Παράνομοι, ανήθικοι, Εφιάλτες για τη Δημοκρατία

Δραματικά κατώτερος των περιστάσεων εμφανίστηκε ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του. Διέπραξε, δε, πρωτοφανές στα δεδομένα της Μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας πολιτικό ολίσθημα, νομιμοποιώντας τις υποκλοπές έναντι πολιτικών αντιπάλων. Άρα, νομιμοποίησε την παρανομία και την ανηθικότητα, ενώ, με όσα απαράδεκτα είπε, υποσκάπτει τον ίδιο τον θεσμό της Δημοκρατίας

Ως «νέος Εφιάλτης» για τον ίδιο τον θεσμό της ελληνικής δημοκρατίας, εμφανίστηκε χθες ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του για το μείζον πολιτικό -και όχι «κατασκοπευτικό σίριαλ», όπως προσπάθησε να το υποβαθμίσει- σκάνδαλο των υποκλοπών.

Ή βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου, ή προκειμένου να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, και αυτό είναι το πιθανότερο, με το διάγγελμά του υποσκάπτει ευθέως τον θεσμό του δημοκρατικού πολιτεύματος στη χώρα μας.

Πολίτευμα που, ούτως ή άλλως, έχει υποστεί βαρύτατα πλήγματα την τελευταία δεκαετία των μνημονίων, και, αντί η λειτουργία του να προστατευθεί ως κόρη οφθαλμού, με τις υποκλοπές πολιτικών και δημοσιογράφων, αλλά κυρίως με την επιχείρηση νομιμοποίησής τους, πλήττεται πλέον στον πυρήνα του.

Ο πρωθυπουργός, με το διάγγελμά του, μόνο και μόνο για να διαφυλάξει την καρέκλα του, με τρικάκια φτηνών δικαιολογιών, νομιμοποίησε το παρακράτος. Νομιμοποίησε την παρανομία και την ανηθικότητα στην πολιτική. Διότι, είναι απίστευτο στον 21ο αιώνα σε μια χώρα – μέλος της ΕΕ να λέγει ο επικεφαλής του κράτους ότι είναι «νόμιμες» οι υποκλοπές και παρακολουθήσεις αρχηγού πολιτικού κόμματος και ευρωβουλευτή.

Για τον δημοσιογράφο που επίσης παρακολουθείτο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έβγαλε άχνα, αν και η περίπτωση Κουκάκη είναι «καρμπόν» με αυτή του Νίκου Ανδρουλάκη.

Υπεράνω της Δημοκρατίας η … καρέκλα

Εκτός αυτού, όμως, ο Κ.Μητσοτάκης έδειξε ότι δεν έχει πολιτικά κότσια. Δεν είχε καν την τόλμη να αναλάβει την προσωπική ευθύνη για το σκάνδαλο των υποκλοπών. Κι αυτό, παρ’ ότι ο ίδιος είναι, διά νόμου, υπεύθυνος για την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ). Ούτε πολύ περισσότερο είχε την τόλμη να παραιτηθεί.

Προτίμησε να κρατήσει με νύχια και με δόντια την καρέκλα του, παρά να τιμήσει τον θεσμό της Δημοκρατίας. Κι αυτό, αν και κινδυνεύει να στιγματιστεί το όνομά του στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας ως «νέος αποστάτης» της Δημοκρατίας και ως «υβριστής της Δημοκρατίας». Και, όπως έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες, πάντα μετά την ύβρη έπεται η δίκη!

Ώρες ευθύνης

Μετά τη χθεσινή εμφάνιση Μητσοτάκη, η Δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο. Η ύψιστη πολιτειακή παράγων, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, αντί να λειτουργεί ως φερετζές του γειτονικού μεγάρου Μαξίμου, και να ξεπλένει τους κάθε λογής Λιγνάδηδες, σκόπιμο είναι να αναλάβει τις ευθύνες της ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και -κατά τα πολιτειακά ειωθότα- ως θεματοφύλακας του Πολιτεύματος να το προστατεύσει.

Το ίδιο καλούνται να κάνουν και πολιτικά πρόσωπα που έχουν καθιερωθεί ως «θεσμικοί παράγοντες» ή έχουν φιλοδοξίες για να παίξουν Πολιτειακό ρόλο. Ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος, μάλιστα, όπως αποκαλύφθηκε στο μέγα σκάνδαλο των υποκλοπών, το 2006, επίσης παρακολουθείτο ουσιαστικά από παρόμοια παρακρατικά κέντρα με τα σημερινά, επιβάλλεται να παρέμβει. Πόσο μάλλον, που ο ίδιος θεωρείται ο κύριος εκφραστής της ονομαζόμενης «λαϊκής Δεξιάς».

Ήδη, και άλλοι «θεσμικοί», από ένα ευρύ πολιτικό φάσμα συχνά με πολύ διαφορετικές πολιτικές απόψεις, όπως ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Νίκος Κοτζιάς, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Νίκος Κ. Αλιβιζάτος, και άλλοι, έχουν τοποθετηθεί επί αυτού του άκρως σημαντικού ζητήματος της Δημοκρατίας.

Βενιζέλος: Δεν μπορεί να παρακολουθείται βουλευτής ή ευρωβουλευτής για λόγους «εθνικής ασφάλειας»

Περισσότερη Δημοκρατία: Ενίσχυση της Κυριαρχίας του Κοινοβουλίου και έλεγχος των μυστικών υπηρεσιών και «ανεξάρτητων» Αρχών

Υποκλοπές: Πολιτική και συνταγματική διάσταση

Η Δημοκρατία σε κίνδυνο

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με το χθεσινό  διάγγελμά του, υπέπιπτε από το ένα σοβαρό ολίσθημα στο άλλο σοβαρότερο.

Έκανε λόγο για «νόμιμη επισύνδεση» της ΕΥΠ στο κινητό τηλέφωνο του Νίκου Ανδρουλάκη. Σημείωσε, δε, ότι «ήταν σύμφωνο με το γράμμα του νόμου». Ούτε καν τις σωστές λέξεις δεν χρησιμοποίησε.

Δεν πρόκειται, κύριε Μητσοτάκη, για «νόμιμη» ή «σύμφωνη με το γράμμα του νόμου» παρακολούθηση. Νομότυπη ήταν. Στα λόγια, δηλαδή, ήταν νόμιμη. Για τα μάτια του κόσμου. Στην πράξη ήταν καραμπινάτη παρανομία.

Το γεγονός ότι η ΕΥΠ πλάσαρε το χαρτί στην εισαγγελέα που είχε τοποθετηθεί στην Υπηρεσία και αυτή το υπέγραψε, δεν καθιστά την παρακολούθηση πολιτικού αρχηγού νόμιμη. Η κυβέρνηση, και πρωτίστως ο πρωθυπουργός που είναι αρμόδιος για την ΕΥΠ, και η ίδια η Κατεχάκη, έχουν διαπράξει ποινικό έγκλημα. Και κυρίως πολιτικό έγκλημα σε βάρος του Πολιτεύματος.

Ποιος λόγος «εθνικής ασφαλείας» υπήρχε που έπρεπε να παρακολουθείται ο Ν.Ανδρουλάκης; Ποιος «λόγος εθνικής ασφαλείας» υπαγόρευε τις υποκλοπές του τηλεφώνου του Κουκάκη; Γιατί εσιώπησε και δεν είπε κουβέντα γι’ αυτό ο Κ.Μητσοτάκης;

Το Σύνταγμα ορίζει σαφώς: «Tο απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης ή επικοινωνίας με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι απόλυτα απαραβίαστο. Nόμος ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων».

Πρωθυπουργός και κυβέρνηση, λοιπόν, παραβίασαν το ίδιο το Σύνταγμα. Κάτι που αποτελεί το χειρότερο πολιτικό έγκλημα σε βάρος του δημοκρατικού Πολιτεύματος. Στο Σύνταγμα έχει ορκιστεί η κυβέρνηση, όχι στον «εσωτερικό κανονισμό» του μεγάρου Μαξίμου και της ΕΥΠ.

Πολιτικό θάρρος μηδέν

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όμως, δεν βρήκε καν το θάρρος να αναλάβει τις ευθύνες του. Τις έριξε όλες στους κάτω από αυτόν. Δεν περίμενε κανείς κάτι άλλο από έναν πολιτικό που πιστεύει ότι αιωνίως θα ζει στο … συννεφάκι της εξουσίας.

«Δεν το γνώριζα», είπε, δίχως ίχνος ντροπής. Και πρόσθεσε, ρίχνοντας ένα μικρό κομμάτι της ευθύνης, προκειμένου να τον προστατεύσει, στον ανιψιό του και γενικό γραμματέα του, Γρηγόρη Δημητριάδη, και βέβαια ακέραια την ευθύνη στον τελευταίο τροχό της αμάξης, τον διορισμένο από το Μαξίμου «υπάλληλο» – διοικητή της ΕΥΠ, Παναγιώτη Κοντολέοντα: «Ακριβώς γι’ αυτό απομακρύνθηκε αμέσως ο Διοικητής της ΕΥΠ. Ενώ και ο γενικός γραμματέας του γραφείου του πρωθυπουργού ανέλαβε την αντικειμενική πολιτική ευθύνη».

Την «αντικειμενική», διότι ουδείς πρωθυπουργός υπάρχει σε αυτή τη χώρα για να αναλάβει την «πολιτική». Τώρα, βέβαια, το να αναλαμβάνει το alter ego του πρωθυπουργού την «αντικειμενική» ευθύνη, και ο πρωθυπουργός να κρύπτεται, μάλλον αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία.

Αν και ελάχιστοι πείθονται από τον ισχυρισμό Μητσοτάκη ότι δεν γνώριζε ο ίδιος και ο Δημητριάδης για τις υποκλοπές σε βάρος του Ανδρουλάκη, η αναφορά του περί άγνοιας της παρακολούθησης κάνει τα πράγματα χειρότερα. Διότι δείχνει ότι «δεν γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά» σε αυτή την κυβέρνηση.

Πως, λοιπόν, μετά από μια τέτοια παραδοχή ανικανότητας μπορεί ο ελληνικός λαός να εμπιστευθεί σε αυτόν τον πρωθυπουργό πολύ σοβαρές υποθέσεις, όπως, μεταξύ άλλων, τα εθνικά θέματα, την οικονομία, την ακρίβεια, το ενεργειακό, κ.ο.κ.;

Εκτροπή

Στην προσπάθειά του να μετακυλήσει τις ευθύνες σε όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό του, ο Κ.Μητσοτάκης είπε το εξής απίστευτο: «Παρότι όλα έγιναν νόμιμα, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών υποτίμησε την πολιτική διάσταση της συγκεκριμένης ενέργειας. Ήταν τυπικά επαρκής, όμως πολιτικά μη αποδεκτή».

Καλά, καταλάβαινε τι έλεγε ή διάβαζε ό,τι του είχαν γράψει; Τα έγραψε, άραγε, ο ίδιος ή κάποιοι φωτεινοί «φωστήρες» του μεγάρου Μαξίμου; Ούτε ο Ορμπάν στην Ουγγαρία, όταν τον κατήγγειλαν για παρακολουθήσεις με το σύστημα Pegasus δεν έδωσε τέτοια απάντηση.

Είναι ποτέ δυνατόν πρωθυπουργός χώρας να λέγει ότι μια μυστική υπηρεσία έπρεπε να κρίνει την «πολιτική διάσταση» της παρακολούθησης ενός πολιτικού αρχηγού, μόνο και μόνο για να αποσείσει ο ίδιος τις ευθύνες από πάνω του;

Ένας πρωθυπουργός ή διαψεύδει ότι γίνονταν υποκλοπές, όπως π.χ. ο Ορμπάν, αλλά και ο πατέρας του Κ.Μητσοτάκη,  ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που δεν έβγαλε τσιμουδιά για τις υποκλοπές Μαυρίκη, στην αρχή της δεκαετίας του ’90, ή από τη στιγμή που παραδέχεται τις υποκλοπές, απλά παραιτείται.

Από πότε οι μυστικές υπηρεσίες, ανά τον κόσμο, λαμβάνουν «πολιτικές αποφάσεις», χωρίς να ρωτήσουν τους προϊσταμένους τους πολιτικούς; Μήπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης συγχέει το σημερινό δημοκρατικό Πολίτευμα της χώρας με άλλες μαύρες εποχές, οπότε η ΚΥΠ και οι κάθε λογής «συνταγματάρχες» έκαναν ό,τι ήθελαν χωρίς να ρωτήσουν τις πολιτικές ηγεσίες; Κάτι που, ως γνωστόν, οδήγησε στην κατάρρευση της Δημοκρατίας και στη χούντα των συνταγματαρχών.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι απλά δεν καταλάβαινε τι έλεγε. Διότι εάν πιστεύει συνειδητά σε όσα είπε, τότε είναι επικίνδυνος. Η Δημοκρατία μας σημαίνει ότι ολόκληρος ο κρατικός εκτελεστικός μηχανισμός, είτε στρατός, είτε αστυνομία, είτε μυστικές υπηρεσίες, υποτάσσονται στις εντολές που λαμβάνουν από την εκάστοτε κυβέρνηση και τη Βουλή.

Στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι η ΕΥΠ που θα πάρει την «πολιτική απόφαση» για παρακολούθηση του κάθε λογής Ανδρουλάκη. Είναι το μέγαρο Μαξίμου. Και εφόσον ο πρωθυπουργός θέλει να αποσείσει τις ευθύνες του, και να ισχυριστεί ότι ο Κοντολέων έκανε ό,τι του κατέβαζε η κούτρα του, τότε ο Κ.Μητσοτάκης είναι διπλά υπόλογος. Για απιστία έναντι του καθήκοντός του να προστατεύει τη Δημοκρατία, καθώς και για μη εκτέλεση καθήκοντος όσον αφορά την εποπτεία της ΕΥΠ.

Αλλά κανείς δεν πιστεύει ότι το μέγαρο Μαξίμου δεν γνώριζε για την παρακολούθηση Ανδρουλάκη, Κουκάκη και πολλών άλλων. Το ψέμα, εξάλλου, έχει κοντά ποδάρια. Και η καλοκαιρινή ραστώνη δεν θα κρατήσει για πολύ.

Έλεγχος μυστικών υπηρεσιών

Στην προσπάθειά του, επίσης, να ωραιοποιήσει τα πράγματα και να φανεί ρηξικέλευθος, επιχείρησε να αρθρώσει κάποιες θολές προτάσεις για τον έλεγχο της ΕΥΠ.

Οι προτάσεις του είναι γενικές και αόριστες και ουδέν νεώτερο κομίζουν στα σημερινά δεδομένα ελέγχου της. Ένα είναι το ζήτημα: Θα περάσει η ΕΥΠ στον έλεγχο της Βουλής, υπό τους αυστηρούς όρους του απορρήτου βέβαια, ή όχι; Τα υπόλοιπα είναι φιοριτούρες για να συγκαλυφθεί το σκάνδαλο των υποκλοπών.

Με ιδιαίτερη ευχαρίστηση, πάντως, διαβάζει κανείς το προχθεσινό κύριο άρθρο του άκρως φιλοκυβερνητικού, Βήματος, που ακόμα και αυτό, φοβούμενο την κυριαρχία του παρακράτους στη χώρα, προτείνει: «Είναι απαραίτητη η ενίσχυση του κοινοβουλευτικού ελέγχου, ενώ θα ήταν σκόπιμο να εξεταστούν αντίστοιχα μοντέλα άλλων χωρών για τον έλεγχο των μυστικών υπηρεσιών».

Να σημειωθεί ότι υπάρχουν πολλές χώρες στην ΕΕ που έχουν θέσει τις μυστικές υπηρεσίες υπό τον έλεγχο του Κοινοβουλίου. Δεν θα είναι η Ελλάδα, λοιπόν, που θα ανακαλύψει την Αμερική!

Αναπάντητα κρίσιμα ερωτήματα

Σε αυτό, όμως, που ο πρωθυπουργός έκανε … τουμπεκί ψιλοκομμένο, ήταν για την παρακολούθηση του Κουκάκη και την απόπειρα παρακολούθησης του Ανδρουλάκη, μέσω του λογισμικού απομακρυσμένων υποκλοπών, Predator.

Ο ίδιος απέφυγε, όπως ο διάβολος το λιβάνι, να απαντήσει εάν η ΕΥΠ έχει αγοράσει το Predator, καθώς και εάν ήδη από πέρυσι το καλοκαίρι συζητούσε (το ίδιο το Μαξίμου) την προμήθεια του Pegasus. Και τα δύο ισραηλινά «συγκοινωνούντα δοχεία». Το Pegasus θεωρείται το «βαρύ πυροβολικό» των υποκλοπών και το Predator το «ελαφρύ πεζικό».

Ο «εσωτερικός»και ο εξωτερικός εχθρός

Κατά τα λοιπά, ο Κ.Μητσοτάκης κόπτεται δήθεν για την προστασία της ΕΥΠ. Η υπόθεση των υποκλοπών, είπε, «δεν πρέπει να μετατραπεί σε κατασκοπευτικό σίριαλ προς κομματική κατανάλωση. Ούτε, πολύ περισσότερο, να αποτελέσει αιτία υποβάθμισης της εθνικής συμβολής της ΕΥΠ και υπονόμευσης πτυχών της εθνικής ασφάλειας».

Και, βέβαια, προκειμένου να εξωραΐσει την κατάσταση, είπε ότι «ο νέος διοικητής της ΕΥΠ είναι ένας από τους πιο έμπειρους Έλληνες διπλωμάτες και διαθέτει όλα τα εχέγγυα για να φέρει εις πέρας αυτή την αποστολή».

Και στο παρελθόν, ως γνωστόν, μετά από σκάνδαλα και φιάσκα στην ΕΥΠ, τοποθετούσαν διπλωμάτες για να πείσουν ότι κάτι θα αλλάξει. Παρά ταύτα, η αποκάλυψη και του τελευταίου σκανδάλου των υποκλοπών δείχνει ότι ελάχιστα έχουν αλλάξει στην Κατεχάκη.

«Οικογενειακή υπόθεση» – Από το υπουργείο Εξωτερικών στην ΕΥΠ – Ιστορίες κατασκοπείας και υποκλοπών

Ο Κ.Μητσοτάκης προσποιείται ότι ενδιαφέρεται για την ΕΥΠ. Εάν το ενδιαφέρον του ήταν ειλικρινές, τότε δεν θα είχε τοποθετήσει επικεφαλής της τον Π.Κοντολέοντα, αφού ούτε τα τυπικά ούτε και τα ουσιαστικά κριτήρια πληρούσε. Κάτι, άλλωστε, για το οποίο το 2019 είχαν πλημμυρίσει με δημοσιεύματα τα ΜΜΕ. Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν, τώρα να προσποιείται ότι δεν γνώριζε τίποτα!

Επίσης, αυτό που απαιτεί ο ελληνικός λαός, ο οποίος πληρώνει την ΕΥΠ -και τα «μαύρα- μυστικά κονδύλια»- είναι να εκπληρώνει την αποστολή της. Που δεν είναι άλλη από την εθνική ασφάλεια – προστασία από τις εξωτερικές απειλές. Και τον βασικό κίνδυνο, αυτόν της Τουρκίας.

Δεν πληρώνουν οι Έλληνες την ΕΥΠ, όμως, για να παρακολουθούνται οι πολιτικοί αντίπαλοι, οι υπουργοί, οι δημοσιογράφοι, για λογαριασμό της εκάστοτε κυβέρνησης, του ξένου παράγοντα και των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων. Και το τελευταίο σκάνδαλο των υποκλοπών αποδεικνύει περίτρανα ότι η ΕΥΠ είναι στραμμένη στον «εσωτερικό εχθρό» (ποιος είναι, άραγε, αυτός;) και όχι στον «εξωτερικό».

Ως εκ τούτου, ναι στον εξοπλισμό της με σύγχρονα συστήματα (και παρακολουθήσεων), αλλά να είναι η ΕΥΠ υπό τον δημοκρατικό έλεγχο. Το ίδιο και τα κάθε λογής πρωθυπουργικά περιβάλλοντα που έχουν στην αρμοδιότητά τους την ΕΥΠ. Διότι, εάν δεν ελέγχονται, τότε, πολύ απλά, καθίστανται ανεξέλεγκτα παρακρατικά κέντρα.