Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ: Το ψυχικό ρήγμα δεν επουλώθηκε –  Τα ερωτήματα για Τσίπρα και Ομπρέλα παραμένουν

Του Οδυσσέα Αρβανίτη  

Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας στο κλείσιμο του Συνεδρίου να είπε ότι «δεν υπάρχουν κερδισμένοι και χαμένοι», όπως λένε πάντα οι αρχηγοί, ωστόσο είναι σαφές μετά το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ότι το ψυχικό ρήγμα μεταξύ της προεδρικής  πλειοψηφίας και της συγκροτημένης υπό την «Ομπρέλα» εσωκομματικής αντιπολίτευσης παραμένει ανοικτό. Όπως ανοικτά μένουν και τα ερωτήματα για την επόμενη ημέρα. 

Το κλείσιμο  του Συνεδρίου ήταν επεισοδιακό και ανάγκασε τον Αλέξη Τσίπρα να κατέβει στο γήπεδο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, για να σώσει το παιχνίδι. Η Ομπρέλα καίτοι μειοψηφία αξιοποίησε την κομματική εμπειρία και την ετοιμότητά της για μία τελική επίδειξη δύναμης που άφησε εκτεθειμένη την ηγεσία. 

Μετά την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα το απόγευμα της Κυριακής, τα στελέχη της Ομπρέλας με μεγάλη κομματική εμπειρία είδαν ότι τα μέλη του Συνεδρίου είχαν σε σημαντικό βαθμό αποχωρήσει, πριν ολοκληρωθεί η συζήτηση για τις αλλαγές στο καταστατικό και ζήτησαν να γίνουν ψηφοφορίες. Μόνο που το επίδικο δεν ήταν διαδικαστικό, αλλά το πλέον σημαντικό από πολιτικής πλευράς.  Αν και μειοψηφία στο συνέδριο -περί το 25%-, εκείνη την ώρα στη σάλα που διεξάγονταν οι εργασίες είχαν πλειοψηφία λόγω των αποχωρήσεων. Το επίμαχο ήταν το άρθρο του καταστατικού που ορίζει πως γίνονται οι εγγραφές των νέων μελών που θα έχουν τη δυνατότητα να πάρουν μέρος στην εκλογή αρχηγού στις 15 Μαΐου. Αν επικρατούσε η άποψη της Ομπρέλας που προβλέπει ότι για να εγγραφεί κάποιος δεν αρκεί να υποβάλλει ηλεκτρονικά αίτηση μέσω του isyriza αλλά θα πρέπει να έχει αυτοπρόσωπη παρουσία σε κάποια οργάνωση, τότε το εκλεκτορικό σώμα για την εκλογή αρχηγού θα μειωνόταν. Ακριβώς το αντίθετο  από τον διακηρυγμένο στόχο του Αλέξη Τσίπρα να αποτελέσει η μαζική συμμετοχή πολιτικό γεγονός που θα εκτοξεύσει τον ΣΥΡΙΖΑ προς τη νίκη στις εκλογές. Στο τέλος επικράτησε η άποψη του Αλέξη Τσίπρα ότι η προσέλευση στην κάλπη της 15^ης Μαΐου θα μπορεί να εκλαμβάνεται ως η απαιτούμενη αυτοπρόσωπη παρουσία στην οργάνωση και άρα να μετέχει στις εκλογές. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι όποιος επιθυμεί μπορεί να γίνει μέλος του ΣΥΡΙΖΑ την ημέρα της εκλογής για να ψηφίσει, ό,τι έγινε δηλαδή και με τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ. 

Αριστερόμετρο

Στο Συνέδριο όμως καταγράφηκαν και οι μεγάλες διαφορές σε όλο το φάσμα, από την ιδεολογία του κόμματος μέχρι την πολιτική  φυσιογνωμία (ένα κόμμα που εκτείνεται από τη ριζοσπαστική αριστερά μέχρι το προοδευτικό κέντρο το προσδιόρισε ο Αλέξης Τσίπρας) και τη στρατηγική για τη διεκδίκηση της εξουσίας, που εκ των πραγμάτων υπαγορεύει και την άσκησή της την επόμενη ημέρα. Το μείζον είναι η πτώση του καθεστώτος Μητσοτάκη μέσω της διεύρυνσης και αντιστοίχισης του κόμματος με την εκλογική βάση της κοινωνίας, είναι η θέση του Αλέξη Τσίπρα και της πλειοψηφίας. «Η διεκδίκηση της εξουσίας δε μπορεί να γίνει με εκπτώσεις στον αριστερό χαρακτήρα του κόμματος και ούτε μπορούν να είναι σύντροφοι και πολλοί περισσότερο αριστεροί εκείνοι που μας πολεμούσαν από το αντισύριζα μέτωπο» απαντούν οι της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. 

Τα στοιχήματα 

Σε κάθε περίπτωση οι πληγές δεν επουλώθηκαν από τις εργασίες του σώματος και παραμένουν ανοικτές. Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε μία ομιλία, χαμηλών τόνων μεν, αλλά επικράτησής του και όχι έστω και επιφανειακά σύνθεσης και ενότητας. 

Τα στοιχήματα μένουν ανοικτά για όλους: Για τον μεν Αλέξη Τσίπρα να  πετύχει μεγάλη συμμετοχή στην εκλογή του στις 15 Μαΐου. Πολιτικά έχει πάρει όλο το παιχνίδι επάνω του, έχει επιβάλλει την άποψή του, έχει περιθωριοποιήσει την εσωκομματική αντιπολίτευση και με αυτό τον τρόπο  θα πορευθεί μέχρι τις εκλογές. Στο εσωκομματικό πεδίο το ερώτημα είναι πώς θα διαχειριστεί στο εξής την εσωκομματική αντιπολίτευση αν συνεχίσει να βάζει προσκόμματα: θα προχωρήσει σε διαγραφές κορυφαίων στελεχών ταυτισμένων με την ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό; Το μείζον όμως είναι οι εκλογές: Αν κερδίσει έχει δικαιωθεί και συνεχίζει σαν πρωθυπουργός. Αν χάσει η λογική των πραγμάτων οδηγεί σε αποχώρηση, ακόμη και αν του ζητούν να μείνει -κάτι σαν τον Καραμανλή το 2009. Η εξίσωση γίνεται πιο δύσκολη καθώς είναι ανοικτό το θέμα των συνεργασιών. Ενδεχομένως να μην είναι πρωθυπουργός αλλά να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, όπου οι διαφορές με την αριστερή αντιπολίτευση θα αποκτήσουν άλλη διάσταση. 

Υπαρξιακό ερώτημα 

Ανοικτό όμως είναι και το ερώτημα για την εσωκομματική αντιπολίτευση της Ομπρέλας. Στο Συνέδριο προκάλεσε την καταμέτρηση δυνάμεων θέτοντας σε ψηφοφορία το μείζον θέμα αν ο πρόεδρος θα εκλέγεται από τη βάση των μελών ή από το συνεδριακό σώμα. Απέσπασε στην ψηφοφορία το 26% των παρόντων έναντι του 74% της  προεδρικής πλειοψηφίας. Περίπου 1000 σύνεδροι όμως απουσίαζαν κάτι που ευνόησε την Ομπρέλα. Ακόμη όμως και αν το ποσοστό της είναι  γύρω στο 20% το ερώτημα παραμένει: Διαθέτουν μία συμπαγή βάση με διακριτή πολιτική και ιδεολογική άποψη και στρατηγική αντιπολίτευσης, πώς θα πορευθούν στο εξής; Θα μείνουν κάνοντας εσωκομματική αντιπολίτευση στον Αλέξη Τσίπρα -περιμένοντας ίσως να τους διαγράψει; Θα συμβιβαστούν με μία πολιτική που τους βρίσκει αντίθετους; Ή θα αποχωρήσουν για να δημιουργήσουν το δικό τους αριστερό κόμμα; Και στη δική τους περίπτωση η εξίσωση είναι δύσκολη καθώς μπροστά είναι οι εκλογές που μάλιστα μπορεί να είναι πρόωρες. Διάσπαση εν όψει εκλογών θα τιμωρηθεί από το εκλογικό σώμα και μπορεί να οδηγήσει ακόμη και τα κορυφαία στελέχη στην «ανεργία».