Το γοητευτικό αφήγημα ότι ένας εκκεντρικός δισεκατομμυριούχος θα μας σώσει- από τη λογοκρισία τούτη τη φορά- ήρθε και πάλι στο προσκήνιο. Μετά την εξαγορά του twitter από τον Έλον Μασκ, και τις δηλώσεις του για την ελευθερία του λόγου άνοιξε μια μεγάλη συζήτηση, γύρω από τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν. Αφελείς προσδοκίες, μελοδραματικές αντιδράσεις αλλά και πολιτικά ερωτήματα δίνουν και παίρνουν.
Πολιτικά παιχνίδια
Με τους Ρεπουμπλικάνους να χαιρετούν την εξαγορά, τους Δημοκρατικούς να την επικρίνουν και τους Κινέζους να λένε ότι δε σκοπεύουμε να επηρεάσουμε το Twitter… μέσω Tesla- της αυτοκινητοβιομηχανίας του Μασκ που βρίσκεται στην Κίνα- το αφήγημα ότι μόνο ένας δισεκατομμυριούχος μπορεί να «διορθώσει» το twitter εξαπλώνεται ακόμη περισσότερο.
Παρά τις αρχικές αρνήσεις, και τα θολά παζάρια οι μέτοχοι του twitter υπέκυψαν τελικά στην πίεση του Έλον Μασκ, πουλώντας μία από τις σημαντικότερες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης στον πλουσιότερο άνθρωπο του κόσμου, για 44 δις δολάρια.
Επόμενο ήταν να ανάψει η συζήτηση στο διαδίκτυο, αλλά όχι μόνο εκεί, καθώς οι Ρεπουμπλικάνοι στο Κογκρέσο χαιρέτισαν την είδηση, ενώ οι Δημοκρατικοί την κατέκριναν ως μία ένδειξη ότι τα μέλη του Κογκρέσου θα πρέπει να κινηθούν γρήγορα, προκειμένου να συγκρατήσουν τις μεγάλες τεχνολογικές εταιρίες.
Χαρές, φόβοι και νάζια
Μέσα στην ίδια την πλατφόρμα οι συντηρητικοί χαίρονται και κοροϊδεύουν τις μελοδραματικές αντιδράσεις φιλελεύθερων-προοδευτικών, οι οποίοι φοβούνται ότι ο Έλον Μασκ θα δώσει τώρα περισσότερη ελευθερία του λόγου σε άτομα που δεν ευθυγραμμίζονται μαζί τους πολιτικά.
Από την άλλη, πολλοί από τους σχολιαστές που ζουν στο Twitter και από το Twitter -τα λεγόμενα τρολς- που δεν περνάει λεπτό χωρίς να ελέγξουν τις ειδοποιήσεις τους, άρχισαν να δίνουν τη δική τους παράσταση προσποιούμενοι ότι πρόκειται να φύγουν.
Επίσης, επικριτές από τα αριστερά κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για το γεγονός ότι ένας ισχυρός ολιγάρχης θα ελέγχει μια πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης με μεγάλη επιρροή, λες και το Twitter μέχρι τώρα δε βρισκόταν υπό ολιγαρχικό έλεγχο, ενώ παρουσιάζεται ωσάν μία συγκλονιστική νέα εξέλιξη.
Να σημειωθεί ότι από το 2015, δεύτερος μεγαλύτερος μέτοχος της εταιρείας ήταν ο Σαουδάραβας Πρίγκιπας, Αλ Ουαλίντ Μπιν Ταλάλ, ο οποίος προ ημερών είχε απορρίψει την προσφορά των 43 δις, ως μακράν της «εγγενούς τιμής» της πλατφόρμας, με τον Μασκ, στη συνέχεια, να διερωτάται ανοικτά για τον ρόλο της Σαουδικής Αραβίας στην εταιρεία.
«Εγώ θα διορθώσω το twitter»
Άλλοι, μάλιστα, εξέφρασαν την ελπίδα ότι αυτή η νέα εξέλιξη μπορεί να οδηγήσει σε κάποια ανατροπή της κλιμακούμενης λογοκρισίας στην πλατφόρμα, λόγω της υπεράσπισης του αμερικανικού αφηγήματος, με αφορμή τα σχόλια που έκανε ο δισεκατομμυριούχος για τη σημασία της ελευθερίας του λόγου:
«Η ελευθερία του λόγου είναι το θεμέλιο μιας λειτουργικής Δημοκρατίας και το Twitter είναι η ψηφιακή πλατεία της πόλης όπου συζητούνται ζητήματα ζωτικής σημασίας για το μέλλον της ανθρωπότητας».
«Θέλω επίσης να κάνω το Twitter καλύτερο από ποτέ, βελτιώνοντας το προϊόν με νέες δυνατότητες, κάνοντας τους αλγόριθμους ανοιχτού κώδικα για να αυξήσω την εμπιστοσύνη, νικώντας τα spam bots και επαληθεύοντας την ταυτότητα όλων των χρηστών», πρόσθεσε. «Το Twitter έχει τεράστιες δυνατότητες – ανυπομονώ να συνεργαστώ με την εταιρεία και την κοινότητα των χρηστών για να το ’’ξεκλειδώσω’’».
Είναι αλήθεια, ότι ο μεγάλος ενθουσιασμός στο twitter για την εξαγορά από τον Μασκ προέρχεται κυρίως από εκείνους που θα ήθελαν για παράδειγμα, να αποκατασταθεί ο λογαριασμός του Ντόναλντ Τραμπ, εξού και ο ενθουσιώδης χαιρετισμός των Ρεπουμπλικάνων.
Δουλειές με το Πεντάγωνο
Αλλά το βασικό ερώτημα το θέτει με σχόλιό του στο twitter o Αμερικανός δημοσιογράφος, Μάικλ Τρέισι: «Η μεγαλύτερη δοκιμασία για τον Έλον Μασκ δεν είναι αν θα ανακαλέσει τις πιο προφανείς πολιτικές περιεχομένου που αφορούν σε περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες -αυτό θα έπρεπε να είναι δεδομένο-, το θέμα είναι αν θα συνεχίσει να αφήνει το twitter να χρησιμοποιείται ως όχημα της πολιτικής των ΗΠΑ στην «αντιπαράθεση» με τους επίσημους εχθρούς, όπως τη Ρωσία και την Κίνα».
Ασφαλώς και δεν πρόκειται να εκπλαγούμε αν δούμε κάποιες από τις πιο ανώδυνες αλλαγές γύρω από τη λεγόμενη κουλτούρα “woke”. Θα αποτελούσε, ωστόσο, έκπληξη μεγατόνων αν συνέβαινε το δεύτερο, δηλαδή να πάψει η πλατφόρμα να είναι όχημα της εθνικής πολιτικής ασφάλειας των ΗΠΑ, έναντι των «αντιπάλων» της.
Πώς όμως ένας δισεκατομμυριούχος, πόσο μάλλον δισεκατομμυριούχος με τεράστια ιδιοκτησία στα ΜΜΕ, θα μπορούσε να συγκεντρώσει πλούτο στις μέρες μας, χωρίς να συνεργαστεί με τις δομές εξουσίας; Ο Μασκ, πάντως, μέχρι τώρα έχει συνεργαστεί μια χαρά με το κράτος, και δει με το αμερικανικό Πεντάγωνο, από το οποίο τον Μάρτιο του 21 κέρδισε δύο συμβόλαια, αξίας 159,7 εκατ δολαρίων για την εκτόξευση αμερικανικού στρατιωτικού σκάφους στο διάστημα, με τους πυραύλους Falcon 9 της δικής του εταιρείας, SpaceX.
Όπως στις ταινίες, τα σήριαλ και τα κόμικ
Οπότε, βάσιμα θα μπορούσαμε να στοιχηματίσουμε ότι η αγορά του Twitter δε θα γινόταν αν οι ΗΠΑ ένιωθαν ότι μπορεί να απειληθεί το αφήγημα εθνικής ασφάλειας μέσω αυτής της μηχανής διάδοσης.
Οι απόψεις του Έλον Μασκ για την ελευθερία του λόγου θα αποκτούσαν κάποια αξία, εάν και όταν το twitter σταματήσει να λογοκρίνει τα ρωσικά μέσα για παράδειγμα, εάν καταργήσει την απαγόρευση λογαριασμών όπως του Scott Ritter, (επιθεωρητή όπλων μαζικής καταστροφή στο Ιράκ, άρθρο του οποίου φιλοξενήσαμε στο Antinews με τίτλο: «Η πυρηνική απειλή Πούτιν»), επειδή αμφισβήτησε το κυρίαρχο αφήγημα για το τι ακριβώς συμβαίνει στην Ουκρανία.
Μέχρι τότε μπορούμε να υποθέτουμε ότι o Μασκ ενδιαφέρεται για την προστασία του λόγου, που δεν απειλεί όμως τους ισχυρούς με τους οποίους συναλλάσσεται, ή για τη ρητορική μίσους κατά των περιθωριοποιημένων ομάδων.
Βέβαια, το αφήγημα ότι ένας εκκεντρικός πλην ανθρώπινος δισεκατομμυριούχος μπορεί να μας σώσει από τη λογοκρισία, είναι ενδιαφέρον και ελκυστικό γιατί ακριβώς συμβαίνει μόνο στις κινηματογραφικές ταινίες, τα κόμικ, και παλιότερα στα παραμύθια.
Το να περιμένουμε, όμως, ότι ο Έλον Μασκ θα διορθώσει το Twitter μοιάζει τόσο αφελές, όσο το να περιμένουμε να μας σώσει ο Μητσοτάκης, από την ακρίβεια, τη φτωχοποίηση, και τις συνέπειες της γεωπολιτικής κρίσης.
Ο μόνος υπαρκτός κινδύνων των κοινωνιών και των πολιτών είναι οι σωτήρες τους, οι ισχυροί άνθρωποι που πιστεύουν πως θεώθηκαν επειδή ανήκουν στην οικονομική ολιγαρχία. Αυτοί, αψήφησαν τους νόμους της εξέλιξης και της προσαρμοστικότητας και πιστεύουν πως μπορούν να οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε ανίερους, ανήθικους και τους πέραν του φυσικού νόμου οδούς. Η ιστορία έδειξε πως θα χάσουν, οι λαοί διαθέτουν τα αναγκαία στοιχεία αντίστασης, ενώ η προπαγάνδα δεν μπορεί να κάμψει τις αντιδράσεις τους. Ευτυχώς, οι κοινωνίες δεν αποτελούνται από ανθρωπάκια του Γαΐτη, ούτε ενστερνίζονται τις ιδές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και της κοινωνίας των μετανθρώπων του κ. Σβάμπ.