Του Lycinos
Όταν ήμουν παιδάκι εκεί που μεγάλωσα, έβλεπα γύρω μου πολλές μαυροφόρες. Σε σημείο να πιστεύω ότι κάπως έτσι ντύνονται οι πιο πολλές γυναίκες. Λίγο αργότερα κατάλαβα ότι ήταν εκδήλωση πένθους για απώλεια συγγενικού προσώπου. Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα ότι το πένθος δεν ήταν μόνο για αυτούς που είχαν πεθάνει από φυσικές αιτίες, όπως γηρατειά, αρρώστειες κ.λ.π. αλλά πολλές φορές ήταν και για νεκρούς σε πολέμους, όπως στον Μακεδονικό αγώνα, τη Μικρασία και την Αλβανία.
Άλλη τον γιο, άλλη πατέρα, άντρα, αδελφό, είχαν χάσει ανθρώπους σε πολέμους για την Ελλάδα.
Κοινοί αγώνες.
Και κοινός πόνος.
Ένωνε όλες αυτές τις δύστυχες και τις οικογένειές τους.
Κάποια χρόνια μετά, μεγαλύτερος πλέον, είχα για προσωπικό γούστο πάνω στο γραφείο μου ένα κεφάλι από ένα αγκαθωτό φυτό σαν κεφάλι αγκινάρας, που γίνεται πολύ κοντά στο έδαφος, γιατί μου άρεσε να βλέπω τη συμμετρία του. Μπαίνει μέσα ένας ηλικιωμένος γνωστός μου χωριάτης και με την καλημέρα, πέφτει το μάτι του στο αγκάθι και μου κάνει δείχνοντάς το με το δάχτυλο. Χαμολιός, τι τον θέλεις; Πώς το είπες Βαγγέλη; Χαμολιός μου επαναλαμβάνει. Και ξαφνικά ακούω την ηχώ από τον Θεόφραστο, τον μαθητή και διάδοχο του Αριστοτέλη στο Λύκειο, που το συγκεκριμένο το ονόμαζε χαμαιλέων ο λευκός. Λις, λίοντας, λιοντάρι είναι βέβαια ο λέων στην κοινή Ελληνική.
Ταράχτηκα ευχάριστα.
Αυτό είναι η…
Κοινή γλώσσα στους αιώνες.
Κοινή θρησκεία η Χριστιανική… Ορθόδοξοι, Καθολικοί στο Αιγαίο και Ουνίτες, Ευαγγελικοί κ.λ.π.
Κοινά πολιτισμικά πρότυπα.
Κοινές αξίες, κοινές παραδόσεις.
Είναι όλα αυτά που ενώνουν και κάνουν τους νάτιβ.
Είτε ζουν στην Ελλάδα είτε στη διασπορά.
Νάτιβ… Το αφήνω αμετάφραστο…
Για να υπάρχουν νάτιβ πάει να πει ότι θα υπάρχουν και αυτοί… Που δεν είναι νάτιβ…
Ας γεννήθηκαν και στην Ελλάδα… Ας γνωρίζουν την Ελληνική γλώσσα ακόμα και την Αντιγόνη του Σοφοκλή απ´ έξω.
Δηλαδή οι αλλόφυλοι, με αλλότροπα πολιτισμικά πρότυπα και άλλη ιστορία, και κυρίως και πάνω από όλα αλλόθρησκοι.
Που είναι αντίστοιχα νάτιβ της διασποράς, για τον τόπο καταγωγής τους.
Και ξαφνικά.
Εμφανίζεται ένας επίσημος τύπος, πιο επίσημος δεν γίνεται στη χωρά, ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.
Και δηλώνει… Αντινατιβιστής…
Πολύ θα ήθελα, αν είχα τη δυνατότητα να τον συναντήσω, να τον ρωτήσω.
Τι ή ποιος, σε ανάγκασε πρόεδρε να κάνεις αυτή τη δήλωση; Γιατί δεν φαντάζομαι να κάνεις δηλώσεις χωρίς να υπάρχει λόγος…
Και πάνω απ´ όλα, τι εννοούσες , τι ήθελες να πεις όταν δήλωνες ότι πρέπει να καταπολεμηθεί ο Νατιβισμός; Αντινάτιβ λοιπόν… Ποιο ’21, ποια Μακεδονία, ποια Μικρασία, ποια Αλβανία, ποια γλώσσα, ποιος πολιτισμός και ποια θρησκεία; …
Σου ξέφυγε και το άφησες έτσι να σέρνεται; Σε έπιασε κρίση ειλικρίνειας; Δεν κατάλαβες τη σημασία του και το είπες γιατί είναι της μόδας;
Προσωπικά πιστεύω ότι τίποτα δεν ισχύει από τα παραπάνω.
Ήταν μια δήλωση που έγινε εν πλήρει συνειδήσει.
4 Ιουλίου 22.
Ο κ. Μητσοτάκης κάλεσε προσωπικά τον 19χρονο μαθητή από το Ιράν, Κούρο Μπαϊγκί Νουρμοχαμαντί, ο οποίος αρίστευσε στις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις μολονότι έφτασε στην Ελλάδα πριν από τρία χρόνια και τον οποίο συνάντησε στο Μέγαρο Μαξίμου.
Ενώ δεν κάλεσε τους Έλληνες νάτιβ αριστείς για να τους συγχαρεί!!!
Στοχευμένη κίνηση με υψηλό συμβολισμό…
«Έλληνες είναι αυτοί που μετέχουν της ημετέρας παιδείας, αυτοί που αισθάνονται Έλληνες και θέλουν να μάθουν τη γλώσσα, να ζήσουν εδώ, να κάνουν οικογένεια εδώ» ανέφερε ο πρωθυπουργός.
«Μετέχουν της ημετέρας παιδείας», η γνωστή διαστρέβλωση για νιοστή φορά… Η θρησκεία το πιο σημαντικό κολλητικό μέσο μιας ομάδας, περιλαμβάνεται και αυτή στη μετοχή της Ελληνικής παιδείας;
Αισθάνονται Έλληνες;;; Μόνο ένας προδότης της πατρίδας του.
Τι τον βάζουν να λέει.
Και επειδή τη δήλωση για αντινατιβισμό την έκανες στο Ισραήλ.
Πιστεύεις ότι και οι Εβραίοι είναι αντινατιβιστές;
Πρόεδρε.
Global forum of AJC 2018 07:20 και μετά.
ΥΓ. Ο Ιρανός μαθητής, Κούρος Μπαϊγκί Νουρμοχαμαντί, είναι όντως άξιος συγχαρητηρίων για αυτά που κατάφερε.
Αλλά χρησιμοποιήθηκε από τον κ. Μητσοτάκη, για ύποπτους σκοπούς ανελληνικής οικονομικής ανάπτυξης στο πλαίσιο των οδηγιών της ΝΤΠ.
Ο πρωθυπουργός μας αυτά…
Στο βάθος βρυξελλιώτικη νοοτροπία που αποζητά την ομογενοποίηση του “ευρωπαικού κράτους” των περιφερειών μέσω της μείωσης των εθνικών χαρακτηριστικών. Συνεπικουρούμενη από πολιτικές σχεδιασμένες για τον Νέο Κόσμο όπου το “χωνευτήρι” πήρε την μεταμοντέρνα έκφραση του πολυπολιτισμικού (αρκεί ο πυρήνας συμπεριφοράς να είναι κοινός και τότε να χαιρόμαστε όλοι με τις γιορτές κάθε εθνοτικής ομάδας).
Που γίνονται αυτές οι πολιτικές αστείες όμως όταν μεταφέρονται άκριτα στη γηραιά ήπειρο.
Και φαιδροί οι αγγελιοφόροι τους.
Οταν όμως κάποιος αποζητά βρυξελλιώτικο πόστο τι άλλο μπορεί να κανει?
Και εμείς υπομονή βέβαια….
Τουλάχιστον δεν μιλά πια για τους κινδύνους της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς από την κλιματική αλλαγή….Κάτι είναι κι αυτό, μην τα θέλουμε όλα δικά μας.
«Έλληνες είναι ……. αυτοί που αισθάνονται Έλληνες και θέλουν να μάθουν τη γλώσσα, να ζήσουν εδώ, να κάνουν οικογένεια εδώ».
Ο κ. Πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά τη Ελληνική γλώσσα, ζει στην Ελλάδα και έχει κάνει οικογένεια στην Ελλάδα. Προφανώς και (πρέπει να) αισθάνεται Έλληνας, τουλάχιστον τόσο όσο κάποιος που γεννήθηκε στην Μελβούρνη από Έλληνες γονείς, ζει στην Μελβούρνη, έχει κάνει οικογένεια στην Μελβούρνη και μιλάει (έστω σπαστά) Ελληνικά. Εκτός κι αν ….
Δηλαδή, εάν εγώ σπουδάσω κινεζική φιλολογία και μετάσχω τής κινεζικής παιδείας, είμαι κινέζος;