγάλη αποχή δεν είναι μια ανοιχτή πληγή για την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Και τις ευθύνες γι’ αυτή την πληγή, που δεν άνοιξε την Κυριακή, αλλά είναι ανοιχτή από παλαιότερες εκλογικές αναμετρήσεις -και στις εθνικές εκλογές η αποχή είχε πλησιάσει στο 50%-, τις έχουν όλα τα κόμματα και πρωτίστως αυτά που κυβερνούν, ανεξαρτήτως του ποια πλήττονται περισσότερο, γιατί η απαξίωση της πολιτικής είναι δικό τους έργο. Φυσικά, όλα τα κόμματα πρέπει να προβληματιστούν για την αποχή και να βρουν λύσεις, και όχι μόνο τα μικρότερα κόμματα, όπως είπε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, βγάζοντας τη Ν.Δ. από το κάδρο ως άλλος Πόντιος Πιλάτος!
Μέσα σε αυτό το σκηνικό η πολιτική κυριαρχία της Ν.Δ. και του Κυριάκου Μητσοτάκη επιβεβαιώθηκε ξανά με απόλυτο τρόπο τρεις μήνες μετά την μεγάλη τους νίκη στις εθνικές εκλογές, και σε αυτό βοήθησαν το αντιπολιτευτικό κενό που υπάρχει από τον Ιούνιο και μετά αλλά και η μεγάλη αποχή. Στις επαναληπτικές εκλογές της επόμενης Κυριακής η Ν.Δ. δεν αναμένεται να χάσει δυνάμεις.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και με τη νίκη αυτή καθίσταται ο απόλυτος κυρίαρχος, αφού έχει καλύψει όλους τους… αρμούς της εξουσίας: Ελέγχει απόλυτα και αδιασάλευτα το Κοινοβούλιο, επομένως και το νομοθετικό έργο, με την αντιπολίτευση να μην έχει καμία δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης. Ελέγχει πλήρως την Αυτοδιοίκηση σε περιφέρειες και δήμους, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να παρεμβαίνει και σε τοπικά και περιφερειακά ζητήματα μέσω των δικών του ανθρώπων για να προωθεί τα έργα που θέλει και με τα κριτήρια που αυτός ορίζει. Ελέγχει πλήρως τις ανεξάρτητες Αρχές, για να μην τον… ενοχλούν, όπως έδειξε προ ημερών η εν μια νυκτί αντικατάσταση των μελών του Δ.Σ. της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), που διερευνά υπό τον επικεφαλής της Χρήστο Ράμμο το σκάνδαλο των υποκλοπών και φυσικά έχει με το μέρος του τα πιο πολλά και τα πιο μεγάλα μέσα ενημέρωσης. Ποτέ κανείς πρωθυπουργός δεν είχε μια τέτοια «υποδομή» στήριξης.
Σε αυτές τις εκλογές επιβεβαιώθηκε και η εικόνα αποσύνθεσης του ΣΥΡΙΖΑ. Η εκλογή Κασσελάκη δεν έδωσε κάποια ώθηση, εξάλλου κανείς δεν περίμενε να συμβεί αυτό μέσα σε τρεις εβδομάδες που είναι αρχηγός. Οι υποψήφιοι δεν ήταν δικές του επιλογές, παρ’ όλα αυτά τούς στήριξε όλους, σε αντίθεση με εκείνους που τους είχαν επιλέξει και χάθηκαν από προσώπου γης. Όμως κι αυτοί οι υποψήφιοι είχαν τον άχαρο ρόλο να κάνουν προεκλογική εκστρατεία παράλληλα με τη βαθιά διχαστική, τοξική και φανατισμένη εσωκομματική διαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ για την εκλογή αρχηγού. Πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, αυτοί οι υποψήφιοι να πείσουν τον κόσμο να τους ψηφίσει, όταν την ίδια στιγμή στο κόμμα οι μισοί έβριζαν και ήθελαν να διώξουν τους άλλους μισούς;
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον βαθιά άρρωστος. Όμως ούτε το ΠΑΣΟΚ έχει δυναμική που θα μπορούσε στο μέλλον να απειλήσει τη Ν.Δ., παρά τα λάθη και τις παλινωδίες της. Το ΚΚΕ ενισχύθηκε και σημαντικό ρόλο σε αυτό έχει παίξει και το γεγονός ότι έχει μια συμπαγή εκλογική βάση που επιλέγει πάντα τη συμμετοχή και όχι την αποχή. Όμως η ενίσχυση των δυνάμεών του δεν επηρεάζει τη Ν.Δ., καθώς στον δεύτερο γύρο το ΚΚΕ επιλέγει πάντα την αποχή κι αυτό ευνοεί τους «γαλάζιους» υποψηφίους.
