Του Πολύκαρπου Αδαμίδη
Ορθά επισημάνθηκε τις τελευταίες ημέρες, εν είδει αυτονόητης επιβεβαίωσης, ότι η στάση της χώρας μας δεν ετεροκαθορίζεται. Αφορμή στάθηκαν ερωτήματα και εικασίες, εις ότι αφορά τις εσωτερικές πολιτικές διεργασίες και εξελίξεις, με ορόσημο αναφοράς τον χρόνο διεξαγωγής των επόμενων κοινοβουλευτικών εκλογών. Εύλογα η διαπίστωση αυτή καλύπτει και τα θέματα διαμόρφωσης εξωτερικής πολιτικής, επιλογής προτεραιοτήτων και σύναψης συμμαχιών. Είναι η ελάχιστη πρόνοια επιβίωσης και ανασκευής κατηγοριών, που άσπονδοι φίλοι και εχθροί εκτοξεύουν εναντίον μας και κατατείνουν στους αφορισμούς ότι μέριμνά μας είναι ‘να περικυκλώσουμε την Τουρκία’. Όχι ότι αυτό, με τις σημερινές δυνατότητες και δεδομένα είναι σκόπιμο ή μπορεί να γίνει, αλλά προκειμένου σε κάθε περίπτωση να μη δώσουμε προσχήματα, σε όσους προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις διαρκείς παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου από πλευράς τους.
Η ορθή επισήμανση ότι κάθε κράτος που σέβεται τον εαυτό του δεν πορεύεται με βάση τις προσδοκίες για το πως ενεργούν οι άλλοι, αφορά τόσο τις εκτιμήσεις ως προς τη στάση των άλλων, όσο και τις ενδεχόμενες-κρυφίες κατά κανόνα- συνεννοήσεις ή συμφωνίες μαζί τους. Και για να μην υπάρχει περιθώριο για παρανοήσεις, οι σχετικές επισημάνσεις κατά πρώτον αφορούν τις σχέσεις μας με τους Τούρκους. Η εμπειρία μας εξάλλου από τη συμπεριφορά του λεγόμενου σύγχρονου Τουρκικού Κράτους, δεν επιτρέπει θεωρητικά καλόπιστες και ουσιαστικά αφελείς και επιζήμιες για τα εθνικά συμφέροντα προσεγγίσεις.
Πρώτο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η στάση των Τούρκων έναντι ημών, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής. Αφού λοιπόν είχε προηγηθεί η τουλάχιστον ατυχής λεγόμενη Ελληνο -Τουρκική φιλία και το φιάσκο της ‘αδερφοποίησης’ ως ειρηνοποιών μεταξύ Βενιζέλου και Κεμάλ, όταν ήταν ακόμα άταφοι οι μυριάδες Έλληνες του Πόντου και της Μικράς Ασίας, τα θύματα δηλαδή της Τουρκικής γενοκτονικής μανίας, η Τουρκία κάθε άλλο, παρά συνέδραμε τους χειμαζόμενους από την τριπλή κατοχή Έλληνες. Κι αυτό παρά τις σχετικές συνεννοήσεις, που λέγεται ότι είχαν υπάρξει. Όσοι Έλληνες αναζητούσαν καταφύγιο στα Μικρασιατικά παράλια και ασφαλή οδό διαφυγής στη Μέση Ανατολή, για να επιβιώσουν και να συνεχίσουν τον αγώνα κατά των δυνάμεων του Άξονα, διέτρεχαν διαρκώς τον κίνδυνο να συλληφθούν από τις Τουρκικές αρχές και να επιστραφούν στις κατοχικές δυνάμεις. Αλλά και το ατμόπλοιο Κουρτουλούς, που απέπλευσε από την Κωνσταντινούπολη για να μεταφέρει επισιτιστική βοήθεια, που αποκτήθηκε με δωρεές ομογενών, για τους λιμοκτονούντες Έλληνες της Αθήνας, παρέδωσε μόλις το 1/3 του αρχικού φορτίου του, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του, κατακρατήθηκε, όπως λέγεται από τους Τούρκους.
Η Ιστορία όμως δεν εξαντλείται στη διάρκεια της Κατοχής. Έτσι κι ενώ το 1953 συνάπτεται το λεγόμενο Βαλκανικό Σύμφωνο, η στρατιωτική δηλαδή συμφωνία μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας και Τιτοϊκής Γιουγκοσλαβίας, η Τουρκική ηγεσία, δε διστάζει όχι απλά να ανεχθεί, αλλά και να οργανώσει και να υλοποιήσει το πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, τον Σεπτέμβριο του 1955. Η Κύπρος ήταν μόνο η αφορμή.
Και επειδή ο λόγος έγινε και για την Κύπρο, είναι γνωστή πλέον σε όλους η προδοτική ευήθεια, όσων δεν αντέδρασαν στην Τουρκική εισβολή, καθησυχάζοντας ότι δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια άσκηση! Προφανώς και αυτοί οι δυστυχείς, πλην όμως εγκληματίες, κάποιες συνεννοήσεις είχαν κάνει και κάποιες εγγυήσεις είχαν λάβει από την απέναντι πλευρά. Τα ιστορικά παραδείγματα είναι πολλά και πρόσφατα. Και επιβεβαιώνουν ότι ρητές ή άρρητες συνεννοήσεις με τους ‘απέναντι’ είναι δηλωτικές είτε ανοησίας είτε απελπισίας, είτε συνδυασμού τους. Δε μπορούν να αφορούν τη χώρα μας.
Καλό σε γενικές γραμμες το κείμενο αλλά; με μια παράλειψη απο εδώ ως την Ουάσιγκτον.
Σε όλες τις περιπέτειες μας σε σχέση με την Τουρκία, ο και καλά συμμαχικός παράγοντας της σωστής πλευράς της ιστορίας πάντα σιγοντάριζε και σιγοντάρει την Τουρκία. Χωρίς εμείς να έχουμε λόγο αφού ως δεδομένοι δεν μας ρωτούν για οτιδήποτε επιδιώκουν και αποφασίζουν οι προτέκτορες.
Και έτσι η Χ’ωρα μας από τη μια άκρη της έως την άλλη είναι στα καλά χλέρια των ΗΠΑ,όπως ανενδύαστα δήλωσε “ον κάμερα” προς τον Μενέντεζ ο τρίτος τη τάξη πολιτειακός παράγοντας, πρόεδρος της βουλής Τασούλας.
Καμία τύχη δεν έχουμε τελικά.
@ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ
Θα έπρεπε να σε προβληματίσει ότι το 90% των Τούρκων και ολόκληρη η ηγεσία τους πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ υποστηρίζουν διαχρονικά την Ελλάδα και αποβλέπουν στη καταστροφή και τον διαμελισμό της Τουρκίας.
Αλλά και ο 6ος στόλος έτοιμος να λάβει δράση κατά του Τουρκικού ναυτικού το 64, το εμπάργκο όπλων μετά την Κυπριακή εισβολή αλλά και το σημερινό δείχνουν ότι κάτι είναι λάθος σε αυτό που πιστεύεις.
Ισως η αλήθεια να μην είναι ασπρόμαυρη όπως πιστεύουν πολλοί Τούρκοι και Ελληνες που σε αυτό το θέμα δείχνουν πόσο πολύ έχουν παρόμοιο τρόπο σκέψης. Τα κατάλοιπα της Τουρκοκρατίας!
@George N
Το εμπάργκο αμερικανικών όπλων μετά την κυπριακή εισβολή ήταν στην… Κύπρο.
Όσο για το παράλογο του ισχυρισμού σου, πως επειδή πιστεύουν και οι απέναντι πως οι Αμερικάνοι τους “ρίχνουν” πάει να πει πως κάτι καταλαβαίνουμε λάθος, αυτός ο ισχυρισμός μπορεί να σταθεί μόνο σε εθελοδουλους αμερικανολαγνους οι οποίοι διαγκωνίζονται με τους αντίστοιχους απέναντι για το ποιος κάμπτει καλύτερα.
Εξού και η πρόσφατη δήλωση πως είναι προς το συμφέρον μας να πάρουν αμερικανικά F16 οι γείτονες.
Και από την οπτική του έχει βάση καθώς καλύτερα να πάρουν αεροσκάφη παρά να τους δώσουν οι επικυρίαρχοι όσα ζητούν στο Αιγαίο για να παραμείνουν στο “μαντρί”.
Αντίθετα, εάν εξετάζεις με ελληνοκεντρική μάτια, είναι προφανές πως οι Αμερικάνοι ως αποικιοκράτες της περιοχής θα μοιράζουν την πίτα όπως γουστάρουν και θα φροντίζουν και οι δύο πλευρές να είναι υποταγμένες.
Έτσι λοιπόν θα υπάρχουν λόγοι “γκρίνιας” και από τα δύο “ανήψια” προς τον θείο Σαμ.
Το θέμα όμως δεν είναι ποιος είναι με τις ΗΠΑ, το επίδικο είναι ποιος είναι με την Ελλάδα.
@ Λυμπέρης
Εξακολουθείς και δείχνεις τον αντιαμερικανισμό σου σε κάθε ευκαιρία. Παιδί της Μεταπολίτευσης!
Σκοτίστηκαν οι ΗΠΑ για την Ελλάδα ή την Τουρκία. Τους ενδιαφέρουν όσο εμάς η Γουιάνα και ο Ισημερινός.
Από εκεί και πέρα απαρχολεί η περιοχή τους επαγγελματίες του υπουργείου εξωτερικών και αμύνης τους.
Και η πολιτική τους όλα αυτά τα χρόνια ήταν του honest broker ανάμεσα στις δύο χώρες.
Οταν φάνηκε ότι ούτε αυτόν τον ρόλο επιθυμούσαν να παίξουν πια πήγε η Ελληνική ηγεσία και τους ζητούσε να ανοίξουν βάσεις σε όλη τη χώρα σε κάθε χωριό, σε κάθε πόλη, σε κάθε νησί μαζί με ένα συμβόλαιο για εκσυγχρονισμό των F-16.
Ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ήταν που τα έκαναν αυτά. Ο Τσίπρας και ο Καμμένος!
υγ1 εμπάργκο μετά την εισβολή μπήκε στη Τουρκία (και όχι στη Κύπρο) όπως υπήρχε πιο παλία κατά της Ελλάδας λόγω της χούντας (γι αυτό αγοράζαμε Γαλλικά όπλα τότε). Το εμπάργκο στη Κύπρο ήταν Ελληνικό αυτογκόλ πολύ αργότερα.
υγ2 Εχεις την αντίθετη πολιτική από ένα κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ, που έδειξε με πράξεις και όχι στα λόγια ότι θέλει τις ΗΠΑ μέσα στην Ελλάδα περισσότερο από όσο το θέλουν οι ΗΠΑ. Πως το συμβιβάζεις?
Καταλαβαίνεις ότι ακριβώς τα ίδια με σένα σκέφτεται για τις ΗΠΑ (αλλά και τη Δύση) και τον ρόλο της στη περιοχή ενώ το υποστηρίζει χρόνια τώρα….ο Ερντογάν? Μιλάς σαν να μεταφράζεις στα Ελληνικά τους λόγους του στο συγκεκριμένο. Δεν σε προβληματίζει καθόλου αυτό?
@ George N
Στο δεύτερο υστερόγραφο σου, ενώ κανείς την σωστή παρατήρηση, καταλήγεις σε λάθος συμπέρασμα.
Έχω πει επανειλημμένως πως εγώ είμαι με την Ελλάδα, και μπροστά στα συμφέροντα της χώρας μου δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ.
Σε όσα κρίνω πως ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρετεί ή προσπάθησε να υπηρετήσει τα εθνικά συμφέροντα αλλά απέτυχε, του δίνω ότι του αναλογεί, αντίθετα σε ότι διαφωνώ δηλώνω την θέση μου.
Αλίμονο αν ένας άνθρωπος με δική του γνώμη μπορούσε να ταυτίζεται σε όλα με ένα κόμμα.
Ως προς τα υπόλοιπα, με κατηγορείς για αντιαμερικανισμο.
Όμως εγώ είμαι Έλληνας George και δεν οφείλω σε κανένα ξένο κράτος φιλία πέρα από το πλαίσιο που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πατρίδας μου.
Και η σχέση Ελλάδας ΗΠΑ είναι ετεροβαρής εδώ και δεκαετίες.
Η περιγραφή σου για την οπτική των Αμερικανών για την δική μας γωνιά του κόσμου θυμίζει τη γνωστή ρήση του Τζόνσον, πως η Ελλάδα και η Κύπρος είναι μύγες που ενοχλούν τον ελέφαντα που ακούει στο όνομα ΗΠΑ, για τον οποίο οι έννοιες οπως το Σύνταγμα, το κοινοβούλιο και οι σχετικές αποτελούν διαφημιστικό σλόγκαν του υπέροχου ιμπεριαλισμού. Όμως δεν έχουν καμία βαρύτητα στην αμερικανική πολιτική στο πεδίο των πρακτικών, είτε στο εξωτερικό είτε στο εσωτερικό.
Και ακριβώς το πρόβλημα στην μεταξύ μας ανταλλαγή είναι πως η οπτική σου είναι ως προς την ταύτιση με τα αμερικανικά συμφέροντα και άρα εγώ κρίνομαι ως αντιαμερικανος ενώ η δική μου θέση είναι ως προς τα ελληνικά συμφέροντα και η κατηγοριοποίηση μου ως προς τα αμερικανικά συμφέροντα μου είναι αδιάφορη.
Το θέμα όμως είναι γιατί εσύ υπερασπίζεσαι τις αμερικανικές θέσεις ακόμη και όταν είναι πρόδηλα εχθρικές με τα ελληνικά συμφέροντα.
Δεν υπερασπίζομαι Αμερικανικές θέσεις με το να λέω ότι άλλη δουλειά δεν έχουν στην αμερική από το πως θα καταστρέψουν την Ελλάδα!
Μην το κάνουμε σα τους αδελφούς Κύπριους που τις συναντήσεις κορυφής ΗΠΑ – ΕΣΣΔ υποτίθεται τις μονοπωλούσε το Κυπριακό! Κάτι τέτοια γράφανε στις εφημερίδες τους.
Εχει τεσπα και ο μικρομεγαλισμός κάποια όρια ή έστω θα έπρεπε να έχει.
Στο σχόλιο έγραψα ότι η Αμερική είχε το ρόλο του honest broker μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Τώρα υπάρχει μια μικρή μετατόπιση. Γι αυτή τη μετατόπιση προσπάθησαν Σαμαράς, Τσίπρας και τώρα ο Κυριάκος.
Είναι ο αντιαμερικανισμός σου που δεν σου επιτρέπει να δεις αυτό που είδαν οι πιο πάνω. Οτι είναι ευνοική για τη Ελλάδα.
Η ανησυχία ολόκληρου του πολιτικού μας συστήματος (εκτός από το ΚΚΕ) είναι μη και φύγουν οι ΗΠΑ από τη περιοχή.
Οπως θέλουν οι Ρεπουμπλικάνοι και δεν θέλουν οι Δημοκρατικοί.
Οπότε δεν είναι κάπως αστείο να λέμε εμείς Yankees, go home?
Μας συμφέρει αυτό που έλεγε ο Trump? Οτι εκεί κάτω (την περιοχή μας εννοεί) υπάρχουν λαοί που πολεμάνε μεταξύ τους για αιώνες. Τι δουλειά έχουμε εμείς με δαύτους?
Μας συμφέρει εν τέλει μια one to one αναμέτρηση με τη Τουρκία ή καλό είναι να υπάρχει ο Αμερικανος και ο Ευρωπαίος στη μέση? Γιατί ο Ερντογάν αυτό τους λέει. Γιατί είστε στη περιοχή μου?
υγ Ποτέ δεν μίλησα για φιλία μεταξύ κρατών. Μόνο για συμφέροντα. Τυχαίνει να έχουμε αντίθετη άποψη ποια πολιτική εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα της χώρας. Θεμιτό.