Το βουλγαρικό παράδειγμα

Του Πολύκαρπου Αδαμίδη

Οι σχέσεις μας με τους Βούλγαρους δεν ήταν πάντα ρόδινες. Κάθε άλλο μάλιστα. Για όσους είχαν την τύχη να μυηθούν στο ιστορικό μυθιστόρημα και τον μαγικό κόσμο της παιδικής λογοτεχνίας, μέσα από τη μεθυστική γραφίδα της Πηνελόπης Δέλτα, τα βιβλία ‘Για την Πατρίδα’ και ‘Τον Καιρό του Βουλγαροκτόνου’, μαρτυρούν την αγριότητα της αντιπαράθεσης του Βυζαντινού Ελληνισμού με τον Τσάρο των Βουλγάρων Σαμουήλ. Το γαϊτανάκι της αδυσώπητης σύγκρουσης θα συνεχιστεί κατά τα χρόνια του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους, μέσα από την εποποιία του Μακεδονικού Αγώνα και τα δεινά που βίωσαν οι Σέρρες, το Δοξάτο και η Δράμα, τόσο κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, όσο και στη διάρκεια της κατοχής, πριν ενσωματωθούν αμετάκλητα στον εθνικό κορμό.

Καταφέραμε μόλα ταύτα , παρά τους ποταμούς αίματος, που φαίνονταν να χωρίζουν τα έθνη μας για αιώνες, να οικοδομήσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης και φιλίας, που αποδείχτηκε εξαιρετικά σημαντική για τη νεώτερη ιστορίας μας, μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Η κρίση του Μαρτίου του ‘87, όταν εξασφαλίσαμε τη Βουλγαρική στήριξη στο ενδεχόμενο πολεμικής αντιπαράθεσης με την Τουρκία, αλλά και ο άξονας που οικοδομήσαμε με Ρουμανία και Βουλγαρία στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη διαρκή διαπραγμάτευση στη διαμόρφωση και τους όρους υλοποίησης των Κοινοτικών Πολιτικών, αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες της νέας πραγματικότητας για τις Ελληνοβουλγαρικές σχέσεις.

Πρόσφατα η γειτονική χώρα υιοθέτησε και εφαρμόζει με συνέπεια μια πολιτική, που αφορά τη διασφάλιση των ζωτικών εθνικών της συμφερόντων και τον εξοβελισμό αναθεωρητικών τάσεων, που μπορεί να παραδειγματίσει. Τόσο γενικά, σε σχέση με τη σταθερή επιδίωξη εθνικών αρχών και στόχων, ανεξαρτήτως συγκυριών και πολιτικής ηγεσίας, όσο και ειδικά σε σχέση με ζητήματα διμερούς ενδιαφέροντος για τη χώρα μας, εις ότι αφορά τα Σκόπια.

Η Βουλγαρία συγκεκριμένα, αξίωσε, μετ’ επιτάσεως κατά τα χρόνια εξουσίας Μπορίσοφ-που μετά από διαδοχικές εκλογές και υπό το βάρος κινητοποιήσεων και καταγγελιών κατά της διαφθοράς, απώλεσε την εξουσία-αλλά και επί των λεγόμενων μεταρρυθμιστών, που τον διαδέχθηκαν, να διασφαλιστούν ο ιστορικός ρόλος και η Βουλγαρική γλώσσα σε σχέση με το Κράτος των Σκοπίων. Η αξίωση αυτή δεν αφορούσε μια απλή εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης, αλλά είχε πολύ πιο πρακτικό και πιεστικό χαρακτήρα. Ορίστηκε ως προϋπόθεση από τους Βούλγαρους για να ξεκινήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις για τα Σκόπια. Τι κι αν η Βουλγαρία είναι σε πολιτική περιδίνηση και το πολιτικό της προσωπικό έχει την ανάγκη της στήριξης και της αποδοχής του εξωτερικού παράγοντα. Τι κι αν η ροή των Κοινοτικών χρημάτων, είναι το βασικό μέσο λειτουργίας της Βουλγαρικής οικονομίας. Τι κι αν η Ρωσική επιρροή είναι μεγάλη, όπως και το κόστος των ενεργειακών περικοπών, που η χώρα καλείται να διαχειριστεί, οι Βούλγαροι επέδειξαν μια αξιοζήλευτη σταθερότητα και αποφασιστικότητα στη διεκδίκηση όσων θεωρούσαν σημαντικά και όρους αξιοπρέπειας για το έθνος τους.

Και πέτυχαν. Χρειάστηκε η λεγόμενη Γαλλική παρέμβαση και φόρμουλα, την οποία μάλιστα αποδέχθηκε και η Σκοπιανή Βουλή και η οποία προβλέπει μεταξύ άλλων την αναθεώρηση του Σκοπιανού Συντάγματος, προκειμένου να γίνει ειδική μνεία στη Βουλγαρική μειονότητα, όπως επίσης και η αποδοχή του διαρκούς ελέγχου συμμόρφωσης των Σκοπιανών, με επικρεμάμενη την απειλή του Βουλγαρικού βέτο, προκειμένου να ξεμπλοκάρουν προσώρας οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις.

Για τη χώρα μας το δίδαγμα διπλό. Αφενός μεν και άμεσα οι όποιες Σκοπιανές παραδοχές περί της λεγόμενης Μακεδονικής γλώσσας, πρέπει να αποτελέσουν προσάρτημα στη Συμφωνία των Πρεσπών. Αφετέρου να γίνει ευρύτερα κατανοητό τι σημαίνει αξιοποίηση του ρόλου μας ως μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην ενταξιακή πορεία των Σκοπίων. Η συζήτηση δεν είναι θεωρητική. Υπάρχουν παραδείγματα. Ακολουθούν και οι κρίσεις. 

  1. Οι Βούλγαροι ηγέτες, ακόμη και οι φυτευτοί από την υπερδύναμη, δεν παύουν να παλεύουν για την πατρίδα τους. Αντίθετα οι δικοί μας, γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως στην υποταγή στους ξένους και τη μειοδοσία.

  2. @ Παναγιώτης
    Οι δικοί μας “ηγέτες” γιά να προωθηθούν στο θώκο πρέπει να έχουν εκ των προτέρων, δώσει τα διαπιστευτήριά τους στην υπερδύναμη-προτέκτορα.
    Μόνο ο Τσίπρας διαφέρει, ο όποίος τα έδωσε εκ των υστέρων με εκείνο το περιβόητο “διαβολικός Τράμπ αλλά για το καλό” και ανέλαβε την “εργολαβία” της λύσης του προβλήματος με τα Σκόπια προκειμένου να μπουν στο ΝΑΤΟ και την ανάπτυξη νέων Αμερικάνικων βάσεων σε Αλεξανδρούπολη, Στεφανοβίκειο, Σκύρο κλπ.

  3. Η έκφραση ‘Βυζαντινός Ελληνισμός’ είναι προϊον συστηματικής αποικιοποϊησης του Ανατολικού Ρωμαϊκού μεγαλείου από την Δύση σε συνδυασμό με ανιστόρητη διαστρέβλωση από Νεοέλληνες ιστορικούς.

    Ρωμαίοι ήταν οι άνθρωποι, έτσι αυτοαποκαλούνταν, ως Ρωμιοί έφτασαν κι ως εμάς. Ρωμανία έλεγε ο λαός τη χωρα του, Βασιλεία των Ρωμαίων επισήμως και την κοινή ελληνική που μιλούσαν την έλεγαν ‘Ρωμέικα’. Οι άνθρωποι αυτοί, ελληνόφωνοι, ορθόδοξοι και Ρωμαίοι το έθνος, θεωρούσαν ότι κατάγονταν από τους Ρωμαίους της Ιταλίας, και φυσικά διατήρησαν, καλλιέργησαν και μεταλαμπαδεύσουν τον ελληνικό πολιτισμό, όμως για αυτούς Έλληνες ήταν ένας αρχαίος λαός (εξαίρεση δύο τρεις άνθρωποι της ελίτ, σε περίοδο 1000 ετών.) Ούτε Βυζαντινός λοιπόν, ούτε Ελληνισμός. Το Ρωμέικο είναι που βρέθηκε σε σύγκρουση με το.υς Βούλγαρους του Σαμουήλ, που αντιγράφοντας τον Ρωμαίο βασιλέα αυτοαποκαλούνταν Καίσαρ (Τσάρος). Να ξέρουμε λοιπόν ιστορία και να μην επαναλαμβάνουμε την προπαγανδα της Δυτικής ιστοριογραφίας.

  4. Αποτελούμε το τελευταίο οχυρό και γίνεται κατανοητό ότι θα πονέσουμε
    κάπως ιδιαίτερα ώστε να επιτύχουμε απαλλαγή από την υποταγή.
    Κατά σύμπτωση βέβαια έχουμε την καλύτερη δυνατή κυβέρνηση ως χώρα
    που ούτε ακούει, ούτε καταλαβαίνει, ούτε και πονάει για πατρίδα, για ιδανικά για πολίτες.
    Γίνεται μεγάλη μάχη γύρω από αυτό το θέμα, πως θα καταφέρουν να διατηρήσουν το οχυρό.
    Το αποτέλεσμα δεν έρχεται εκ θαύματος.
    Ο λαός θα δώσει την απάντηση.
    Εάν λοιπόν παραμένουμε δέσμιοι συμφερόντων και ολιγαρχιών ας τους δώσουμε μια νέα αυτοδυναμία.

  5. Όταν “υπογράφεις το συμβόλαιο” ή όπως λέγεται “σου δίνουν το δαχτυλίδι”, ξέρεις ότι έχεις γυναίκα και παιδιά..
    Οι Βούλγαροι δεν “υπέγραψαν” τίποτε για το θέμα της Monkey-donia. Θα “υπέγραψαν” άλλα σίγουρα και δεσμεύονται σ’ εκείνα. Μπορεί ακόμα να υποτέθηκε ότι οι ψωμόλυσσες τα υπογράφουν όλα, αν τους πετάξεις ένα ξεροκόμματο.
    Μπορεί να γίνεται και κανάς μικρό-εκβιασμός για να κερδηθούν ανταλλάγματα.
    Ή ακόμα ότι δεν χρειάζονται αντιδράσεις και αναστατώσεις τώρα με τον πόλεμο και μια Βουλγαρία με αυξημένη Ρώσικη επιρροή.
    Wer weisst, mein Kommadant..

    https://external-preview.redd.it/b-VANbKgmHxlZDDgtnVOMOFgSLnOdn02H1ucBoQ1IMg.jpg?auto=webp&s=1c1f93fa1abfcb15058a14a2f6d85ace0b6e3698

    https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQnAiSmWqihAfZSvzso5DNaobX625U-iayxs7VU0WlbYFO-SHBW42zRiMiCou0ycWT1a6A&usqp=CAU

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

Please enter your comment!
Please enter your name here

Τελευταία άρθρα

Έρχεται η ώρα της ταπείνωσης του τουρκικού τυχοδιωκτισμού

Τα γεγονότα στη Συρία τρέχουν με ραγδαίο ρυθμό. Ο Ερντογάν μέσω των πληρεξουσίων του, ήτοι των τζιχαντιστών ενόπλων, που...

Παιδεραστία: «Θεραπεία» ή εγκλεισμός;

Η πρόσφατη αποκάλυψη των φρικιαστικών σεξουαλικών πράξεων στην οικογένεια του αστυνομικού της Βουλής και της επίσης αστυνομικού συζύγου του...

Επιτέλους, η αλήθεια για τα Καλάβρυτα

H ιστορία με τη σφαγή των Καλαβρύτων είναι γνωστή. Όμως επειδή κάθε χρόνο το ΚΚΕ κάνει σπέκουλα (να χρησιμοποι­ήσουμε...

Η φινλανδοποίηση της Ελλάδος

Το 2016 δημοσιεύτηκε από τον καθηγητή Αστροφυσικής Μάνο Δανέζη άρθρο το οποίο ερμηνεύει τα γεγονότα που σήμερα βιώνουμε...