Το δίλημμα που έθεσε ο Ντράγκι μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, ήταν «air condition ή ειρήνη». Τελικώς, αν και εκφράζονται φόβοι για στροφή της Ιταλίας στα ακροδεξιά, ο Ντράγκι παραιτήθηκε. Το, δε, δίλημμά του, έχει αλλάξει διατύπωση από τους Ευρωπαίους και την ελληνική κυβέρνηση, και έχει γίνει: «Air condition ή φαγητό».
Ο ευρωπαϊκός καύσωνας φαίνεται πως φτάνει και στην Ελλάδα. Αλλά καλοκαιράκι στην Ελλάδα σημαίνει καμιά βουτιά, και, βέβαια, για πολλούς που δε μπορούν να κάνουν βουτιές επειδή δεν έχουν λεφτά για βενζίνη και διακοπές, air condition στο φουλ. Όμως, όταν σκέφτεται κανείς το ηλεκτροσόκ που θα πάθει όταν θα του έρθει ο λογαριασμός του ρεύματος από το air condition, κάνα ελαφρύ γευματάκι συνίσταται και πολύ νερό.
Εμείς θα λέγαμε και μακριά από τις δημοσκοπήσεις. Οι τελευταίες, εσχάτως, έχουν βαλθεί να αναδείξουν ότι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ πέφτει, κάτι που ως τάση δείχνει να ισχύει, και είχε εξαρχής επισημάνει το Antinews, σημειώνοντας τα προβλήματα που θα επιφέρει η ηγεσία Ανδρουλάκη.
Η μεγάλη πρεμούρα, όμως, φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ και δημοσκόπων, που δείχνει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αισθάνεται ότι είναι σε καζάνι που βράζει (καλοκαιριάτικα, με πυρκαγιές και καύσωνα), είναι να αναδειχθεί ότι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ πρέπει να πάει σε συγκυβέρνηση με την ΝΔ και όχι με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πάντως, η πρόεδρος της Δημοκρατίας το πήγε ένα βήμα παραπέρα.
Συγκεκριμένα, κατά την ομιλία της στη δεξίωση για την 48η επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου, έστειλε μήνυμα ενότητας, αναζήτησης συναινέσεων και συγκλίσεων για το καλό του τόπου, εν μέσω σκληρών διλημμάτων και δύσκολων επιλογών σε ένα αβέβαιο και απειλητικό διεθνές περιβάλλον.
Κοινώς, έδειξε οικουμενική κυβέρνηση. Ξέχασε ωστόσο να μας πει αν αυτή θα επιτευχθεί κατόπιν εκλογών ή άνευ.
Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και το φιλοκυβερνητικό «Βήμα» μέσω του διευθυντή του, Αντώνη Καρακούση, ο οποίος μεταξύ άλλων σημείωσε, ότι η γεωπολιτική κρίση φθείρει τη ΝΔ αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να ανακτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μέρος του χαμένου εκλογικού εδάφους του ’19, κάτι που σύμφωνα με τον αρθρογράφο θα θέσει αυτομάτως ζήτημα συνεργασιών.
Ήτοι, υπονόησε σαφέστατα συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ.
Ομολογία ήττας
Παρά τα δημοσκοπικά μαγειρέματα, κοινή πεποίθηση είναι η πτωτική τάση της Νέας Δημοκρατίας. Κάτι που, μαζί με άλλους παράγοντες, αποτελεί την ουσιαστική αιτία γιατί ο πρωθυπουργός, σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις του, δε θέλει να πάει σε εκλογές το Φθινόπωρο, αλλά το 2023.
Έτσι, η διαπίστωση ότι ο Κ.Μητσοτάκης δε σχηματίζει μόνος του κυβέρνηση, κάνει το μέγαρο Μαξίμου να έχει θέσει καλοκαιριάτικα σε συναγερμό όλο τον προπαγανδιστικό μηχανισμό του, προκειμένου να στριμώξει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια ομολογία ήττας του Κ.Μητσοτάκη.
Από εκεί και πέρα, αρχίζουν να καλλιεργούνται κινδυνολογικά σενάρια ακυβερνησίας, άλλα για κυβέρνηση τεχνοκρατών, διακομματικής συγκυβέρνησης, οικουμενικής κ.ο.κ.
Εκλογολογία – ανασχηματισμός
Στο μεταξύ, το γαϊτανάκι της εκλογολογίας και του ανασχηματισμού, θυμίζει περισσότερο παιχνίδι παπατζή. Εδώ εκλογές, εκεί εκλογές, πότε θα γίνουν οι εκλογές; Τώρα, σε αυτό προσετέθη και το παπατζιλίκι του ανασχηματισμού.
Παρ’ όλ’ αυτά, η εφημερίδα «Καθημερινή της Κυριακής», υποστήριζε ότι, «μιλώντας σε στενούς συνεργάτες του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έθεσε τέλος στα σενάρια περί ανασχηματισμού της κυβέρνησης αμέσως μετά την επερχόμενη θερινή ανάπαυλα, που αποτελούσαν μόνιμη σταθερά στη δημόσια πολιτική συζήτηση, στο περιστύλιο της Βουλής, αλλά και στα υπουργικά γραφεία. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός φέρεται να διεμήνυσε πως δεν πρόκειται να προχωρήσει σε αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα ούτε σε δεύτερο χρόνο, αλλά θα ολοκληρώσει την τετραετία με την παρούσα κυβέρνηση».
Αντιλαμβανόμενος προφανώς το χάος που προκάλεσαν οι διαρροές, ο πρωθυπουργός, στη συζήτησή του με δημοσιογράφους στο περιθώριο της δεξίωσης για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, έσπευσε να βάλει τάξη, ξεκαθαρίζοντας ότι ούτε εκλογές θα γίνουν, ούτε ανασχηματισμός και τους παρότρυνε να φύγουν για διακοπές άνετα.
«Εμείς θα συνεχίσουμε τις περιοδείες μας. Θα φανεί ποιος έχει την καλύτερη πολιτική φυσική κατάσταση. Ποιος αντέχει τον πολιτικό μαραθώνιο. Εγώ σας τα έχω πει, αλλά δε με ακούτε. Ούτε εκλογές θα γίνουν, ούτε ανασχηματισμός. Φύγετε για διακοπές άνετα. Έχουμε εννέα μήνες μέχρι τις εκλογές. Τι ανασχηματισμό; Δεν προλαβαίνει κάποιος να μάθει το χαρτοφυλάκιό του», είπε, συμπληρώνοντας ότι «υπάρχουν πολλές δεσμευτικές υποχρεώσεις για το ταμείο ανάκαμψης».
Εσωκομματική αντιπολίτευση
Η παραπάνω πρωθυπουργική-πυροσβεστική κίνηση δείχνει να έχει «λογική». Αρκετούς μπελάδες έχει ο Κ.Μητσοτάκης με την ακρίβεια, το ρεύμα, τα εθνικά, τον πόλεμο στην Ουκρανία, και, βέβαια, τα «θέματα ηθικής», για τα οποία κατηγορεί η αντιπολίτευση την κυβέρνηση με αφορμή το «θέμα Λιγνάδη».
Αρκετές σκοτούρες έχει το μέγαρο Μαξίμου με τους Καραμανλικούς και τους Σαμαρικούς. Το μόνο που δε θα ήθελε τώρα, είναι να τον αντιπολιτεύονται και οι υπουργοί που θα έχαναν τις καρέκλες τους σε έναν ανασχηματισμό. Πολλά, ως γνωστόν, έχουν ακουστεί σε επίπεδο φημών. Ακόμα και ότι θα ανασχηματιστεί ο Δένδιας, ο Γεωργιάδης και άλλοι πρωτοκλασάτοι υπουργοί.
Τα ίδια, ουσιαστικά, αλλά με πιο κομψό τρόπο παρατηρεί και η εφημερίδα Καθημερινή: «Η πραγματοποίηση ενός ανασχηματισμού στην τελική ευθεία προς τις κάλπες είναι πιθανόν να προκαλούσε παρενέργειες και αναταράξεις στην ίδια την αυλή της ΝΔ, σε μια περίοδο κατά την οποία είναι απαραίτητη η μέγιστη δυνατή συσπείρωση. Οι «κομμένοι» του κυβερνητικού σχήματος θα έδιναν αποδυναμωμένοι τη μάχη του σταυρού. Ενώ όσοι θα λάμβαναν υπουργική καρέκλα θα είχαν προβάδισμα έναντι των συνυποψηφίων τους στις εκλογικές τους περιφέρειες» (!).
Ποια είναι η διαφορά ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και που θα οδηγήσει;
Στο ακραιφνώς φίλα προσκείμενο στην κυβέρνηση, «Πρώτο Θέμα», το οποίο, ως όλα δείχνουν έχει αναλάβει την άσκηση πίεσης προς το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, η διαφορά ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ κυμαίνεται στο 10%.
Κάτι, ωστόσο, που δεν πιστεύει ούτε ο διευθυντής του -επίσης φιλοκυβερνητικού- «Βήματος», Αντώνης Καρακούσης, ο οποίος έγραφε την Κυριακή: «Οι δέκα ποσοστιαίες μονάδες διαφορά έχουν απομειωθεί πλέον μεταξύ 5,5 και 8, ανάλογα ποιος μετράει » (!).
Εκτός αυτού, όμως, το ενδιαφέρον του άρθρου βρίσκεται στην διαπίστωση ότι, μετά την πτώση Ντράγκι, και με σαφή πτωτική πορεία του Κ.Μητσοτάκη, η Ελλάδα πιθανώς οδηγείται σε «δύσκολες συνεργασίες». Γι’ αυτό, σημειώνει ο αρθρογράφος, «ας το έχουν υπόψιν όσοι βυσσοδομούν και πολιτεύονται με ύβρεις. Οι καιροί είναι ανάποδοι και ίσως χρειαστεί να πορευθούν αντάμα με τους υβριζόμενους».
Ο ίδιος αναφέρει, επίσης: «Η αλήθεια είναι ότι όντως οι θεωρούμενες συστημικές δυνάμεις και οι πολιτικές ελίτ της Ευρώπης δοκιμάζονται από την ουκρανική κρίση και θα δοκιμαστούν ακόμη περισσότερο προσεχώς όσο αυτή παρατείνεται και τα αδιέξοδα πολλαπλασιάζονται. Κοινή είναι η πεποίθηση ότι ο αντισυστημισμός θα θεριέψει. Ορισμένοι εκτιμούν ότι ήδη η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με πολιτική κρίση αντίστοιχη της ελληνικής στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης .
Το δυστύχημα είναι ότι και η ελληνική πολιτική μπορεί να διολισθήσει εκ νέου σε ανάλογη κρίση. Οι έρευνες των διαθέσεων της κοινής γνώμης φανερώνουν υφέρπουσα φθορά για την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Δεν είναι απίθανο, λοιπόν, προϊόντος του χρόνου ο ΣΥΡΙΖΑ να εκμεταλλευθεί την τρέχουσα ατμόσφαιρα αμφισβήτησης και να ανακτήσει μέρος των απωλειών του προσεγγίζοντας την εκλογική επίδοση του 2019. Αν κάτι τέτοιο επιβεβαιωθεί στην κάλπη το πολιτικό αδιέξοδο θα είναι μέγα. Και αυτομάτως θα τεθεί ζήτημα συνεργασιών».
Δηλαδή δεν αποκλείει, πέραν του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, να αναγκαστεί να μπει σε οικουμενική, κυβέρνηση συνεργασίας-εθνικής σωτηρίας, όπως θέλετε πείτε την, και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η αξιότιμη Πρόεδρος της Δημοκρατίας εντούτοις, κατά την ομιλία της στη δεξίωση για την 48η επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου, μόνο που δεν είπε ότι είναι ζήτημα χρόνου να σχηματιστεί οικουμενική κυβέρνηση για τη σωτηρία του έρμου τούτου τόπου.
Εκτός αν αντιλαμβανόμαστε λάθος το μήνυμα που έστειλε για ενότητα, αναζήτηση συναινέσεων και συγκλίσεων για το καλό του τόπου, εν μέσω σκληρών διλημμάτων και δύσκολων επιλογών σε ένα αβέβαιο και απειλητικό διεθνές περιβάλλον.
Άραγε, θα κάτσουν όλοι μαζί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, πριν ή μετά τις εκλογές;
Η λογική πάντως λέει, ότι οι δύσκολες επιλογές σε ένα αβέβαιο και απειλητικό διεθνές περιβάλλον, δε γίνεται να παρθούν από την παραπαίουσα πια κυβέρνηση των… αρίστων, συνεπώς ουδείς δύναται να αποκλείσει τον σχηματισμό οικουμενικής πριν τις εκλογές προς εκτόνωση.
Την επανάληψη δηλαδή σκηνικού Παπαδήμου, για να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Κάτι που θα βόλευε τόσο τον Μητσοτάκη, όσο και τον Τσίπρα (σε περίπτωση που πλησιάσει ή ακόμη περάσει τη ΝΔ, όπως υπαινίχθηκε το «Βήμα»), για ευνόητους λόγους.
Air condition ή δημοσκοπήσεις;
Από τη μεριά του, το «Πρώτο Θέμα» κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Βλέπει να υπάρχει ακόμα μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε Μητσοτάκη – Τσίπρα, ακόμα και αυτοδυναμία (!). Και το κυριότερο: Καλεί, εμμέσως πλην σαφέστατα, τον Ανδρουλάκη να σταματήσει τα «δεν είμαι ούτε με Μητσοτάκη, ούτε με Τσίπρα», και να πέσει στην αγκαλιά του Μητσοτάκη.
«Στη νέα δεξαμενή των πολιτών που τείνουν ευήκοον ους προς τη Χαριλάου Τρικούπη, δηλαδή μεταξύ αυτών που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές ΠΑΣΟΚ, διαπιστώνεται υψηλή προτίμηση υπέρ του νυν πρωθυπουργού με 68,3% έναντι 15,9% του Αλέξη Τσίπρα», γράφει η εφημερίδα.
Και σε άλλο σημείο αναφέρει: «Η θετική προαίρεση για κυβερνητική συνεργασία με τη Ν.Δ που φαίνεται να έχουν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ είναι το εύρημα της δημοσκόπησης (σ.σ. της Marc) που κάνει ακόμη πιο αδιαμφισβήτητη την κυριαρχία της κυβερνητικής παράταξης».
Και κλείνει: «Το ΠΑΣΟΚ διατηρείται σε καθοδική τάση. Καταγράφει , σε σχέση με έναν μήνα πριν, πτώση της τάξης του 1% και συνολική μείωση το τελευταίο εξάμηνο της τάξης του 3%. Ωστόσο, αρκετοί είναι οι αναποφάσιστοι που το περιλαμβάνουν στις ενδεχόμενες επιλογές τους».
Ανεξαρτήτως του τι ευσταθεί από τα «ευρήματα» της δημοσκόπησης, το πιο σημαντικό που προκύπτει από αυτήν είναι ότι «συγκριτικά με τον περασμένο Μάιο, οπότε είχε καταγραφεί και πάλι η διάθεση της κοινής γνώμης, οι ανησυχούντες από την ακρίβεια αυξήθηκαν ελαφρώς και από το 73,8% που ήταν τότε βρέθηκαν τώρα στο 75,9%».
Τέλος, «αυξητικά κινείται και το επίπεδο ανησυχίας για τα εθνικά θέματα και την κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις , καθώς από 15,3% που ήταν, καταμετράται πλέον στο 29%».
Μπήκαμε πλέον σε μεγαλύτερες περιπέτειες από αυτές των μνημονίων, όλοι μαζί οι εκπρόσωποι των κομμάτων που μας κυβέρνησαν από τη μεταπολίτευση, ξηλώνουν τα ιμάτια της Ελλάδας και εξαφανίζουν τα συνταγματικά δικαιώματα των Ελλήνων. Είναι εμμονικοί σε χειρότερο βαθμό από τον Γάλλο ιερέα Michel Fourmont που το 1729 εκθεμελίωσε στη Σπάρτη, ο,τι είχε απομείνει μέχρι εκείνη τη στιγμή, από την ακμή της στην κλασική ελληνική αρχαιότητα. Ακατανόητες οι ενέργειες του κ. Μητσοτάκη, εγκληματική η σιωπή των άλλων δυο. Φτωχαίνουν συνειδητά τη χώρα με την πράσινη ανάπτυξη και τη στάση τους στο Ουκρανικό, καταστρέφουν συμμαχίες χρόνων και γίνονται όργανα ξένων κέντρων, μη φιλικών στη χώρα, ενώ έχουν σαν ευαγγέλιο τα κελεύσματα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Οι Τούρκοι έφτασαν μέχρι Σούνιο με τα ερευνητικά τους σκάφη, ενώ ο αλαζονικός σουλτάνος, μιλά για τη δυνατότητα του για υπερπτήσεις πάνω από την ίδια την Αθήνα. Σήμερα ανακοινώθηκε το κόστος κιλοβατώρας από τους παραγωγούς ενέργειας που κυμαίνεται στα 0,5 €. Τώρα, πως θα υπάρξει παραγωγή στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα και με τι κόστος θα λειτουργήσουν ο τουρισμός και οι λοιπές υπηρεσίες, παραμένει άγνωστο. Όσο για τα νοικοκυριά, κλάψτε τα, επανέρχονται στο λυχνάρι. Αυτά συμβαίνουν, οι κύριοι όμως αυτοί χαριεντίζονται και υπερηφανεύονται μεταξύ τους για το ποιος έκανε το μεγαλύτερο κακό στην Ελλάδα, ενώ μεθοδικά ετοιμάζουν τη μετεκλογική τους συνεργασία.
Τον Οκτώβριο, όταν ο επικείμενος βάρβαρος χειμώνας θα είναι πλέον “ante portas”, είναι ο καταλληλότερος χρόνος για “αγκαλίτσες”. Αλλιώς από Φεβρουάριο και μετά η πτώση στο γκρεμό είναι αναπόδραστη εξέλιξη. Για “αγκαλίτσες” ή για το γκρεμό λοιπόν;
Δεν πείθει η σκέψη μπήκαμε σε μεγαλύτερες περιπέτειες.
Δουλειά των δημοσιογράφων στην παρούσα χρονική στιγμή είναι να περιπλέκουν την εικόνα
και να προκαλούν σύγχυση, φοβίες και κυρίως έλλειψη πολιτικής διεξόδου.
Στο τέλος θα έχουμε ξεπεράσει τα πάντα και ο τόπος θα έχει κυβέρνηση.
Η μια πλευρά κάνει τα πάντα ώστε όσο ποιο αργά οι εκλογές ίδιον όφελος.
Η άλλη πλευρά ελπίζει ότι η φθορά θα της δώσει καλύτερο αποτέλεσμα όποτε και
αν γίνουν οι εκλογές.
Το βέβαιο είναι ότι οι επιλογές των πολιτών (ψηφοφόρων) σε αυτές τις εκλογές
θα εμφανίσουν εκπλήξεις.
ΟΧΙ δεν προκύπτει ούτε τυχαία, ούτε αναμενόμενο.
Έφθασε ο χρόνος στα όρια αυτά που οι τρόποι άσκησης εξουσίας επιβάλλουν
αναπροσαρμογή, επιβάλλουν να συμβαδίζουν ακολουθώντας γεγονότα και εξελίξεις
όχι μονόπλευρα, αλλά σε πολλά και διαφορετικά μέτωπα.
Η χώρα μας ασφαλώς και θα ήθελε να παραμείνει πιστή σε δεδομένα.
Οι νοοτροπίες δεν αλλάζουν εύκολα.
Οι νεότεροι όμως ψηφοφόροι δεν πείθονται με το γνώριμο κατεστημένο.
Ο τρόπος επιβίωσης όπως εξελίσσεται σε επίπεδο λαών επιβάλλει αλλαγή
πολιτικών εφαρμογών.
Όσο λοιπόν και αν αυτό καθυστερήσει η χώρα μας δεν το αποφεύγει, θα το κάνει πράξη.
Η πολιτική κινδυνολογία να συγκυβερνήσουν ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως και υπάρχουν
συμφέροντα που θα το ήθελαν διακαώς.
Εάν όμως κάποιοι θέλουν να εκτελεστούν πολιτικά ας το πράξουν.
Μιλάμε για αλλαγές, μιλάμε για νέα τάξη πραγμάτων, μιλάμε για γεωπολιτικές αλλαγές.
Ναι όλα αυτά συμβαίνουν στην πράξη.
Υπάρχουν όμως και κόκκινες γραμμές στις πολιτικές ιδεολογίες-αντιλήψεις οι οποίες δύναται
να βαδίζουν σε παράλληλους δρόμους, ουδέποτε όμως να υπάρχει συνάντηση σε σταυροδρόμι.
Πόσο λοιπόν να συγκυβερνήσουν ως πολιτικές αντιλήψεις όταν τις χωρίζει τοίχος αδιαπέραστο.