Οι μεγάλες καταστροφές που κόστισαν τη ζωή συνανθρώπων μας εγείρουν ερωτήματα, όπως το πού πήγαν τα θηριώδη κονδύλια μετά την κακοκαιρία «Ιανός» για την αντιπλημμυρική θωράκιση της χώρας
Του Γιώργου Χαρβαλιά
Ξέρετε γιατί οι πολιτικοί μπορούν στις μέρες μας να σκοτώνουν κόσμο και να μένουν ατιμώρητοι; Γιατί μία από τις μεγαλύτερες «μεταρρυθμίσεις» που φρόντισαν να επιβάλουν οι τιμωροί της χώρας την περίοδο της μνημονιακής εξάρτησης ήταν η ολική διάβρωση της Δικαιοσύνης. Εξαθλίωσαν τους δικαστές κι ύστερα τους ανάγκασαν να γίνουν πολιτικά τσιράκια της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας. Που, με τη σειρά της, είναι εντολοδόχος του ξένου παράγοντα και των πιστωτών.
Η Δικαιοσύνη, λοιπόν, είναι το πρόβλημα για όσα «τρελά» βιώνουμε τα τελευταία 24ωρα. Αυτή η τάχα μου ανεξάρτητη και αδέσμευτη, που σε ανώτατο επίπεδο κατάντησε παρακολούθημα του Μεγάρου Μαξίμου και στα κατώτερα στρώματα κυριαρχείται από κυκλώματα που εκβιάζουν απίθανες αποφάσεις για να πέφτουν σκληροί ποινικοί, λαθροδιακινητές και παιδοβιαστές στα μαλακά.
Σήμερα, οι λεγόμενες «κατεπείγουσες προκαταρκτικές έρευνες», ειδικά για πράξεις ή παραλείψεις που έχουν να κάνουν με ευθύνες πολιτικών, τείνουν να εξομοιωθούν με ανέκδοτο. Γιατί συνήθως αποτελούν το καλύτερο εχέγγυο ατιμωρησίας.
Ο προηγούμενος εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έμεινε στην Ιστορία για την έρευνα που διέταξε για τα Τέμπη και δεν «άγγιξε» ούτε εξ αποστάσεως πολιτικά πρόσωπα. Μερικούς μήνες νωρίτερα είχε διατάξει έρευνα για τη σκανδαλώδη απαλλαγή των πρωταιτίων του σκανδάλου της Siemens, χωρίς κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Ανάμεσα στους «απαλλαγέντες» ήταν ο ίδιος ο Χριστοφοράκος και ένα άλλο διεθνές λαμόγιο, ο τραπεζίτης Ζαν Κλοντ Όσβαλντ, που, ενώ βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό, έσπασε το βραχιολάκι επιτήρησης και εξαφανίστηκε σαν… κύριος (το διανοείστε;).
Η διάδοχος του κυρίου Ντογιάκου, πολιτικά διορισμένη κι αυτή, είναι πιο ενεργή, φαίνεται όμως να εξαντλεί την ευαισθησία της σε ήσσονος σημασίας θέματα. Στο μοναδικό σοβαρό θέμα για το οποίο ενδιαφέρθηκε, η δολοφονία του άτυχου Μιχάλη από τους Κροάτες νεοναζί, η έρευνα βρίσκεται στο απόλυτο μηδέν, για να μην πω ότι έχει πάει στο συρτάρι.
Στην περίπτωση της καταστροφικής πυρκαγιάς στον Έβρο, που αφάνισε έναν τεράστιο φυσικό πνεύμονα και ένα δάσος-μνημείο, η κυρία εισαγγελέας ενδιαφέρθηκε, αντί για τις ευθύνες των πολιτικών, να ανακαλύψει τον «εθνικό κίνδυνο» από τη δράση κάποιων αυτόκλητων «σερίφηδων» της μεθορίου, που απελπισμένοι από την απραξία πήραν τον νόμο στα χέρια τους. Παρότι δεν άσκησαν βία οι «σερίφηδες» βρέθηκαν στη φυλακή, ενώ οι λαθραίοι επίδοξοι εμπρηστές (κατά τους ισχυρισμούς των πρόσκαιρων δεσμοφυλάκων τους) σύντομα θα διεκδικούν τα επιδόματα «πρόνοιας» του ελληνικού κράτους. Έτσι… επατάχθη το φαινόμενο του ρατσισμού στα σύνορα.
Ακόμη πιο πρόσφατα, η κυρία εισαγγελέας, που φαίνεται ότι έχει ιδιαίτερη έγνοια μην τυχόν και εκκολαφτεί το… αβγό του φιδιού, διέταξε έρευνα για το παραλήρημα αρλουμπολογίας του επικεφαλής των «Σπαρτιατών» Βασίλη Στίγκα, τις αλληλοαναιρούμενες δηλώσεις του οποίου ουδείς εχέφρων άνθρωπος μπορεί να πάρει σοβαρά.
Και, ασφαλώς, δεν θα κρίνω τις μέχρι τώρα επιλογές της κυρίας εισαγγελέως Αδειλίνη, θα κρίνω όμως την από εδώ και στο εξής πορεία της με αφορμή την ολική καταστροφή του θεσσαλικού κάμπου, τη διάλυση μεγάλων πόλεων όπως ο Βόλος η Καρδίτσα, η Λάρισα και τα Τρίκαλα, την ολική αποκοπή περιοχών του νότιου Πηλίου και, βεβαίως, τον φριχτό θάνατο συμπολιτών μας από πνιγμό, ο ακριβής αριθμός των οποίων οφείλει να διαπιστωθεί.
Η καλή κυρία εισαγγελεύς έπρεπε ήδη να έχει κινητοποιηθεί, τουλάχιστον με την ίδια ταχύτητα που επέδειξε στη φαιδρή υπόθεση Στίγκα, και να έχει διατάξει έρευνα εις βάρος παντός υπευθύνου, πρωτίστως κυβερνητικών και αυτοδιοικητικών παραγόντων. Εύχομαι μέχρι την ώρα που θα τυπωθούν αυτές οι γραμμές να το έχει πράξει, όπως πολύ σωστά ζήτησε ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, έπειτα από επιτόπια αυτοψία στον τόπο της καταστροφής.
Η Εισαγγελία οφείλει να επέμβει, γιατί εδώ δεν μιλάμε μόνο για εγκληματική αμέλεια. Μιλάμε και για ενδεχόμενη απιστία κατά του Δημοσίου, και μάλιστα κατ’ εξακολούθησιν. Απιστία που προκάλεσε όχι μόνο τεράστια ζημιά, αλλά και απώλειες ανθρώπινων ζωών.
Αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι, μετά τις καταστροφές που προκάλεσε η κακοκαιρία «Ιανός», διατέθηκαν θηριώδη κονδύλια για την αποκατάσταση, τη βελτίωση της στατικής επάρκειας γεφυρών και την αντιπλημμυρική θωράκιση μέσω εκτεταμένων έργων. Δεν θα διακινδυνεύσω να προσδιορίσω το ύψος των κονδυλίων, ούτε να υποστηρίξω ποιος πήρε τις εργολαβίες, αν και όλα δείχνουν προς την κυβερνητική… επίσημη αγαπημένη.
Το ζήτημα όμως, αγαπητή κυρία εισαγγελεύ, είναι ότι προφανώς τα έργα αυτά δεν έγιναν. Έσπασαν ακόμη και οι «ενισχυμένες» γέφυρες. Οι πόροι για τα αντιπλημμυρικά έργα είτε σπαταλήθηκαν ασκόπως (οπότε μιλάμε για διασπάθιση δημόσιου χρήματος) είτε διοχετεύθηκαν παρατύπως σε άλλες δράσεις ή απλά υπεξαιρέθηκαν. Εκτός κι αν οι εργολάβοι πληρώθηκαν κανονικά, αλλά δεν έκαναν τη δουλειά τους και… λάδωναν τους επιβλέποντες ή τους πολιτικούς τους προϊσταμένους για να κάνουν αυτοί με τη σειρά τους τα στραβά μάτια.
Όπως και να έχει, το ζήτημα χρήζει άμεσης εισαγγελικής διερεύνησης. Και ο Βελόπουλος που φωνάζει έχει απόλυτο δίκιο.
Πολιτικές ευθύνες υπάρχουν και βαρύνουν τη σημερινή κυβέρνηση. Αυτή, μαζί με «φίλα προσκείμενες» αυτοδιοικητικές ηγεσίες, ανέλαβε να αποκαταστήσει τις ζημιές που άφησε ο «Ιανός» το 2020 και εγγυήθηκε ότι η περιοχή δεν θα υποστεί ξανά τέτοιο πλήγμα.
Υπάρχουν, όμως, και ποινικές ευθύνες. Συμπολίτες μας πέθαναν αβοήθητοι λόγω κυβερνητικής αβελτηρίας. Οι υποδομές δεν άντεξαν γιατί δεν έγιναν ποτέ τα προαναγγελθέντα (και πληρωμένα από τον Έλληνα φορολογούμενο) έργα, ενώ, όταν έγινε το κακό, η βοήθεια άργησε να φτάσει.
Ειλικρινά δεν μπορώ να βρω πιο κραυγαλέο παράδειγμα εγκληματικής κυβερνητικής αστοχίας. Και οι υπεύθυνοι είναι γνωστοί. Μερικοί από αυτούς υπήρξαν υπεύθυνοι και για την τραγωδία των Τεμπών. Τι περιμένετε λοιπόν, κυρία Αδειλίνη; Ξέρουμε ότι αυτοί σας διόρισαν, αλλά τώρα ήρθε η ώρα του χρέους. Κρεμάστε, επιτέλους, κάποιον πολιτικό στα μανταλάκια! Σας βεβαιώνω ότι θα μείνετε στην Ιστορία!
