Του Παναγιώτη Κωστόπουλου*
Αποσβολωμένοι παρακολουθούμε τις καταστροφικές πλημμύρες που έπληξαν τη Θεσσαλία, οι οποίες ήρθαν σε συνέχεια των καταστροφικών, θερινών, πυρκαγιών.
Δεν υπάρχει κάτι που δεν έχει γραφεί για τις ευθύνες του κράτους, τις αστοχίες και τα λάθη της κυβέρνησης και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ο πόνος είναι ανείπωτος. Η οργή ξεχειλίζει. Η αγωνία για τις επόμενες μέρες μάς έχει καταβάλει.
Μέσα στα λασπόνερα όμως υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν πνίγηκαν, και αυτά είναι η αλληλεγγύη, το φιλότιμο και η ενότητα. Βέβαια ακούστηκαν και περιστατικά αισχροκέρδειας. Κάποιοι αρέσκονται να δρουν όπως οι μαυραγορίτες της Κατοχής.
Η Ιστορία μάς έχει δείξει ότι ο Ελληνισμός πορεύεται με τις αντιφάσεις του. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος λαός στον κόσμο που να είναι τόσο πολύ ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο. Από τη μια είχαμε τα περιστατικά αισχροκέρδειας και από την άλλη το συγκινητικό κλίμα αλληλεγγύης, που έχει εξαπλωθεί σε όλη την Ελλάδα. Σε επαρχιακή πόλη την περασμένη Κυριακή περιήλθε δίσκος από τη μητρόπολη με σκοπό την ενίσχυση των πλημμυροπαθών. Σε μικρό ναό όπου εκκλησιάστηκα, η συμμετοχή του κόσμου ήταν συγκινητική. Έβλεπες τους πάντες να δίνουν με ένα συναίσθημα χαρμολύπης (λύπη για τα γεγονότα, χαρά που συμμετείχαν σ’ αυτήν την προσπάθεια), όχι το υστέρημα του πορτοφολιού τους, αλλά το περίσσευμα της ψυχής τους.
Ακόμα μια αντίφαση. Βλέπουμε το τελευταίο διάστημα τους υποψηφίους των εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να κινούνται σαν να μην άλλαξε κάτι στην καθημερινότητά τους και να συνεχίζουν τον προεκλογικό αγώνα τους με χαμόγελα και γλέντια προς άγραν ψήφων, χωρίς να σταματήσουν ούτε για μια μέρα, έστω για τα μάτια του κόσμου. Από την άλλη, ένα κόμμα που δεν επιζητεί τη δημοσιότητα, και γι’ αυτό δεν θα το αναφέρω, ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα συγκεντρώνει πράγματα για τη Θεσσαλία, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, αναζητεί χώρους στέγασης άστεγων πλημμυροπαθών. Η κίνησή τους αυτή έρχεται σε συνέχεια της μέχρι τώρα θετικής παρουσίας τους στη Βουλή.
Τέλος, για ακόμα μια φορά, σε μια εθνική καταστροφή είναι εκκωφαντική η απουσία των ΜΚΟ, των οποίων η ευαισθησία αποδεικνύεται επιλεκτική. Στον αντίποδα, είδαμε απλούς ανθρώπους να τρέχουν να βοηθήσουν τους εμπερίστατους αδελφούς μας και να δηλώνουν διαθεσιμότητα να μετακινηθούν ακόμα και από μακρινές περιοχές προς τη Θεσσαλία για να προσφέρουν όπως μπορούν. Επίσης, είδαμε τον Στρατό που πάντα συνδράμει τέτοιες προσπάθειες, χωρίς να είναι αυτή η αποστολή του, να βοηθά με υπεράνθρωπες προσπάθειες. Αν μια φωτογραφία μπορεί να περιγράψει τα θετικά που προαναφέρθηκαν, είναι η φωτογραφία στην οποία φαίνονται πεζοναύτες μας να κάνουν τα κορμιά τους γέφυρα για να περάσουν ηλικιωμένοι συμπατριώτες μας.
Εμείς στο μυαλό μας και στην καρδιά μας κρατάμε αυτήν την Ελλάδα.
*(Μ.Α.) ∆ημόσιας Ιστορίας
