Η απόφαση του Πούτιν να προχωρήσει σε μερική επιστράτευση 300.000 στρατιωτών που θα πολεμήσουν στην Ουκρανία, αποτελεί ξεκάθαρη απόδειξη πως το καθεστώς του κινδυνεύει.
Ο Ρώσος πρόεδρος έχει βυθιστεί σε τέλμα, και η μόνη λύση θα ήταν να κάνει στροφή 180 μοιρών και να φύγει από την Ουκρανία.
Δυστυχώς όμως, διαχρονικά οι ηγέτες που μπλέκουν σε πολέμους που δε μπορούν να κερδίσουν συνήθως βουτάνε ακόμη περισσότερο μέσα στο τέλμα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Αυτό κάνει και ο Πούτιν, και έτσι ίσως το καθεστώς του να μην καταφέρει να επιβιώσει.
Η μεγάλη αντεπίθεση των Ουκρανών άλλαξε τη ροή του πολέμου και έβαλε τη Ρωσία σε μια δύσκολη στρατιωτική κατάσταση. Αν και ο Πούτιν απέτυχε τον αρχικό του στόχο, να ανατρέψει τη δημοκρατία στην Ουκρανία, εν τούτοις κέρδισε μια άλλη αποδεκτή για αυτόν επιλογή: Να ελέγχει δηλαδή πλήρως την περιοχή του Ντονμπάς, και να κρατάει αρκετά από τα εδάφη που κατέκτησε.
Να μην ξεχνάμε πως ο αρχικός σκοπός της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης», που ο ίδιος προανήγγειλε την 21η Φεβρουαρίου, ήταν απλά να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία των περιοχών αυτών.
Ο έλεγχός τους θα εξασφάλιζε μια «αιώνια» κόντρα με την Ουκρανία, και άρα θα έδινε στη Μόσχα ένα πλεονέκτημα, καθώς και τη δυνατότητα βέτο για το όποιο μέλλον της Ουκρανίας.
Μπορεί λοιπόν το Κίεβο να κινείται όλο και πιο κοντά προς τη Δύση, αλλά ποτέ δε θα μπορούσε η Ουκρανία να ενταχθεί στην ΕΕ ή στο ΝΑΤΟ, εφόσον θα παρέμενε σε ισχύ αυτή η «κόντρα» με τη Ρωσία. Παράλληλα, η Ουκρανία δε θα μπορούσε ποτέ (πολιτικά) να απεμπολήσει τόσα εδάφη προκειμένου να ενταχθεί στη Δύση.
Έτσι, θα υπήρχε ένα είδος «παγωμένου» ανοικτού πολέμου, κάτι που θα έδινε στη Ρωσία τη δυνατότητα να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της, και να επιλέξει έναν άλλο πιο βολικό χρόνο στο μέλλον ώστε να διορθώσει την παρούσα (στρατιωτική) κατάσταση.
Η τελευταία όμως ουκρανική αντεπίθεση έθεσε σε κίνδυνο αυτή τη ρωσική επιλογή. Όχι μόνο έχασαν εδάφη που είχαν κατακτήσει οι Ρώσοι, αλλά όλα δείχνουν πως δε θα μπορέσουν να κρατήσουν κι αυτά που τους απέμειναν.
Τώρα μάλιστα φοβούνται πως μια παρόμοια αντεπίθεση μπορεί να συμβεί και αλλού.
Η ανάκτηση των εδαφών από τους Ουκρανούς σημαίνει πως τώρα θα μπορούν να φθείρουν τις ρωσικές δυνάμεις, και τις γραμμές ανεφοδιασμού τους εκ του μακρόθεν, με χτυπήματα πυροβολικού.
Ίσως μάλιστα οι Ουκρανοί να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν τα κενά στις αδύναμες ρωσικές αμυντικές γραμμές, και να τις διασπάσουν.
Υπολογίζεται πως οι Ρώσοι έχουν χάσει πάνω από 70.000-80.000 (νεκροί και τραυματίες) στρατιώτες, ένα νούμερο που αναλογεί σε περισσότερο από το μισό των αρχικών δυνάμεων εισβολής. Οι Ουκρανοί έχουν τώρα το πλεονέκτημα σε αριθμούς, αλλά και σε στρατιωτικό υλικό που τους προσφέρει η Δύση. Άρα, η Μόσχα χρειάζεται απελπισμένα στρατιώτες, αλλά και υλικό.
Γι’ αυτό και η απόφαση του Πούτιν για επιστράτευση σηματοδοτεί την ανάγκη να κρατηθούν οι αμυντικές γραμμές, και να αποφευχθεί η κατάρρευση του μετώπου.
Επιπλέον, η απόφαση αυτή θα εμποδίσει όσους ήδη πολεμούν να φύγουν, ακόμη κι αν οι όροι και ο χρόνος της θητείας τους το επιτρέπουν. Αυτή λοιπόν η απόφαση του Πούτιν έχει σκοπό τη διατήρηση δυνάμεων στον πόλεμο, και την αποφυγή της κατάρρευσής τους.
Όσοι λοιπόν υπέγραψαν συμβόλαια να πολεμήσουν για ένα μικρό και συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, έχουν παγιδευτεί. Αυτό όμως θα σημάνει και περαιτέρω πτώση του ηθικού.
Εν τω μεταξύ, η προσπάθεια στρατολόγησης άλλων 300.000 θα αποτελέσει μια σοβαρή πρόκληση, αφού όλοι αυτοί θα χρειαστούν εκπαίδευση και εξοπλισμό. Κάτι που απαιτεί χρόνο, και που οι καταβεβλημένες ρωσικές δυνάμεις στο μέτωπο της ανατ. Ουκρανίας δε διαθέτουν.
Τώρα, η ελπίδα του Πούτιν είναι να διενεργήσει «μαϊμού» δημοψηφίσματα σε κατεχόμενες περιοχές, ώστε η Ουκρανία και η Δύση να «ξανασκεφτούν» τυχόν περαιτέρω προελάσεις.
Αν η Ρωσία αναγνωρίσει τις κατεχόμενες περιοχές ως δικό της έδαφος, τότε η απειλή χρήσης πυρηνικών μπορεί να αποτρέψει τους Ουκρανούς στο να προχωρήσουν σε δεύτερη αντεπίθεση.
Στο διάγγελμά του ο Πούτιν ισχυρίστηκε πως η απειλή για χρήση πυρηνικών δεν είναι μπλόφα, ελπίζοντας πως η απειλή αυτή θα παγώσει τις συγκρούσεις, και έτσι θα κερδίσει χρόνο για να ενισχύσει τα στρατεύματά του.
Οι απειλές όμως αυτές αρχίζουν και θίγουν την αξιοπιστία του. Η Ουκρανία επιτίθεται σε ρωσικά εδάφη, και σε εδάφη που η Μόσχα θεωρεί δικά της (Κριμαία). Η χρήση πυρηνικών θα απομονώσει και άλλο τον Πούτιν, θα προκαλέσει ρήγματα με την Ινδία και την Κίνα, καθώς και σοκ μέσα στην ίδια τη Ρωσία. Η απειλή όμως θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν, άσχετα αν αποτελεί δείγμα του ότι η στρατιωτική κατάσταση της Ρωσίας είναι πλέον ιδιαίτερα δύσκολη.
Ο υπαρξιακός κίνδυνος για τον Πούτιν έχει να κάνει με αυτή την απόφασή του, η οποία ίσως να φέρει τον πόλεμο και μέσα στη χώρα του.
Οι πόλεμοι είναι δημοφιλείς μέχρι που ξαφνικά παύουν να είναι.
Χρειάστηκε να περάσουν δυο χρόνια μέχρι η αμερικανική κοινή γνώμη να στραφεί εναντίον του πολέμου στο Ιράκ εξαιτίας των αυξανόμενων απωλειών, της επαναλαμβανόμενης στρατολόγησης, και της γενικευμένης απορίας για το ποιος τελικά ήταν ο σκοπός του εν λόγω πολέμου.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η ρωσική κοινή γνώμη στηρίζει την εισβολή στη Ρωσία, αλλά επίσης δείχνουν μια γενική απάθεια. Όσο οι Ρώσοι πολίτες δεν «αισθάνονται» τον πόλεμο δίπλα τους, τόσο θα στηρίζουν το Κρεμλίνο. Όμως, οι πρόσφατες ουκρανικές στρατιωτικές επιτυχίες είναι τόσο σημαντικές, που κατάφεραν να διαπεράσουν τη φούσκα των ρωσικών ΜΜΕ, να ανατρέψουν τα επίσημα αφηγήματα, και να ρίξουν τους Ρώσους προπαγανδιστές σε κατάσταση πανικού!
Τώρα, η στρατολόγηση πατεράδων και θείων, θα φέρει ακόμη πιο κοντά στο σπίτι τους τον πόλεμο, και πολύ πιθανόν να αντιστρέψει το σημερινό κύμα της στήριξης του εν λόγω πολέμου, από πλευράς του μέσου Ρώσου.
Παράλληλα, οι Ρώσοι πολίτες θα αρχίσουν να νιώθουν στο πετσί τους το οικονομικό κόστος του πολέμου.
Όπως γράφει ο Chris Miller στο Foreign Affairs, η Ρωσία υφίσταται μια πιο απότομη αναστροφή της ανάπτυξης από εκείνη της οικονομικής κρίσης του 2008, που δύσκολα θα ακολουθηθεί από μια επαναφορά μετά το τέλος της σημερινής κρίσης. Το ρωσικό επίπεδο διαβίωσης στηρίζεται σήμερα σε κρατικές δαπάνες, κάτι που δύσκολα θα μπορέσει να διατηρηθεί, και που θα έχει ως συνέπεια σκληρές αποφάσεις σχετικά με τον κρατικό προϋπολογισμό τον επόμενο χρόνο.
Αυτό έρχεται να υπογραμμίσει κάτι που οι αντίπαλοι των κυρώσεων κατά της Ρωσίας δεν αντιλαμβάνονται. Ο πρωταρχικός σκοπός αυτών των κυρώσεων δεν είναι να αλλάξει συμπεριφορά ο Πούτιν, αλλά να υποβαθμιστεί η ρωσική οικονομία, και να περιοριστεί η δυνατότητα του Κρεμλίνου να επιβάλλεται στη διεθνή σκηνή. Και αυτό μπορεί να το πετύχουν οι κυρώσεις.
Σίγουρα αποτελεί μια ενδεχόμενη καταστροφή για τους απλούς Ρώσους, όμως η εμβάθυνση της οικονομικής ανέχειας ίσως τους ταρακουνήσει σχετικά με το πραγματικό κόστος αυτού του πολέμου.
Εν τω μεταξύ, η Ρωσία θα χρειαστεί να εξοπλίσει και να χρηματοδοτήσει τις νέες στρατιωτικές δυνάμεις, αποκομμένη όντας από τη δυτική τεχνολογία.
Σίγουρα θα βρει τρόπους να παρακάμψει τις κυρώσεις, όμως αυτό και πάλι θα αποδυναμώσει και θα εξασθενήσει πολλές σημερινές γραμμές παραγωγής, ενώ θα έχει μεγάλες συνέπειες στην ανασυγκρότηση των ρωσικών δυνάμεων.
Η μαζική εισαγωγή τεχνολογίας παράλληλα με ένα τεράστιο brain drain, αποτελεί από μόνη της μια μεγάλη πρόκληση.
Θα υπάρξουν οπωσδήποτε «τρύπες» στις δυτικές κυρώσεις, αλλά συνολικά αν το δούμε η ρωσική οικονομία θα υποβαθμιστεί, το ίδιο και η βιομηχανία, αλλά το κυριότερο είναι πως θα μειωθεί η στρατιωτική εξοπλιστική δυνατότητα της Μόσχας.
Ένα σημαντικό μέρος του μεγάλου άγραφου συμβολαίου μεταξύ του Πούτιν και του ρωσικού λαού είναι πως οι πολίτες θα πρέπει να παραμένουν απαθείς πολιτικά, με αντάλλαγμα μια σχετική σταθερότητα και ευμάρεια. Αυτό τώρα έχει διαταραχτεί λόγω του πολέμου.
Η ρωσική οικονομία έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια κόπωσης, και ο λαός καλείται (διά της βίας) να πολεμήσει και να σκοτωθεί σε έναν πόλεμο που λίγο φαίνεται να τον απασχολεί.
Εν τω μεταξύ, η ανικανότητα και οι αστοχίες των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων, που πλέον έρχονται στο φως, καθώς και η παγκόσμια απομόνωση σε συνδυασμό με την απώλεια του διεθνούς κύρους της χώρας, θα οδηγήσουν σε όλο και περισσότερες αντιδράσεις εντός της Ρωσίας.
Αντί όμως να κοιτάξει πως θα βγει από αυτό το τέλμα ο Πούτιν, ανακοινώνει μερική επιστράτευση, ρισκάροντας το μέλλον του καθεστώτος του.
Ένα στοίχημα, που μάλλον θα χάσει.
Απόδοση: Strange Attractor
Πηγή: csis.org
Κάπως έτσι είναι με τον κίνδυνο η Ρωσία να χάσει το status της περιφερειακής δύναμης ενώ υπάρχει και το ενδεχόμενο κατάρρευσης όπως έγινε με την ΕΣΣΔ με θρυαλλίδα τον πόλεμο στο Αφγανιστάν.
Ο ίδιος ο Πούτιν όμως σχεδόν αποκλείεται να αλλάξει άποψη. Αν είχε την εκπαίδευση και τις προσλαμβάνουσες ώστε να κατανοήσει τον σημερινό κόσμο δεν θα ξεκίναγε έναν τέτοιο πόλεμο.
Είναι ολόκληρος στον “ρωσικό κόσμο” του, έναν κόσμο που είναι φαντασιακά δομημένος και δεν συνομιλεί με τον πραγματικό.
Στο μυαλό του είναι κυρίαρχη η έκταση, οι πρώτες ύλες ως ότι πιο σημαντικό. Γιατί αυτό ξέρει. Αυτό επέτρεψε τη συνέχιση της Ρωσίας. Αυτές ήταν οι εξαγωγές. Και οι εισαγωγές ήταν για όλα τα άλλα.
Αλλά αν και κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει ότι χωρίς τον γεωργό και τα προιόντα του δεν υπάρχει τίποτα μετά από ένα μήνα, δεν σημαίνει ότι ο κόσμος λειτουργεί κατ αυτόν τον τρόπο.
Αν ήταν έτσι η Αργεντινή θα ήταν οικονομική υπερδύναμη και όχι η Ιαπωνία.
Οποιος έχει βρεθεί σε αγροτικά μπλόκα θα θυμάται τις δηλώσεις ότι χωρίς την ύπαιθρο και τα προιόντα της δεν υπάρχουν πόλεις. Αλλά αυτές βρήκαν άλλους τρόπους για να καλύψουν τις ανάγκες τους!
Στη βάση είναι η γνώση. Οχι το σιτάρι. Αυτός είναι ο κοσμος μας. Σε κάποιον άλλο που έπαψε εδώ και αιώνες να υπάρχει, ο Πούτιν
(και οι αγρότες των μπλόκων που σε κάποιο καφενείο σήμερα θα προσπαθούν να καταλάβουν πως και δεν έπιασε το (ψευτο)δίλημμα που βάζανε τότε)
Κοντός ψαλμός αλληλούια, ας περιμένουμε λίγο για να βγάλουμε με ασφάλεια τα συμπεράσματα μας.
Σωστή ανάλυση. Οι απώλειες δοκιμάζουν την αντοχή ενός επιτιθέμενου. Ο αμυνόμενος έχει το ηθικό πλεονέκτημα και μπορεί να αντέξει περισσότερες απώλειες. Η Ρωσία όμως έχει όπλα που μπορούν να ισωπεδωσουν την Ουκρανία. Αν πατήσει το κουμπί δεν υπάρχει γυρισμού. Πώς είναι σίγουρη η δύση ότι δεν θα γίνει αυτό το σενάριο? Μπορεί ανά πάσα στιγμή να μεταφέρει τον πόλεμο μέσα στην Αμερική.
Δεν αφήνουμε τον Πούτιν να δούμε τι γίνεται με τον Ερντογάν? Η μήπως οι Τούρκοι είναι φίλοι μας όπως λέει και ο ΠΘ ? Ο Ακαρ σήμερα μας είπε να μάθουμε μπάνιο θα μας φανεί χρήσιμο. Γι’αυτό και ο συνχρονος Σταρένιος που τον χάνεις που τον βρησκεις παραλία.
Άρες μάρες κουκουνάρες, το 20% της Ουκρανίας θα γίνει επίσημα Ρωσικό έδαφος και οι παπαγάλοι λένε το ποίημα του ΝΑΤΟ.
Εαν ανατρεξετε σε αλλες αναλυσεις που δεν στηριζουν τις αποψεις -και τις ελπιδες- του ΝΑΤΟ μαλλον θα δειτε οτι τα πραγματα δεν ειναι ακριβως ετσι. Oυτε το καθεστως της Ρωσιας προκειται να καταρρευσει, ουτε ο Πουτιν προκειται να υποχωρησει. Πρωτα απ΄ολα, στη Ρωσια δεν υπαρχουν συντεταγμενες δυναμεις της αντιπολιτευσης, αλλα ουτε ο λαος -στην πλειοψηφια του και παρα τις επι μερους αντιδρασεις- εχει βιωσει ποτε καποια δημοκρατια που θα του επετρεπε να συσπειρωθει. Οι αναμνησεις απο την καταστρεπτικη περιοδο του Γελτσιν που φτωχοποιησε και ξεπουλησε τη χωρα ειναι ακομα προσφατες για τους μεσηλικες -ορισμενοι απο τους οποιους νοσταλγουν ακομα την κομμουνιστικη περιοδο !- η δε νεολαια δεν εχει σχεση με την αμερικανικη νεολαια που ειχε εξεγερθει κατα του πολεμου στο Βιετναμ. Επειτα, ανεξαρτητα απο τον αυταρχικο Πουτιν, αποτελει ζωτικο θεμα εθνικης επιβιωσης το να μην επιτραπει να περικυκλωθει πληρως η Ρωσια απο τις βασεις του ΝΑΤΟ. Ο πολεμος λοιπον θα συνεχιστει, οχι μονο επειδη εξυπηρετει τις σκοπιμοτητες των ΗΠΑ που επιθυμουν τη διαιωνιση του -και που δεν γινουν δεκαρα τσακιστη για την καταστροφη της Ουκρανιας- αλλα κι επειδη αποτελει μονοδρομο για τη Ρωσια. Κι αυτο που νομιζω πως θα συμβει -για μια ακομα φορα στην ιστορια- ειναι πως θα αποδειχτει νικητης υπερ της Ρωσιας ο χειμωνας ! Καποια στιγμη οι αμερικανοδουλοι “ηγετες” της Ε.Ε θα αναγκαστουν να αρουν την υποστηριξη τους, γιατι θα ξεκινησουν αντιδρασεις στις χωρες τους (κατι που το επισημαινει ακομα και το ΔΝΤ !) και θα επανελθει στο τραπεζι των συνομιλιων το ζητημα της Συνθηκης του Μινσκ -που εχει “ξεχαστει” σκοπιμως απο ολα τα διεθνη ΜΜΕ- και θα ξεκινησουν διαπραγματευσεις. Και βεβαια η Ρωσια δεν προκειται να αποσυρθει απο την Κριμαια κι απο τα εδαφη που εχει ηδη κατακτησει. στα οποια δεν κατοικουν “ρωσοφωνοι” -οπως πολυ βολικα λεγεται- αλλα Ρωσοι. Μεχρι να συμβει ομως αυτο η καταστροφη της χωρας και του λαου της Ουκρανιας θα συνεχιζεται. Και δεν ειναι ο ρωσικος λαος που θα αντιδρασει επειδη θα υφισταται τις οικονομικες συνεπειες, γιατι δεν ειναι ενας λαος που εχει συνηθισει να θεωρει ως αυτονοητα καποια καταναλωτικα προτυπα και κεκτημμενα, αλλα οι λαοι της Ε.Ε που δεν θα ανεχθουν να θερμαινονται και να φωτιζονται με δελτιο. Ασε που κι η οικονομικη κατασταση των ΗΠΑ δενθα αντεξει επ’ απειρον τη στηριξη αυτου του πολεμου. (Δες Βιετναμ, Αφγανισταν, Ιρακ). Οι αμερικανοι θα την κανουν με ελαφρα πηδηματακια και θα αφησουν -ως συνηθως- πισω τους καταστροφες που θα τις υφιστανται αλλοι.
Το ενεργό μέτωπο, η πρώτη γραμμή πυρός, στην Ουκρανία έχει μήκος 1000 χιλιόμετρα. Αχανής έκταση.
Στην ανακοίνωση της επιστράτευσης ο Σοϊγκού επεσήμανε και κάποια σημεία που τα ΜΜΕ κάνανε γάργαρα.: Στο Κίεβο εχει στηθεί ένα κανονικό Πεντάγωνο από νατοϊκούς, αμερικανούς και οι οποίοι κατευθύνουν τα πυραυλικά συστήματα himars κτλ με την βοήθεια ενός γαλαξία δορυφόρων ευρωπαϊκών χωρών και βεβαίως αμερικανικούς.
Οι ρωσικές δυνάμεις είναι εν πολλοίς οι ίδιες του Φεβρουαρίου, συμβασιούχοι ΕΠΟΠ από τον Καύκασο και Σηβηρια. Η μόνη σοβαρή μονάδα κρούσης, εκτός από τους αλεξωπτιστες, είναι οι ταλαντούχοι Τσετσένοι και δη οι κομμάντο τους (AKHMAT).
Αναζήτησε το κανάλι τους στο telegram (kadyrov 95) και δείτε live την πρώτη γραμμή του μετώπου (οι τύποι χορεύουν και τραγουδούν εν μέσω καταιγισμού πυρών).
Με την επιστράτευση θα πυκνώσουν οι ρωσικές γραμμές, με το annexation η νοτιοανατολική Ουκρανία γίνεται έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, συνταγματικά δηλαδή όποιος παραχωρήσει ένα cm εδάφους είναι αυτόματα ένοχος έσχατης προδοσίας.
Και αύριο να έφευγε ο Πούτιν, ποιος αντικαταστάτης θα παραχωρούσε ρωσικό έδαφος…; Μόνο πάνω από τα πτώματα όλων.
Οι δε κληρωτοί Ρώσοι στρατιώτες θα υπηρετούν στη Χερσώνα, χωρίς πολλά πολλά, αφού θα πρόκειται για Ρωσική Ομοσπονδία.
Ο Πούτιν, ο ρωσικός στρατός, μπαρουτοκαπνισμεμοι από συνεχείς σκληρούς πολέμους (Τσετσενία 1994-2009, Γεωργία, Νότια Οσετία, Ντονμπάς κα) δεν θεωρούν παράξενο να δίνουν μάχη στο πεδίο, με πεζικό, απώλειες κτλ. Ένα θέμα που οι Ευρωπαίοι ανατριχιαζουν και μόνο στην σκέψη. Το ίδιο και οι Αμερικανοί, εν μέρει όμως.
Ίσως τώρα να αρχίζει η πραγματική πλοκή του πολέμου, μάλλον καλά σχεδιασμένη αν και με αρκετές αναπροσαρμογές, κυρίως χρονικά, από το Κρεμλίνο.
Θα δούμε την Ρωσική Πολεμική Αεροπορία να εμπλέκεται; Χρήση Zircon; Ναυτικού ;
Άρες μάρες κουκουνάρες από διαπιστευμένα παπαγαλάκια του ΝΑΤΟ (CSIS, Foreign Affairs, NY Times, ανώνυμοι Αμερικανοί αξιωματούχοι κλπ), όπως επισημαίνει και ο Atticus.
Όποιος ενδιαφέρεται για μια άλλη άποψη, μπορεί να διαβάσει αναλύσεις & απόψεις του αμερικανικού δεξιού πατριωτικού χώρου:
https://sonar21.com/
https://www.moonofalabama.org/
Υπαρκτό το πρόβλημα της υπογεννητικότητας στη χώρα μας.
Υπαρκτό το πρόβλημα θανάτων κακός χειρισμός πανδημίας.
Παρατεταμένη εκλογολογία και παραπληροφόρηση.
Το θέμα ακρίβεια και οικονομικές δυσκολίες καθημερινό.
Θέλετε και κινδυνολογία για πόλεμο.
Πόσο πιστεύετε ότι αντέχει η ψυχολογία των ανθρώπων.
Η το παίζετε όποιος αντέξει, αδιαφορία για τον άνθρωπο.
Η κοινωνία έχει ανάγκη από άλλης μορφής ψυχολογική στήριξη.
Ενθάρρυνση από το αδιέξοδο με μέτρα που οδηγούν στο φως.
Όσο για το θέμα Ρωσία και προσωπικότητα Πούτιν.
Ευτυχώς που δεν έχει επενδύσει σε εξωτερικούς παράγοντες.
Όσο για το θέμα Ουκρανία, υπαρκτό ως θέμα.
Οι συνέπειες υπαρκτές και τις έχουμε εμπρός σε αυτά που θα ακολουθήσουν.
Ποιους σκοπούς εξυπηρετεί η εμμονή της Δύσης σε κυρώσεις?
Εάν πράγματι θέλετε να βλέπετε τα γεγονότα αντικειμενικά να δώσετε αναλύσεις που πείθουν, δεν προκαλούν πανικό.
Πόσο αληθεύει δεν έχουμε πόλεμο με την Ουκρανία, πολεμάμε με την Δύση.
Πόσο πραγματική δύναται να θεωρηθεί η παρακάτω δήλωση!
{{Ο Λαβρώφ κατηγόρησε το Κίεβο ότι αρνήθηκε βασικά δικαιώματα στον Ρωσόφωνο πληθυσμό του Ντονμπάς, λέγοντας ότι «οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έχουν συγκαλύψει τα εγκλήματα που διέπραξε το καθεστώς του Κιέβου» και δήλωσε ότι η στάση των Δυτικών στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχει ως εξής: «είναι καθίκι, βέβαια, αλλά είναι δικό μας καθίκι».}}
Μήπως στην επιχείρηση Ουκρανία διοχετεύετε πολεμικό υλικό ώστε να καλύψουν οικονομικά αδιέξοδα?Με πληροφόρηση ελεγχόμενη – κατευθυνόμενη οι αλήθειες γράφονται μετά από 50 έως 70 χρόνια.
Όσο μάθαμε μέχρι σήμερα το θέμα Κύπρος.
Όσο μάθαμε μέχρι σήμερα το θέμα Γιουγκοσλαβία.
Όσο μάθαμε μέχρι σήμερα το θέμα ΙΡΑΚ.
Ναι κάποια στιγμή το θέμα Ουκρανία θα λήξει τα ερωτηματικά θα παραμένουν.
Επόμενη μέρα ο απολογισμός, ισχυρότερος , ολίγον ισχυρότερος, αδύναμος.
{{Καθηγητής Simon Serfaty
Κραυγή αγωνίας στις ΗΠΑ: Μιλήστε με τη Ρωσία πριν να είναι αργά!
Η προειδοποίηση είναι ξεκάθαρη:
Μπορεί να ήμασταν έτοιμοι να ενισχύσουμε οικονομικά τον Ζελένσκι.
Να ενισχύσουμε με όπλα τον Ζελένσκι, να πληρώσουμε ακριβότερα την βενζίνη για τον Ζελένσκι, να κρυώσουμε τον χειμώνα για τον Ζελένσκι.
Είμαστε όμως έτοιμοι να πεθάνουμε για τον Ζελένσκι;
Άρθρο – παρέμβαση σε μετάφραση:
Συντάκτης: Newsroom Δημοσίευση: 24-09-2022 • 10:04}}